ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
(Σούρα Ρωσίας 18/10/1829 – Κρονστάνδη Ρωσίας 20/12/1908).
Η μνήμη του εορτάζεται στις 20 Δεκεμβρίου
Ο Τολιόπουλος, το ανθρωπόμορφο τέρας, ταγματάρχης των γερμανοτσολιάδων, της είχε πει ότι θα την πήγαιναν στη φυλακή, για να συνεχιστεί την επομένη η νυχτερινή ανάκριση. «Οι γερμανοτσολιάδες όμως, που τη συνόδευαν, όταν έφτασαν μπροστά στη φυλακή, ξαφνικά άλλαξαν πορεία. Οπότε η Μαρία με ήρεμη φωνή τους είπε: «Σας παρακαλώ από εδώ είναι η φυλακή, γιατί με πηγαίνετε προς τα εκεί»!
Καρτ ποστάλ που εκδόθηκε από την εταιρεία Ασπιώτη το 1910 περίπου. Αναπαραγωγή ζωγραφικού πίνακα του Βικέντιου Μποκατσιάμπη (1856-1933)
Ήταν γιος του Αναστάσιου Στριφτόμπολα και ανιψιός του αγωνιστή του 1821 Αναγνώστη Στριφτόμπολα από την Κέρτεζη Καλαβρυτών. Αδέλφια του ήταν ο Περικλής, ο Επαμεινώνδας η Ασπασία, η Ελένη και η Πραξιθέα. Σε νεαρή ηλικία εγκαταστάθηκε με την οικογένεια του στην Πάτρα όπου τελείωσε και τις γυμνασιακές του σπουδές. Στην συνέχεια η οικογένεια μετακόμισε στην Αθήνα λόγω διορισμού του πατέρα του ως διευθυντής αστυνομίας. Εκεί ο Αλέξιος λόγω της δουλειάς του πατέρα του συναντήθηκε με τον Όθωνα κι έγινε οπαδός του.
Ολόκληρο το έργο του ήταν αφιερωμένο στον ορθολογισμό. Σε τέτοιο βαθμό όπου… δεν χωρούσε άλλη λογική, για την προσωπική του ζωή. Ο Κουρτ Γκέντελ, ο σπουδαιότερος σύγχρονος φιλόσοφος, ήταν ο άνθρωπος που κατάφερε να «σπάσει» την λογική.
Ο άνθρωπος που απάντησε σε ένα ερώτημα 2.000 χρόνων
Από την εποχή του Πλάτωνα μέχρι και τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα υπήρχε η άποψη πως… κάπου εκεί ψηλά, κάπου ανάμεσα στην ανθρώπινη σκέψη, στην σφαίρα της φαντασίας και την θεϊκή δημιουργία, υπήρχε η απόλυτη αλήθεια. Αυτή που, αν ποτέ βρίσκαμε, θα γινόταν ο αλάνθαστος οδηγός μας στην ερμηνεία κάθε δυνατού φαινομένου.
Στο πέρασμα των αιώνων οι μεγαλύτεροι φιλόσοφοι της ιστορίας πραγματεύτηκαν το συγκεκριμένο θέμα, συμφωνώντας πως αν κάτι είναι αλάνθαστο, τότε αυτό είναι η λογική. Από που όμως πηγάζει η λογική; Μπορεί ο άνθρωπος να φτάσει στον «βυθό» της; Υπάρχει απάντηση σε κάθε ερώτημα;
Τους τελευταίους τρεις αιώνες, μία ανιστόρητη συκοφαντική επίθεση επαναλαμβάνεται διαρκώς, εναντίον τής Εκκλησίας και τού αγίου Κυρίλλου, με επίκεντρο τη δολοφονία τής Υπατίας. Μιας πλαστής και μυθικής Υπατίας, (ή καλύτερα πολλών πλαστών και μυθικών Υπατιών), που ελάχιστη σχέση έχουν με την αληθινή ιστορική Υπατία. Το ακόλουθο άρθρο τού Γιάννη Τσέντου, αφηγείται την ιστορία αυτής τής συκοφαντικής δυσφήμισης, όπου ο καθένας φτιάχνει μια «Υπατία» στα μέτρα του, με σκοπό να πολεμήσει την Εκκλησία και να στηρίξει τις αρρωστημένες ιδέες του.
*****
Η πρόσφατη κινηματογραφική ταινία με θέμα τη φιλόσοφο Υπατία και την αποτρόπαια δολοφονία της στην Αλεξάνδρεια Agora, παραγωγή 2009 και έναρξη προβολής στην Ελλάδα 28 Ιανουαρίου 2010, ταινία τού Alejandro Αmenabar (με μία εξαιρετική Rachel Weisz στον πρωταγωνιστικό ρόλο) γέννησε σε πολλοίς πολλά και καίρια ερωτήματα: Ποια είναι αυτή η Υπατία; Τι είναι πάλι αυτή η νέα επίθεση ενάντια στην Εκκλησία; νέα επίθεση, καθώς φαίνεται σε πολλούς, αλλά βεβαίως κινούμενη φανερά πάνω στο παλαιό, δοκιμασμένο μοτίβο: το μοτίβο τού γκρεμίσματος των μύθων του Χριστιανισμού, το μοτίβο της αποκάλυψης της επιμελώς κρυμμένης για πολλούς αιώνες αλήθειας…
«Η τέλεια τέχνη κρύβει την τέχνη για να φαίνεται «φύση» και η τέλεια φύση ή αυτή που πετυχαίνει το στόχο της (φύσις επιτυχής) και αύτη κρύβει την τέχνη (που βρίσκεται μέσα της). Το ηρακλείτειο γνωμικό φύσις κρύπτεσθαι φιλεί ακολουθάει πιστά τη δεύτερη αυτή περίπτωση. Και στις δύο περιπτώσεις έχομε απόκρυψη. Και η τέχνη του ανθρώπου και η τέχνη της φύσης, για να φτάσουν στην τελειότητα ή στο σκοπό τους, πρέπει να κρυφτούν. Άνθρωπος και φύση κρύβουν την τέχνη τους για να ολοκληρώσουν τα μεγάλα έργα τους» Μελέτες Β΄, Δόμος 1994, σ. 213).
Αρχιμανδρίτης Ηλίας Καρτοζία (Ilia Kartozia)
Δεν αναφέρθηκε και πολύ στην Ελλάδα αυτός ο ιερέας. Ίσως επειδή δεν ήταν Έλληνας και μας ένοιαζαν μόνο οι Έλληνες; Ίσως επειδή θεωρούσαμε ότι κάθε ξένος ήταν κακός σε κείνο το πλοίο; (Οι Ιταλοί μάς άρπαζαν τα σωσίβια; Οι Τούρκοι χτυπούσαν τις σοπράνο μας;) Για τον νεαρό ιερέα μου μίλησε ο guramios και έτσι διάβασα τις αναφορές στις ιταλικές εφημερίδες. Πρόκειται για έναν νεαρό Γεωργιανό Αρχιμανδρίτη, που βρισκόταν στο Norman Atlantic:
Είναι Χριστούγεννα και κάτω από το δέντρο υπάρχει ένα δώρο για τον μικρό Λεωνίδα. Οι γονείς του, του αγόρασαν ένα μικρό βιολί, μα ποιος θα μπορούσε να φανταστεί, πιθανότατα ούτε και οι ίδιοι, πόσο μακριά θα τον πήγαινε αυτό το δώρο και τι δρόμοι θα ανοίγονταν στη ζωή του… Μια λαμπρή καριέρα ξεκινούσε και το όνομα του χαρισματικού, βιρτουόζου του βιολιού, έμελλε να συνδεθεί για πάντα με το όργανο αυτό. Σε όλο τον κόσμο, όταν μιλούν για το βιολί, συνειρμικά αναφέρονται στον Λεωνίδα Καβάκο. Και αυτό είναι κάτι που μας κάνει ιδιαίτερα περήφανους. Aποχαιρετώντας το 2014, στη συνέχεια του αφιερώματος «Μεγάλοι Ερμηνευτές της κλασικής μουσικής» έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε τον ανακηρυγμένο ως “ARTIST OF THE YEAR AT THE 2014 GRAMOPHONE AWARDS”, βιολονίστα και μαέστροΛεωνίδα Καβάκο.
Μια από τις πιο φοβερές αρρώστιες** της ανθρωπότητας ήταν η λέπρα. Το σώμα των λεπρών γέμιζε εξανθήματα και έλκη, από τα οποία έτρεχε δυσώδες πρασινοκίτρινο υγρό. Τα κόκκαλα των χεριών ατροφούσαν η νεκρώνονταν, τα δάκτυλα κόβονταν. Το πρόσωπό τους, με φαγωμένα μάγουλα, με μάτια ζαρωμένα στην κόγχη τους η γουρλωμένα, με χείλη σκισμένα η σάπια, με πεσμένα τα φρύδια, τα ματόκλαδα και τα δόντια, ήταν σαν φρικιαστική μάσκα τραγωδίας. Η λέπρα τους οδηγούσε στο θάνατο αργά, βασανιστικά.
Η αγία Αικατερίνα ανήκει στην τελευταία γενιά των πρώτων μαρτύρων της χριστιανικής πίστης, καθώς μαρτύρησε το 304 μ.Χ. Το 323 ο μέγας και άγιος Κωνσταντίνος εξέδωσε το διάταγμα περί ανεξιθρησκείας και οι διωγμοί τερματίστηκαν. Όμως οι τελευταίοι διωγμοί, τους οποίους είχε κηρύξει ο Διοκλητιανός το 303 μ.Χ. και συνέχισαν οι διάδοχοί του, ήσαν οι αγριότεροι. Μάλιστα είχε θέσει ο εμπαθής αυτοκράτορας σε κυκλοφορία νόμισμα στο οποίο ανέγραφε «Christiani delendi sunt» (Οι χριστιανοί να εξολοθρευτούν). Δεν πρόφθασε να δει το όνειρό του να πραγματοπoιείται, καθώς δύο έτη αργότερα παραιτήθηκε από τον θρόνο και το 308 μ.Χ. πέθανε.
