Νέος Κεμάλ ο Ερντογάν

Του Κώστα Καμαριάρη*

Μετά την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1918-20, μια περιοχή και ένας λαός θεωρούσε ότι την διαδεχόταν. Ήταν οι Τούρκοι στην Μικρά Ασία. Με ηγέτη τον Κεμάλ Ατατούρκ συμμάχησαν με τους Σοβιετικούς Ρώσσους για να αντιμετωπίσουν τους Άγγλους, Γάλλους, τους Ιταλούς, τους Έλληνες. Σε λίγο χρόνο οι Ιταλοί με τους Γάλλους ανοιχτά ή κρυφά έδωσαν χώρο στον Κεμάλ.

Τελικά οι Άγγλοι εγκατέλειψαν την «υπό διεθνή κατοχή» Κωνσταντινούπολη με τα Στενά και οι Έλληνες την Σμύρνη. Μετά το ’22 ο Κεμάλ κυριάρχησε στην Μικρασία, την Ανατολική Θράκη και «Δυτικοποίησε» την πρωτόγονη Ανατολίτικη κοινωνία, εξαλείφοντας ή καταπιέζοντας εθνικές μειονότητες, όπως οι Έλληνες, οι Αρμένιοι, οι Κούρδοι, κ.λπ., κ.λπ., που ζούσαν χιλιάδες χρόνια εκεί. Στο Μεσοπόλεμο κατέλαβε την περιοχή (σαντζάκιο) της Αλεξανδρέττας, επεκτάθηκε η Τουρκία δηλαδή σε βάρος της Συρίας, αφού έτσι της αφαίρεσε το βόρειο λιμάνι απέναντι της Κύπρου με την ενδοχώρα του.

Συνέχεια →

Η μεταμόρφωση του ανθρώπου και της κοινωνίας  στο έργο και το λόγο των Τριών Ιεραρχών

Του Νικολάου Γ. Τσιρέβελου*

Λόγος που εκφωνήθηκε στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στη Ρόδο στις 30-1-2018.

Σεβασμιώτατε,

Εντιμότατοι Άρχοντες,

Εκλεκτοί συνάδελφοι,

Αγαπητά παιδιά!

Σε κάθε εποχή απαντούν διάφορες θρησκευτικές και φιλοσοφικές αντιλήψεις που επηρεάζουν την καθημερινή ζωή των πολιτών. Οι πιο ουσιώδεις όμως διατηρούν τις κατακτήσεις των προηγούμενων γενιών και τις μπολιάζουν στις εκάστοτε σύγχρονες συνθήκες, δημιουργώντας κάτι καινούριο.

Οι σημερινοί τιμώμενοι Τρεις Ιεράρχες, ο Βασίλειος ο Μέγας, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, με σθένος και όραμα, αγωνίστηκαν έμπρακτα για την αλλαγή και μεταμόρφωση του κόσμου, ενώνοντας στο έργο τους την αρχαία ελληνική σοφία με τον χριστιανικό εκκλησιαστικό τρόπο ζωής και θέτοντας συνάμα τις βάσεις για την ανακαίνιση της κοινωνίας τους.

Συνέχεια →

Εθνομηδενισμός και πατριδοκαπηλία, οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος (η αξία του μηδενικού «0»)

 Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή*

Έχουν γραφτεί πολλά τις τελευταίες μέρες σχετικά με το «μακεδονικό». Πολλά και τις περισσότερες των περιπτώσεων ισοπεδωτικά.

Ίσως, με το πάθος που εκφράζονται οι περισσότεροι, αποκαλύπτουν το κίβδηλο των απόψεων. Ή θα είσαι «αριστερός» εθνομηδενιστής ή «δεξιός» εθνικιστής και φασίστας. Δεν χωράει κάτι άλλο. Είναι όμως έτσι;

Συνέχεια →

Αναζητώντας την προέλευση του Σύμπαντος: ύδωρ, άπειρον και αήρ

Του Κωνσταντίνου Καλαχάνη*

Κατά την Προσωκρατική περίοδο της ελληνικής φιλοσοφίας διατυπώθηκαν πολλές απόψεις για την προέλευση του Σύμπαντος, οι οποίες εκκινούσαν είτε από την αποδοχή πολλών αρχών (Αναξαγόρας, Ατομικοί φιλόσοφοι), είτε από την άποψη ότι ολόκληρο το Σύμπαν αποτελεί μία ενότητα.

Είναι χαρακτηριστικό όμως ότι αυτή η αντίληψη δεν βρισκόταν στο προσκήνιο μόνο κατά την αρχαία εποχή, αλλά έχει έρθει στο προσκήνιο ακόμη και στις μέρες μας, όπου η επιστήμη της Φυσικής προσπαθεί να ανακαλύψει την ενότητα που διέπει το Σύμπαν, χάρη σε διατάξεις πολύ υψηλής τεχνολογίας όπως οι επιταχυντές σωματιδίων. Όπως θα φανεί στη συνέχεια, ήδη οι Προσωκρατικοί φιλόσοφοι από την Μίλητο, ο Θαλής, ο Αναξίμανδρος και ο Αναξιμένης, ήταν οι πρώτοι που μί­λησαν για την ενότητα του Σύμπαντος βάσει της ύπαρξης μίας αρχικής ουσίας από την οποία προέρχονται τα πάντα. Ακολούθως θα γίνει λόγος για την κοσμολογία του Εμπεδοκλή, όπου ο φιλό­σοφος υποστηρίζει την προέλευση του αισθητού Σύμπαντος από μία μη αισθητή κατάσταση. Τέλος, παρουσιάζονται οι θέσεις της σύγχρονης Φυσικής για την ενότητα των τεσσάρων αλληλεπιδράσεων που διέπουν τον κόσμο μας.

Συνέχεια →

Οι μυστικές συνομιλίες Στάλιν – Τίτο για τη Μακεδονία

 Οι ρίζες του αλυτρωτισμού της FYROM και η Αριστερά

Του Ανδρέα Ζαφείρη

Με αφορμή την συζήτηση για το «μακεδονικό», το θέμα του αλυτρωτισμού της FYROM σπάνια εξετάζεται και στην ιστορική του διάσταση. Διάσταση όμως απαραίτητη και για την κατανόηση του, αλλά και για τη εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων και τακτικών. Ιδιαίτερα για όσους ενδιαφέρονται να μη συρθούν ούτε στην ουρά του ευρωατλαντικού κοσμοπολιτισμού ούτε στου (alter ego του) ευρωατλαντικού εθνικισμού.

Στη θεμελίωση του αλυτρωτισμού της FYROM θα παρατηρήσουμε τόσο τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Τιτοϊκής ηγεσίας, όσο και του …ΝΑΤΟ.

Μέχρι και τα τέλη του 1943, και το δεύτερο συνέδριο του «Αντιφασιστικού Κόμματος της Απελευθέρωσης της Γιουγκοσλαβίας»  (AVNOY), η ηγεσία των Γιουγκοσλάβων ανταρτών δεν χρησιμοποιούσαν τη λέξη Μακεδόνας ή μακεδονικός λαός. Σε όλα τα επίσημα κείμενα μιλούσαν μόνο για τον «αντιφασιστικό αγώνα των Σέρβων, των Κροατών και των Σλοβένων».

Συνέχεια →

Το «Μακεδονικό», με βάση το «πατριωτικό-εθνικό-ταξικό-διεθνιστικό», στην πολιτική της Αριστεράς

Του Γιάννη Τόλιου*

Εισαγωγή.

Το λεγόμενο «Μακεδονικό» και ειδικότερα η εκκρεμότητα της οριστικής ονομασίας της FYROM ή ΠΓΔΜ (Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονία), έχει μετατραπεί και πάλι σε κεντρική πολιτική ζωή. Οι επικυρίαρχες δυνάμεις (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ) επιδιώκουν λύση που να ενδυναμώνει τη γεωπολιτική τους επιρροή στα Βαλκάνια (ένταξη FYROM σε ΝΑΤΟ και ΕΕ) με αιχμή την Ρωσία. Η κυβέρνηση και τα κόμματα του Μνημονιακά τόξου, χωρίς να αμφισβητούν την ευρω-ατλαντική επικυριαρχία, προσπαθούν με τακτικισμούς και παλνιδρομήσεις να αποκομίσουν μικροπολιτικά οφέλη.

Συνέχεια →

Μακεδονία: Να εργαστούμε για τη συνεργασία των δύο λαών

Του Ευτύχη Μπιτσάκη*

Το πρόβλημα δεν είναι σημερινό και ο ελληνικός εθνικισμός δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Εθνικισμός σε βάρος των Σλαβομακεδόνων, των Μουσουλμάνων και των Πομάκων της Θράκης. Οξύνθηκε όμως τελευταία με την επιμονή των Σλαβομακεδόνων της FYROM να ονομάζουν τους εαυτούς τους Μακεδόνες και το κράτος τους Μακεδονία. Λοιπόν;

Ο αριστερός αντιεθνικιστής θα αντιτείνει: Κάθε λαός έχει δικαίωμα να επιλέγει το όνομα του έθνους ή της κρατικής του υπόστασης. Σύμφωνοι. Όμως με μια προϋπόθεση: ότι δεν θα πλαστογραφεί την ιστορία, δεν θα διεκδικεί τίτλους ή εδάφη που δεν του ανήκουν, και δεν θα απειλεί γειτονικούς λαούς. Ας δεχτούμε λοιπόν ότι υπάρχει έθνος Σλαβομακεδόνων (επ’ αυτού φαντάζομαι έχουν γνώμη οι ιστορικοί). Το έθνος αυτό δικαιούται να επιλέξει όποιο όνομα θέλει, σεβόμενο τα αυτονόητα τα οποία σημείωσα.

Συνέχεια →

Ο Μέγας Αλέξανδρος συναντά την Πυθία

(Μία φανταστική ιστορία με πραγματικά ερωτήματα)

Του Θεόδωρου Παπαθεοδώρου*

Ήταν πολύ πρωί ακόμα όταν στον Άδη, στον κάτω κόσμο, έφτασαν οι εφημερίδες της Ελλάδας των πρώτων ημερών του έτους 2018. Ο Ηφαιστίωνας μόλις είχε ξυπνήσει και σκέφτηκε πως ήταν μια καλή ευκαιρία να πιεί τον καφέ του διαβάζοντας παράλληλα τα νέα από τον επάνω κόσμο, από την πατρίδα.

Τι το ήθελε όμως το διάβασμα πρωί πρωί! Του πετάχτηκαν τα μάτια έξω από τα νέα που διάβασε. Το «Μακεδονικό» λέει έβαινε προς λύση, οι Έλληνες πολιτικοί συζητούσαν με τους Σκοπιανούς για μία κοινά αποδεκτή ονομασία. «Πάλι τα ίδια;» Αναφώνησε. «Πρέπει να ειδοποιήσω τον Αλέξανδρο».

Τρέχοντας σχεδόν, έφτασε στο δωμάτιο του «μεγάλου» και άρχισε να φωνάζει δυνατά…

Συνέχεια →

Νίκος και Ιωάννης

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Πριν δυό χιλιάδες χρόνια

ο Ιωάννης έδειχνε τον ρου της ιστορίας

και προμήνυε συνειδητά τον Ερχόμενο

που φτωχά εμφανίστηκε.

Συνέχεια →

Η Σάρκωση και τα Μυστήριά της

Σε Video από τον Θανάση Παπαθανασίου

Ο Θανάσης Παπαθανασίου, προσκελημένος του π. Αλεξάνδρου Καρυώτογλου μίλησε την 1η Δεκεμβρίου 2017 για την Σάρκωση και τα Μυστήριά της, στο σπιτάκι της ενορίας του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά στην Πλάκα.

Του καιρού ο ερχομός: Η εκρηκτικότητα του νοήματος των Χριστουγέννων. Το απελευθερωτικό τους περιεχόμενο.

Συνέχεια →