ΘΑ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ ΟΧΙ;

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Ο ελληνισμός διέρχεται την τρίτη μεγάλη παρακμή στη μακραίωνη ιστορική του πορεία. Κατά τις δύο προηγούμενες κατέστη εύκολη λεία εισβολέων, Ρωμαίων και Τούρκων. Αποφεύγοντας να εγκύψουμε στα αίτια της παρακμής και να διδαχθούμε από τα σφάλματα των προγόνων μας συνήθως υπερτονίζουμε την προσφορά των πολιτιστικών αγαθών μας στους κατακτητές. Σήμερα δεν διατρέχουμε κίνδυνο κατάκτησης της ίδιας μορφής με τις άλλες του παρελθόντος, είμαστε όμως, δυστυχώς, εν αγνοία μας κατακτημένοι. Έχουμε υποταχθεί σε τρόπο βίου αλλοτριωτικό, τα πρότυπα του οποίου είναι η παντελής λήθη της παράδοσης και των πολιτιστικών αξιών μας, η παραίτηση από κάθε είδους δημιουργία, ο άκρατος καταναλωτισμός και ο δουλοπρεπής μιμητισμός. Υποταγμένοι στο πλασματικό αυτό είδος βίου, άβουλοι και μοιραίοι, προβαίνουμε σε απόπειρα εορτασμού των λαμπρών επετείων του παρελθόντος οκνοί και ράθυμοι υπό την επήρεια κάποιων τύψεων για την αναξιότητά μας έναντι εκείνων που έγραψαν τα έπη ή με διάθεση να τους μειώσουμε, ώστε να σμικρύνουμε το χάσμα που μας ξεχωρίζει απ’ αυτούς!

Συνέχεια →

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Τι ακριβώς γιορτάζουμε κατά την επέτειο; Ασφαλώς την επικράτηση των ελληνικών ανταρτικών σωμάτων επί των αντιστοίχων βουλγαρικών μετά από αιματηρό αγώνα τεσσάρων ετών χωρίς όμως ουσιαστικό αποτέλεσμα. Πρέπει να μας γεμίζει η επέτειος μόνο ικανοποίηση και υπερηφάνεια; Ασφαλώς ναι, θα απαντήσουν κάποιοι έχοντας υψηλό το πατριωτικό φρόνημα ή έχοντας εμποτιστεί από το εθνικιστικό δηλητήριο, το οποίο άφθονο παροχέτευσε και στη Βαλκανική η δυτική σκέψη. Υπάρχει όμως και άλλη προσέγγιση προς το θέμα μας, η εκκλησιαστική.

Συνέχεια →

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Η ανασκαφή της Αμφίπολης, που ξαναζωντανεύει την ιστορία και έχει προκαλέσει τόσες συζητήσεις και παγκόσμιο θαυμασμό, αποδεικνύει ξανά ότι τούτο το παμπάλαιο χώμα «δεν έδεσε ποτέ με την φτέρνα» των εχθρών μας, που ήρθαν ντυμένοι «φίλοι» αμέτρητες φορές, όπως μας διδάσκει το Άξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη.

Είναι πολλές οι σημαντικές αρχαιολογικές ανακαλύψεις των τελευταίων ετών που ενισχύουν την «ελληνικότητα» και την ιστορική μας ταυτότητα απέναντι στα ισοπεδωτικά ιδεολογήματα της Νέας Τάξης. Κι όμως, τα σημαντικά αυτά ευρήματα, μέχρι σήμερα απλώς ανακοινώνονταν και ύστερα «θάβονταν» ως προς την ευρύτερη σημασία τους. Πριν από την Αμφίπολη, η τελευταία φορά που από την αρχαιολογική έρευνα δημιουργήθηκε εθνικό ενδιαφέρον ήταν το 1977 με την Βεργίνα. Και είδαμε στην συνέχεια τι ρόλο έπαιξε αυτή η σπουδαία ανακάλυψη στα εθνικά μας θέματα.

Συνέχεια →

ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ 1814 – 2014

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Συμπληρώθηκαν 200 έτη από την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας, εκείνης που έμελλε να οργανώσει την ελληνική επανάσταση το 1821. Συνήθως περιοριζόμαστε στην αναφορά στους τρεις ιδρυτές της Σκουφά, Ξάνθο και Τσακάλωφ. Πέραν αυτού ελάχιστα γνωρίζουμε και αυτά στρεβλωμένα.

Η Φιλική Εταιρεία ιδρύθηκε τη 14^η Σεπτεμβρίου 1814, ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (ημέρα όχι χωρίς νόημα για τους πρωτεργάτες), στην Οδησσό, πόλη που κτίστηκε κατ’ εντολή της τσαρίνας Αικατερίνης μετά την απελευθέρωση της περιοχής από τους Τούρκους κατά το τέλος του 18^ου αιώνα. Η σημαντική θέση της είχε ως συνέπεια την εγκατάσταση εκεί κατοίκων διαφόρων εθνοτήτων, μεταξύ των οποίων και Ελλήνων, οι οποίοι επιδόθηκαν κυρίως στο εμπόριο. Η ίδρυση της Εταιρείας σε ρωσικό έδαφος παρείχε ασφάλεια και βεβαιότητα ότι σε περίπτωση αποκάλυψής της δεν θα είχαν τα μέλη της την τύχη του Ρήγα και των συντρόφων του. Κατά τα τέσσερα πρώτα έτη τα μέλη της δεν ξεπερνούσαν τα τριάντα. Στη συνέχεια η έδρα της μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, καθώς οι ιδρυτές της μετακινήθηκαν εκεί, όπου ο Σκουφάς άφησε την τελευταία του πνοή.

Συνέχεια →

Η ΣΥΜΦΟΡΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΣ – ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Κύλισαν επάνω από εβδομήντα έτη από τη συμφορά της Μικρασίας, τη μεγαλύτερη στη μακραίωνη ιστορία του ελληνισμού. Οι πληγές έχουν επουλωθεί και η επιθυμία της λήθης φαίνεται να κερδίζει έδαφος. Βέβαια υπάρχουν και κάποιοι που ακόμη αντιστέκονται, αποτελούν όμως πλέον οπισθοφυλακές, που δίνουν τη μάχη για την τιμή των όπλων. Οι εκδηλώσεις χαρακτηρίζονται από τη νοσταλγία για τις χαμένες πατρίδες, τις οποίες ολοένα και περισσότεροι απόγονοι των θυμάτων της γενοκτονίας και των προσφύγων επισκέπτονταν μέχρι πρόσφατα χάρη στην οικονομική ευμάρεια. Όμως από την άλλη η ευμάρεια είναι που έκανε πολλούς περισσότερους να αποζητούν τη λήθη και να αποδεχθούν τα τετελεσμένα φθάνοντας να εξισώνουν θύτη και θύμα με την υποστήριξη της ανιστόρητης νεοταξικής θέσης ότι και οι Έλληνες διέπραξαν γενοκτονία. Ας εξετάσουμε κάποια στοιχεία της τραγωδίας.

Συνέχεια →

Η εκλογική συμπεριφορά της μουσουλμανικής Μειονότητος στις Ευρωεκλογές του 2014

Προβληματισμοί επάνω στους «άτεγκτους» αριθμούς

Του Μητρ. Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμου (Κουκουρίδη)

Μελέτησα επισταμένως τα ελάχιστα δημοσιεύματα που κυκλοφόρησαν μετά τις Ευρωεκλογές του Μαΐου 2014 και είχαν ως θέμα την ψηλάφηση του μηνύματος που έστειλαν. Θα καταθέσω παρακάτω τη δική μου εκτίμηση, τεκμηριωμένη με αριθμούς, διανθισμένη με απόψεις, όμως μέσα από αμείλικτα ερωτήματα.

Το Κόμμα Ισότητος, Ειρήνης και Φιλίας (DEB) έλαβε: 42.620 ψήφους πανελλαδικά, ποσοστό 0,71%.

Συνέχεια →

Εισοδηματίες συναισθημάτων*

Του Γιάννη Στρούμπα

Ποιήματα φόρμας λιτής, τα τρίστιχα χαϊκού (πέντε, επτά και πέντε συλλαβές σε κάθε στίχο αντίστοιχα) προσφέρονται από τη φύση τους για ακαριαίες διατυπώσεις και διαπιστώσεις. Τη δυνατότητά τους αυτή εκμεταλλεύεται ο Σπύρος Θεριανός στην ποιητική του συλλογή «Το εισόδημα στο Μόλυβο», για να καταγράψει σκέψεις και συναισθήματα προκαλούμενα από την επαφή με τον τόπο και τους ανθρώπους του.

Συνέχεια →

Ποια Ελλάδα Ποια Ευρώπη

Του Σωτήρη Γουνελά

Εμείς οι Έλληνες δεν είμαστε λαός που μπορεί να κλειστεί σ’ ένα παρόν εκατό ή διακοσίων χρόνων νεοελληνικού βίου. Ανήκουμε στους αρχαίους λαούς, όπως ανήκουν και οι Εβραίοι, οι Πέρσες, οι Ινδοί οι Κινέζοι και άλλοι. Δεν έχουμε ιστορία πεντακοσίων ή χιλίων χρόνων, ο λόγος ο ελληνικός χάνεται μέσα στο χρόνο και έρχεται να σμίξει με την μεγαλειώδη σύλληψη του Εφέσιου Ηράκλειτου για τον Λόγο που αρμονίζει το σύμπαν. Η ιουδαϊκή παράδοση από τη μία και η αρχαιοελληνική από την άλλη εκβάλλουν μέσα στη χριστιανική περιοχή, εκχριστιανίζονται, καθώς σφραγίζονται από το κορυφαίο γεγονός της Ενανθρώπησης. Σπουδαία ζητήματα για την ύπαρξη του Θεού και του ανθρώπου, για τη δημιουργία το κόσμου, για το νόημα της ζωής και του θανάτου, για τη σημασία του αποκαλυπτικού λόγου, για τη σχέση των δύο φύλων, για τη διασταύρωση ή τη σύγκρουση πολιτισμών και για τόσα άλλα που καθόρισαν και καθορίζουν την πορεία του κόσμου, ζυμώθηκαν, ερμηνεύτηκαν, αποσαφηνίστηκαν χάρη στην αλληλεπίδραση αυτών των παραδόσεων και την ιδιάζουσα σύνθεσή τους με το πνεύμα του Ευαγγελίου και της Εκκλησίας.

Συνέχεια →

Αιτίες της πτώσης της εκλογικής επιρροής της ΕΔΑ και τα σύγχρονα διλήμματα

Του Ανδρέα Ζαφείρη*

Είναι γνωστά τα αποτελέσματα των εκλογών της 11ης Μάη 1958: η ΕΔΑ συγκέντρωσε το 24,43% των ψήφων και εξέλεξε 79 βουλευτές. Στις εκλογές του 1961 το ΠΑΜΕ (εκλογικός συνδυασμός της ΕΔΑ) υποχώρησε στο 14, 63%, ενώ το 1964 έφτασε το 11%.

Η  άνοδος της ΕΔΑ το 1958 δεν ήταν μόνο ένα εκλογικό-ποσοτικό  φαινόμενο επανεμφάνισης του ΕΑΜικού χώρου, αλλά είχε στενή σχέση με την άνοδο του λαϊκού κινήματος και ιδιαίτερα τους αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες της περιόδου.  Είναι χαρακτηριστικό ότι σε επιστολή του, την 1/7/1958, προς το βασιλιά Παύλο ο Σ. Βενιζέλος έκανε λόγο για «μίαν ανησυχαστικήν διόγκωσιν της ΕΔΑ, της οποίας το ποσοστόν 24% είναι ακόμη μεγαλύτερον από ό,τι ενεφανίσθη».

Συνέχεια →