Κάτι αλλάζει στην παραγκούπολη της Πάτρας

Του Γιάννη Δημογιάννη

Το ημερολόγιο έγραφε 15-01-2017. Κανείς δεν υποψιαζόταν τι θα συναντούσαμε εκείνο το Σάββατο, ούτε και εγώ θα φανταζόμουν πως, 4 μήνες μετά, η ζωή μου θα άλλαζε τόσο βαθιά.  Κι όμως, εκείνο το βροχερό μεσημέρι αποδείχθηκε σημαδιακό για πολλούς. Η φωτογραφία θυμίζει τον απόπλου του κοινού μας ταξιδιού! Ακριβώς απέναντι από την παραθαλάσσια ζώνη και τα πλοία, που σαλπάρουν για τους Ευρωπαϊκούς «Παραδείσους», μία χούφτα Πατρινών –η κοινωνική κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος» Πάτρας, μαζί με την Ένωση για την υπεράσπιση των μεταναστών– συγκεντρώθηκε στο ερειπωμένο εργοστάσιο της ΑΒΕΞ, στον τόπο ενός σύγχρονου δράματος.

Πρόθεσή μας να μαγειρέψουμε ένα γεύμα Αγάπης, σε 70 περίπου μετανάστες. 70 μετέωρες ζωές, μία γειτονιά από ξεχασμένους ταξιδιώτες, που, εδώ και καιρό, λαθροβιούν, αναγκασμένοι να βρίσκουν «καταφύγιο» στην ποντικότρυπα ενός παλιού, αλλά στοιχειωμένου εργοστασίου. Χειμωνιάτικα, χωρίς σκηνές, χωρίς τροφή, χωρίς αποχέτευση, δίχως τη στοιχειώδη υγιεινή, δίχως την παραμικρή συμπαράσταση, δίχως ελπίδα ή διέξοδο δια-φυγής∙ παρέα, μονάχα με τα τρωκτικά και τα ψωριάρικα αδέσποτα.

Συνέχεια →

«Παύσον Εκκλησίας τα σκάνδαλα!»

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Είναι μια προσευχή που απευθύνεται στην Παναγία και ακούγεται στις εκκλησίες το βράδυ της Μ. Παρασκευής. Που σημαίνει ότι οι πιστοί καλούνται να γνωρίζουν την κατάσταση της Εκκλησίας τους, να γνωρίζουν ότι το σώμα της πληγώνεται, και να νοιάζονται γι’ αυτό.

Το μεγαλύτερο ίσως σκάνδαλο στην ελλαδική Εκκλησία αυτή τη στιγμή είναι ο διασυρμός της Αλήθειας, στο όνομα τάχα της αλήθειας! Είναι η ολοένα και επιδεινούμενη εκδήλωση του δαιμονικού πειρασμού του «σταυροφορικού» πνεύματος: κραδαίνεις σταυρό, ομνύεις στον σταυρό, και τελικά κάνεις τον σταυρό όργανο μίσους το οποίο αναιρεί τον Σταυρό!

Συνέχεια →

Σαπίλα ή αλάτι;

Του Βασίλη Αργυριάδη*

Σπάνια επικαλούμαι τη θεολογική μου ιδιότητα. Δεν μου αρέσει να λέω ότι είμαι θεολόγος. Όχι γιατί δεν τιμώ τη θεολογία – το αντίθετο, την τιμώ τόσο, ώστε να μην την ευτελίζω ασύνετα πλάι στο όνομά μου. Και δεν είναι ότι μου αρέσουν εκείνα τα ευσεβοφανή που λένε διάφοροι συνάδελφοι ότι «μόνο ο Ευαγγελιστής Ιωάννης κι ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός ήταν “θεολόγοι” (άντε κι ο Άγιος Συμεών…), όχι εμείς». Προσωπικά, αρνούμαι να αυτοπροσδιορίζομαι θεολόγος, διότι ο Θεός με αξίωσε να γνωρίσω πραγματικούς θεολόγους της εποχής μας, με γνώση και σπουδή, με διάκριση και κύρος, ανθρώπους που έχουν μελετήσει τη Βίβλο και την πατερική παράδοση κι έχουν μάθει να διακρίνουν την ουσία από το περίβλημά της.

Συνέχεια →

Περί πολυπολιτισμικότητας

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Πολλά χρόνια τώρα, όλοι συζητούν για την πολυπολιτισμικότητα και την ανάγκη εγκαθίδρυσής της στη διάρθρωση των κοινωνιών. Βλέποντας το ζήτημα αυτό ως μια πρόσκαιρη συμπεριφορά αλληλεγγύης προς τους βιαίως δημιουργούμενους οικονομικούς μετανάστες και πολεμικούς πρόσφυγες, είναι σωστό και ευκταίο.

Βλέποντάς το όμως ως νέο τρόπο συγκρότησης και εξέλιξης των κοινωνιών είναι ιστορικώς αυθαίρετο – μη ιστορικώς αιτιολογημένο δηλαδή –, ενώ έχει αποδείξει και στην πράξη τα τραγικά αδιέξοδά του.

Συνέχεια →

ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

            Η γαλλική επανάσταση σηματοδότησε το πέρασμα σε νέα εποχή για τον δυτικό κόσμο, την εποχή της νεωτερικότητας. Η ανατροπή της φεουδαρχίας και η κατάπτωση της από καιρό σαθρής τάξης των «ευγενών» έφερε στην εξουσία την άπληστη για οικονομικά «αγαθά» αστική τάξη των, αναμφισβήτητα, τόσο ικανών όσο και αδιστάκτων. Παρά τις παλινωδίες, τις διαφορετικότητες και τις ισχυρές αντιθέσεις στα πλαίσια του αναδυομένου κατά τον 19^ο αιώνα εθνικισμού, η αστική τάξη πορεύτηκε με βάση κοινά «ιδανικά» και κοινούς στόχους τόσο εντός, όσο και εκτός του χώρου των λαών, τους οποίους υπετίθετο ότι αντιπροσώπευε: Άγρια εκμετάλλευση και συσσώρευση του πλούτου της γης στα χέρια των ολίγων.

Συνέχεια →

Οι 19+2 εκκλησιές της Κέρτεζης και τα 11 κερτεζίτικα αγιωνύμια

[Επαυξημένη, βελτιωμένη δημοσίευση και με πλήρες φωτογραφικό υλικό]

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Μπορεί νάναι απίστευτο, αλλά η παλιά Καλαβρυτινή κωμόπολη και σημερινό μεγαλοχώρι Κέρτεζη θα μπορούσε και να κατέχει πανελλήνιο ρεκόρ αριθμού εκκλησιών και αγιωνυμίων στη χώρα μας. Σίγουρα πάντως ανήκει στις εξαιρέσεις.

Οι 16 από τις 19 εκκλησιές λειτουργούνται κάθε χρόνο, ενώ 2 ξωκκλήσια έχουν κάμποσα χρόνια να λειτουργηθούν. Παλαιότερα γινόταν και Θεία Λειτουργία στα 2 Παρεκκλήσια του κεντρικού Ναού. Η παράδοση αυτή έχει επανέλθει και τα τελευταία χρόνια. Τα τελευταία 15 χρόνια δυστυχώς δεν λειτουργεί και ο περιώνυμος βυζαντινός ναός στο Κοιμητήριο της «Κοίμησης της Θεοτόκου».

Οι οκτώ συν δύο (Παρεκκλήσια του κεντρικού) ναοί βρίσκονται μέσα στα όρια του χωριού και αντιστοιχούσαν σε συνοικίες, όπου στις αρχές του 20^ου αιώνα είχαν δικό τους παπά, την οικογένεια του οποίου συντηρούσε το εκκλησίασμα και οι εργασίες του. Οι υπόλοιποι είναι διάσπαρτοι σε όλα τα σημεία του ορίζοντα των 27 τετρ. χιλιομέτρων των ορίων της Κέρτεζης και αποτελούν δωρεές πιστών. Έχουν χτιστεί κάποιοι και πριν από τον 20^ο αιώνα, οι περισσότεροι κατά τον 20^ο και δύο τον 21^ο αιώνα.

Συνέχεια →

Μωρία και μοχθηρία…

Του παπα Ηλία Υφαντή

«Σκοπός και πρόθεσή μου δεν είναι να είμαι τιμωρός, αλλά πατέρας»! διατείνεται ο Σ/τος Μητροπολίτης Αιτ/νίας σε συνέντευξή του σε τοπική εφημερίδα.

Και μπορεί να αναρωτηθεί ο καθένας: Από πού κάποιοι δεσποτάδες αντλούν το δικαίωμα να είναι τιμωροί; Όταν ο ίδιος ο Χριστός διακηρύσσει ότι «δεν ήρθα, για να κρίνω, αλλά για να τον σώσω τον κόσμο»! Και από πού προμηθεύτηκαν την εξουσιαστική καταδυνάστευση; Όταν ο Χριστός φωνάζει ότι  «δεν ήρθα, για να εξουσιάσω, αλλά για να υπηρετήσω»!

Συνέχεια →

Είναι οι ετερόδοξοι μέλη της Εκκλησίας;

Του Δημήτριου Τσελεγίδη*

Πρωτίστως πρέπει να διευκρινήσουμε ότι ως Ορθόδοξοι πιστεύουμε, σύμφωνα με το Σύμβολο Πίστεως της Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως (381), «εις μίαν, αγίαν, αποστολικήν και καθολικήν Εκκλησίαν». Κατά την αδιάκοπη δογματική συνείδηση του πληρώματος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δηλαδή κατά την αυτοσυνειδησία της, η μία αυτή Εκκλησία είναι η Ορθόδοξη.

Συνέχεια →