O Ιταλικός κόλαφος

Του Τάκη Φωτόπουλου*

Τον Νοέμβρη του 2011 η υπερεθνική ελίτ που διαχειρίζεται τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση καθιέρωσε και επίσημα τoν θεσμό της κοινοβουλευτικής Χούντας στην Ελλάδα και την Ιταλία. Όπως έγραφαν τότε οι Financial Times, το Ευρωπαϊκό τμήμα της ελίτ αυτής απέστειλε δύο νέους κυβερνήτες: «στη θέση του αλλοπρόσαλλου Παπανδρέου τον πρώην αντιπρόεδρο της ΕΚΤ (Παπαδήμο), και στη θέση του απείθαρχου Μπερλουσκόνι τον Μόντι, πρώην επικεφαλής της πολιτικής ανταγωνισμού στην Κομισιόν».

Και οι δύο, μέλη της Τριμερούς Επιτροπής (Trilateral Commission), δηλ. της επιτροπής που είχε ιδρύσει ο Ροκφέλλερ για τη διαχείριση της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς, οι οποίοι μαζί με τον Ντράγκι  (που ακόμη διευθύνει την ΕΚΤ) ανήκουν, σε διαφόρους βαθμούς, στο Ευρωπαϊκό τμήμα της Goldman Sachs, κύριου «στελέχους» της υπερεθνικής ελίτ! Και ο μεν Παπαδήμος αντικαταστάθηκε από τους αντάξιους, ως προς την δουλικότητά τους στην υπερεθνική ελίτ,  σημερινούς μας κυβερνήτες, ο δε Μόντι ήταν η μεγάλη ελπίδα της υπερεθνικής ελίτ για να συγκρατηθεί η Ιταλία στο ίδιο χαλινάρι με την Ελλάδα.

Πριν από ένα μόλις μήνα, στο Νταβός όπου συγκεντρώνεται κάθε χρόνο άτυπα η υπερεθνική ελίτ, υποδεχόντουσαν τον Μόντι σαν τον «σωτήρα της Ευρώπης». Οι στημένες δημοσκοπήσεις της ίδιας ελίτ τον έφερναν φαβορί να σχηματίζει κυβέρνηση μαζί με τον Μπερσάνι, τον Ιταλό…Τσίπρα, και την εκφυλισμένη τέως κομμουνιστική Αριστερά που εκπροσωπείται από το Δημοκρατικό κόμμα της Ιταλίας, που δεν διανοείται μεν, ακριβώς όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, να θέσει θέμα εξόδου από την  ΕΕ, αλλά τουλάχιστον δεν εξαπατά τον Λαό ότι ακόμη και μέσα στην ΕΕ θα μπορούσε να παραβεί τους κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας! Οι πολιτικές αυτές  έχουν ήδη προκαλέσει σημαντική φτωχοποίηση που δεν συγκρίνεται βέβαια με την Ελληνική καταστροφή. Γι' αυτό και οι αγορές, προεξοφλώντας τη νίκη του διδύμου της υπερεθνικής ελίτ (Μόντι/Δημοκρατικό κόμμα) ήταν ιδιαίτερα αισιόδοξες στην αρχή, μέχρι να έλθουν τα νέα για τη πανωλεθρία του Μόντι που δεν κατάφερε να συγκεντρώσει παρά μόνο το 10% των ψήφων, αλλά και την αντίστοιχη βαριά ήττα του Δημοκρατικού κόμματος που έχασε το 30% των ψήφων του σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές.

Και εδώ έγκειται ο κόλαφος του Ιταλικού λαού στην υπερεθνική ελίτ. Όχι μόνο το νεοσύστατο «κίνημα» του Γκρίλλο δεν διστάζει να θέσει θέμα δημοψηφίσματος για την έξοδο από το Ευρώ (που η δυναμική του σε μια χώρα του μεγέθους της Ιταλίας, θα έθετε και θέμα εξόδου και από ΕΕ)  αλλά και το κόμμα του Μπερλουσκόνι δεν το έχει αποκλείσει, εισπράττοντας τη λυσσασμένη επίθεση της υπερεθνικής ελίτ. Έτσι πάνω από 55% του Ιταλικού λαού (και πολύ περισσότεροι αν συνυπολογίσουμε την αποχή-ρεκόρ) δεν διστάζουν να αγγίξουν την πραγματική αιτία των δεινών τους, την ένταξη στην ΕΕ, ενώ στην Ελλάδα χάρις κυρίως στην αξιωματική αντιπολίτευση που διαθέτουμε, η υπερεθνική ελίτ δεν έχει λόγο να ανησυχεί για την χώρα μας, όπως άλλωστε διαπίστωσε και «ιδίοις όμμασιν» από τις επισκέψεις του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ σε Βερολίνο και Ουάσιγκτον για να επιδώσει τα «διαπιστευτήρια» του!

Φυσικά, όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι ήδη γίνεται κάποια ριζική αλλαγή στην  Ιταλία, ιδιαίτερα αν πάρουμε υπόψη τη σύνθεση και τον χαρακτήρα των δύο λαϊκιστικών κομμάτων που ήταν οι νικητές. Απλά, μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει η δυναμική για ριζικές αλλαγές, η οποία απουσιάζει σήμερα στην Ελλάδα. Έτσι, η παράταξη Μπερλουσκόνι εκπροσωπεί μεν τα συμφέροντα της Ιταλικής ελίτ και των προνομιούχων στρωμάτων, τα οποία όμως δεν συμπίπτουν πάντα με αυτά της υπερεθνικής ελίτ γιατί η Ιταλία δεν παύει να είναι μια χώρα της Ευρωπαϊκής περιφέρειας που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα απώλειας της ανταγωνιστικότητάς της εξαιτίας της ένταξής της στην ΕΕ/Ευρωζώνη. Αυτό σημαίνει ότι στην Ιταλία, σε αντίθεση με την Ελλάδα που δεν διαθέτει καν αξιόλογη παραγωγική δομή, ένα κόμμα σαν αυτό του Μπερλουσκόνι δεν θα δίσταζε να έλθει σε σύγκρουση με την Ευρωπαϊκή ελίτ για να προστατεύσει τα συμφέροντα της Ιταλικής ελίτ. Ανάλογα ισχύουν για το «κίνημα» του Γκρίλλο που, καθεαυτό, είναι εντελώς ακίνδυνο για την υπερεθνική ελίτ, αφού δεν καταδικάζει το ίδιο το σύστημα αλλά απλά την διαφθορά του από παραδόπιστους πολιτικούς. Είναι, δηλαδή, το κόμμα των «αγανακτισμένων» το οποίο, χωρίς πολιτικό πρόταγμα, ανάλυση που να το στηρίζει, και συνακόλουθη στρατηγική, εκφράζει την οργή του Ιταλικού λαού με εντελώς ανοργάνωτο (και επομένως ελέγξιμο από τις ελίτ) τρόπο – όπως συνέβαινε γενικά με τους «αγανακτισμένους».

Το μεγάλο ερώτημα επομένως που αφορά όλους τους Ευρωπαϊκούς λαούς είναι αν ο Ιταλικός λαός θα ξεπεράσει τις συστημικές παγίδες που εκφράζουν τα κόμματα Μπερλουσκόνι και Γκρίλλο, καθώς και τα  ψευτοδιλήμματα για τις πολιτικές λιτότητας και την «κακή» Μέρκελ, και θα προχωρήσει στη δημιουργία ενός παλλαϊκού Μετώπου με στόχο την έξοδο από την ΕΕ και την οικονομική αυτοδυναμία, ώστε να ξανακτίσει την παραγωγική δομή της χώρας. Γεγονός που, αντικειμενικά, θα μπορούσε να θέσει τις βάσεις μελλοντικής συστημικής αλλαγής.

* http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2013/2013_03_02.html

ΠΗΓΗ: http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/. Δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία, Σάββατο 2 Μαρτίου 2013

Το μαρτύριο της αμαρτίας…

Του παπα Ηλία Υφαντή

Ο μικρότερος γιος της «παραβολής του ασώτου» δεν μπορούσε να διανοηθεί το μαρτύριο, που έκρυβε ο δρόμος της επιλογής του. Ο πατέρας του όμως το γνώριζε. Κι ωστόσο δεν του αρνήθηκε το μεράδι της περιουσίας, που του ζήτησε. Επειδή, ακριβώς, γνώριζε, πόσο πολύτιμο αγαθό είναι το αγαθό της ελευθερίας.

Το μαρτύριο της επιλογής του ο γιος το κατάλαβε, όταν διαπίστωσε πως άδειασε το πουγγί του. Και όχι μόνο του πουγγί του, αλλά και η καρδιά του. Έτσι, ώστε να νιώθει σαν ένα όρθιο κουφάρι, που δεν αναγνώριζε, πια, τον εαυτό του.

Τόσο, που αναγκάστηκε να γίνει ακόμη και χοιροβοσκός. Γιατί, πέρα απ' τους φίλους των «καλών ημερών», που του είχαν γυρίσει την πλάτη, είχε πέσει στον τόπο και μεγάλος λιμός…

Με αποτέλεσμα η κατάστασή του να γίνει απελπιστική. Καθώς δεν του επέτρεπαν ούτε καν τα χαρούπια, που έτρωγαν τα γουρούνια, ν' αγγίξει.

Δεν του απόμενε, συνεπώς, παρά το τελευταίο άλμα προς το βάραθρο της καταστροφής. Όταν ξαφνικά ένιωσε σαν να ξύπνησε από εφιαλτικό όνειρο και ξαναβρήκε τον εαυτό του. Κι απέναντι στη ζοφερή αθλιότητα, που τώρα τον έζωνε, άστραψαν μπροστά του τα φωτεινά χρόνια στο σπίτι του πατέρα του. Όπου ακόμη και οι μεροκαματιάρηδες είχαν περισσεύματα ψωμιού.

Και πήρε τη μεγάλη απόφαση: Αντί για το τελευταίο άλμα προς την καταστροφή να πάρει το δρόμο της επιστροφής. Θα γυρίσω – σκέφτηκε – στο σπίτι του πατέρα μου. Και θα του πω:  «Πατέρα, εγκλημάτησα απέναντι σε σένα και στο Θεό. Και είμαι ανάξιος να λέγομαι γιο σου. Δέξου με και μένα σαν έναν απ' τους μεροκαματιάρηδες»!...

Το μαρτύριο του γιου ο πατέρας το ζούσε απ' την ώρα, που εκείνος έφυγε από κοντά του. Όπως συμβαίνει με καθένα γονιό σε ανάλογες περιπτώσεις. Και, όσο περνούσε ο καιρός και δεν τον έβλεπε να επιστρέφει, τόσο περισσότερο το μαρτύριό του μεγάλωνε..

Ώσπου κάποια μέρα, καθώς κοίταζε προς την κατεύθυνση, που έφυγε ο γιός του, βλέπει στο βάθος του δρόμου να ξεπροβάλλει ένα φάντασμα. Και η πατρική του καρδιά τον πληροφόρησε ότι αυτός είναι ο γιος του. Για να τρέξει, χωρίς χρονοτριβή, να τον αγκαλιάζει αχόρταγα και να τον φιλάει.

Και, καθώς το υπηρετικό προσωπικό δεν μπορούσε να καταλάβει τι συμβαίνει, ο πατέρας τους είπε:

– Δώστε του τα καλύτερα ρούχα και παπούτσια να φορέσει. Και σφάξτε το πιο καλοθρεμμένο μοσχάρι να φάμε και να πιούμε και να γιορτάσουμε το γεγονός. Γιατί αυτός είναι ο χαμένος μου γιος, που βρέθηκε, ο νεκρός γιος μου, που αναστήθηκε. 

Ο μεγάλος γιος, που γύρισε απ' τη δουλειά και πληροφορήθηκε το τι συνέβαινε, αγανάκτησε με τη συμπεριφορά του πατέρα του.  Και δεν ήθελε να μπει στο σπίτι, όσο κι αν εκείνος τον παρακαλούσε. Κι αυτό, γιατί ποτέ δεν είχε καταλάβει την τραγωδία, που ζούσε ο πατέρας του, ενόσω έλειπε ο αδελφός του. Και πολύ βέβαια περισσότερο δεν είχε καταλάβει την τραγωδία του αδελφού του. Που, στην πραγματικότητα, είχε πεθάνει, όπως έλεγε ο πατέρας του. Ώστε, τώρα, δικαιολογημένα, να γιορτάζει και να πανηγυρίζει την ανάστασή του.

Και δεν είχε καταλάβει, επειδή ακριβώς κι ο ίδιος ήταν νεκρός. Ενώ, αν ήταν ζωντανός θα έμπαινε στο σπίτι και στη θέση του πατέρα και του αδελφού. Για να γιορτάσει μαζί τους.

Ο μεγάλος αδελφός είχε βέβαια κάποιες τυπικές αρετές.  Αλλά δεν είχε καταλάβει ότι η αρετή δεν είναι σταθμός, όπου κάποιος επαναπαύεται, περιχαρακωμένος στη ναρκισσιστική του αυταρέσκεια. Όπως συνέβαινε με τους φαρισαίους. Αλλά ένα αδιάκοπο και δημιουργικό αγώνισμα, σε συνεργασία με το Θεό και τους συνανθρώπους.

Κι ακόμη πως η αρετή είναι το άλλο όνομα της μετάνοιας. Της αδιάκοπης μετάνοιας. Που σημαίνει να ξέρεις πως, σε κάθε περίπτωση, είσαι και συ αμαρτωλός.

Γιατί και άγιος να είναι κάποιος, κι, όσο περισσότερο άγιος είναι, τόσο περισσότερο αμαρτωλός αισθάνεται. Πιο αμαρτωλός κι απ' τους μεγαλύτερους αμαρτωλούς. Γεγονός, που σημαίνει ότι δεν μπορεί να είναι ξένος στον πόνο και την τραγωδία του καθενός αμαρτωλού.

Γιατί, όσο περισσότερο άγιος είναι, τόσο περισσότερο ζει το μαρτύριο της αμαρτίας. Γιατί οι άγιοι, που περισσότερο από κάθε άλλον πολεμούν το διάβολο, πολεμούνται απ' το διάβολο, περισσότερο από κάθε άλλον. Και γνωρίζουν καλύτερα, από κάθε άλλον, τις παγίδες του και τις δολοπλοκίες του.
Γι' αυτό και συμπονούν και συμπάσχουν με τον αμαρτωλό. Και χαίρονται και πανηγυρίζουν, όταν εκείνος επιστρέψει. Όπως ο πατέρας της παραβολής.

Σε αντίθεση με το μεγάλο αδελφό. Που ξένος και μακρινός στο μαρτύριο του αδελφού του, αντιμετώπισε με οργή και αγανάκτηση την επιστροφή του.

Η αρετή και η μετάνοια είναι σαν την καρδιά.Το σταμάτημά τους σημαίνει θάνατο. Γεγονός, που δείχνει ότι, τελικά άσωτος δεν ήταν ο αμαρτωλός μικρός αδελφός, που μετάνιωσε… Αλλά ο, αμετανόητα θαμμένος και ανίκανος να αποδράσει απ' τα φαρισαϊκά καλούπια, μεγάλος γιος.

Γλίτσας

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Παρακαλούμε την προσοχή σας.

Όσα ακολουθούν παρακάτω είναι αποσπάσματα από άρθρο με το τίτλο «Παιδομάζωμα και συμμορίτες» που δημοσιεύτηκε χτες στο διαδίκτυο. Γράφει ο συντάκτης:

«Σε κανέναν δεν πρέπει να επιτρέπεται να μαζεύει μικρά παιδιά και να τους κάνει πολιτικό… κατηχητικό. Είτε πρόκειται για τη Χρυσή Αυγή, είτε για φεστιβάλ Νεολαίας μεγάλων προοδευτικών κομμάτων, όπου συχνά βλέπουμε γονείς κομματόσκυλα να 'χουν τα παιδιά τους αγκαλιά με τα σφυροδρέπανα…».

Και συνεχίζει:

«Μιλάνε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου; Γενιές ολόκληρες πήρε στο λαιμό της η Αριστερά τους, σέρνοντας σε μια ζωή βασάνων και βαρβαρότητας στον "κομμουνιστικό παράδεισο" χιλιάδες αθώα Ελληνόπουλα, τα πιο αγνά θύματα του Εμφυλίου!!!».

Καταλήγει δε ως εξής:

«Με τα σημερινά δεδομένα αυτό που έκαναν (σ.σ.: οι κομμουνιστές…) θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι αγγίζει τα όρια του εγκλήματος πολέμου, και ηθικά στιγμάτισε ιστορικά αυτή την παράταξη». 

***

Σχόλιο στήλης: Ο δημόσιος βίος κατακλύζεται τα τελευταία χρόνια από διάφορες γλίτσες, που επιπλέουν στον αφρό της βιομηχανίας του θεάματος.

Τύποι λαθρόβιοι που η αθλιότητα και η ποταπότητά τους ισοδυναμούν με «αρετή» και εφαλτήριο «επιτυχίας». Στο βούρκο, άλλωστε, μέσα από τον οποίο παράγονται και μέσα στον οποίο «μεγαλουργούν» οι γλίτσες, αυτά ακριβώς είναι τα κριτήρια της «επιτυχίας»: Η ποταπότητα και η αθλιότητα.

Τέτοια περίπτωση γλίτσας είναι ο Θεμιστοκλής (σ.σ.: στην πορεία το έκανε «Θέμος») Αναστασιάδης. Ο συντάκτης, δηλαδή, των παραπάνω αποσπασμάτων.

*

Ο συγκεκριμένος δεν είναι η πρώτη φορά που στα διαλείμματα των αισθητικά και ιδεολογικά υποκοσμιακών του δραστηριοτήτων συλλαμβάνεται επ' αυτοφώρω σαν χρυσαυγίτης… με πολιτικά.

«Πρώτο Θέμα», 1/4/2012, παραμονές εκλογών.

Τότε που η εφημερίδα του Αναστασιάδη κυκλοφορούσε το πρωτοσέλιδό της με σκηνοθετημένα,

με στημένα «ρεπορτάζ», για να πλασάρει τη ναζιστική Χρυσή Αυγή κάτι σαν ευγενικό όμιλο «προσκόπων»…

Παρεμπιπτόντως:

Στο πλαίσιο των κύριων δραστηριοτήτων του, όταν δηλαδή δεν διαφημίζει τη Χρυσή Αυγή, ο Θέμος (ο γλίτσας) Αναστασιάδης εντοπίζεται ενίοτε να πρωταγωνιστεί σε μεταμεσονύκτιες τηλεοπτικές συνεντεύξεις με βιζιτούδες πολυτελείας σε ρόλους που θα ζήλευαν ακόμα και οι κανονικοί νταβατζήδες κι άλλοτε σε ρόλους βιντεοκομιστή προς και από τα Μέγαρα Μαξίμου.

Αυτός, λοιπόν, ο χρυσαυγίτης με πολιτικά, πήρε αφορμή από τα «κατηχητικά» της Χρυσής Αυγής, για να επιτεθεί, τελικά, στους κομμουνιστές. Οι οποίοι, κατά τον κρυφο(;)χρυσαυγίτη, είναι «εγκληματίες». Που αυτοί φταίνε για την προσφυγιά τη δική τους και των παιδιών τους μετά τον Εμφύλιο. Που παίρνουν τα παιδιά τους στα φεστιβάλ της ΚΝΕ και τα μολύνουν με τις σημαίες με τα σφυροδρέπανα…

*

Παρακαλούμε την προσοχή σας. Όσα λέει ο Θέμος (ο γλίτσας) Αναστασιάδης, είναι:

α) Λογικές απόψεις για κάποιον που η μόνη σημαία που έχει να προτείνει στα παιδιά μέσα από τις τηλεοπτικές εκπομπές του είναι το στριγκάκι της Τζούλιας Αλεξανδράτου.

β) Λογικές απόψεις για κάποιον που η δημοσιογραφική «Μαύρη Τρύπα» του περιλαμβάνει από ενασχολήσεις με τους Κώστα Καραμανλή και Αρη Σπηλιωτόπουλο αλλά κάτω από τη μέση, μέχρι εμετικά και ρατσιστικά «ανέκδοτα» για τους ΚΝίτες, τους Ρηγάδες, τις ξανθιές και τους Εβραίους.

γ) Λογικές απόψεις για κάποιον που σε τούτο το περιβάλλον «πρόκοψε». Στο περιβάλλον, δηλαδή, που το έχτισαν οι νικητές του Εμφυλίου. Στο περιβάλλον που έχει από «λίστες Λαγκάρντ» μέχρι DVD αηδίας και κιτρινίλας. Και «πρόκοψε» τόσο, ώστε εδώ και χρόνια να παραμένουν «αδιευκρίνιστης» προέλευσης πολλά από τα εκατομμύρια των 5,5 εκατομμυρίων ευρώ των καταθέσεών του στο εξωτερικό, για τα οποία και διώκεται με τις κατηγορίες της «φοροδιαφυγής» και του «ξεπλύματος μαύρου χρήματος».

δ) Λογικές απόψεις για κάποιον που ως εκδότης της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» έχει χτίσει την… «Διάπλαση» του κοινού μέσα από τη δημοσίευση των γνωστών φωτογραφιών από την «υπόθεση Ζαχόπουλου» και μέσα από ενημερωτικές βιντεοταινίες – προσφορά του εντύπου του – όπως οι ακόλουθες: «Η Ναστάζια και οι φίλες της», «Η Πάολα και οι φίλες της», «Ερωτισμός και πάθος», «Η κρυφή ζωή της Πάρις Χίλτον», «Ξανθιά φαντασίωση», «Ο κρυφός κόσμος του στριπτίζ», «Μια ελληνική ερωτική ταινία έκπληξη», «Ανήθικες κυρίες», «Ο πειρασμός μιας παρθένας», «Τα απόκρυφα του μοναστηριού», «3 δρόμοι για την ηδονή», «Ετσι κάνουν όλες»…

ε) Λογικές απόψεις για κάποιον που ο ρατσισμός του ξεχειλίζει μέσα από πρωτοσέλιδα του τύπου: «Το γεύμα του λαθρομετανάστη 3 φορές πιο ακριβό από το γεύμα του φοιτητή» («Πρώτο Θέμα», 20/1/2013), όπου οι έγκλειστοι μετανάστες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του κράτους που υπηρετεί ο Αναστασιάδης, εκτός από έγκλειστοι εμφανίζονται και… πολυδάπανοι.

*

Και τέλος: Τα όσα λέει ο χρυσαυγίτης με πολιτικά, ο Θέμος (ο γλίτσας) Αναστασιάδης, είναι πολύ λογικές απόψεις για κάποιον που πρωτοστατεί στη διαμόρφωση του μυθεύματος περί της «στοργής», της «ευαισθησίας» και του «κοινωνικού ρόλου» του ναζισμού προς τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού.

Είναι η εφημερίδα του Αναστασιάδη, άλλωστε, το «Πρώτο Θέμα», που την 1η Απρίλη 2012, λίγο πριν από τις εκλογές, ξεκίνησε το παραμύθι για τον εξωραϊσμό του ναζιστικού προφίλ της Χρυσής Αυγής, έχοντας στην πρώτη σελίδα κύριο θέμα με τίτλο «Πέτα τη γιαγιά… στη Χρυσή Αυγή». Στο εν λόγω «ρεπορτάζ» μαθαίναμε ότι οι γριούλες έχουν την άμεση βοήθεια της Χρυσής Αυγής όταν πηγαίνουν στα ΑΤΜ για αναλήψεις χρημάτων…

 Μόνο που στην εντυπωσιακή φωτογραφία που συνόδευε το στημένο «ρεπορτάζ» και στο δισέλιδο κείμενο που εμφάνιζε τους χρυσαυγίτες σαν «προσκοπάκια», πουθενά δεν αναφέρεται ότι:

Η γιαγιούλα της  στημένης φωτογραφίας, του στημένου «ρεπορτάζ», δεν ήταν παρά η μητέρα στελέχους της ναζιστικής συμμορίας και υποψήφιου βουλευτή της Χρυσής Αυγής, που είχε επιστρατευτεί για να γίνει «πειστικότερο» από την εφημερίδα του Αναστασιάδη το εγκωμιαστικό της «ρεπορτάζ» για τη Χρυσή Αυγή!

Αυτός είναι ο Αναστασιάδης. Ο γλίτσας, δηλαδή, που βρήκε αφορμή από τα ναζιστικά «κατηχητικά» της Χρυσής Αυγής σε 6χρονα παιδιά, για να πάρει υπό την προστασία του τα παιδιά του Εμφυλίου και τα παιδιά των σημερινών κομμουνιστών από τους… «εγκληματίες» γονείς τους.

ΠΗΓΗ: Σάββατο 2 Μάρτη 2013 – 1η έκδοση, rizospastis

ΣΠΑΣΑΤΕ και ΤΟ "ΦΛΟΡΑΛ" ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ, "ΣΠΑΣΤΕ" ΚΙ ΑΛΛΟ ΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟ (ANTEXEI!)…

Του Παναγιώτη Παπαδόπουλου (Κάϊν)*

«Πρέπει να κερδίσουμε τον χαμένο καιρό, πρέπει να αναθεωρήσουμε τη μεταφυσική μας αλαζονεία που δεν φέρνει στον κόσμο καμία ζεστασιά, πρέπει να μάθουμε να δουλεύουμε μέρα-νύχτα για να καταφέρουμε να ζήσουμε μαζί με τούς ανθρώπους σάν άνθρωποι, νά γίνουμε ελεύθεροι καί να κάνουμε καί τούς άλλους ελεύθερους, πρέπει – επιμένω πάντα σε αυτό τό σημείο – να κυριεύσουμε τήν εποχή με τίς ιδέες μας"

Μιχαήλ Μπακούνιν

(Επανέρχομαι κι "επαναλαμβάνομαι" όσο ο αναρχικός χώρος δέν μιλά για τά σημαντικότερα και τά αυτονόητα… αισιοδοξώ απαισιόδοξα πώς τό "μήνυμα" πού στέλνω χρόνια δέν θά ταξιδεύει για πάντα στό άγνωστο με βάρκα μιά τρύπια ελπίδα… να ελπίζω?)

Τό καφέ "Φλοράλ" (πού τα τελευταία χρόνια ανανεώθηκε ως χώρος με βιβλιοπωλείο, μουσικές, πολιτιστικές καί πολιτικές εκδηλώσεις) έχει ιστορία όσο τά Εξάρχεια, από τό 1936 λειτουργεί στό ισόγειο της γνωστής 5όροφης "μπλέ πολυκατοικίας" πού ολοκλήρωσε τό 1933 ο αρχιτέκτονας Κυριακούλης Παναγιωτάκος, στήν γωνιά Αραχώβης και Θεμιστοκλέους.

Σέ αυτή τήν "μπλέ γωνιά", στό πάνω μέρος τής πλατείας Εξαρχείων, έχει μείνει ως "σταθμός" ένα μεγάλο μέρος τής μνήμης μας.

Εκεί κολλήθηκαν χιλιάδες αφίσσες ,μοιράσθηκαν άλλες τόσες προκηρύξεις, έπεσαν δεκάδες χημικά καί δακρυγόνα, άν βάλεις τό αυτί σου στούς τοίχους τής γωνιάς αυτής θα "ακούσεις" τά πάντα από τραγούδια, συζητήσεις καί συνθήματα μέχρι σειρήνες περιπολικών καί ποδοβολητά πάνω-κάτω τών ΜΑΤ, αν κοιτάξεις καλά θα δείς σκιές να τρέχουν, σκιές να χορεύουν γύρω από φωτιές……

Από τα τραπεζάκια τού "Φλοράλ" ποιός δέν πέρασε από τό μετερίζι τής γνώσης,τού θεάτρου, τής διανόησης, τών γραμμάτων καί τής τέχνης,τής ζύμωσης με το "διαφορετικό" στίς πολύμορφες πολιτικές θέσεις και τήν εξερεύνηση στό αστείρευτο σύμπαν τού κοινωνικού προβληματισμού?

Δέν είναι όμως, μόνο, ο Τρόμος τής Κρατικής Βίας πού έχει αποτυπωθεί στά "μάτια" και στούς τοίχους τής "μπλέ πολυκατοικίας", αλλά καί ένας άλλος Τρόμος πού φέρνει τόν Φασισμό και τόν Τρόμο από "άλλο δρόμο"! Καί μάλιστα από "εκεί" πού δέν τόν περιμένεις!

Η επίθεση καί τό σπάσιμο τού καφέ "Φλοράλ", η βία πού δέχθηκαν ακόμη και οι θαμώνες του, μετά τό τέλος τής διαδήλωσης τής 20ης Φλεβάρη, είναι ένα ακόμη χτύπημα στόν τραυματισμένο Αναρχισμό από τό λοστάρι τής μηδενιστικής αντίληψης πού καταστρέφει και διαστρεβλώνει τήν Αναρχική θεωρία καί δράση, συνεχίζοντας από εκεί πού σταματά η εξουσιαστική-οικονομική εγκληματική Ανομία καί οι Εθνοφασίστες.

Αντίληψη κυρίαρχη, αντικοινωνική και εξουσιαστική, τό στίγμα τής "απόλυτης αλήθειας" πού μισεί και εκδικείται όσους δέν συμμετέχουν στήν "εξέγερση" και στήν έπαρση τής "επαναστατικής καθαρότητας".

Μοιράζονται παντού κατηγορίες, καταδίκες και αφορισμοί (όλοι φταίνε εκτός από "εμάς" τούς… "ξεχωριστούς") από τό αυτόκλητο "λαϊκό δικαστήριο" σε θαμώνες πού… δέν δώσανε "παρουσία" στό συλλαλητήριο καί δέν "τιμήσανε τήν παρέλαση τής υπερ-αγωνιστικής πρωτοπορίας" πού εκ τού ασφαλούς Εξουσιάζει και Τρομοκρατεί στά Εξάρχεια.

Είναι εκείνη η φασιστική αντίληψη βγαλμένη από τήν βαρβαρότητα τής συστημικής-κρατικής "δικαιοσύνης" και πού τό μόνο πού φέρνει στήν κοινωνία ως "μαντάτο" είναι περισσότερος Τρόμος και Εκφασισμός, τήν δέσμευση πώς η πραγματικότητα και οι συνθήκες πού θα επιβάλλει (άν κάποτε "κερδίσει" τήν…. εξουσία) θα είναι πολύ χειρότερες από εκείνες τής σημερινής κρατικής-καπιταλιστικής αγριότητας.

Για τήν ακρίβεια είναι η ίδια αντίληψη πού βρίσκεται στίς δύο όψεις τού "νομίσματος" πού πέφτει καί κόβει τα κεφάλια τής ανθρωπότητας, αιώνες τώρα.

Στήν πρώτη τσακίζει όποιον δέν ορκίζεται "τυφλή πίστη στό εθνικό σύμβολο" και στήν άλλη τσακίζει στούς δρόμους ως "φασίστα" όποιον κρατά ελληνική σημαία!

"Πάς μή Ελλην, βάρβαρος" και "πάς Ελλην, βάρβαρος"αντίστοιχα, όλοι οι "καλοί" χωράνε στόν ρόλο τού τιμωρού ανάλογα με την περίπτωση!

Κάθε φασιστική εκδοχή σε "στρατιωτική διάταξη" πέφτει στήν ανταγωνιστική αρένα τής κτηνώδους βίας,οι πολλοί δέρνουν τόν ένα για τήν "ιδεολογική" επικράτηση τού πιό ισχυρού!

Δέν είναι η πρώτη φορά πού η βία τής φασίζουσας αυτής αντίληψης, χτυπά δολοφονικά από τά μέσα τόν Αναρχισμό! Ο ξυλοδαρμός τού τότε πρόεδρου τής ΓΣΕΕ Χρήστου Πολυζωγόπουλου στήν οδό Ναυαρίνου στίς 31/1/2006,οι εμπρησμοί και οι επιθέσεις σέ διάφορα βιβλιοπωλεία ("Ιανός",Εκδόσεις Γεωργιάδη, Παπασωτηρίου, Ελληνικά Γράμματα, "Αρδην", περιοδικό "Ρεσάλτο" κά), η τρομοκρατία στά αμφιθέατρα τών πανεπιστημίων εκεί πού η παρουσία τού πολιτικού λόγου-αντίλογου ισοπεδώνεται από τόν φετιχισμό τής βίας (Γ. Πανούσης, Π. Μανδραβέλλης, Τ. Γουότσον κά), οι ξυλοδαρμοί σε χρήστες ναρκωτικών για να "καθαρίσει" η πλατεία φτάνει τό πρόβλημα να μήν είναι "στά πόδια" τών Εξαρχείων, οι βίαιες επιθέσεις σέ δημοσιογράφους καί εργαζομένους στά ΜΜΕ με τελευταία σημάδια αυτού τού τραμπουκισμού στά σώματα τών Κ. Μπογδάνου καί τού σκιτσογράφου Soloup στούς δρόμους τών Εξαρχείων, οι επιθέσεις σε εκδηλώσεις φοιτητικών αριστερών παρατάξεων μέ πιό πρόσφατη άσκηση βίας εκείνη στίς 16/12/2012,στήν κατάληψη τής Τσαμαδού 15.

ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, γιά τήν φασίζουσα αυτή αντίληψη πού βάφεται καί ντύνεται "αντιεξουσιαστικά" γιά να πνίξει στήν δεξαμενή της γόνιμες αντιστάσεις, για να ματαιώσει κοινωνικές συμμαχίες και συναινέσεις ενάντια στήν εξαθλίωση, στήν εκμετάλλευση καί στό άδικο, γιά να τυλίξει στό δίχτυ τής πανούκλας της οργισμένους νεολαίους στρεφοντάς τους άκριτα και αλαφιασμένα εναντίον όλων!

ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ για τήν σφαγή τού Αναρχισμού, τών κανόνων, τού ήθους, τών αξιών ΜΑΣ, τών κόκκινων γραμμών ΜΑΣ ανάμεσα στό ιδεοδρόμιο καί στήν απανθρωπιά,

ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ για ότι μάς ενοχλεί ή αυτή η συζήτηση άνοιξε καί έκλεισε αμέσως μετά τήν τραγωδία στήν Μαρφίν στίς 5 Μάη 2010?…..

Μιλάμε (και σωστά) γιά τόν Χρυσαυγιτισμό πού ματαίωσε τήν παράσταση "Corpus Christi" στό θέατρο "Χυτήριο" και γιά εκείνον (τόν ίδιο σκοταδισμό και ολοκληρωτισμό σε "μαυροκόκκινο φόντο") πού ματαίωσε τήν παράσταση "Κίτρινο Σκυλί" τού Μισέλ Φάϊς στίς 10/5/2009 στό "Από Μηχανής Θέατρο" ή επιτέθηκε με αυγά στήν συγγραφέα Σώτη Τριανταφύλλου κατά τήν διάρκεια βιβλιοπαρουσίασης πάλι στό "Φλοράλ", στίς 2/11/2009, επιλεκτική Σιωπή, ούτε λέξη?!……

Σφραγίσαμε τό στόμα τής κριτικής, τής διαφωνίας, τού διαχωρισμού και τής απόρριψης με ότι ταυτίζει τόν Αναρχισμό με τήν ανομία, τό χάος, τήν εξουσιομανία, τήν αταξία…..

Ποινικοποιήσαμε τούς εαυτούς μας,βγάζουμε τά μάτια μας μόνοι μας συντηρώντας τήν στρατηγική τής έντασης που επιδιώκει η Εξουσία, κλωτσάμε τόν Αναρχισμό στόν παραλογισμό τής Ακρότητας πού έχει "δύο μέτρα και δύο σταθμά" γιά τήν Βία!

Και επιτρέψαμε στό Κτήνος να προχωρήσει, γιά να "γράψει" μαύρες μέρες καί γεγονότα, δέν σκεφθήκαμε τούς "άλλους", δέν αναλάβαμε τίς ευθύνες μας!

Είναι εύκολο να μιλάμε (καί προφανώς πρέπει) γιά τα βασανιστήρια στά κορμιά συλληφθέντων, για τήν ρατσιστική βία καί τίς δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστες, για τίς κυβερνητικές κατασταλτικές επιχειρήσεις και παρακρατικές επιθέσεις σε καταλήψεις καί κοινωνικούς πολιτικούς χώρους……

Είναι δύσκολο φαίνεται να μιλάμε γιά "τά δικά μας κακώς κείμενα" καί να τά ρίχνουμε στό καλάθι τών "κρυμμένων", http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1458212…  

Κρύβεται τελικά όμως η αλήθεια "κάτω από τό χαλί", σκεπάζεται τό αίσχος και η αθλιότητα σέ βάρος τού Αναρχισμού και η αμαύρωση τών κοινωνικών αγώνων?

Ακροβατούμε στήν Εξουσία τής μονομέρειας πού μας βολεύει, στήν "επιλεκτική κριτική" τής βίας πού έφθασε στό σημείο,μέσα στά Εξάρχεια, να μήν τολμούν από τό φόβητρο και τήν απειλή τού μηδενισμού-ψευτοαναρχισμού γνωστές αναρχικές συλλογικότητες πού απέχουν λίγα μέτρα μόλις απόσταση από τό "Φλοράλ" να μήν παίρνουν θέση, να αποφεύγουν να γράψουν πέντε σειρές καταγγελίας αυτής τής βαρβαρότητας πού υποδύεται τήν "αντιεξουσία" και πού αντιμετωπίζει τόν απλό κόσμο ως "ταξικούς εχθρούς"!

Ο φόβος καί τό σεντόνι σιωπής κι ανοχής απέναντι στόν συμμοριτισμό τού πολιτικού χουλιγκανισμού πού συμπληρώνει ένα περιβάλλον μαφιόζικης καί υπόκοσμης δράσης πού έχει κάνει "άσυλο" τήν περιοχή τών Εξαρχείων, θά μπορούσε να απαντηθεί μέ ένα παλιό αναρχικό σύνθημα … "Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ"!

Οι συλλογικότητες και οι σύντροφοι/σσες τού αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου ΣωπαίνΟΥΜΕ γιά τά ουσιώδη και τά μέγιστα (πού προηγούνται ,κατά τήν αποψή μου τής καταγγελίας τής Κρατικής βίας, άν θέλουμε να πείσουμε τούς "από κάτω" γιά τίς αγνές μας προθέσεις γιά Κοινωνία ευτυχίας καί όχι μεγαλύτερης δυστυχίας….), γιά τήν ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ μέ χαρακτηριστικά πού χάραξε κατά διαστήματα πάνω στό πρόσωπο τής κοινωνίας η φαλτσέτα τής ναζιστικής, "δημοκρατικής" και σταλινικής κτηνωδίας τών διαφόρων "ηγετικών" ταγμάτων εφόδου που θέρισαν την ιστορία από τίς ιδεοληψίες, τόν δογματισμό καί τόν σεχταρισμό τους!

Θα σπάσουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τό τείχος τής ΑΝΟΧΗΣ, θα αφήσουμε τά λόγια μας να τρέξουν ελεύθερα στόν ποτάμι τής ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ή θα αποδεχθούμε τήν Εποχή τών Τεράτων να ακυρώσουν κάθε απόπειρα επιστροφής και επανασύνδεσης με τό κουρασμένο και γδαρμένο κοινωνικό σώμα, απογοητεύοντας γιά πάντα τούς γείτονες, τούς φίλους, τούς συντρόφους, τίς οικογενειές μας, τα παιδιά μας πού προσδοκούσαν δίπλα μας κάτι περισσότερο από τήν παγερή αδιαφορία και σιωπή μας στήν "αναρχία" πού προκαλεί στούς άλλους Τρόμο και σε εμάς Ντροπή και Απέχθεια?!

ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ γιά τόν ρατσισμό τής γενίκευσης, τόν παρασιτισμό και τόν θάνατο πού έχει εισβάλλει αρπακτικά και διαβρωτικά στόν χώρο τής πολιτικής σκέψης και δράσης?!…..

ΘΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ για τό αίσχος, τήν αθλιότητα, τήν ντροπή τού σπασίματος τού κάθε "Φλοράλ" καί τής γενικότερης απαξίωσης τών εξουσιαζομένων (ως "προσκυνημένων" και "υποταγμένων νοικοκυραίων" από τούς προσκυνημένους στήν θρησκεία τής Βίας….), πού μηδενός εξαιρουμένου τούς θέλουμε κοντά μας,σε αυτούς απευθυνόμαστε καί μέρα με τήν μέρα τούς χάνουμε, τούς "μετράμε" λιγότερους, τούς στέλνουμε στήν "άλλη μεριά" απεναντί μας, στούς εχθρούς τής Ελευθερίας, μόνους κι αυτούς μέσα στόν κοινωνικό καννιβαλισμό πού νομιμοποιήσαμε καί ανεχθήκαμε πρώτα εμείς οι ίδιοι…..

Αν θέλουμε να κάνει βήματα τό όραμα για μια Ανθρώπινη Κοινωνία, άν θέλουμε να δώσουμε ζωή καί να λάμψουμε ως φάρος αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης σε ένα Κόσμο πού χάνει τό φώς του από απελπισία καί παραίτηση, άν θέλουμε να συνθέσουμε τήν ζωή με τήν ανάσα,τήν φαντασία, τήν έμπνευση και το λιθαράκι (καί) τών "άλλων", τών γύρω από εμάς καί ίδιων μέ εμάς (γιατί χωρίς τούς "άλλους" δέν υπάρχουμε καί μέσα απ τούς άλλους τά πάντα αλλάζουν), άς σπάσουμε τήν καταθλιπτική Σιωπή γιά αυτό τό τεράστιο λάθος πού μπαίνει ανάμεσα σέ εμάς καί τούς υπόλοιπους ανθρώπους, άς ρίξουμε τήν "αυλαία" σέ ότι ΚΑΚΟΠΟΙΕΙ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΙ ΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟ, βάζοντας τέλος σε εξουσιαστικές καί κυρίαρχες αντιλήψεις πού στέλνουν όλο πιό γρήγορα τήν κοινωνία στήν διάσπαση, στήν δουλεία, στόν ατομικισμό καί στά νύχια νέων Τυράννων, χωρίς ποτέ τό ανθρώπινο δράμα να τελειώνει.

Ο φασισμός δέν είναι οι "άλλοι", όπως έλεγε σωστά ο σοφός Μάνος Χατζιδάκης, τό 1993.

Είχε δίκιο. Είμαστε εμείς, η σιωπή κι η ανοχή μας… ΜIΛΗΣΤΕ λοιπόν, προτού είναι οριστικά αργά, γιά τούς "άλλους" καί "εμάς"…….

(καί φυσικά αξίζουν τα συγχαρητήρια σέ εκείνους τούς συντρόφους πού εκείνη τήν ημέρα ήρθαν σε σύγκρουση με τόν μηδενοφασισμό καί απέτρεψαν έξω από τό "Φλοράλ" τά χειρότερα ….)

Ο ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΜΙΑ, ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ, ΧΑΟΣ ΚΑΙ ΑΤΑΞΙΑ

.

25-2-2013

* Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν) μεμονωμένο άτομο απ τό Αναρχικό-Ελευθεριακό Κίνημα, erozer2000@yahoo.gr

Δημιουργούν έρημο και την αποκαλούν ειρήνη…

Του Δημήτρη Καζάκη

Δεν μας έφταναν τα βάσανά μας, έχουμε και όλους τους επίδοξους αντιμνημονιακούς να μας πρίζουν με το λάθος του ΔΝΤ. Μέχρι και ο κ. Στουρνάρας με τ' όνομα, ξέρετε αυτόν που όλοι οι διαλεχτοί διανοούμενοι των σαλονιών μόδας νομίζουν ως μέγα οικονομολόγο, απαίτησε σχετική δήλωση από την ΕΕ. Τελικά είτε παίζει κανείς το γνωστό χαρτοπαίγνιο ο «παπάς», είτε μιλά για τον δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή, είναι το ίδιο πράγμα.

Εδώ δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής, εκεί δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής, που πήγε ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής; Όποιος δεν θέλει να καταλάβει τι συμβαίνει και σε τι κατάσταση έχει οδηγηθεί η χώρα και η ελληνική κοινωνία, δεν έχει παρά να φλυαρεί περί δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή. Κατά τα άλλα μια από τα ίδια.

Εδώ έφτασε το έτερον ήμισυ του κ. Στουρνάρα – για να μην παρεξηγηθώ, έτερον ήμισυ ως προς το απύθμενο βάθος της οικονομικής του μόρφωσης – ο λεγόμενος αντιμνημονιακός κ. Βαρουφάκης ανεφώνισε τρις: Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων, τώρα που το ΔΝΤ βρήκε το λάθος και μπήκε στον σωστό δρόμο! Κατά τ' άλλα ο κ. Βαρουφάκης, με το γνωστό από την εποχή της πλατείας Συντάγματος πολύ ταιριαστό υποκοριστικό, μας διαβεβαιώνει ότι πάμε καλύτερα γιατί, λέει, ο προϋπολογισμός παρουσιάζει πρωτογενές ισοζύγιο και έτσι, λέει, το κράτος μαθαίνει να δαπανά εξ ιδίων πόρων χωρίς να δανείζεται. Βέβαια δανείζεται για να ξεχρεώνει τα παλιότερα χρέη του, αλλά αυτό δεν συνιστά πρόβλημα, αρκεί να πετυχαίνει ευνοϊκούς όρους δανεισμού. Τάδε έφη ο κ. Βαρουφάκης στον κ. Παπαδάκη και μας άφησε σύξιλους. Το μόνο που μένει είναι να πειστεί η «Ευρώπη» να λασκάρει τα δεσμά, για να πεθαίνουμε πιο λάσκα ρε παιδιά και να μας δανείζει με ευνοϊκότερους όρους. Τι καλύτερο;

Κατά τ' άλλα έτσι και φύγουμε από το ευρώ, ουαί και αλλοίμονό μας. Μέχρι και το γαϊδούρι του Χότζα θα ψοφήσει σε ένδειξη διαμαρτυρίας γιατί του στερούν το υπέρτατο δικαίωμα να ψοφολογήσει με το ευρώ και το κουφάρι του να γίνει λεία για τα μεγάλα αρπακτικά της ευρωζώνης! Αιδώς Αργείοι! Ούτε το γαϊδούρι του Χότζα δεν σέβεται το γνωστό λόμπι της δραχμής. Και μετά σου το παίζουν φιλόζωοι. Άμα φύγει η Ελλάδα από το ευρώ και σωθεί, ποιος σταματά μετά τα άλλα θύματα της ευρωζώνης από το να κάνουν το ίδιο; Κι αν όλοι αυτοί σωθούν, τότε πώς θα επιβιώσουν τα μεγάλα αρπακτικά της ευρωζώνης;

Έτσι με την αμέριστη βοήθεια των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, ο διάλογος του παραλόγου συνεχίζεται. Πρέπει πάσει θυσία να κυριαρχήσει ένας τεχνητός εφησυχασμός έτσι ώστε να νομίζει ο απλός κόσμος πώς ότι του συμβαίνει, ακόμη και το πλήθος των θανάτων από απόγνωση και εξαθλίωση είναι κάτι το παροδικό, όπως περίπου έχει καταντήσει και η ζωή του μέσου Έλληνα. Αφού έφτασαν στο σημείο οι επιτελείς του ΔΝΤ να αναγνωρίζουν το λάθος του δημοσιονομικού παρονομαστή, γιατί να μην πειστούν και οι αξιωματούχοι της Ένωσης να μας λυπηθούν;

Άλλωστε έχουμε τόσα φωτεινά μυαλά και τόσο υπέροχους άνδρες που μπορούν να πείσουν ακόμη και την κ. Μέρκελ να σταματήσει τα πείσματα. Εδώ μέχρι και ο μέχρι το 2010 προσωπικός σύμβουλος του κ. Παπανδρέου, Νίκος Κοτζιάς, μας εξηγεί: «Η νομισματική αυτονομία και δύναμη, συνδέεται με την ισχύ ενός κράτους, αλλά και με την πολιτική που αυτό ακολουθεί. Ευρώ έχει η Γερμανία, ευρώ έχει και η Ελλάδα. Άλλες οι επιπτώσεις στην πρώτη, άλλη στη δεύτερη. Η Αιτία; Η πολιτική και οικονομική ισχύς που διαθέτει η πρώτη, η αδυναμία και ο νεοραγιαδισμός που χαρακτηρίζουν τη δεύτερη. Συνολικά, τα νομίσματα έχουν σημαντικό ρόλο στην οικονομική ζωή μιας χώρας, αλλά δεν είναι αυτά που την καθορίζουν. Αντίθετα, αυτά ορίζονται και αξιοποιούνται ως εργαλείο από εκείνους που μπορούν να τα ορίζουν, να καθορίζουν την οικονομική και πολιτική εξουσία. Η αντιστροφή αυτής της σχέσης είναι λάθος».

Καταλάβατε τι λέει; Δεν φταίει για την κατάντια μας το ευρώ και η ευρωζώνη, ούτε το γεγονός ότι το κοινό νόμισμα υπηρετεί την ισχύ των μεγάλων οικονομιών, αλλά η αδυναμία και ο νεοραγιαδισμός της Ελλάδας που δεν την αφήνει να απολαύσει τα ευεργετήματα της ΟΝΕ. Και που οφείλεται η αδυναμία και ο νεοραγιαδισμός; Όχι βέβαια στις σχέσεις εξάρτησης και υποτέλειας που επιβάλλουν οι μεγάλοι διαμέσου του ευρώ και της ευρωζώνης προκειμένου να διατηρήσουν και να ενισχύσουν την ισχύ τους. Προς θεού! Μην τυχόν και σας περάσει από το μυαλό ότι η αδυναμία και ο ραγιαδισμός της Ελλάδας υπάρχει για να μπορεί η Γερμανία και οι άλλες μεγάλες δυνάμεις να ασκούν παγκόσμια ηγεμονία και ευρωπαϊκή ισχύ. Όχι βέβαια. Η αδυναμία και ο νεοραγιαδισμός της Ελλάδας οφείλεται στο DNA του Έλληνα. Είναι αποκλειστικά ίδιον των ελληνικών κυβερνήσεων και δεν έχει σε τίποτε να κάνει με το καθεστώς προτεκτοράτου που επιδιώκουν συστηματικά να επιβάλουν οι μεγάλες δυνάμεις στην χώρα μας από την εποχή της βαυαροκρατίας. Οπότε αντί να τα βάζουμε με τα εργαλεία επικυριαρχίας των ισχυρών σε βάρος της χώρας και του λαού μας, όπως είναι το ευρώ και η ευρωζώνη, ας ασχοληθούμε με αυτοψυχανάλυση. Ας εκδιώξουμε τον νεοραγιαδισμό και ας κρατήσουμε το καθεστώς υποταγής στους αφέντες. Ζήτω! Αυτό θα πει προοδευτική αντιμνημονιακή λογική.

Την θέση για πιστή εφαρμογή του προγράμματος οικονομικής προσαρμογής που συμφωνήθηκε πρόσφατα επανέλαβε ο επίτροπος Οικονομικών Όλι Ρεν, τονίζοντας πως δεν υπάρχει λόγος αναθεώρησής του. Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στις Βρυξέλλες (22/2) με θέμα τις οικονομικές προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις χώρες της ΕΕ, την περίοδο 2012-2014, ερωτηθείς για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, απέδωσε τη βαθύτερη από το αναμενόμενο ύφεση της οικονομίας και την υψηλή ανεργία στην πολιτική αβεβαιότητα που επικρατούσε στη χώρα καθώς και στα μειονεκτήματα εφαρμογής του προγράμματος, σχετικά με τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Με άλλα λόγια, για την ύφεση φταίει η ίδια η Ελλάδα γιατί δεν δρομολόγησε νωρίτερα την γενική εκποίησή της.

Αυτή η κατάσταση, σύμφωνα με την επίτροπο οικονομίας, συνέβαλε στο αίσθημα φόβου για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και οδήγησε σε εκροή κεφαλαίων από τη χώρα. Πρόσθεσε πως η μείωση της ανάπτυξης στην ΕΕ είχε αρνητικές επιπτώσεις στις ελληνικές εξαγωγές. Στην εκτίμηση ότι τα σημάδια ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας θα πρέπει να αναμένονται περί τα τέλη του 2013 καταγράφοντας οριακή ανάπτυξη το 2014, καταλήγει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις οικονομικές προβλέψεις της περιόδου 2012-2014 που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα στις Βρυξέλλες. «Το κλειδί της εξόδου από την ελληνική κρίση συνεχίζει να το έχει η Ελλάδα», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Επίτροπος Οικονομίας και πρόσθεσε ότι η κυβέρνηση, η Βουλή, η διοίκηση και οι αρχές της χώρας πρέπει να εφαρμόσουν πλήρως το πρόγραμμα, όπως ακριβώς συμφωνήθηκε πριν από μερικούς μήνες.

Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που το λέει αυτό. Ο επίτροπος της ΕΕ για τις οικονομικές υποθέσεις μας φέρνει κάθε φορά που μιλά ή γράφει καλά νέα: «Από την περασμένη άνοιξη, η Ελλάδα έχει επιδείξει μια αξιοσημείωτη δέσμευση για τη σταθεροποίηση της οικονομίας της – τέτοια που είναι βέβαιο ότι θα αποφέρει διαρκή απόδοση. Η Ισπανία επιδιώκει, επίσης τώρα, ένα ευρύ πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων.» Πράγματι, «η ανάκαμψη της Ευρώπης στην πραγματική οικονομία έχει επικρατήσει και γίνεται αυτοτροφοδοτούμενη.» Επομένως, η στρατηγική της Επιτροπής φαίνεται να λειτουργεί. Ξέρετε πότε τα έγραφε αυτά ο Όλι Ρεν; Στους Financial Times στις 11/1/2011! Στις 11/12/2012 ο Όλι Ρεν ξανάγραψε στους Financial Times και επανέλαβε τα ίδια. Σχεδόν αυτολεξεί. Έτσι ή αλλιώς δεν δίνει λογαριασμό σε κανένα από τα θύματα του ευρώ και της προσαρμογής που προωθεί.   

Σε ερώτηση αν το ελληνικό πρόγραμμα χρειάζεται αναθεώρηση, ο Όλι Ρεν απάντησε ότι το ελληνικό πρόγραμμα έχει αναθεωρηθεί, βάσει των εξελίξεων, κυρίως σε ό,τι αφορά την ύφεση και υπενθύμισε ότι το χρονοδιάγραμμα για δημοσιονομική προσαρμογή επιμηκύνθηκε κατά δύο επιπλέον χρόνια. Σε ό,τι αφορά τους δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές, ο επίτροπος Ρεν παρέπεμψε στην επιστολή του προς τους υπουργούς Οικονομικών της ΕΕ. Στην επιστολή αυτή ο κ. Ρεν σημείωνε μεταξύ άλλων πως η συζήτηση για τους πολλαπλασιαστές «δεν βοηθά», επισημαίνοντας μάλιστα πως υπάρχει κίνδυνος «να διαβρώσει την εμπιστοσύνη που με τόσο κόπο δημιουργήσαμε τα τελευταία χρόνια με πολλαπλές ολονύχτιες συζητήσεις».

Καταλάβατε τι λέει ο Όλι Ρεν; Αφού τα έχουμε συμφωνήσει μεταξύ μας σε ολονύχτιες συζητήσεις, τι θέλετε και ανοίγετε ζητήματα με λάθος δημοσιονομικούς παρανομαστές; Το πρόβλημά του Όλι Ρεν δεν είναι οι λάθος εκτιμήσεις και προβλέψεις, αλλά η συζήτηση γύρω από αυτές. «Δεν βοηθά», σου λέει ο Επίτροπος και αντιπρόεδρος της Κομισιόν, να αμφισβητείται το ιερατείο και έτσι που το πάτε όλοι εσείς οι εξυπνάκηδες που μιλάτε για λάθη, θα ξυπνήσουν τα βόδια στην Ελλάδα και αλλού που νομίζουν ότι είναι ακόμη πολίτες και θα χάσουν την εμπιστοσύνη που τους έχουμε ενσταλάξει στους μακελάρηδες των χωρών τους.

Και δεν έχει άδικο. Αρκεί να παρατηρήσει κανείς γύρω του την μαζική εξόντωση που συντελείται πρώτα στην Ελλάδα και έπειτα σ' ολόκληρη την ευρωένωση για να φρίξει. Μάλιστα, έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις το γενικό ξεπούλημα της χώρας που δεν είναι εύκολο πια κανείς να αντιληφθεί το μέγεθος της εθνικής μειοδοσίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι απαντώντας ο φερόμενος ως υπουργός οικονομικών κ. Στουρνάρας σε επερώτηση του κ. Τσίπρα στην «ώρα του πρωθυπουργού» στην Βουλή (15/2), είπε εκ μέρους του φερόμενου ως πρωθυπουργού: «Εγώ, βέβαια, έθεσα το θέμα στο Eurogroup, όπως και η Κυβέρνηση και θα σας πω ότι το έθεσα πολύ πιο πριν από την παραδοχή του κ. Μπλανσάρντ, ήδη από το καλοκαίρι, όταν συζητούσαμε με την τρόικα εδώ. Όμως, δεν μπορώ να παρακολουθήσω το νοητικό άλμα που εσείς κάνετε στο ότι δηλαδή επειδή μία παράμετρος που χρησιμοποιεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στις προβλέψεις του είναι λάθος, σημαίνει ότι πρέπει να ακυρώσουμε όλο το πρόγραμμα, να βγούμε από το μνημόνιο, να ζητήσουμε επαναδιαπραγμάτευση. Με ποια λεφτά; Ποιος θα μας δώσει άλλα χρήματα, εάν βγούμε από το μνημόνιο; Έχετε εσείς κάποια πρόταση; Σας έχω προκαλέσει εδώ και μήνες. Πείτε μου ποια είναι η πρότασή σας. Πηγαίνετε σε ξένες χώρες, ζητάτε, μιλάτε. Πρόταση συγκεκριμένη για το τι θα κάνουμε, εάν βγούμε από το μνημόνιο, ποιος θα μας δώσει αυτά τα 550 δισεκατομμύρια που έχουμε πάρει, δεν έχω ακούσει. Δεν έχω πάρει απάντηση.»

Τι έθεσε ο κ. Στουρνάρας και η κυβέρνηση στο Eurogroup; Τίποτε το σοβαρό, απλά ζήτησε από την Κομισιόν να πει στο ΔΝΤ και στα στελέχη του να σταματήσουν να μιλάνε για λάθη. Λάθος, ξελάθος, εσείς καθάρσιο και κλύσμα, όπως διδάσκει ο Άγιος Οράτιος της Ανοιχτής Παλάμης, προστάτης του Τάγματος των Αγιογδυτών όπου ανήκει ο κ. Στουρνάρας και οι όμοιοί του. Κι όντως όπως είδαμε ο αδελφός Όλι Ρεν ανταποκρίθηκε δεόντως.

Όμως η τρομακτική αλητεία δεν βρίσκεται σ' αυτό. Προσέξτε τι είπε ο Στουρνάρας ζητώντας να πάρει απάντηση από τον Τσίπρα: «Πρόταση συγκεκριμένη για το τι θα κάνουμε, εάν βγούμε από το μνημόνιο, ποιος θα μας δώσει αυτά τα 550 δισεκατομμύρια που έχουμε πάρει, δεν έχω ακούσει.» Πόσα έχουμε πάρει από το ευρωσύστημα; 550 δις ευρώ! Από πού κι ως πού; Πότε τα πήραμε όλα αυτά και που πήγαν; Εδώ δεν μιλάμε για τρίχες, αλλά για 550 δις ευρώ! Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό; Η ελληνική οικονομία είχε δημόσιο χρέος στα τέλη του 2009 της τάξης των 300 δις ευρώ περίπου και οι εγχώριες τράπεζες είχαν δανειακές ανάγκες της τάξης των 50 δις ευρώ που τις άντλησαν από το ευρωσύστημα. Την περίοδο 2007-2009 το ελληνικό δημόσιο προσέφυγε σε νέο δανεισμό της τάξης των 248 δις ευρώ για να εξυπηρετήσει κατά 90% παλιότερα δάνεια και το δημοσιονομικό έλλειμμα. Την ίδια περίοδο οι τράπεζες χρειάστηκαν ρευστότητα της τάξης των 103 δις ευρώ που άντλησαν κυρίως από το ευρωσύστημα. Συνολικές δανειακές ανάγκες τριετίας, 351 δις ευρώ. Έτσι πέσαμε έξω σαν χώρα και η ευρωζώνη μας έθεσε υπό καθεστώς κηδεμονίας.

Μέσα σε λιγότερο από τρία χρόνια μνημονίων και δανειακών συμβάσεων, απελπιστικής λιτότητας και πρωτοφανούς συρρίκνωσης της ελληνικής οικονομίας και οι δανειακές ανάγκες αντί να μειώνονται, αυξάνονται και μάλιστα σε τρομακτικό βαθμό. Σε λιγότερο από τρία χρόνια το ελληνικό κράτος χρειάστηκε να αντλήσει 550 δις ευρώ, σύμφωνα με τον κ. Στουρνάρα. Κι αυτά είναι τα δάνεια που άντλησαν από το ευρωσύστημα. Σ' αυτά δεν συμπεριλαμβάνονται τα έντοκα γραμμάτια που μόνο τα τελευταία δύο χρόνια ξεπερνούν τα 35 δις ευρώ. Μα καλά που πήγαν όλα αυτά τα 550 δις ευρώ που αντλήθηκαν από το ευρωσύστημα, όπως λέει ο Στουρνάρας.

Μέχρι στιγμής από τον μηχανισμό στήριξης η Ελλάδα έχει αντλήσει περί τα 190 δις ευρώ από την εποχή του πρώτου μνημονίου. Τα υπόλοιπα 360 δις ευρώ που πήγαν; Μα στις τράπεζες, που αλλού; Το 2010 οι τράπεζες άντλησαν με εγγυήσεις και ομόλογα του ελληνικού δημοσίου κοντά στα 99 δις ευρώ. Το 2011 άντλησαν 130 δις ευρώ και το 2012 κοντά στα 131 δις ευρώ. Σύνολο 360 δις ευρώ!

Καταλαβαίνετε τι συμβαίνει; Η χώρα έχει τεθεί υπό κατοχή για να μπορέσουν οι τράπεζες να μην χρεοκοπήσουν. Ταυτόχρονα, οι κυβερνήσεις των δωσίλογων εξασφαλίζουν τον δανεισμό τους με εγγυήσεις του ελληνικού κράτους. Οι τράπεζες έφτασαν να έχουν ανάγκη ρευστότητας που ισοδυναμεί σχεδόν με το ύψος της καταθετικής τους βάσης (155 δις ευρώ για το 2012), δηλαδή των καταθέσεων από επιχειρήσεις και νοικοκυριά που φαίνεται λογιστικά ότι διαθέτουν.

Με άλλα λόγια οι τράπεζες δανείζονται όσα υποτίθεται ότι διαθέτουν ως καταθέσεις. Και που πάνε όλα αυτά τα ποσά ρευστότητας; Χρηματοδοτούν το αλλησβερίσι της κίνησης κεφαλαίων από και προς την Ελλάδα προκειμένου οι κερδοσκόποι να συνεχίσουν να κερδίζουν. Ας δούμε για παράδειγμα το Ισοζύγιο Χρηματοοικονομικών Συναλλαγών με βάση τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος.

Το 2012 οι άμεσες επενδύσεις εμφάνισαν καθαρή εισροή ύψους 2,3 δις ευρώ, έναντι καθαρής εκροής 453 εκατ. ευρώ το 2011 και 927 εκατ. ευρώ το 2010. Ειδικότερα, οι άμεσες επενδύσεις στην Ελλάδα από το εξωτερικό εμφάνισαν καθαρή εισροή 2,3 δις ευρώ, η οποία κατά κύριο λόγο αφορούσε την αύξηση της συμμετοχής της Crédit Agricole στο μετοχικό κεφάλαιο της Εμπορικής Τράπεζας, ενώ οι άμεσες επενδύσεις στο εξωτερικό από κατοίκους Ελλάδος εμφάνισαν καθαρή εισροή 30,4 εκατ. ευρώ (αποεπένδυση).

Επίσης, το 2012 στην κατηγορία των επενδύσεων χαρτοφυλακίου σημειώθηκε καθαρή εκροή ύψους 100,5 δις ευρώ, έναντι καθαρής εκροής 19,8 δις ευρώ το 2011 και 20,9 δις ευρώ το 2010. Η εξέλιξη αυτή αντανακλά την εκροή κεφαλαίων αφενός λόγω της αύξησης των τοποθετήσεων κατοίκων σε ομόλογα και έντοκα γραμμάτια έκδοσης του εξωτερικού (περιλαμβανομένων και ομολόγων του EFSF) κατά 57,7 δις ευρώ και αφετέρου λόγω της μείωσης των τοποθετήσεων ξένων σε ομόλογα και έντοκα γραμμάτια που έχουν εκδοθεί από κατοίκους Ελλάδος κατά 41,8 δις ευρώ. Επιπλέον, εκροή κεφαλαίων καταγράφηκε και λόγω της αύξησης των τοποθετήσεων κατοίκων σε χρηματοοικονομικά παράγωγα του εξωτερικού κατά 831 εκατ. ευρώ και σε μετοχές εξωτερικού κατά 129 εκατ. ευρώ. Εκροή καταγράφηκε επίσης λόγω της μείωσης των τοποθετήσεων µη κατοίκων σε μετοχές εσωτερικού κατά 52 εκατ. ευρώ.

Τέλος, στην κατηγορία των "λοιπών'' επενδύσεων η καθαρή εισροή ύψους 101,7 δις ευρώ (έναντι καθαρής εισροής 38,05 δις ευρώ το 2011) οφείλεται κυρίως στην αύξηση των καθαρών δανειακών υποχρεώσεων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα προς το εξωτερικό κατά 111,2 δις ευρώ (εισροή) και στη μείωση κατά 15,3 δις ευρώ των τοποθετήσεων των εγχώριων πιστωτικών ιδρυμάτων και θεσμικών επενδυτών σε καταθέσεις και repos στο εξωτερικό (εισροή). Ειδικότερα, ο καθαρός δανεισμός του τομέα της γενικής κυβέρνησης ανήλθε σε 109,1 δισεκ. ευρώ και αντανακλά τον ακαθάριστο δανεισμό του δημόσιου τομέα από το EFSF και το ΔΝΤ συνολικού ύψους 109,9 δις ευρώ. Οι εξελίξεις αυτές αντισταθμίστηκαν εν μέρει από τη μείωση των τοποθετήσεων μη κατοίκων σε καταθέσεις και repos στην Ελλάδα κατά 23,4 δις ευρώ (εκροή).

Αν λοιπόν προσθέσουμε την εξαγωγή κεφαλαίου με την μορφή χαρτοφυλακίων που έκαναν κατά κύριο λόγο οι τράπεζες την τριετία 2010-2012, τότε μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι τα 360 δις ευρώ χρηματοδότησαν τουλάχιστον 141 δις ευρώ εξαγωγή κεφαλαίου στο εξωτερικό. Τα υπόλοιπα 219 δις ευρώ αναχρηματοδότησαν το τρέχων χρέος προς το ευρωσύστημα των τραπεζών και έχουν αφήσει οφειλές προς αυτό της τάξης των 113 δις ευρώ, για το οποίο εκκρεμούν κρατικές εγγυήσεις.

Το τι θα γίνει μ' αυτό και με τα άλλα κρυμμένα μαύρα κατάστιχα των ιδιωτικών τραπεζών θα το δούμε πολύ σύντομα καθώς μάλλον ετοιμάζονται οι επίτροποι της τρόικας να ιδρύσουν και στην Ελλάδα BadBank, δηλαδή μια τράπεζα που θα συσταθεί για να αγοράσει τα επισφαλή δάνεια των τραπεζών με σημαντικά μη εξυπηρετούμενα περιουσιακά στοιχεία, σε τιμή αγοράς. Με τη μεταφορά των επισφαλών περιουσιακών στοιχείων του ιδρύματος στην κακή τράπεζα, οι τράπεζες καθαρίζουν τον ισολογισμό τους από τα «τοξικά» περιουσιακά στοιχεία. Η κακή τράπεζα θα λειτουργεί υπό την εγγύηση του κράτους, το οποίο και θα φροντίσει να χρηματοδοτήσει την όλη διαδικασία απαλλαγής των τραπεζών από τα «τοξικά» περιουσιακά στοιχεία. Με τον τρόπο αυτό περνάνε στο κράτος οι οφειλές των μη εξυπηρετούμενων δανείων των τραπεζών και το πιθανότερο είναι να περάσουν ως ανοιχτές οφειλές προς την εφορία. Οι τράπεζες θα έχουν απαλλαγεί από χρέη και «τοξικά», προκειμένου να αλλάξουν χέρια, να ανακεφαλαιοποιηθούν, ή να τεθούν σε εκκαθάριση υπό καθεστώς απόλυτης ασφάλειας για τους τραπεζίτες. Έτσι τα εναπομείναντα χρέη των τραπεζών προς το ευρωσύστημα θα φορτωθούν στις πλάτες των φορολογουμένων διαμέσου του κράτους. Γι' αυτό άλλωστε και το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας στην Ελλάδα που είναι αρμόδιο για την εποπτεία του τραπεζικού συστήματος και παίρνει τις αποφάσεις για το τι θα γίνει μ' αυτό, έχει εγκατασταθεί Ολλανδός πρόεδρος και βρίσκεται υπό τον έλεγχο της τρόικας.

Ας ξαναγυρίσουμε στην ομολογία Στουρνάρα: 550 δις ευρώ αντλήθηκαν από το ευρωσύστημα σε μια περίοδο όπου το άθροισμα των ΑΕΠ της τριετίας 2010-2012 δεν ξεπερνά τα 624 δις ευρώ! Δηλαδή χρειάστηκε να δανειστεί η χώρα υπό καθεστώς κηδεμονίας και πρωτοφανούς ύφεσης πάνω κοντά στο 90% του συνολικού ΑΕΠ της τριετίας! Κι αυτό μόνο ένας Στουρνάρας θα μπορούσε να το θεωρεί επιτυχία.

Βέβαια, ελάχιστοι πήραν είδηση αυτή την τρομακτική ομολογία του Στουρνάρα. Κι ακόμη πιο λίγοι την σχολίασαν. Δεν είδαμε πουθενά να το κάνουν πρώτο θέμα. Ούτε καν ο Τσίπρας πήρε χαμπάρι τι αμόλησε ο Στουρνάρας. Αυτό το τελευταίο δεν μας εκπλήσσει, μιας και θεωρούμε τον κ. Τσίπρα πολύ «λίγο» για να αντιπαρατεθεί ακόμη και μ' έναν Στουρνάρα. Ούτε που πήρε μυρωδιά τι είπε ο φερόμενος ως υπουργός οικονομικών. Κι έτσι το προσπέρασε.

Αν είστε περίεργοι να μάθετε τι απάντησε ο κ. Τσίπρας στην ερώτηση του κ. Στουρνάρα, είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας την παραθέσουμε: «Και πρέπει να σας πω ότι αυτά τα «πού θα βρούμε τα λεφτά, πού θα βρείτε τα λεφτά», τα έχουμε ακούσει τόσες φορές. Ο κ. Παπακωνσταντίνου μας τα έλεγε αυτά. ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ: Πείτε μας. ΑΛΕΞΙΟΣ ΤΣΙΠΡΑΣ: Ο κ. Παπακωνσταντίνου μας τα έλεγε αυτά, ο προκάτοχός σας! Αυτά μας έλεγε την ώρα που έκρυβε τα στικάκια. Αυτά μας έλεγε. Συνεχίζετε και εσείς να μας λέτε τα ίδια, «πού θα βρούμε τα λεφτά;»; Εγώ ένα πράγμα θέλω να σας πω. Εμείς έχουμε καταθέσει προτάσεις, έχουμε κάνει προβλέψεις. Στις προβλέψεις που έχουμε κάνει, κύριε Υπουργέ, από τότε που ήμασταν ακόμα στο 4% για το τι θα γίνει με το μνημόνιο και ότι η κρίση δεν είναι ελληνική και δεν ευθύνονται οι «τεμπέληδες Έλληνες», αλλά θα επεκταθεί σε όλη την Ευρώπη, ότι είναι δομική η κρίση του ευρώ, έχουμε διαψευστεί ή έχουμε επιβεβαιωθεί; Έχουμε επιβεβαιωθεί σε όλα, κύριε Υπουργέ. Εσείς έχετε διαψευστεί επανειλημμένως με την υπεραισιοδοξία σας ότι θα είναι μια προσωρινή κατάσταση, ότι θα βγούμε στην ανάπτυξη, ότι θα κινηθούν οι αγορές.»

Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε! Αυτό απαντά ο Τσίπρας. Όσο είδατε εσείς αυτές τις προτάσεις που επικαλείται ο κ. Τσίπρας, άλλο τόσο τις έχω δει κι εγώ. Εδώ δεν κατάλαβε τι του ξεφούρνισε ο Στουρνάρας, προτάσεις για χρηματοδότηση θα έχει; Ή μήπως κατάλαβε και ποιεί την νύσσα για να μην εκθέσει τα μεγάλα αφεντικά του ευρώ; Και να θέλει να απαντήσει τι έχει να πει; Μήπως κι έχει να προτείνει τίποτε σοβαρό από την στιγμή που αποδέχεται το πλαίσιο του ευρώ και της ευρωζώνης; Το θέλει, δεν το θέλει θα καταλήξει σαν τον Στουρνάρα, τον Σαμαρά και όλους τους άλλους Ευρωπαίους κανίβαλους, που «δημιουργούν έρημο και την αποκαλούν ειρήνη», όπως έλεγε ο Ρωμαίος ιστορικός Τάκιτος.

ΠΗΓΗ: Δημοσιεύτηκε Στο Χωνί, 24/2/2013. Το είδα: Παρασκευή, 1 Μαρτίου 2013,  http://eleftheri-ellada.blogspot.gr/2013/03/blog-post.html

Γιατί ο Γκρίλο είναι ένας από εμάς

Του Roberto Biorcio

Το «τσουνάμι» που προκλήθηκε από τον Μπέπε Γκρίλο έχει συγκεντρώσει το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης για την αλλαγή που εκφράστηκε στις τελευταίες εκλογές. Μετά την επιτυχία που είχε το κίνημα 5 Αστέρων να αναδειχθεί πρώτη δύναμη στο κοινοβούλιο, πολλοί παρατηρητές έχουν αρχίσει πιο σοβαρά από ό, τι στο παρελθόν, να εξετάζουν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. Ωστόσο, είναι απαραίτητο να ξεκινήσει κάποιος με έναν προβληματισμό σχετικά με τα αυθεντικά χαρακτηριστικά του κινήματος του Μπέπε Γκρίλο αλλά και γενικότερα τις ιδέες που φέρνει στην Ιταλική πολιτική σκηνή.

Το «τσουνάμι» που προκλήθηκε από την εκλογική επιτυχία του Γκρίλο δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός και σίγουρα δεν οφείλεται, αποκλειστικά και μόνο λόγω των επανειλημμένων αποτυχιών των υπολοίπων κομμάτων σε μια περίοδο αυξανόμενων κοινωνικών προβλημάτων. Προέρχεται από ένα κίνημα χτισμένο με ένα πρωτότυπο τρόπο, που αναπτύχθηκε για αρκετά χρόνια πριν στο διαδίκτυο και στις πλατείες, και στη συνέχεια, με άμεσες δεσμεύσεις στην εκλογική αρένα. Η κίνηση του Μπέπε Γκρίλο πέτυχε επειδή ήταν σε θέση να συνδυάσει τρία στοιχεία, που συνήθως διαχειρίζονται διαφορετικές πολιτικές οντότητες. Το πρώτο είναι τα απλά πολιτικά επιχειρήματα από τον Γκρίλο, το δεύτερο είναι η οικοδόμηση ενός κινήματος στο διαδίκτυο και το τρίτο είναι η συγκρότηση αλλά και η διαχείριση της διαμαρτυρίας εναντίον των πολιτικών κομμάτων και της κυβέρνησης.

Ο Μπέπε Γκρίλο αν και κωμικός έχει φύγει από την πολιτική σάτιρα, που χρησιμεύει ως ένα εργαλείο για να δώσει φωνή σε διαμαρτυρίες και κινητοποιήσεις των πολιτών «από τα κάτω». Μετά τη συνάντηση και συνεργασία με τον Τζιανπέτρο Κασαλέτζιο, το άνοιγμα του blog και τη χρήση όλων των δυνατοτήτων που προσφέρονται από το διαδίκτυο έχει προωθήσει την ανάπτυξη ενός κινήματος που συγκρίνεται με αυτή του κόμματος των Πειρατών στη Σουηδία και τη Γερμανία. Τα Δίκτυα Κοινωνικής Δικτύωσης επέτρεψαν στους επισκέπτες του blog του Γκρίλο να οργανώσουν τους κατά τόπους ακτιβιστές και να είναι σε συνεχή επαφή μεταξύ τους.

Η κρίση των κομμάτων της Πρώτης Ιταλικής Δημοκρατίας, σε συνδυασμό με την έντονη δυσπιστία προς την κατεστημένη πολιτική τάξη, έχουν δημιουργήσει ευνοϊκότερες συνθήκες για μια προοδευτική μετεκλογική λύση. Ο σχηματισμός της κυβέρνησης Μόντι μείωσε ακόμα περισσότερο την αξιοπιστία των κυριότερων πολιτικών κομμάτων, τα οποία βρίσκονται πλέον σε δυσχερέστερη θέση προκειμένου να ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματα του λαού, κάτι που γίνεται όλο και πιο δύσκολο από τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης.

Πολλοί σχολιαστές έχουν προσπαθήσει να απονομιμοποιήσουν το κίνημα 5 Αστέρων παρουσιάζοντάς το ως μία από τις πολλές εκδηλώσεις του λαϊκισμού, που έχουν εκδηλωθεί σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η ίδια άποψη υπάρχει και για τον Μπέπε Γκρείλο. Οι ομιλίες του όμως ανατρέπουν πολλά από αυτά τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται περί λαϊκίστικου κινήματος απλά και μόνο γιατί είναι κωμικός ο Μπέπε Γκρίλο. Οι προτάσεις του Κινήματος 5 Αστέρων είναι πολύ διαφορετικές από εκείνες της λαϊκιστικής δεξιάς. Ο σχεδιασμός του κινήματος είναι να είναι ένα εργαλείο για να γίνει δυνατή η συμμετοχή των πολιτών στα πολιτικά δρώμενα, ο στόχος είναι η άμεση δημοκρατία.

Το πρόγραμμα που έχει το κίνημα του Μπέπε Γκρίλο είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό που παρουσιάζουν πολιτικές πλατφόρμες που υποστηρίζονται από λαϊκιστικά κόμματα. Οι προτεινόμενοι στόχοι προορίζονται κυρίως για την προώθηση της συμμετοχικής δημοκρατίας των πολιτών, για την υπεράσπιση ενός διεθνικού κράτους πρόνοιας, να προστατεύσει και να ενισχύσει το δημόσιο κοινό καλό. Το κίνημα επιδιώκει να δώσει φωνή στα θεσμικά όργανα για τις διεκδικήσεις που απορρέουν από τις κινητοποιήσεις στη παιδεία, στην εργασία και στο περιβάλλον…

Εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές προκλήσεις και ανοιχτά προβλήματα για το Κίνημα 5 Αστέρων: η απόρριψη της πολιτικής ως επάγγελμα, η άσκηση πολιτικής με τη συμμετοχή των πολιτών και η προσπάθεια να αποκτήσει οργανωτικές δομές και πέρα από το διαδίκτυο είναι προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει το Κίνημα του Γκρίλο. Οι επιτυχίες που έχει πετύχει μέχρι σήμερα το Κίνημα 5 Αστέρων είναι μια απάντηση στα ερωτήματα σχετικά με το μέλλον της ιταλικής δημοκρατίας. Πολλοί Ιταλοί πολίτες, ιδιαίτερα οι νέοι, με τη συμμετοχή τους εκφράζουν την επιθυμία να εξερευνήσουν νέες μορφές πολιτικής δράσης, όπως ήδη αποδεικνύεται τόσο στις δημοτικές & περιφερειακές εκλογές, όσο και στο δημοψήφισμα του 2011. Ένα αποτέλεσμα που προέκυψε από αυτές τις νέες μορφές πολιτικής δράσης ήταν η θεσμική κατοχύρωση των προκριματικών για την επιλογή των υποψηφίων βουλευτών.

Μετά τη μεγάλη εκλογική επιτυχία, πολλές φωνές στην αριστερά έχουν αρχίσει να θεωρούν το Κίνημα 5 Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο ως δυνατό σύμμαχο για μια σειρά από πολιτικές μάχες. Αφήνουμε στην άκρη την εκστρατεία δυσφήμισης περί σχέσεων με την φασιστική Casa Pound, τον αυταρχισμό του Γκρίλο και το ρόλο του "γκουρού" Τζιανμπέρτο Κασαλέτζιο. Διαβάστε το πρόγραμμα του Κινήματος 5 Αστέρων και θα ανακαλύψετε ότι συγκεντρώνει μεγάλο μέρος της παρέμβασης που γίνεται από τα κινήματα πολιτών των τελευταίων ετών.

* Ο Roberto Biorcio είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Πολιτικής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου-Bicocca, και ήταν μεταξύ των πρώτων στην Ιταλία που ασχολήθηκε, μεταξύ άλλων, με το φαινόμενο της Λίγκας του Βορρά, από τις αρχές της δεκαετίας του '90.

ΠΗΓΗ: 27.02.2013, Il Manifesto. Μετάφραση: February 28, 2013, Κόκκινη Πιπεριά