Εργαλείο εκπαιδευτικών ανατροπών η «αυτονομία των σχολικών μονάδων»
Με λίγες μέρες διαφορά δόθηκαν στη δημοσιότητα οι κατευθύνσεις του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ), των Σχολαρχών (Ιδιοκτήτες Ιδιωτικών σχολείων) και του ΟΟΣΑ για τη δημόσια εκπαίδευση.
Η ανάγνωση των «προτάσεων» των παραπάνω φορέων, οι οποίες σχεδόν ταυτίζονται, μπορούν να συνοψιστούν σε 12 σημεία:
Πραγματική… κηδεία ήταν η Μέρκελ τη Δευτέρα, όταν μίλησε μετά τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, καθώς είχε λήξει η σύνοδος των τεσσάρων μεγαλύτερων κρατών της ευρωζώνης στο Παρίσι – της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας. «Πρέπει να συνεχίσουμε να προχωρούμε μπροστά, γιατί έτσι και σταματήσουμε, όλα όσα έχουμε χτίσει μέχρι τώρα θα μπορούσαν να καταρρεύσουν», είπε η Γερμανίδα καγκελάριος και συνέχισε: «Πρέπει να δεχτούμε ότι χώρες μπορούν να τραβήξουν μπροστά και μπορούν να προχωρήσουν πιο γρήγορα από άλλες».
Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπό σας
κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά,
ἕναν ὦμο ν’ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας,
ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας,
κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας,
ἔστω καὶ μιὰ φορά;
Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγὴ
γιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους;
Ἕνα αἰχμηρότατο βέλος ρίχνει κατευθείαν στὴν καρδιὰ τῆς βολικῆς μας ἐπανάπαυσης ὁ ποιητὴς Ντίνος Χριστιανόπουλος μὲ τοὺς στίχους αὐτούς. Ποιὸς κάθεται νὰ σκεφθεῖ τὸν ἄλλο, τὴ στιγμὴ ποὺ ἐμεῖς εἴμαστε μιὰ χαρά;
Κι ὅμως αὐτὴ θά ’πρεπε νὰ εἶναι ἡ μόνιμη ἀγωνία καὶ ἀνησυχία μας. Πῶς γίνεται νὰ χαιρόμαστε τὴ ζωή μας ἀνέμελα, ὅταν ἄλλοι παραδίπλα ὑποφέρουν; Ἡ ἀδιαφορία δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει θέση στὴ ζωὴ τοῦ Χριστιανοῦ. Χριστιανὸς σημαίνει νὰ εἶσαι τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ὁ Χριστὸς ἔζησε μόνο γιὰ τοὺς ἄλλους. Καθόλου γιὰ τὸν ἑαυτό του. «Ἑαυτὸν ἐκένωσεν» (Φιλ. 2, 7). Τὸν σταύρωσε γιὰ μᾶς.
… «ούτε ένα ευρώ επιπλέον λιτότητα». Αυτό είναι το σύνθημα της επικοινωνιακής εκστρατείας της συγκυβέρνησης με το οποίο κηρύσσουν το «τέλος της λιτότητας» μέχρι την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης και το κλείσιμο της αξιολόγησης. Και όμως η επιδιωκόμενη συμφωνία σημαίνει «νέα μέτρα» στο 2% του ΑΕΠ, δηλαδή στα 4,2-4,5 δις ευρώ, συνέχιση της μνημονιακής βαρβαρότητας και της ραγδαίας φτωχοποίησης μέχρι την … επόμενη διαπραγμάτευση.
Έτσι οι ψευδαισθήσεις ανακυκλώνονται, η κυβέρνηση θριαμβολογεί, με ευφημισμούς και σχήματα λόγου που αλλοιώνουν την πραγματικότητα, ενώ το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα δείχνει τον μονόδρομο ενός δουλικού συμβιβασμού ότι, δηλαδή, ο λαός είναι καταδικασμένος να καταδυναστεύεται από τα ξένα αφεντικά και τη ντόπια ολιγαρχία.
Στο κυριακάτικο φύλλο της Αυγής στις 12/2 έχουμε δημοσιευμένη, κατά αποκλειστικότητα, μια πρόγευση του τι θα περιλαμβάνει η περιβόητη επαναεπικύρωση της έκθεσης του ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Αν και η εφημερίδα δεν μας ενημερώνει για την πηγή της, ο αναγνώστης αποκτά ωστόσο μια ουσιαστική ενημέρωση για τις πολιτικές και εκπαιδευτικές κατευθύνσεις των προτάσεων ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Θα ήταν ενδιαφέρον ασφαλώς να ενημερωθούν οι αναγνώστες της εφημερίδας για την ικανότητα του ιστορικού εντύπου της Αριστεράς να έχει μια τόσο διεισδυτική πρόσβαση στους μηχανισμούς ενός υπερεθνικού ιμπεριαλιστικού οργανισμού, όπως ο ΟΟΣΑ (1).
“Επιτέλους, δύο εφημερίδες λιγότερες”, ίσως να έλεγε με ανακούφιση ο Διονύσης Φαραζουλής (1882-1920), ο εισηγητής του χριστιανικού χρονογραφήματος στην Ελλάδα. Και όχι απλώς χριστιανικού, αλλά μαχόμενου χριστιανικού. Σε ένα κείμενο του με τίτλο “Οι άνθρωποι και αι εφημερίδες” γράφει ότι οσάκις περνά από κάποιο καφενείο του κάνει εντύπωση η προθυμία με την οποία οι θαμώνες (εννοείτε άντρες) “διαβάζουν τις εφημερίδες”. ‘’Δεν τις αναγιγνώσκουν απλώς, αλλά τας κατατρώγουν. Δεν τας αφήνουν δε από τα χέρια των, αν δεν ιδούν και την τελευταίαν σελίδαν μέχρι και της τελευταίας στήλης”.
Συνέχεια από το μέρος Ι – Γενικά εισαγωγικά σχόλια
Α. Τροφή και «συλλογικός άνθρωπος»
Έχει γραφεί ότι «είμαστε ό,τι τρώμε». Η τροφή ως δια-τροφή, μετά την αναπνοή και το νερό, αποτελεί το αναγκαίο μέσο συντήρησης και ανάπτυξης της βιολογικής ζωής. Γι’ αυτό και η εύρεση και η κατανάλωση της τροφής είναι ενστικτώδης ευθύς εξ αρχής. Επομένως η εύρεση και η λήψη της τροφής αυτή καθ’ εαυτή είναι ευλογημένη, αφού χωρίς τη βιολογική ζωή δεν μπορεί να υπάρξει ούτε συλλογική / κοινωνική ζωή, ούτε βεβαίως οποιαδήποτε «πνευματική» ζωή.
Το πρόβλημα που υπάρχει είναι, επειδή είναι γεγονός κατ’ αρχήν ενστικτώδες και χωρίς την κατάλληλη αγωγή, μπορεί να παρεκτραπεί εύκολα σε «ατομική» υπόθεση. Και κάθε «ατομική» υπόθεση αποτελεί «αλλοτρίωση» από τον «συλλογικό άνθρωπο». Έτσι μπορεί μετά να οδηγήσει στον ανταγωνισμό, στον εξουσιασμό, στην καταπίεση, στην συνεχιζόμενη αδικία και στο τέλος στην θρησκευτική και πολιτική νομιμοποίηση κάθε «σύνδεσμου αδικίας» και κάθε «στραγγαλιάς βιαίων συναλλαγμάτων»…
Σε σχέση με τον νέο φορέα κύριας Ασφάλισης για όλους τους Έλληνες και όλες τις Ελληνίδες, τον ΕΦΚΑ (Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης), υπάρχουν πολλά που έχουν ειπωθεί και περισσότερα που θα δούμε στο μέλλον. Ένα θέμα, όμως, που μάλλον πέρασε στα ψιλά της ειδησεογραφίας είναι το πώς όλοι οι Εργοδότες (το ίδιο το Κράτος αλλά και όλοι οι εργοδότες του ιδιωτικού τομέα), δεν θα πληρώνουν στον ΕΦΚΑ εξαρχής τις εργοδοτικές εισφορές που πρέπει με βάση το προβλεπόμενο 20%, δημιουργώντας έτσι ένα αρχικό τεράστιο έλλειμμα δισεκατομμυρίων στο κοινό Ταμείο πλέον όλων μας, τον ΕΦΚΑ.
«Λεφτά υπάρχουν». Όντως. Μας τα μάζεψε ο Τσίπρας με το καντάρι. Και τα έκανε ένα πλεονασματάκι μούρλια. Πεσκέσι για τους κατακτητές. Όντως, σήμερα το Δ΄ Ράιχ βγάζει από τη χώρα μας περισσότερα φράγκα από όσα έβγαλε το Γ΄ Ράιχ στην Κατοχή.
Κατά τα άλλα, ρωτάει ο Τσίπρας τον Κυριάκο, αν ο Κυριάκος είναι με τον Σόιμπλε; Γιατί, ο Τσίπρας με ποιον είναι; Ποίου τις εντολές εκτελεί; του Φούφουτου ή του Σόιμπλε; Θεέ μου! πότε επιτέλους θα τρελαθούμε, να ησυχάσουμε;
Σε συνθήκες παρατεταμένης κρίσης ο πλούτος αυξάνεται, ενώ ταυτόχρονα η φτώχεια παίρνει γιγάντιες διαστάσεις βαθαίνοντας τις κοινωνικές ανισότητες. Οι … Κροίσοι σε όλο τον πλανήτη τρέφονται από την κρίση. Οκτώ άτομα κατέχουν σχεδόν όσα 3,6 δισ. άνθρωποι, το φτωχότερο 50% του κόσμου. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσίευσε η οργάνωση Oxfam, σε έρευνα με βάση επεξεργασμένα δεδομένα από την ελβετική τράπεζα Credit Suisse και το περιοδικό Forbes, 7 στους 10 ζουν σε χώρα με αύξηση της ανισότητας τα τελευταία 30 χρόνια, ενώ η φοροαποφυγή των πολυεθνικών κοστίζει, κάθε χρόνο στις φτωχές χώρες 100 δισ. Παράλληλα, στην έρευνα αναφέρεται πως ο πλούτος των πολύ πλούσιων έχει αυξηθεί ετησίως κατά 11%, κατά μέσο όρο, από το 2009. Οι γυναίκες, σύμφωνα με την Oxfam, θα χρειαστούν 170 χρόνια για να φτάσουν στο σημείο να πληρώνονται το ίδιο με τους άνδρες.
