Αρχείο κατηγορίας Σάρκα μία ή δύο;

Σάρκα μία ή δύο;

«Γάμος» ΛΟΑΤΚΙ+ και «διάλογος» κωφών…

«Γάμος» ΛΟΑΤΚΙ+ και «διάλογος» κωφών…

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

   Με 176 βουλευτές από τους 300, με ψήφους κυρίως από τα τρία μνημονιακά κόμματα Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και με καθολική υπερψήφιση από την «Πλεύση Ελευθερίας», σηματοδοτήθηκε μια νέα πραγματικότητα.

   Ονομάστηκε «γάμος» (πολιτικός), μεταξύ μελών της «ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας», δηλαδή των ομόφυλων συνανθρώπων μας με ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με τον καθιερωμένο των ετερόφυλων. H Χώρα μας κατατάσσεται ως η 37η χώρα στον κόσμο για την αναγνώριση αυτού του θεσμού, ως πολιτικού γάμου.  Έτσι οδηγήθηκε και στην τροποποίηση του άρθρου 1350 του Αστικού Κώδικα. Εισάχθηκε νομικά για το κράτος ο κανόνας ότι «γάμος συνάπτεται μεταξύ δύο προσώπων ίδιου ή διαφορετικού φύλου». Η Ελλάδα έγινε η πρώτη «ορθόδοξη» χώρα που διαφοροποιείται από τις άλλες χώρες της «ορθόδοξης» Ανατολής.

ΙΙ. Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

Συνέχεια

Οικογένεια: Με ανοικτό νου και ανοικτή καρδιά

Οικογένεια: Με ανοικτό νου και ανοικτή καρδιά

Από την «ενορία εν δράσει»

Μιά πολύ καλή συζήτηση, που παρά κάποιες ατέλειες, προσέγγισε το θέμα του γάμου, της οικογένειας και του παιδιού στις σύγχρονες συνθήκες συνδυάζοντας τα σύγχρονα δεδομένα με το δίκαιο και το θεολογικό υπόβαθρο.

******

«Ελεύθεροι διάλογοι» Μία συνάντηση ευθύνης με λόγο και ανταλλαγή ιδεών. «Οικογένεια: Με ανοικτό νου και ανοικτή καρδιά».

Συμμετέχουν:

Τα σοβαρά ζητήματα που θέτει το κύμα καταγγελιών για σεξουαλική κακοποίηση

Τα σοβαρά ζητήματα που θέτει το κύμα καταγγελιών για σεξουαλική κακοποίηση

Του Κώστα Σιαμάντη*

«Μια σπίθα αρκεί για να ανάψει φωτιά στον κάμπο»

Μπορεί το συγκεκριμένο απόφθεγμα να το είχε χρησιμοποιήσει ο Μάο Τσε Τουνγκ για να περιγράψει το αναπόφευκτο της επαναστατικής πλημμυρίδας που θα συγκλόνιζε τη δεκαετία του ’30 απ’ άκρου σ’ άκρον την Κίνα, όμως η διαλεκτική της ρήσης κάλλιστα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τα όσα γινόμαστε μάρτυρες στις μέρες μας. Η σπίθα, στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι η Σοφία Μπεκατώρου. Μία τοποθέτησή της στο πλαίσιο της ημερίδας «Start to Talk/Σπάσε τη Σιωπή – Μίλησε, Μην Ανέχεσαι που διοργάνωσε το υπουργείο Αθλητισμού και η συνέντευξη την οποία έδωσε ακολούθως στο περιοδικό Marie Claire για τον βιασμό τον οποίο υπέστη το 1998, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Ένα κύμα καταγγελιών σάρωσε τον χώρο της ιστιοπλοΐας και εξαπλώθηκε γρήγορα στον πανεπιστημιακό χώρο, στον χώρο της μουσικής και στον χώρο του θεάματος.

Για τον εκκλησιαστικό γάμο: Μήπως είναι ευκαιρία ν’ αναθεωρήσουμε πολλά;

Για τον εκκλησιαστικό γάμο: Μήπως είναι ευκαιρία ν’ αναθεωρήσουμε πολλά;

Της Καλομοίρας Κουμπή*

Ο κορωνοϊός είναι γεγονός πως αναστάτωσε τη ζωή μας και ανέτρεψε την καθημερινότητά μας. Οι αναταράξεις αυτές δεν περιορίστηκαν στην προσωπική-επαγγελματική και κοινωνική πλευρά της ζωής μας, αλλά επηρέασαν και την εκκλησιαστική ζωή μας, αφού για μεγάλο διάστημα δεν ήταν δυνατή η συμμετοχή μας στις Εκκλησιαστικές συνάξεις. Η επιστροφή στην κανονικότητα, όπως διαπιστώνουμε δεν είναι πλήρης επιστροφή. Κάποιες αλλαγές στη ζωή μας, ήλθαν για να μείνουν για περισσότερο ή και για πάντα. Μήπως, όλο αυτό είναι και μια ευκαιρία για αναθεωρήσεις πραγμάτων, συνηθειών και τακτικής, προς το ουσιαστικότερο;

Η μελαγχολία του έρωτα και το ανοιξιάτικο όνειρο στην καρδιά του χειμώνα

Η μελαγχολία του έρωτα και το ανοιξιάτικο όνειρο στην καρδιά του χειμώνα

Με αφορμή το “Χειμωνιάτικο Ταξίδι” του Franz Schubert

Του Παναγιώτη Σωτηρόπουλου*

Σε ηλικία 30 ετών, ένα χρόνο πριν το θάνατό του, ο Franz Schubert ολοκληρώνει το έργο του Winterreise -Χειμωνιάτικο ταξίδι- ένα φωνητικό κύκλο που αρχικά απαρτίζεται από φωνή για τενόρο και πιάνο και περιλαμβάνει στην τελική του μορφή 24 ρομαντικά τραγούδια (lieder) σε στίχους του ρομαντικού φιλέλληνα ποιητή Wilhelm Müller. Την επόμενη χρονιά, το 1828, ο συνθέτης της αμόλυντης μουσικής γονιμότητας και της σαγηνευτικής μελωδίας, που γεννήθηκε μια χιονισμένη μέρα, εγκαταλείπει εξαντλημένος από τις ασθένειες, μια παγερή μέρα του 1797, τη γήινη ματαιότητα, όπως θεωρούσε ένα ολόκληρο κίνημα της εποχής. Στον τάφο του συνθέτη η αινιγματική φράση του ποιητή Franz Grillparzer «Die Tonkunst begrub hier einen reichen Besitz,aber noch viel schonere Hoffnungen» («Η Τέχνη της Μουσικής ενταφίασε εδώ ένα πλούσιο απόκτημα, αλλά ακόμη ωραιότερες προσδοκίες», σκιαγραφεί τη δημιουργική παρακαταθήκη που άφησε με το έργο του ο Βιενναίος μουσικός.

«Ο Χριστός είναι ο μέγας ερωτικός»

«Ο Χριστός είναι ο μέγας ερωτικός»

Συνέντευξη του Χρυσόστομου Σταμούλη στον Σπύρο Ζωνάκη

 

Την ανάγκη για έναν χριστιανισμό που θα επανασυνδεθεί με τη χαμένη του ερωτικότητα και την επιθυμία για ζωή, επισημαίνει ένας καταξιωμένος θεολόγος.

«Η ποιότητα ενός πολιτισμού δεν μπορεί παρά να μετριέται από τη στάση που αυτός κρατά απέναντι στον έρωτα και το θάνατο. Πραγματικότητες οριακές, που ο τραυματισμός τους τραυματίζει θανάσιμα το σύνολο της ύπαρξης και οδηγεί στην έξοδο από την πραγματική ζωή», σημειώνει στη συνέντευξη που παραχώρησε στη «σχεδία», ο καθηγητής Δογματικής και Συμβολικής Θεολογίας στο Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ, μουσικός και συνθέτης Χρυσόστομος Σταμούλης, ο οποίος δίνει τις δικές του «Η ποιότητα ενός πολιτισμού δεν μπορεί παρά να μετριέται από τη στάση που αυτός κρατά απέναντι στον έρωτα και το θάνατο. Πραγματικότητες οριακές, που ο τραυματισμός τους τραυματίζει θανάσιμα το σύνολο της ύπαρξης και οδηγεί στην έξοδο από την πραγματική ζωή», σημειώνει στη συνέντευξη που παραχώρησε στη «σχεδία», ο καθηγητής Δογματικής και Συμβολικής Θεολογίας στο Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ, μουσικός και συνθέτης Χρυσόστομος Σταμούλης, ο οποίος δίνει τις δικές του απαντήσεις σε ζητήματα όπως η στάση της Εκκλησίας απέναντι στον έρωτα και το θάνατο, η θεολογική ανάγνωση της μετανάστευσης και η θέση της θρησκείας στη δημόσια σφαίρα.

Η ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ

Στο πρόσφατο σας βιβλίο «Τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι;» εισηγείστε ότι η θέση της Εκκλησίας βρίσκεται στη δημόσια πλατεία. Με ποιον, όμως, τρόπο;

Συνέχεια

Ψυχικό τραύμα και ψυχική ανθεκτικότητα της Καλαβρυτινής μάνας μετά από την εκτέλεση της

Ψυχικό τραύμα και ψυχική ανθεκτικότητα της Καλαβρυτινής μάνας μετά από την εκτέλεση της*

Της Χρύσας Λεχουρίτη**

Την 13/12/43 όλα άλλαξαν στα Καλάβρυτα. O πληθυσμός της πόλης, η ροή, η κανονικότητα της ζωής άλλαξαν δραματικά διότι τα φονικά χέρια των γερμανών κατακτητών σκότωσαν τους αμάχους. Χάθηκε ο γιός, ο σύζυγος, ο αδερφός, ο πατέρας. Πίσω έμεινε εκείνη, να φροντίσει τα πάντα. H Καλαβρυτινή γυναίκα και μάνα. Για πολλούς από εμάς η ηρωίδα. Και αυτό γιατί η λέξη ηρωίδα χρησιμοποιείται για να περιγράψει κάποια που κατέχει ικανότητες και δυνάμεις μεγαλύτερες από εκείνες που κατέχει η μέση γυναίκα και αυτές δεν είναι μόνον σωματικές αλλά και διανοητικές ή ψυχικές.

Συνέχεια

Μεταμφιεσμένος ολοκληρωτισμός

Μεταμφιεσμένος ολοκληρωτισμός

Του π. Βασίλειου Θερμού*

Τον περασμένο Ιούλιο βρέθηκα στο Στρασβούργο για μια εκδήλωση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το Τμήμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με κάλεσε ως κεντρικό ομιλητή σε μια ημερίδα με θέμα τη θεώρηση της ομοφυλοφιλίας και της ταυτότητας φύλου από την πλευρά των Χριστιανικών Εκκλησιών.

Είχα εκεί την ευκαιρία να διαπιστώσω έμπρακτα αυτό που ήδη γνώριζα από διαβάσματα, ότι δηλαδή ο Χριστιανικός κόσμος της Ευρώπης προβληματίζεται για τα ζητήματα αυτά και έχει αναλάβει δράσεις συνεργασίες με πολιτικούς φορείς όπως το ΣτΕ και με τα LGBTQI κινήματα. Στην πλειονότητά τους οι δράσεις αυτές εκφράζουν την φιλελεύθερη (liberal) πλευρά του Χριστιανισμού, κυρίως του Προτεσταντικού.

Συνέχεια

Απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου για δεύτερο γάμο Ιερέων

Απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου για δεύτερο γάμο Ιερέων

Του Θεοδώρου Καλμούκου | Εθνικός Κήρυκας

Η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου έλαβε την ιστορική απόφαση να επιτρέπεται του λοιπού ο δεύτερος γάμος των ιερέων, σε περίπτωση χηρείας τους ή εάν τους εγκαταλείπει η πρεσβυτέρα τους.

Διευκρινίζεται ότι δεν θα ισχύει για όσους εγκαταλείπουν τις πρεσβυτέρες τους και επιθυμούν να νυμφευθούν κάποια άλλη γυναίκα.

Συνέχεια

Εις το όνομα της Μητρός

Εις το όνομα της Μητρός

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Φαίνεται ότι στην παγκοσμιοποιημένη Δύση, η γυναίκα εκπαιδεύεται συστημικά να είναι επιθυμητή και ποθητή για να ικανοποιεί την πατριαρχική ηδονοβλεψία, αλλά και τις βιομηχανίες μόδας και ομορφιάς, ταυτόχρονα όμως, ύστερα από την σεξουαλική επανάσταση των τελευταίων δεκαετιών του 20ου αιώνα, αναγνωρίζεται επιτέλους και το δικό της δικαίωμα στη σεξουαλικότητα και στον οργασμό.

Στην αιωρούμενη, ακόμη, μεταξύ Δύσης και Ανατολής, Ελλάδα, ενώ και παρ’ ημίν η γυναίκα εκπαιδεύεται –για τους ίδιους όπως παραπάνω λόγους- να είναι επίσης ελκυστική, νουθετείται, εντούτοις, οικογενειακά να περιορίζει, να ελέγχει και να αναστέλλει τη σεξουαλική της δραστηριότητα, ή ακόμη και να ενοχοποιεί τον οργασμό της, ιδιαίτερα μάλιστα όταν ο ρυθμιστικός παράγοντας της μητρότητας κάνει την εμφάνιση του. Λες και με έναν μυστηριώδη τρόπο η ταυτοτική αναπαράσταση του ιερού προσώπου της μητέρας δεν μπορεί να συμπεριλάβει και το σεξ ή την ηδονή. Μάλλον, οι αιώνες ενοχοποίησης του σώματος που προηγήθηκαν, κάνουν ακόμη καλά την δουλειά τους.

Συνέχεια