Οι υπεραγωγοί, ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος (+1730) και η έλλειψη αντίστασης
Της Σαλογραίας Ευανθίας Παναγοπούλου – Κουτσούκου
Καλημέρα, λατρεμένο μου!
Το θέμα της αντίστασης το συζητήσαμε σε προηγούμενα σημειώματά μου. Και βέβαια γνωρίζεις ότι υπάρχουν δυο είδη αντιστάσεων σε πνευματικό- υπαρξιακό επίπεδο:
Η αντίσταση στο θέλημα του Εξαποδού, και η αντίσταση στο θέλημα του Θεού. Υπάρχει επίσης, η μή αντίσταση στο θέλημα του Έξαποδού και η μή αντίσταση στο θέλημα του Θεού.
Διαφοροποιείται, ο τύπος-λόγος, η ουσία παραμένει η ίδια, βεβαίως. Αλλιώς, μπορούμε να το εκφράσουμε και ως επιλογή ή του θελήματος της αμαρτίας, ή ως επιλογή του θελήματος του Παναγίου Τριαδικού Θεού, ή με άλλη διατύπωση, ως επιλογή του ΜΗΔΕΝ και ΈΝΑ(τα εξηγούσαμε κι αυτά σε παλαιότερη ανάρτηση) με το οποίο εργάζεται και προχωρεί ο υπολογιστής του επίγειου βίου μας, μέχρι να καταστούμε ουρανοπολίτες, κατά την ώρα, τού εν τω κόσμω, θανάτου μας.
Διαλέγεις και παίρνεις.
Διαλέγεις και παίρνεις σε αυτή τη σύντομη σαν όνειρο ζωή, με ποιούς θα πάς και ποιούς θα αφήσεις, που λέει και ο πονεμένος ποιητής. Ένα πράγμα είναι βέβαιο τελικά:
Πως ό,τι και να κάνεις, την αντίσταση προς μια κατεύθυνση δεν μπορείς να την αποφύγεις, διότι, υπάρχουν πάντα, μέσα στον καθένα μας, δ ύ ο θ ε λ ή μ α τ α αντιτιθέμενα -καθ' ό λ η τη διάρκεια του ισόβιου αγώνα μας- η σαρξ επιθυμεί κατά του πνεύματος, το δε πνεύμα κατά της σαρκός.
Παρακαλώ, να τα λαβαίνουμε υπόψη πάντα αυτά τα δυο θελήματα που ξεφυτρώνουν εκεί που δεν το φαντάζεσαι κάνοντάς μας, τη ζωή ποδήλατο, και ας παρατήσουν οι κύριοι φρουδικοί ψυχολόγοι τις έωλες αηδίες περί καταπίεσης.
Ό,τι και να κάνεις, φίλε, στη ζωή σου, π ά ν τ α κάτι θα καταπιέζεις, πάρ'το χαμπάρι! Θα καταπιέζεις μέσα σου το ληστή, ή θα καταπιέζεις μέσα σου, τον εκκολαπτόμενο άγιο;
Επίλεξε, όχι σαν πάβλακας, αλλά… με βάση τα αιώνια κέρδη και τις αιώνιες ζημίες! Σε παλαιότερη ανάρτηση -αν θυμάσαι- έπλεξα και το εγκώμιο στην πεθερά μου (: -Ο Εγκώμια πεθεράς; Για Όνομααα! πραγματικά είσαι θεότρελη, μανδάμ Σαλογραία) με θέμα ακριβώς την έλλειψη κακής αντίστασης που όλη τη ζωή της επέδειξε, χάριν της ενότητας της οικογένειας, χάριν της Ορθοδόξου πίστεως που την ενέπνεε, και χάριν της αγάπης που είχε για τον ένα και μοναδικό σύντροφο του βίου της, διότι -ευτυχώς- δεν πρόλαβε να γνωρίσει και άλλον (ώστε να την σακατέψουν στη συνέχεια οι δαιμονιώδεις λογισμοί, των συγκρίσεων του στυλ:
-Α ο Νίκος, με φίλαγε έτσι, α ο Κώστας με… δάγκωνε αλλιώς, α ο Τάσος μου έκανε το… μασάζ παραπέρα..)
Μακάρια γυναίκα, η πεθερά μου, αφού μέχρι και γω -η δύσκολη νύφη της- την αγάπησα!
– Και τελικά, περιστεράκι μου, πίνοντας και μια γουλιά ελληνικό καφεδάκι θα καταλήξουμε πού;
Θα καταλήξουμε ότι αυτό το θέμα της αντίστασης είναι μείζονος σημασίας.
-Ποιά είναι η διαφορά, μεταξύ ημών των κοινών -φαρισαίων- θρησκευάμενων, και των αγίων;
– Οι άγιοι, λατρεμένο μου, στο θέλημα του Κυρίου -όποιο και να ‘ταν, όσο πικρό και αν έδειχνε- δ ε ν αντιστέκονταν.
Υποκλίνονταν μπροστά στο θέλημα του Κυρίου. Γίνονταν χώμα μπροστά στο θέλημα του Κυρίου.
Εφάρμοζαν τη σοφή ρήση του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου:
–Ει το φέρον σε φέρει, φέρε και φέρου. Ει δε αγανακτείς, και σαυτόν λυπείς, και το φέρον σε φέρει.
Σε ελεύθερη απόδοση: Όταν οι περιστάσεις σε αναγκάζουν να πας προς μια κατεύθυνση πήγαινε χωρίς αντίσταση-αγανάκτηση προς εκείνη την κατεύθυνση διότι αν -πηγαίνοντας- αγανακτείς, και τον εαυτό σου θα στενοχωρείς και οι περιστάσεις -έτσι κι αλλιώς- θα σε πάνε εκεί που είναι να σε οδηγήσουν.
Οι άγιοι, λοιπόν, αντιστέκονταν κατακαπνού στο θέλημα του Εξαποδού και δ ε ν αντιστέκονταν στο θέλημα του Κυρίου.
Όχι μόνο δεν αντιστέκονταν αλλά και λαχταρούσαν να εφαρμοστεί στη ζωή τους, το θέλημα του Κυρίου, όσο σκληρό και αν φαινόταν.
Και τότε, μέσα σε αυτήν την θεόπνευστη και αιματηρή εγκατάλειψη, η Χάρις, τούς επισκεπτόταν με εκθαμβωτικούς, ενίοτε, τρόπους. Δεν ξέρω αν σου φαίνονται αυτονόητα εσένα, αλλά τούτη τη σημασία της έλλειψης αντίστασης των Αγίων, τώρα τελευταία μπορώ να πώ ότι την εμπέδωσα κάπως, και ξέρεις, ακριβώς, πότε;
Όταν έτυχε να ακούσω τα επιστημονικά περί της σημασίας των υπεραγωγών.
Υπάρχει -λένε οι ειδικοί- και στην επιστήμη ένα μεγάλο κεφάλαιο που πραγματεύεται την έλλειψη ή μη αντίστασης, διάφορων υλικών στην διέλευση του ηλεκτρικού ρεύματος.
Ένα ενδιαφέρον μέρος του κεφαλαίου αυτού, είναι μια ιδιαίτερη κατηγορία υλικών, οι υπεραγωγοί, για την ανάπτυξη των οποίων από την δεκαετία του 1980 μέχρι στις μέρες μας, γίνεται έντονη ερευνητική προσπάθεια.
– Τι είναι οι υπεραγωγοί;
– Να το πω απλά -για να το καταλάβω μέχρι και γω η γραία- είναι υλικά, τα οποία έχουν-λέει ο ειδικός- μηδενική αντίσταση στο ηλεκτρικό ρεύμα.
Μέχρι τώρα, ξέραμε για τα καλώδια που έχουν σύρματα- δια μέσου των οποίων περνάει το ηλεκτρικό ρεύμα. Το μέταλλο των συρμάτων, είναι ο αγωγός μέσα από τον οποίο περνάει το ηλεκτρικό ρεύμα, που δεν είναι άλλο από ροή ηλεκτρονίων.
Τα μέταλλα όμως -άλλο λιγότερο και άλλο περισσότερο- παρεμποδίζουν κάπως τη ροή, εμφανίζουν δηλαδή αντίσταση στο πέρασμα του ηλεκτρικού ρεύματος. Στην αντίσταση αυτή οφείλεται και η θέρμανσή τους κατά την διέλευση του ηλεκτρικού ρεύματος.
Αυτός -δηλαδή η θέρμανση των αγωγών του ηλεκτρικού ρεύματος- είναι και ο περιορισμός στην ανάπτυξη πιο γρήγορων επεξεργαστών για τους υπολογιστές, σε σχέση με αυτό που λειτουργεί σήμερα.
Η ιδιότητα των υπεραγωγών (μηδενική αντίσταση στο ηλεκτρικό ρεύμα) ήταν γνωστή εδώ και πολλές δεκαετίες για μέταλλα όπως ο μόλυβδος, αλλά σε θερμοκρασίες όμως που επιτυγχάνονται πολύ δύσκολα- μόλις 2-5 βαθμοί πάνω από το απόλυτο μηδέν.
Η ελπίδα για την ανάπτυξη υπεραγωγών σε συνηθισμένες θερμοκρασίες αναπτερώθηκε τα μέσα της δεκαετίας του 80 οπότε και ανακαλύφθηκαν υπεραγωγοί σε θερμοκρασία υγρού αζώτου (77 ολόκληρους βαθμούς πάνω από το απόλυτο μηδέν!).
Και η προσπάθεια συνεχίζεται έντονη, αν και τα τελευταία χρόνια φαίνεται να υπάρχει μια στασιμότητα, ως προς την υπεραγωγιμότητα σε σχετικά υψηλές θερμοκρασίες. Αυτού του είδους τα υλικά έκαναν πραγματικότητα τους μαγνητικούς τομογράφους ή τα CT scanners.
Μια -με πολλή ανυπομονησία αναμενόμενη εφαρμογή τους -όταν αναπτυχθούν υλικά τα οποία θα είναι υπεραγωγοί σε θερμοκρασία δωματίου- είναι οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές.
Σ' αυτούς τους υπολογιστές του μέλλοντος- οι επεξεργαστές των οποίων θα φτιάχνονται από υπεραγωγούς, λόγω της μηδενικής αντίστασης στην διέλευση του ηλεκτρικού ρεύματος – οι ταχύτητες θα είναι ασύλληπτες και οι δυνατότητές τους, θα είναι πρακτικά απεριόριστες.
Λένε -πάντα οι επιστήμονες- ότι όταν θα κατασκευαστούν υπεραγωγοί που θα είναι λειτουργικοί σε θερμοκρασία περιβάλλοντος, τότε, θα γίνει τέτοια αλλαγή στην τεχνολογία και τις εφαρμογές της, όση έγινε, μετά την ανακάλυψη του ηλεκτρικού ρεύματος.
-Χαμός στο ίσωμα δηλαδή, θα μας προκύψει, μανδάμ Σαλογραία μου.
– Θα σαλέψουμε από τα επιτεύγματα της επιστήμης, περιστεράκι μου, τόσο όσο δεν το φαντάζεσαι! Τα γράφει και ο μακάριος ο άγιος Νείλος ο Μυροβλύτης στην προφητεία του. ………………………………………
Ακούγοντας, λοιπόν, αυτά τα στοιχειώδη για τους υπεραγωγούς, λατρεμένο μου, ξαφνικά, άρχισα να κοιτάζω τους Αγίους του Θεού, με άλλο θαυμασμό, με άλλο βλέμμα. Ξαφνικά, κατάλαβα -μέσα από την επιστημονική εικόνα- πού βρισκόταν το απίστευτο μεγαλείο τους.
Το μεγαλείο τους και η διαφορετική τους υπαρξιακή ποιότητα σε σχέση με κείνη -τής των κοινών και ανυποψίαστων θνητών- ήταν η τέλεια υποταγή τους, στο θέλημα του Κυρίου.
Η τελεία έλλειψη αντίστασής τους, στο θέλημα του Κυρίου.
Οι άγιοι, ξαφνικά, στη συνείδησή μου, άστραψαν ώς τα υπερυλικά, τα κεκαθαρμένα δια μιας μυστικής προαιρέσεως προσευχητικής-ΑγιοΠνευματικής, σε τέτοιο σημείο, που να επιτρέπουν στον Παράκλητο, να διέρχεται δια μέσου αυτών, απροσκόπτως, και να τελεσιουργεί τα θαυμάσια.
Πρόχειρα, έχω στο νου, το πασίγνωστο περιστατικό από το βίου του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου ο οποίος, με μια μόνο θερμή προσευχή του, δια της ενεργείας της θείας Χάριτος, τηλεμετέφερε το πιάτο με το αχνιστό πιλάφι που είχε μαγειρέψει η αφεντικίνα του, από το Προκόπι της Μ. Ασίας -όπου διέμεναν- στην Αραβία, εντός κλειδωμένου δωμάτιου του πανδοχείου όπου το αφεντικό του, ο Τούρκος αγάς,είχε καταλύσει, έχοντας μεταβεί εκεί -μετά απο μακροχρόνιο και επικίνδυνο και κουραστικό ταξίδι- προς προσκύνηση των μουσουλμανικών ιερών τόπων.
Το θαύμα αυτό που ο άγιος επιτέλεσε με όλη του την απλότητα δια της ακραδάντου πίστεως, ελπίδος και αγάπης στο Πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού, κατέπληξε όλο το χωριό, όταν αφίχθη εκεί ο ε ν ε ό ς Τούρκος αγάς, κουβαλώντας, ως απίστευτο αποδεικτικό στοιχείο, και το πιάτο του και απογειώνοντας -με τα λεγόμενά του- το σεβασμό των συντοπιτών τούρκων και ελλήνων, στο πρόσωπο του μακαρίου Ιωάννη.
Ο ταπεινότατος Ιωάννης, δούλος του Τούρκου αγά, στο Προκόπι, της Μ. Ασίας, όντας κεκαθαρμένος εν Αγίω Πνεύματι, εισακούστηκε από το Θεό- ως γνήσιος φίλος του- και κάτι το τόσο υπερφυσικό, πραγματοποιήθηκε διότι και οι νόμοι της Φύσεως, αναστέλλονται και μετα-τρέπονται μπροστά στις εντολές του Χριστού -δια των ανθρώπων που Τον λατρεύουν ημέρα και νύχτα.
Δεν επιδεικνύουν οι ζωές όλων των αγίων τέτοια μεγάλα και φανερά σημεία και ούτε τα επιζητούμε αυτά, οι Πιστοί οι Ορθόδοξοι.
Για μας, είναι αρκετή η εμπειρία της Αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και οι μαρτυρίες από τη ζωή των Αποστόλων, Πατέρων, Αγίων και Ομολογητών δια μέσου των αιώνων.
Για μας είναι επίσης αρκετά τα άπειρα θαύματα που λαμβάνουν χώρα, σε μικροσκοπικό-νανο- επίπεδο, μέσα, στα σώματα, μέσα στις ψυχές, μέσα στις ζωές μας.
Αυτά, μας στερεώνουν και μας εμψυχώνουν, όμως και μια ματιά σε υπέροχα σημεία στη ζωή των μεγάλων Αγίων της Εκκλησίας, μας παρηγορεί σε κάποιες ώρες πιο δύσκολες, όταν μεγάλοι πειρασμοί, έρχονται να σαλέψουν τα πόδια των Ορθοδόξων, σε όλη την Οικουμένη.
Με βάση τα σημεία των καιρών μπορούμε να υποθέσουμε ότι είμαστε σε καιρούς πολύ πλησίον του Αντίχριστου.
Εκείνος όταν θα έρθει, θα επιτελεί κατά φαντασίαν δυνάμεις υπερφυσικές, ώστε να κλονίσει ει δυνατόν και τους εκλεκτούς.
Το γνωρίζουμε.
Οι άνθρωποι στους έσχατους χρόνους, επειδή θα έχουν κατακλυσθεί από τον άφατο εγωκεντρισμό τους, δε θα μπορούν να ξεχωρίσουν τις ενέργειες της Πλάνης, από τις ενέργειες του Παναγίου Πνεύματος.
Μόνο όσοι γνωρίζουν κάτι για την αναγκαιότητα της εν Κυρίω Ιησού Ταπείνωσης, μόνο όσοι έχουν κάποια γεύση από την αγνότητα τής εν Κυρίω συντετριμμένης και τεταπεινωμένης καρδίας, ίσως, να καταφέρουν να σωθούν από τη Μεταφυσική λαίλαπα που έρχεται, να στερεωθούν σα στρείδια φαινομενικά ασήμαντα, στο Βράχο της Ορθής Πίστεως και Εμπειρίας και να γλυτώσουν, δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου, Πάντων των Αγίων και Πασών των αγίων Ασωμάτων Δυνάμεων, των Αοράτων, πλήν, πάνυ ισχυρών συμπαραστατών μας, ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα αλλά προς τα Αρχάς, προς τα Εξουσίας του Κοσμοκράτορος του Σκότους, του αιώνος τούτου, του απατεώνος…
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ
ΠΗΓΗ: Δευτέρα, 25 Ιανουαρίου 2010, http://salograia.blogspot.gr/2010/01/1730.html
