Eθνικός αυτο-ανασκολοπισμός

Του Περικλή Κοροβέση

Ενας πανέμορφος νέος με βαθιά καλλιέργεια, που είχε σπουδάσει μουσική, μαθηματικά, φιλοσοφία και είχε μελετήσει σε βάθος όλες τις θρησκείες, αποφασίζει να γίνει μοναχός. Η διαρκής και συμπαγής βλακεία του κόσμου τον είχε κουράσει αφόρητα. Καταφεύγει σε ένα μοναστήρι που ήταν ξακουστό για τη σοφία των καλογέρων του. Ηγούμενος ήταν ένας άγιος γέροντας.

Ο νεαρός ενθουσιάζεται από την όμορφη γαλήνη που επικρατούσε στον χώρο, καταμεσής ενός παραδεισένιου τοπίου. Στην ερώτηση του ηγούμενου για ποιο λόγο θέλει να κλειστεί σε μοναστήρι, ο νέος απαντά με ένα αφοπλιστικό χαμόγελο: «Γιατί, άγιε πάτερ μου, θέλω να εγκαταλείψω τα εγκόσμια, με πληγώνουν».

Ο ηγούμενος ταράχτηκε λίγο, αλλά το έκρυψε. Και του απάντησε ήρεμα, σαν Βούδας: «Αγόρι μου, δεν κάνεις για μοναστήρι. Πρέπει πρώτα να εγκαταλείψεις τα εγκόσμια έξω και μετά να έρθεις εδώ. Αλλιώτικα θα φέρεις τα εγκόσμια στη μοναχική ζωή και θα καταστρέψεις και μας».

Συνέχεια →

Απέναντι στον Κρέοντα της κυβέρνησης, εμείς είμαστε με την Αντιγόνη!

Του Τάσου Χατζηαναστασίου*

Καταργείται η διδασκαλία της Αντιγόνης του Σοφοκλή

Πρέπει επιτέλους ως σωματείο, ως ομοσπονδία, ως εκπαιδευτικοί να αποφασίσουμε εάν είμαστε με τον σκοταδισμό, την αμορφωσιά, την βαρβαρότητα της αγοραίας χρησιμοθηρίας ή με τον πολιτισμό, τον ελληνικό και παγκόσμιο. Έχουμε το μοναδικό προνόμιο να επικοινωνούμε αμεσότερα με ορισμένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας τέχνης και του πολιτισμού και τα καταργούμε! Είναι απαράδεκτο, εξοργιστικό, εν τέλει εγκληματικό να καταργεί το ελληνικό υπουργείο παιδείας την διδασκαλία κειμένων όπως: ο Επιτάφιος του Περικλή σχετικά πρόσφατα και τώρα η Αντιγόνη του Σοφοκλή. Αυτό δεν πρέπει να περάσει έτσι!

Συνέχεια →

«Μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω μοι τη θύρα»

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Ας το πιάσουμε από λίγο παλιότερα.

Επί έξι συναπτά έτη, από το 1968 μέχρι και το 1973, εκεί κοντά όταν το ημερολόγιο έδειχνε «21η Απριλίου», στην Αθήνα γινόταν λαμπρή εκδήλωση. Προς τιμήν της… «Επαναστάσεως». Διοργανωτής της περίλαμπρης εορτής; Η Ακαδημία Αθηνών…

Αλλά, θα πει κανείς: «Τότε, είχαμε χούντα»…

Σωστά. Αλλά επί χούντας ήταν όταν ο Ρίτσος, ο μηδέποτε «αξιωθείς» να στεφθεί Ακαδημαϊκός, βολόδερνε στους τόπους «παραθερισμού» επειδή αρνιότανε να πιθηκίζει μπροστά σε χατζατζάρηδες με γαλόνια.

Επί χούντας ήταν όταν άλλοι δάσκαλοι, έδιναν μαθήματα ζωής έτσι:

Συνέχεια →

Για τις ΣΕΙΡΗΝΕΣ της ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

Του Πάνου Ντούλα*

Η Περιγραφική Αξιολόγηση που καθιερώνει το Υπουργείο σε Δημοτικά-Γυμνάσια παρουσιάζει διάφορα προβλήματα και κυρίως δεν λύνει άλλα πιο σημαντικά (όπως πχ την αναπαραγωγή των κοινωνικών ανισοτήτων στην εκπαίδευση).

Έστω ότι έχουμε τάξη «τέλεια», με Χ αριθμό μαθητών-τριών, χωρίς κοινωνικές ανισότητες, με κατακτημένους τους βασικούς κώδικες επικοινωνίας από όλους το ίδιο, με συμφωνημένους από όλους των μαθησιακών στόχων και των Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών, κτλ κτλ.

Ο σημερινός τρόπος αριθμητικής αξιολόγησης σε Δημοτικό-Γυμνάσιο έχει δύο βασικές λειτουργίες: απόλυτη αξιολογική αλλά και ταξινομική.

Συνέχεια →

Κριτικά υποστηρικτικά σχόλια για την Μεγάλη Ορθόδοξη Σύνοδο της Κρήτης 2016 – Ι. Γενική εισαγωγή

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Α. Πρώτες παρατηρήσεις

Διφορούμενες είναι οι τάσεις για τα αποτελέσματα της «Αγίας και Μεγάλης Συνόδου του 2016 στην Κρήτη» σε όσους παρακολουθούν τα των ορθοδόξων τοπικών Εκκλησιών στην Οικουμένη. Και οι λόγοι είναι αρκετοί. Ο πρώτος βεβαίως είναι η μη συμμετοχή την τελεταία «στιγμή» του Πρεσβυγενούς Πατριαρχείου της Αντιόχειας (το μόνο αραβόφωνο), αλλά και των νεώτερων Πατριαρχείων της Ρωσίας (ρωσόφωνο), της Βουλγαρίας (σλαυόφωνο) και της Γεωργίας (γεωργιανόφωνο).

Οφείλουμε όμως να υπενθυμίσουμε ότι συμμετείχε η συντριπτική πλειοψηφία, δηλαδή όλες οι υπόλοιπες τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, με επικεφαλής το Οικουμενικό Πατριαρχείο και με ενεργά τα υπόλοιπα Πατριαρχεία. Σημειώνω ιδιαιτέρως την πλήρη τελικά συμμετοχή του Πατριαρχείου Σερβίας (σλαυόφωνο), του οποίου η στάση ήταν καθοριστική, αφού οι επίσκοποί του είναι επόμενοι – μαθητές του (αγίου) Ιουστίνου Πόποβιτς!

Συνέχεια →

Λύκειο: «Δημιουργική εργασία», portfolio και αξιολόγηση

Της Έφης Ψωίνου*

 «Δημιουργική εργασία», portfolio και αξιολόγηση ή αλλιώς «αποτίμηση» στην εποχή  της πολιτικής κακοποιητικής γλωσσοπλαστικής, της δημιουργικής λογιστικής και της αποδόμησης στην εκπαίδευση. (Ο Ντεριντά στις δόξες του)

     Στην Ελλάδα, τη χώρα της πλήρους απαξίωσης των πάντων, τελευταία μιλάμε όλο και συχνότερα για «αξιολόγηση» παντού. Τόσο στο επίπεδο άσκησης της κυβερνητικής πολιτικής, στην τμηματικά, κατά φάσεις εφαρμογή των μνημονίων και στην τήρηση των εφαρμοστικών νόμων τους, όσο και στην εκπαίδευση, που μας ενδιαφέρει εδώ.

Στη μεν πρώτη -στη δεύτερη δεν έχει διαφανεί πλήρως ακόμα- φαίνεται να την περνάμε σαν τον κάβουρα κάθε φορά την αξιολόγηση των ξένων εμπειρογνωμόνων κι όλο μετεξεταστέοι να είμαστε… Όλο και πιο κάτω να πηγαίνουμε.

Συνέχεια →

Η παγίδα

Του Στάθη (Σταθόπουλου)

Το «αντισύστημα» είναι το επόμενο βήμα του συστήματος. Και στην Ευρώπη και στον πλανήτη. Στις ΗΠΑ ο λαός υπερψήφισε για να τον κυβερνήσουν οι υπερπλούσιοι.

Το σύστημα διολισθαίνει προς τα ακροδεξιά. Συνεπώς η άνοδος της ακροδεξιάς, συστημικής και «αντισυστημικής», οδηγεί προς την ίδια κατεύθυνση – το επόμενο στάδιο του συστήματος είναι το «αντισύστημα». Δηλαδή μια νέα, ακόμα πιο άγρια μορφή του καπιταλισμού. Η εμφάνιση του ακροδεξιού Φιγιόν για να ανακοπή η ακροδεξιά Λεπέν είναι ενδεικτική της σχέσης συστήματος – «αντισυστήματος».

Συνέχεια →

Σχόλιο για το ηχηρό Ιταλικό ΟΧΙ

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Ιταλία, ήταν τελικά ένα ηχηρό ΟΧΙ (*). Όλοι οι αναλυτές θεωρούν  πώς μια νίκη του ΟΧΙ θα δημιουργήσει μεγάλους τριγμούς στην ήδη κλονισμένη Ευρωπαϊκή Ένωση μετά το BREXIT.

Μα έχει σχέση το ερώτημα του δημοψηφίσματος που εισηγήθηκε ο πρωθυπουργός Ρέντσι, με τις προοπτικές της ευρωζώνης και της ΕΕ; Θεωρητικά, καμία απολύτως!

Συνέχεια →

Μεγαλολογήματα και κενολογήματα

Του Περικλή Κοροβέση

Εχθρός του κάθε παραδοσιακού γραφιά που δεν έχει ενδώσει στις νέες τεχνολογίες είναι το αρχείο του. Με τον καιρό μαζεύει χιλιάδες αποκόμματα που του χρησιμεύουν ελάχιστα έως καθόλου.

Και φτάνει κάποια στιγμή που πια δεν υπάρχει χώρος να τα αποθηκεύσει. Το ίδιο συμβαίνει και με τα βιβλία. Κατά κανόνα οι γραφιάδες δεν έχουν μεγάλο σπίτι.

Συνέχεια →