Η Συρία φλέγεται, ο κόσμος αγωνιά

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Μεμονωμένη επίδειξη δύναμης για να σωθούν τα προσχήματα ή αρχή μιας επικίνδυνης κλιμάκωσης, που θα μπορούσε να φέρει σε ευθεία σύγκρουση την Αμερική με τη Ρωσία; Το ερώτημα αυτό κυριαρχεί στη διεθνή σκηνή ύστερα από τους χθεσινούς βομβαρδισμούς συριακών θέσεων από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και τη Γαλλία. Αν και οι πρώτες ενδείξεις δεν προοιωνίζονταν ανεξέλεγκτες επιπτώσεις, και μόνο το γεγονός ότι βρέθηκαν στο χείλος της σύγκρουσης πέντε πυρηνικές δυνάμεις που δρουν στην Ανατολική Μεσόγειο (ΗΠΑ, Ρωσία, Βρετανία, Γαλλία, Ισραήλ) επιτρέπει να μιλήσει κανείς για την πιο επικίνδυνη κρίση από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.

Συνέχεια →

Συρία: Γράφουν τον επίλογο στο έγκλημα

Της Νίνας Γεωργιάδου*

ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ

Το μαζικό, παρατεταμένο έγκλημα, αλλιώς γενοκτονία, σχεδιάστηκε το 2003, λίγο μετά το κουρέλιασμα της Γιουγκοσλαβίας.

Στο Κογκρέσσο παρουσιάστηκε το σχέδιο «Νέα Μέση Ανατολή» (χάρτης Ralph Peters) και εγκρίθηκε. Αναδιάταξη του χάρτη, με διάλυση της Συρίας, κατακερματισμό της και επιστροφή της χώρας στα οθωμανικά βιλαέτια.

Στόχος, όχι μόνο η Συρία.

Συνέχεια →

Τραγωδία καί Δημοκρατία

Του Φώτη Σχοινά*

«Θά ἔπρεπε νά εὐχαριστήσουμε τήν Ἑλλάδα. Εἶναι ἡ Δύση πού χρωστάει στήν Ἑλλάδα. Ἡ φιλοσοφία, ἡ δημοκρατία, ἡ τραγωδία… Πάντα ξεχνᾶμε τή σχέση ἀνάμεσα  στήν τραγωδία καί τή δημοκρατία. Χωρίς Σοφοκλῆ δέν θά ὑπῆρχε Περικλῆς. Χωρίς τόν Περικλῆ δέν θά ὑπῆρχε Σοφοκλῆς».

(Ζάν Λύκ Γκοντάρ)

1. Εἰσαγωγή

       Ἡ τραγωδία εἶναι ἀποκλειστικό προϊόν τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος, ὅπως καί ἡ δημοκρατία. Θέατρο ἔχουμε καί σέ ἄλλους Ἀνατολικούς λαούς, τραγωδία ὅμως ὄχι. Μάλιστα οἱ τῦχες τῆς τραγωδίας καί τῆς δημοκρατίας βαίνουν παραλλήλως. Ἡ τραγωδία γεννιέται ὅταν γεννιέται ἡ δημοκρατία καί στερεύει ὅταν ἡ δημοκρατία παρακμάζει ὁριστικά. Οὐσιαστικά ἡ τραγωδία ζεῖ τόν 5ο αἰώνα, ὅσο καί ἡ ἀκμή τῆς δημοκρατίας. Τόν 4ο αἰώνα δέν ἔχουμε πιά μεγάλους τραγικούς ποιητές. Βέβαια ἡ δημοκρατία διατηρεῖται ἐν ζωῇ, ἀλλά σέ παρακμή, γιά ἕνα ἀκόμα αἰώνα περίπου ὡς τό 322 π.Χ, ὁπότε πεθαίνει ὁριστικά.

Εἶναι ἑπομένως λογικό καί ἀκόμη ἐντελῶς βάσιμο νά ὑποθέσουμε ὅτι ὑπάρχει ἕνας ὀργανικός, ἐσωτερικός καί αἰτιώδης δεσμός ἀνάμεσα στήν τραγωδία καί τή δημοκρατία. Ἡ κοινή τους μοῖρα δέν εἶναι μόνο ψιλή χρονική σύμπτωση. Ἡ δημοκρατία συνδέεται αἰτιωδῶς μέ τήν τραγωδία, σέ βαθμό πού ἡ τελευταία δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει χωρίς τήν πρώτη. Ἡ δημοκρατία εἶναι ἡ μήτρα πού κυοφόρησε καί ἔκανε νά ἀνθίσει καί νά καρπίσει ἡ τραγωδία.

Συνέχεια →

Είναι –όντως- αφελής η ηγεσία των Κούρδων;

   Επιλογή χάρτη από τΜτΒ*

Του Ανδρέα Ζαφείρη

Οι πρόσφατες εξελίξεις στη βόρεια Συρία, έφεραν στο κέντρο της συζήτησης το κουρδικό και τις συμμαχίες που έχει επιλέξει η κουρδική ηγεσία. Η κυρίαρχη αντίληψη είναι ότι η ηγεσία των Κούρδων «αξιοποιήθηκε» από τις ΗΠΑ μια προηγούμενη περίοδο και τώρα «πληρώνει» τις επιλογές της.

Είναι άραγε έτσι;

Αποτέλεσε η κυρίαρχη ομάδα της ηγεσίας τον «χρήσιμο ηλίθιο» του αμερικανικού σχεδίου στη περιοχή;

Ίσως θα έπρεπε να δούμε, κατ αρχάς, την εξέλιξη αυτής της συμμαχίας (Κούρδων Συρίας-ΗΠΑ-Ισραήλ) τα τελευταία χρόνια.

Ένα σύντομο χρονικό.

Συνέχεια →

Στο διάβα της Ειρήνης

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Της φύσης τα καμώματα κι οι ομορφιές της,

τα ζώα ανθρώπους σε μορφές

διεχώρισαν ποικίλες.

Ερυθροί, κίτρινοι, μαύροι, μιγάδες  και λευκοί

γέμισαν ηπείρους, νησιά, βουνά και παραλίες.

Παρέα άνδρες, γυναίκες κι λίγοι ενδιάμεσοι,

υγιείς κι ανάπηροι,

στο ρου της ιστορίας ταξιδεύουν.

Συνέχεια →

Ο Γρηγόριος Παλαμάς και η ησυχαστική έριδα

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, τοιχογραφία Αγίων Αναργύρων Ι. Μ. Μ. Βατοπαιδίου. Ο Άγιος εκοιμήθη το 1359 και αγιοκατατάχθηκε το 1368, ενώ η τοιχογραφία χρονολογείται είτε προ του θανάτου του κτίτορα Ιωάννου Ούγκλεση (σκοτώνεται το 1371 στην μάχη του Έβρου) ή κατ΄ άλλους στα τέλη του 14ου αιώνα. Θεωρείται η παλαιότερη απεικόνιση του Αγίου.

Του Κωνσταντίνου Κόττη*

Η ησυχαστική έριδα, αποτελεί ένα από τα πιο διάσημα θέματα της Βυζαντινής Ιστορίας, συνδεδεμένο, ασφαλώς, με τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης (1296-1359). Εφαλτήριο για την δημιουργία του ζητήματος, υπήρξε ο Βαρλαάμ, μοναχός του καθολικού τάγματος του Αγίου Βασιλείου. Το 1326 κατέφθασε στην ενετοκρατούμενη, τότε, Αιτωλία, όπου και ενεδύθη, για πρώτη φορά, ανατολικό ράσο. Την περίοδο 1326–30 εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη, συγγράφοντας, μάλιστα, αντιπαπικά συγγράμματα. Αμφότερες οι πράξεις του αντιμετωπίσθηκαν με καχυποψία, αν όχι ως στρατευμένες και προσχηματικές. Κατηγορήθηκε μεταξύ άλλων για την πρώτη πράξη από τον Νικηφόρο Γρηγορά, ενώ για την δεύτερη από τον Ιωάννη Καντακουζηνό.

Συνέχεια →

Τα Ιμια -προς το παρόν- ανήκουν στους γλάρους

Του Περικλή Κοροβέση

Σχολιάζουμε με αποτροπιασμό την επιθετικότητα της Τουρκίας. Και καλά κάνουμε. Στρατιωτική επέμβαση στο Ιράκ παλιότερα, επίθεση στη Συρία τώρα. Και αυτό σημαίνει πως η παγκόσμια κοινότητα ή έχει δώσει «άδεια πολέμου» στη μικρή αυτή υπερδύναμη ή κάνει τα στραβά μάτια.

Η Συνθήκη της Λωζάννης αμφισβητείται, πράγμα που σημαίνει πως το Αιγαίο είναι τουρκικό έδαφος και βρίσκεται υπό ελληνική κατοχή. Και μπορεί για τον επίδοξο «σουλτάνο» να μην είναι ένα θέμα άμεσης προτεραιότητας, αλλά είναι στην ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής και σ’ αυτό συμφωνεί και η αντιπολίτευση.

Συνέχεια →

Η τοπικότητα ως πηγή έμπνευσης στις μέρες μας

Του Κώστα Ζαχάρου*

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ένα αυξημένο ενδιαφέρον για τη διερεύνηση και καταγραφή της τοπικής ιστορίας. Αντίστοιχο ενδιαφέρον υπάρχει στην αναζήτηση των ιδιαίτερων κοινωνικών και πολιτισμικών χαρακτηριστικών που συνθέτουν τις τοπικές κοινωνίες.

Η ιδέα της «τοπικότητας» συχνά αναπτύσσεται ως αντίρροπη τάση στην κυριαρχία βίαιων οικονομικών προτεραιοτήτων που έχουν σα συνέπεια την αποσύνθεση των τοπικών κοινωνιών. Η κοινωνική αποσύνθεση είναι ιδιαίτερα φανερή τις τελευταίες δεκαετίες με το ξερίζωμα πληθυσμών από πατρογονικές εστίες και την αποστέρησή τους από κάθε αναφορά σε φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον.

Συνέχεια →

Η σχέση Κούρδων με ΗΠΑ – Ρωσία και στο βάθος… Αιγαίο

Του Ανδρέα Ζαφείρη

1. Οι στρατηγικές επιδιώξεις των ΗΠΑ στη Συρία: de facto κατακερματισμός της χώρας, με την ανάληψη του ελέγχου του συριακού εδάφους ανατολικά του Ευφράτη, ο  έλεγχος των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη βορειοανατολική Συρία, η στήριξη των επιχειρήσεων του Ισραήλ εναντίον του Ιράν και της Χεζμπολάχ στο Λίβανο και τη Συρία και η υποβάθμιση του ρόλου της Ρωσίας στη περιοχή.

Οι στόχοι αυτοί  προϋποθέτουν μια ζώνη  ελεγχόμενης από τις ΗΠΑ στη περιοχή.

Συνέχεια →