Το έβγαλες;

Της Σέβης Κωνσταντινίδου

–  Το έβγαλες;

–  Ποιο;

–  Για να ρωτάς, δεν το έβγαλες, μου είπε στο τηλέφωνο. Η γιαγιά, μια Μεγάλη Πέμπτη πριν χρόνια πολλά.

–  Θα το βγάλω, τώρα.

–  Τώρα  είναι αργά. Σιγά μην σε περιμένουν μέχρι τις 12.

–  Με περιμένουν, σιγά μην φύγουν. Κλείσε.

Και το έβγαλα. Και το βγάζω κάθε Μεγάλη Πέμπτη. Το κόκκινο πανί. Και το αφήνω όλη την ημέρα. Μέχρι τις δώδεκα το βράδυ. Και μπορεί και να είμαι η μόνη, μα καθόλου δεν με πειράζει. Όπως δεν με πειράζει που θυμιάζω κάθε παραμονή Χριστουγέννων και παραμονή Πρωτοχρονιάς. Δηλαδή όχι εγώ, βάζω τον άντρα μου να θυμιάσει γιατί έτσι θέλει το έθιμο, το αντέτι. Α, όλα κι όλα εμείς σεβόμαστε τους άντρες μας και δεν τους παραγκωνίζουμε. Εμείς εκεί στα ορεινά.

Συνέχεια →

 Παναγιώτης Α. Μπούρδαλας

Τα νερά των βουνών και η Κέρτεζη: το φωτογραφικό υλικό του βιβλίου έγχρωμο

Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ: Τα νερά των βουνών και η Κέρτεζη

Συνοπτικά τα περιεχόμενα:

Συνέχεια →

Αναπληρωτές νομάδες εκπαιδευτικοί: Η επινόηση του βασανιστηρίου

Η 1^η Γεν. Συνέλευση αναπληρωτών (κυρίως) και μονίμων στο Υπ. παιδείας μετά την καταστολή από χημικά και όχι μόνο στις 2 Μάρτη 2018…

Του Γιώργου Μαυρογιώργου

Λίγες «κρεμασμένες σκέψεις», καιρό τώρα, αφιερωμένες  στη σημερινή συγκυρία….

Αναρωτιέμαι εάν υπάρχει πιο ταπεινωτική και πιο εξευτελιστική επώδυνη/ βάρβαρη/ εφιαλτική/ εξατομικευμένη/ ανταγωνιστική (:ο θάνατός σου η ζωή μου)/ σωφρονιστική εμπειρία βασανιστηρίου από το να είσαι σε καθεστώς αναμονής προκειμένου να εγγράφεσαι κάθε χρόνο σε μια λίστα κατάταξης και αναμονής για μια θέση προσωρινής απασχόλησης κι αυτό να επαναλαμβάνεται για πολλά χρόνια! Οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί συμμετέχουν στις σχετικές διαδικασίες και με τη συμμετοχή τους νομιμοποιούν τις πολιτικές μιας βαθιάς αυτό-υποτίμησης. Οι αδιόριστοι είναι και χρεωμένοι για ένα δάνειο που ποτέ δεν πήραν! Λες και έχουν βαλθεί να εξαφανίσουν κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας ώστε οι νομάδες και εποχιακά εργαζόμενοι εκπαιδευτικοί να μη μπορούν να αρθρώσουν έναν λόγο πολιτικής παιδαγωγικής στη συνάντησή τους με τους μαθητές.

Συνέχεια →

Ψευταράκος, ψεύτης, ψευταράς

Του Στάθη Σ.(ταυρόπουλου)*

«Η κυβέρνηση αυτή δεν είναι αριστερή» αποφάνθηκε ο κ. Καμμένος δε Σέκοντ. Ψυχραιμία! Θα βάλει τα κλάματα ο κ. Μπογιόπουλος. Από τον οποίον δανείζεται σήμερα η στήλη μια ανθοδέσμη ψευδών του Τσίπρα  ήντινα έπαιξε προχθές ο Νίκος στην εκπομπή του στον «Real FΜ» με σάουντρακ το «ώπα – ώπα μπαμπάκο» του Καραγκιόζη.

Είπε ο Τσίπρας: «Καταργούμε τον ΕΝΦΙΑ από το 2015!». Ο μπαγασάκος! παρέλειψε να πει ότι τον αυξάνουμε από το 2018!

Αλλά επειδή ένα ψέμα για να είναι πειστικό πρέπει να επαναλαμβάνεται, έλεγε πάλι (ποιος άλλος;) ο Τσίπρας: «Ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας νόμος παράνομος, δεν διορθώνεται, καταργείται». Όχι μόνον δεν τον κατήργησε, αλλά για την παράγκα του Καραγκιόζη θα πληρώνει το Κολλητήρι ΕΝΦΙΑ έως τετάρτης γενεάς. Ώπα – ώπα μπαμπάκο μπαγασάκο!

Συνέχεια →

Η Είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα ή «Βαϊοφόρος»

Εικόνα 1 Βαϊοφόρος, Χειρόγραφο Ευαγγέλιο Rossano (Purpureus Rossanensis), f. 2, 6^ος αιώνας μ.Χ.

Του Κωνσταντίνου Κόττη*

1.1. Εισαγωγικά:

Η θριαμβευτική είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, είναι γνωστότερη ως «Εορτή των Βαΐων» ή «Βαϊοφόρος». Συνέβη κατά την τότε Κυριακή προ του Πάσχα, 29^η Μαρτίου του 33 μ.Χ. Ο Ιωάννης, ο οποίος κάνει λόγο για 5 ημέρες πριν το Πάσχα, προφανώς μετράει από την παραμονή, είτε ως ημέρα και αυτή των Αζύμων, είτε γιατί οι Απόστολοι κατά την παραμονή εόρτασαν το Καινό Πάσχα μετέχοντας στον Μυστικό Δείπνο, τον υπό του παρόντος Χριστού προσφερόμενο[1]. Εκείνη την χρονιά το Πάσχα συνέπεσε σε ημέρα  Σαββάτου (5 Απριλίου). Στους Ιουδαίους δεν τελείται σε σταθερή ημέρα, αλλά ημερομηνία[2]. Για το έτος υπάρχει βεβαιότητα παρά τα διάφορα θεολογούμενα: το πάθος του Χριστού εξαρτάται από τη γέννηση του και αυτή από τον θάνατο του Ηρώδη, ο οποίος συνέβη μετά από έκλειψη σελήνης[3]. Τότε έκλειψη, ολική και ορατή στην Ιεριχώ, είχαμε στις 9/10 Ιανουαρίου του 1 π.Χ.[4]

Συνέχεια →

Του Λαζάρου

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

«‘Ηλθ’ ο Λάζαρος, ήλθαν τα βάγια…»,

λαλούσαμε τα παιδιά

από σπίτι σε σπίτι

και τα χρόνια εκείνα τα παιδικά,

του Λαζάρου το Σάββατο

ξημέρωμα!

Συνέχεια →

Τραγωδία καί Δημοκρατία

Του Φώτη Σχοινά*

«Θά ἔπρεπε νά εὐχαριστήσουμε τήν Ἑλλάδα. Εἶναι ἡ Δύση πού χρωστάει στήν Ἑλλάδα. Ἡ φιλοσοφία, ἡ δημοκρατία, ἡ τραγωδία… Πάντα ξεχνᾶμε τή σχέση ἀνάμεσα  στήν τραγωδία καί τή δημοκρατία. Χωρίς Σοφοκλῆ δέν θά ὑπῆρχε Περικλῆς. Χωρίς τόν Περικλῆ δέν θά ὑπῆρχε Σοφοκλῆς».

(Ζάν Λύκ Γκοντάρ)

1. Εἰσαγωγή

       Ἡ τραγωδία εἶναι ἀποκλειστικό προϊόν τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος, ὅπως καί ἡ δημοκρατία. Θέατρο ἔχουμε καί σέ ἄλλους Ἀνατολικούς λαούς, τραγωδία ὅμως ὄχι. Μάλιστα οἱ τῦχες τῆς τραγωδίας καί τῆς δημοκρατίας βαίνουν παραλλήλως. Ἡ τραγωδία γεννιέται ὅταν γεννιέται ἡ δημοκρατία καί στερεύει ὅταν ἡ δημοκρατία παρακμάζει ὁριστικά. Οὐσιαστικά ἡ τραγωδία ζεῖ τόν 5ο αἰώνα, ὅσο καί ἡ ἀκμή τῆς δημοκρατίας. Τόν 4ο αἰώνα δέν ἔχουμε πιά μεγάλους τραγικούς ποιητές. Βέβαια ἡ δημοκρατία διατηρεῖται ἐν ζωῇ, ἀλλά σέ παρακμή, γιά ἕνα ἀκόμα αἰώνα περίπου ὡς τό 322 π.Χ, ὁπότε πεθαίνει ὁριστικά.

Εἶναι ἑπομένως λογικό καί ἀκόμη ἐντελῶς βάσιμο νά ὑποθέσουμε ὅτι ὑπάρχει ἕνας ὀργανικός, ἐσωτερικός καί αἰτιώδης δεσμός ἀνάμεσα στήν τραγωδία καί τή δημοκρατία. Ἡ κοινή τους μοῖρα δέν εἶναι μόνο ψιλή χρονική σύμπτωση. Ἡ δημοκρατία συνδέεται αἰτιωδῶς μέ τήν τραγωδία, σέ βαθμό πού ἡ τελευταία δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει χωρίς τήν πρώτη. Ἡ δημοκρατία εἶναι ἡ μήτρα πού κυοφόρησε καί ἔκανε νά ἀνθίσει καί νά καρπίσει ἡ τραγωδία.

Συνέχεια →

Ρατσισμός: Μύθοι και πραγματικότητα

Του Αβραάμ Θράσου

Η αναζωπύρωση του ρατσισμού είναι άμεσα συνδεδεμένη με την κρίση και τη σκλήρυνση της μεταναστευτικής πολιτικής των κρατών, με την ανασφάλεια που δημιουργούν η μαζική ανεργία και η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και με την υποχώρηση των ιδεών και των δυνάμεων που παλεύουν ενάντια στην ανισότητα και τις διακρίσεις. Οι ρατσιστές πιστεύουν ότι υπάρχουν βιολογικές διαφορές μεταξύ των φυλών βάσει των οποίων διακρίνουν τις φυλές σε ανώτερες και κατώτερες. Όμως το είδος και η φυλή είναι ταξινόμηση που έχει να κάνει με την βιολογία, ενώ οι λαοί, τα έθνη είναι ιστορικές και πολιτισμικές ταξινομήσεις. Η έννοια της φυλής είναι ιστορικό δημιούργημα που κατασκευάζεται βάσει κάποιων χαρακτηριστικών που θεωρούνται διακριτικά.

Συνέχεια →

Είναι –όντως- αφελής η ηγεσία των Κούρδων;

   Επιλογή χάρτη από τΜτΒ*

Του Ανδρέα Ζαφείρη

Οι πρόσφατες εξελίξεις στη βόρεια Συρία, έφεραν στο κέντρο της συζήτησης το κουρδικό και τις συμμαχίες που έχει επιλέξει η κουρδική ηγεσία. Η κυρίαρχη αντίληψη είναι ότι η ηγεσία των Κούρδων «αξιοποιήθηκε» από τις ΗΠΑ μια προηγούμενη περίοδο και τώρα «πληρώνει» τις επιλογές της.

Είναι άραγε έτσι;

Αποτέλεσε η κυρίαρχη ομάδα της ηγεσίας τον «χρήσιμο ηλίθιο» του αμερικανικού σχεδίου στη περιοχή;

Ίσως θα έπρεπε να δούμε, κατ αρχάς, την εξέλιξη αυτής της συμμαχίας (Κούρδων Συρίας-ΗΠΑ-Ισραήλ) τα τελευταία χρόνια.

Ένα σύντομο χρονικό.

Συνέχεια →