"Σπασμένα αυγά" ή ανθρώπινες ζωές με δικαιώματα

 

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

 

Από τον πρωθυπουργό εκφέρεται o λόγος  της εξουσίας, όλο και πιο αλαζονικός και αυταρχικός. Τα «σπασμένα αυγά» δεν είναι παρά  οι σαρωτικές επιπτώσεις  της κυβερνητικής πολιτικής στις ζωές των εργαζομένων και του 1,4 εκατομμυρίων ανέργων. Οι κατ' ευφημισμόν  «μεταρρυθμίσεις»  δεν είναι παρά οι χιλιάδες απολύσεις στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, οι αντιδραστικές αλλαγές  που γκρεμίζουν το λεγόμενο «κοινωνικό κράτος» στο όνομα του «εξορθολογισμού» που μετατρέπουν τα δημόσια αγαθά και δικαιώματα σε εμπορεύματα διαμορφώνοντας συνθήκες κοινωνικής εξαθλίωσης.

Στην καπιταλιστική κοινωνία της εκμετάλλευσης που μετατρέπει τον άνθρωπο σε λύκο για το συνάνθρωπο (homo homini lupus) οι θεσμοί δεν είναι ουδέτεροι, αλλά συμπυκνώνουν το συσχετισμό των κοινωνικών δυνάμεων. Με άλλα λόγια λειτουργούν υπηρετώντας τα συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων. Από αυτή την άποψη οι «αναγκαίες», «διαρθρωτικές» και με τόσα άλλα επίθετα μεταρρυθμίσεις δεν είναι ουδέτερες και προς το συμφέρον όλων. Έχουν ταξικό πρόσημο και είναι αναγκαίες για να διασφαλίσουν την κυριαρχία και τα συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων σε βάρος των φτωχότερων. Η αντίσταση και ανατροπή κάθε «μεταρρύθμισης» είναι αναγκαία από την πλευρά του εργατολαϊκού κινήματος  και συνδέεται με την προβολή και την πάλη αιτημάτων για τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για την «κυβερνώσα» Αριστερά την Αριστερά της «ευθύνης», ακόμα και του μαχητικού ρεφορμισμού.

«Σπασμένα αυγά» για το λόγο της εξουσίας είναι και η καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, η έξαρση της κρατικής καταστολής, όπως η προχθεσινή παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου με την εισβολή της αστυνομίας και την προσαγωγή 31 φοιτητών.  «Σπασμένα αυγά» ακόμα και η καταρράκωση της αστικής τους δημοκρατίας που λειτουργεί με διαδικασίες fast – track και Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και γενικότερα η διαμόρφωση ενός απολυταρχικού κράτους που θέτει κάθε έννοια ελευθερίας εν αναστολή.

Ο λόγος της εξουσίας δεν αναφέρεται σε ανθρώπινες ζωές και δικαιώματα, αλλά ενοχοποιεί τα δικαιώματα και της κατακτήσεις  των εργαζομένων, τα βαπτίζει «κάστρα των βολεμένων» υπηρετώντας  την κυρίαρχη τάξη με τη βίαιη αναδιανομή πλούτου. Για την εξουσία «της γης οι κολασμένοι» βαπτίζονται «βολεμένοι», ενώ εξαφανίζονται οι πραγματικοί βολεμένοι που δεν είναι παρά οι κυρίαρχες τάξεις που χωρίς να παράγουν καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι. Επιβεβαιώνεται έτσι η άποψη ότι «η συγκέντρωση του πλούτου στον έναν πόλο είναι συνάμα και η επισώρευση της δυστυχίας, της ανεργίας, της υποδούλωσης, της αμάθειας.» στον κόσμο της εργασίας. (Κ. Μαρξ)

Ο κυνισμός της εξουσίας δεν έχει όριο: «δεν θα καταστραφεί η χώρα αν δεν υπάρχουν σχολικοί φύλακες» (Κ. Μητσοτάκης). Αλλά η χώρα και ο λαός της καταστρέφεται με τέτοιους «πολιτικούς φύλακες». Σχολεία, νοσοκομεία κλείνουν, η δημόσια περιουσία βγαίνει στο σφυρί. η φτώχεια αυξάνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, κατά 400.000 και πλέον άτομα ή ποσοστό 43,1% από το 2010 στο 2011, η ανεργία αγγίζει το 27% και στους νέους ξεπερνά το 60%, (μέσα σε ένα χρόνο προστέθηκαν περίπου 195.000 άνεργοι!), ενώ μικρομεσαίες επιχειρήσεις καταστρέφονται μαζικά.

Οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα δουλεύουν περισσότερο, 2.032 ώρες ετησίως με το μέσο όρο μεταξύ των κρατών του ΟΟΣΑ να είναι 1.776 ώρες, αλλά αμείβονται λιγότερο με το μισθό τους να φτάνει το 68% του μέσου ευρωπαϊκού όρου χάνοντας στην τελευταία τριετία το 50% και πλέον του εισοδήματός τους, ενώ το ΑΕΠ μειώνεται κατά 25% την τελευταία τριετία. Στα «σπασμένα αυγά» και οι περισσότεροι από 3.000 συνάνθρωποί μας που αυτοκτόνησαν ή αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν. Το «σπιράλ του θανάτου» πνίγει τους απόκληρους αυτής της κοινωνίας που ακόμα και τα έξοδα της κηδείας τους εξασφαλίζονται με ρεφενέ.

 Και όλα αυτά στο βωμό της «δημοσιονομικής εξυγίανσης» και της «σωτηρίας της πατρίδος». Το περιβόητο δημόσιο χρέος από 299 διςευρώ ή 129% του ΑΕΠ αναμένεται να φτάσει τα 328 δις ευρώ ή πάνω από το 175% του ΑΕΠ. Την ίδια ώρα οι ανθρωποθυσίες στο βωμό  της  μνημονιακής  λιτότητας αποφέρουν ετησίως υπέρ των δανειστών περισσότερο από 10% του κατά κεφαλήν εισοδήματος και φουσκώνουν τα πανιά της κερδοφορίας των ελίτ. Έσπασαν τα κοντέρ το Μάιο οι Έλληνες εφοπλιστές, επιτυγχάνοντας νέο ρεκόρ μετά το 2009. Οι παραγγελίες σε αριθμό πλοίων είναι αυξημένες κατά 153% σε σύγκριση με τον προηγούμενο μήνα τον Απρίλιο!

 

* O Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος, μέλος της Σ.Ε. του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης».

 

12-7-2013

 

ΠΗΓΗ: 12-7-2013, http://www.alfavita.gr/apopsi

ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΣΤΟ ΣΗΡΙΑΛ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ

 

Της Θεοδώρας Μαστραπά*

 

Δεδομένο 1 (από το Σύνταγμα των Ελλήνων) 'Αρθρο 16

1. H τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες, η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Kράτους. H ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσoυν από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα.

2. H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.

3. Όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες της, στα κρατικά εκπαιδευτήρια.

Δεδομένο 2 Κ. Αρβανιτόπουλος (Υπουργός Παιδείας!) σε εκδήλωση του Ομίλου ΑΚΜΗ, πριν από λίγο καιρό:

«Είμαι εδώ με διττή ιδιότητα. Και ως Υπουργός Παιδείας και ως βουλευτής Πειραιά. Μπορεί πυλώνας  της εκπαίδευσης στον τόπο μας  να είναι η δημόσια εκπαίδευση, όμως αυτό δεν μας αποτρέπει να έχουμε υγιείς επιχειρηματικές δραστηριότητες όπως αυτή του Ομίλου ΑΚΜΗ. Τέτοιες επενδύσεις και πρωτοβουλίες σηματοδοτούν μία νέα εποχή  για την πόλη και τη χώρα γενικότερα»

Δεδομένο 3: Την Τρίτη η κυβέρνηση γνωστοποιεί δια των συνήθων διαρροών την πρόθεσή της να καταργήσει 3 τομείς (46 ειδικότητες) δηλαδή τη ραχοκοκαλιά των ΕΠΑΛ.

Είναι προφανές ότι δύο είναι οι μοχλοί που κινούν σ' αυτήν την κατεύθυνση:

α) η κυβέρνηση προσυπογράφοντας τα μνημόνια αποδέχθηκε χιλιάδες απολύσεις από το δημόσιο τομέα με το πρόσχημα του «εξορθολογισμού» (χωρίς να αγνοώ ή να παρακάμπτω τις σαρωτικές αλλαγές που βούλιαξαν τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα στον εργασιακό Μεσαίωνα). Το αντίτιμο είναι οι πολυπόθητες δόσεις από την Ευρώπη που θα στηρίξουν τις τράπεζες.

β) Η επιλογή της επίθεσης στην Τεχνολογική Εκπαίδευση δεν έγινε μόνο μπροστά στα νομικά αδιέξοδα που θα δημιουργούσε οποιαδήποτε άλλη λύση (η απόλυση μόνιμων δημοσίων υπαλλήλων είναι δυνατή μόνο με την κατάργηση του φορέα βλ. ΟΣΚ, ΟΕΒΔ) αλλά κυρίως γιατί εντάσσεται σε ένα συνολικότερο σχέδιο ιδιωτικοποίησης. Οι ειδικότητες που καταργούνται θεωρούνται ιδιαίτερα κερδοφόρες (χαμηλό κόστος δημιουργίας αντίστοιχων τμημάτων σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, υψηλή ζήτηση).

Δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς το γεγονός ότι οι σαρωτικές αλλαγές που επιχειρούνται σήμερα (κι άλλες στο πρόσφατο παρελθόν βλ. εξίσωση κολλεγίων – «ιδιωτικών πανεπιστημίων» με τα δημόσια πανεπιστήμια) κυοφορήθηκαν πολύ νωρίτερα με την πλήρη υποταγή της τότε κυβέρνησης στη συνθήκη της Λισαβόνας (2007), αλλά και με τη συμμόρφωση στην έκθεση του ΟΟΣΑ (2009) για την ελληνική οικονομία (το 4^ο κεφάλαιο αφορά την παιδεία). Το τοπίο συμπληρώνει η έκθεση «Αριθμοί-κλειδιά της εκπαίδευσης στην Ευρώπη-2009» (δίκτυο Eyridice) που επιχειρεί να επιβάλλει τη «γραμμή» των Βρυξελών για την εκπαίδευση.

Και σε απλά ελληνικά: εισηγούνται τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, την επιβολή διδάκτρων στις προπτυχιακές σπουδές στα κρατικά πανεπιστήμια (στα μεταπτυχιακά είναι δεδομένη!), την χρηματοδότηση των πανεπιστημίων μετά από αξιολόγηση, την αξιολόγηση εκπαιδευτικών και σχολείων με βάση τις επιδόσεις των μαθητών (αποκρύπτοντας πάντα πόσοι παράγοντες τη διαμορφώνουν), την εισαγωγή νέων προγραμμάτων διδασκαλίας (ποιος θα ορίσει άραγε το περιεχόμενο και τους στόχους τους;), δημιουργία μηχανισμών χρηματοδότησης από διαφοροποιημένες πηγές (για να συνεννοούμαστε το λέμε χορηγούς), γενίκευση και αύξηση των τροφείων στην προσχολική αγωγή κτλ.

Ποιους εξυπηρετούν και ενάντια σε ποιους στρέφονται τα μέτρα αυτά είναι εύκολο να το αντιληφθεί κανείς. Αναφερόμενοι ειδικά στα ΕΠΑΛ πρέπει να πούμε ότι επανδρώνονταν κυρίως από μαθητές προερχόμενους από εργατικά ή ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Το σχολείο αυτό έδινε και γενική μόρφωση αλλά και επαγγελματική κατάρτιση σε διάφορες ειδικότητες παρέχοντας και απολυτήριο και πτυχίο, καθώς και τη δυνατότητα να συμμετάσχει ο/η μαθητής/τρια σε πανελλαδικές εξετάσεις διεκδικώντας στην εισαγωγή του στα ΤΕΙ ή ακόμα και σε ΑΕΙ. Ο κάθε μαθητής, λοιπόν, μπορούσε ανάλογα με τη δυναμική του και τις εκπαιδευτικές αποσκευές του να επιλέξει πόσο ψηλά θα βάλει τον πήχη. Κάθε χρονιά εμείς οι καθηγητές χαιρόμασταν για εκείνους που η προσπάθειά τους ανταμειβόταν και προχωρούσαν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αλλά και για εκείνους που κατάφερναν να παραμείνουν για τρία ακόμα χρόνια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και επωφελούνταν από τις εμπειρίες (εκπαιδευτικές, κοινωνικές, κτλ) που έχει να προσφέρει το δημόσιο σχολείο, δεν έγιναν απλοί αριθμοί στα στατιστικά της σχολικής διαρροής, που δεν απομονώθηκαν από την εφηβική τους ηλικία στα κοπάδια και τα χωράφια των γονιών (χωρίς να σημαίνει ότι δεν δούλευαν σκληρά σ' αυτά). Ας το πάρουμε χαμπάρι: τα ΕΠΑΛ είναι η ζωντανή απόδειξη της ταξικότητας στην εκπαίδευση. Το θέλετε σε πιο απλά ελληνικά: το σχολείο είναι έτσι δομημένο που δεν προχωρείς, αν δεν έχεις ένα υποστηρικτικό κοινωνικό περιβάλλον (μορφωμένους γονείς, οικονομικές δυνατότητες, μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα που να προβάλλει τη μόρφωση ως αξία).

Τώρα αυτοί οι μαθητές καλούνται να στραφούν στην ιδιωτική εκπαίδευση, προκειμένου να λάβουν στοιχειώδη κατάρτιση και επαγγελματικά δικαιώματα. Σε μια κοινωνία που ολοένα και περισσότερα κοινωνικά στρώματα βυθίζονται στη φτώχεια, ολοένα και περισσότερες οικογένειες ταλανίζονται από την ανεργία, ποιος θα μπορέσει να έχει πρόσβαση στα μορφωτικά αγαθά που το Σύνταγμα ορίζει ως δικαίωμα του ελληνικού λαού; Και ποια στατιστική ή έρευνα μπορεί να ορίσει την απώλεια για την πολύπαθη ήδη ελληνική κοινωνία από τόσα αμόρφωτα παιδιά; Μπορεί κανείς να συνειδητοποιήσει το κοινωνικό κέρδος από μια μάνα που αναθρέφει τα παιδιά της έχοντας λάβει εκπαίδευση νοσηλεύτριας; Μπορεί η κοινωνία να αντιληφθεί τί σημαίνει την εποχή που κλείνουν δομές υγείας και περίθαλψης στα χωριά να υπάρχουν νοσηλεύτριες – απόφοιτες των ΕΠΑΛ που θα κάνουν μια ένεση στους γέροντες ή θα δώσουν πρώτες βοήθειες;

Είναι υπόθεση της κοινωνίας να υπερασπιστεί κάθε δημόσιο αγαθό μπροστά στην επίθεση που αυτά δέχονται και να κάνει πράξη την αλληλεγγύη τώρα! Κάθε απόλυση είναι πληγή στο σώμα της κοινωνίας, κάθε δομή παιδείας, υγείας, κοινωνικών παροχών που κλείνει σηματοδοτεί την εξαθλίωση της κοινωνίας. Αν πρέπει οπωσδήποτε να απολυθεί κάποιος, προτείνω τον υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων καθώς:

α) Δεν υπάρχει λόγος να επιβαρύνει το δημόσιο κορβανά, αν εξυπηρετεί το ιδιωτικό και όχι το δημόσιο συμφέρον και

β) τον περιμένει λαμπρή καριέρα ως PR manager στον Όμιλο ΑΚΜΗ.

Υ.Γ. Για όσους νομίζουν ότι οι συνάδελφοι των 46 ειδικοτήτων ήταν η απαραίτητη «Ιφιγένεια» στην Αυλίδα της «σωτηρίας της πατρίδας», ενημερωτικά σημειώνω ότι όμιλος ΑΚΜΗ έχει και άλλες ειδικότητες.

* Η Θεοδώρα Μαστραπά είναι Φιλόλογος στο ΕΠΑΛ Καλαβρύτων – Αντιπρόεδρος στο Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Β' ΑΧΑΪΑΣ – Μέλος της Αριστερής Πρωτοβουλίας

Και  τώρα  τι ;

 

Του Τάσου Σχίζα

 

Αντιστεκόμαστε  και  παλεύουμε  για:
  1.  Ανατροπή  της  Μνημονιακής  χούντας  και  παραδειγματική Τιμωρία της,

  2.  Αποκατάσταση της αστικής δημοκρατίας και του Συντάγματος, που έχουν καταλυθεί.

  3.  Εκδίωξη  της  Τρόϊκας  από  την  Ελλάδα.

  4.  ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ για το Δημόσιο & για το Ιδιωτικό χρέος:

Παύση  πληρωμών στους IμπεριαλΗστές «δανειστές» της ΕΕ, ΔΝΤ, τρόϊκας.

       Η Ελλάδα δεν θα γίνει αποικία «χρέους».

Διαγραφή και των Ιδιωτικών χρεών προς τις Τράπεζες – τοκογλύφους. όσων αδυνατούν να ανταποκριθούν και ρυθμίσεις που να μπορούν να υλοποιηθούν με όρους κοινωνικής αξιοπρέπειας, για όσους διατηρούν (ακόμη) την εργασία τους. Η ανθρώπινη ζωή πάνω από το  «χρήμα».

5.      Άμεση  επαναφορά  των  εργατικών  και  δημοκρατικών  δικαιωμάτων:

– Κατάργηση του αίσχους της πολιτικής επιστράτευσης και της επίταξης απεργών.

– Καμία νέα απόλυση πουθενά (ούτε στο Δημόσιο, ούτε στον Ιδιωτικό τομέα)

Άμεση αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης – γενοκτονίας των εκατομμυρίων ανέργων με αναδιανομή του πλούτου (αξιοπρεπή εργασία ή επίδομα ανεργίας για όλο το  διάστημα  της  ανεργίας,  σε  όλους  τους μισθωτούς & αυτοαπασχολούμενους).

«Λεφτά υπάρχουν» στις Τράπεζες, Τοκογλύφους, εφοπλιστές, στα Μονοπώλια, στο μεγάλο Κεφάλαιο, στα παρασιτικά στρώματα της ντόπιας ξεφτιλισμένης και δοσίλογης «αστικής» τάξης,  στους  λογαριασμούς τους  στις  ξένες τράπεζες  και στις  "off shore".

Καλούμε  το  λαό  και  τη  νεολαία  σε  παλλαϊκό  ξεσηκωμό:

Δεν θα πέσουν από μόνοι τους αν δεν τους ανατρέψει ένα πλατύ μαχητικό εργατικό και λαϊκό κίνημα.

Προχωράμε σε αποφασιστική κλιμάκωση του απεργιακού μετώπου των εργαζομένων, και σε κάλεσμα (με ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΜΕΤΡΑ και ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ) στα εκατομμύρια των ανέργων συνανθρώπων  μας  και  την  οργάνωση  του  αγώνα  για:

ΝΑ  ΠΕΣΕΙ  Η  ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ – ΝΑ  ΦΥΓΕΙ  Η  ΤΡΟΪΚΑ. – ΝΑ  ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ  Η  ΠΟΛΙΤΙΚΗ  ΤΩΝ  ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ  ΚΑΙ  ΟΙ  ΔΑΝΕΙΑΚΕΣ  ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ  ΠΟΥ  ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ  ΤΗ  ΖΩΗ  ΜΑΣ

Στηρίζουμε ΕΝΕΡΓΑ την προσπάθεια των Ομοσπονδιών Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα  για κοινό συντονισμό και προετοιμασία για την προκήρυξη πολιτικής απεργίας διαρκείας, με στόχο την άμεση ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ κυβέρνησης τις εφαρμόζει (ή σκοπεύει να το κάνει, με οποιοδήποτε πρόσχημα, στο μέλλον).

ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ  ΤΟΥ  ΚΕΙΜΕΝΟΥ:

Τι είναι το Μνημόνιο

Το Μνημόνιο είναι αποτέλεσμα της πολιτικής κυριαρχίας του ονομαζόμενου «νεοφιλελευθερισμού» και όχι μιας κρίσης (γενικώς & αορίστως) του καπιταλισμού. Η κεντρική ιδέα του νεοφιλελευθερισμού είναι η συγκέντρωση της εξουσίας στις ιδιωτικές επιχειρήσεις και η εξαφάνιση των συντάξεων, της κοινωνικής πρόνοιας και γενικά της κοινωνικής αλληλεγγύης. Ο στόχος του Μνημονίου σήμερα είναι να μετατραπεί η Ελλάδα σε αποικιακή «τριτοκοσμική χώρα» (που σημαίνει τριτοκοσμική για τον λαό και πάμπλουτη για τις εταιρείες που θα την εκμεταλλεύονται).

Ο  καπιταλισμός  δεν  είναι  μεταφυσική

Στην εποχή μας ο καπιταλισμός βρίσκεται κυρίαρχος ιδιαίτερα στην Ελλάδα του Μνημονίου στην οποία σε όλο και λιγότερα  χέρια συγκεντρώνεται το χρήμα, τα πολύτιμα μέταλλα, η ιδιοκτησία και ευρύτερα ο πλούτος και η εξουσία. Μας μιλάνε για «κρίση χρέους» του ελληνικού κράτους, για «κρίση του καπιταλισμού», για το ότι «δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά». Όλοι αυτοί που ανάγουν την οικονομία και την πολιτική στη σφαίρα της μεταφυσικής το κάνουν για να ρίξουν τις ευθύνες στην  «κρίση»  και  σε  έναν  «αόρατο»  εχθρό,  «το  Σύστημα».

Όμως  το Μνημόνιο έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να αποτύχει να δώσει λύση στην κατασκευασμένη «κρίση χρέους» του ελληνικού κράτους και οι ευθύνες πέρα από το Σύστημα (γενικώς & αορίστως) πρέπει να καταλογιστούν πρώτα απ' όλα στα πρόσωπα που στηρίζουν και κερδίζουν από το Σύστημα.

 Συγκεκριμένα παρασιτικά στρώματα πολιτικών, καθηγητών, οικονομολόγων, δημοσιογράφων ευθυγραμμίζονται με τα συμφέροντα των Tραπεζών και τις κυρίαρχες οικονομικά Τάξεις.

Σε αυτά τα πρόσωπα, που βρίσκονται πίσω από τον καπιταλισμό και τα χρέη φούσκες, είναι που πρέπει οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα να αποδώσουν τις ευθύνες και να απαιτήσουν την παραδειγματική τιμωρία  τους  και  όχι  στην  μεταφυσική  «κρίση»  του …..κακομοίρη  του  Καπιταλισμού, γενικώς και αορίστως, απρόσωπα και  μεταφυσικά.

Αντικαπιταλισμός

Πίσω από τη χούντα του Μνημονίου βρίσκονται διεθνή καπιταλιστικά συμφέροντα. Τα καπιταλιστικά συμφέροντα βρίσκονταν και πίσω από την αστική δημοκρατία της μεταπολίτευσης, αλλά και πίσω από τη χούντα του Παπαδόπουλου, πίσω από το μετεμφυλιακό κράτος και πίσω από τη ναζιστική κατοχή και τη δικτατορία του Μεταξά. Καπιταλιστικά συμφέροντα βρίσκονται σήμερα πίσω από την Κίνα, τις ΗΠΑ, την Κούβα, τη Σουηδία, την όμορφη Αυστραλία, την Αφρική, τη Δανία, τη Σουηδία  και την Λατινική Αμερική.  Παντού Καπιταλισμός.

Όμως το επίπεδο της εξαθλίωσης, το επίπεδο της κοινωνικής αξιοπρέπειας και ελευθερίας είναι παντού ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ, ευθέως ανάλογο με την ισχύ των λαϊκών κινημάτων, την οργάνωση και συνείδηση των εργαζομένων τάξεων. Οι καπιταλιστές είναι, γενικά, το ίδιο αδίστακτοι και εκδηλώνουν το πραγματικό τους πρόσωπο όταν διαπιστώνουν αποδιοργάνωση στα λαϊκά κινήματα, όπως έχουν κάνει  σήμερα  στην  Ελλάδα  με  το  Μνημόνιο. Επομένως  ο  Αντικαπιταλισμός  έχει νόημα μόνο όταν παράγει ΕΜΠΡΑΚΤΗ και ΧΕΙΡΟΠΙΑΣΤΗ βελτίωση της ζωής των λαϊκών στρωμάτων, μέσα από ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ νίκες και κατακτήσεις στον παρόντα χρόνο. Ειδάλλως,  μετατρέπεται  σε  Μεταφυσική  και  Υπεκφυγή.

Τα  λαϊκά  δικαιώματα  είναι  αποτέλεσμα  αγώνων

Όλα τα εργατικά και δημοκρατικά δικαιώματα, πολλά από τα οποία είχαν θεσμοθετηθεί και με νόμους, υπήρξαν αποτέλεσμα αγώνων και θυσιών των λαϊκών εργατικών στρωμάτων. Κανένας ιδιοκτήτης καπιταλιστής δεν δίνει επειδή υπάρχει ανάπτυξη  αλλά επειδή φοβάται. Η κοινωνική πρόνοια που αφορούσε την υγεία, τις συντάξεις, την παιδεία και τα εργατικά δικαιώματα υπήρξε αποτέλεσμα της οργανωμένης ταξικής σύγκρουσης των εργαζομένων περασμένων γενεών. Σήμερα στην Ελλάδα η κοινωνική πρόνοια συνθλίβεται  όχι  γιατί ο Καπιταλισμός και το κράτος δεν έχει να δώσει (!!!),  αλλά  γιατί  ο  λαός δεν την υπερασπίστηκε με αποτελεσματικό  τρόπο.

Σε αυτή την αποτυχία υπεράσπισης των λαϊκών κατακτήσεων υπάρχουν συγκεκριμένες ευθύνες, συνδικαλιστικές και πολιτικές, από όσους θέλουν να λέγονται ακόμα επαναστάτες, αντισυστημικοί, αντικαπιταλιστές και πάει λέγοντας. Όσο αυτές οι ευθύνες δεν αναδεικνύονται στην ημερήσια διάταξη του λαϊκού κινήματος και δεν  καταλογίζονται,  τόσο  θα  διαιωνίζεται  το  πρόβλημα  έλλειψης  άμεσων  στόχων  και  καθηκόντων.

Μνημόνιο  σημαίνει  Χούντα

Το Μνημόνιο αποτελεί σχεδιασμένη διακρατική συμφωνία, η οποία παρακάμπτει το Σύνταγμα της ελληνικής αστικής δημοκρατίας και στρέφεται ενάντια στα εργατικά και δημοκρατικά δικαιώματα του ελληνικού λαού. Επομένως το Μνημόνιο αποτελεί ακροδεξιά συνταγματική εκτροπή (χούντα) με την παραδοσιακή κινδυνολογία κάθε πραξικοπήματος: «Η πατρίδα μας βρίσκεται σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης». Εφόσον δεν ανατραπεί το Μνημόνιο με λαϊκή εξέγερση και παραδειγματική τιμωρία των πρωταίτιών του, τότε το Σύνταγμα, το οποίο παρακάμπτεται σήμερα,  θα  αρχίσει  να  προσαρμόζεται  σε  σχέση  με  το  Μνημόνιο  και  τα  αποτελέσματά  του.

Μνημόνιο  σημαίνει  Κατοχή

Το Μνημόνιο εκχωρεί στην Τρόικα τη δικαιοδοσία ελέγχου των πολιτικοοικονομικών αποφάσεων της τυπικής πλέον ελληνικής κυβέρνησης. Σταδιακά οι επίτροποι της Τρόικας βρίσκονται σε κυβερνητικές θέσεις κλειδιά παρακάμπτοντας κάθε έννοια αστικής δημοκρατίας που προϋποθέτει την ανεξαρτησία της χώρας. Αυτή η δραστηριότητα της Τρόικας, δηλαδή των διεθνών καπιταλιστικών συμφερόντων που εξυπηρετεί, της δίνει τον χαρακτήρα κατακτητή της Ελλάδας και του ελληνικού λαού. Η Τρόικα έχει υπό την κατοχή της την Ελλάδα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ειδικότερα οι «Ειδικές Οικονομικές Ζώνες» (ΕΟΖ) αποτελούν την απόλυτη κατοχή, μιας και αυτές αυτονομούνται πλήρως  (από τις εταιρείες που θα τις κατέχουν).

Μνημόνιο  σημαίνει  λαϊκή  γενοκτονία

Βασικό στοιχείο για να ορίσουμε ως λαϊκή γενοκτονία τη Μνημονιακή πολιτική είναι ότι τα μεροκάματα των εργαζομένων δεν μπορούν να σταθούν ικανά για την αναπαραγωγή της εργατικής τους δύναμης, δηλαδή να επιβιώνουν και να κάνουν οικογένειες. Αν λάβουμε υπόψη τις αυτοκτονίες, τη ραγδαία αύξηση ασθενειών, την ανεργία, τη μετανάστευση, τη λαϊκή μιζέρια και μοιρολατρία τότε μπορούμε να κατανοήσουμε ότι κανένας λαός δεν είναι αθάνατος. Η άμεση πτώση του προσδόκιμου ζωής στην Ελλάδα αυτό αποδεικνύει. Το ένστικτο της εξέγερσης  μπροστά  στην  εξολόθρευση είναι απαραίτητο στοιχείο για την επιβίωση κάθε λαού.

Έτσι σήμερα ο ελληνικός λαός για την επιβίωσή του είναι ανάγκη να εξεγερθεί ενάντια  στην  επίθεση  που  δέχεται.

Τιμωρία των ενόχων

Οδηγούν σε αυτοκτονία χιλιάδες φτωχούς ανθρώπους, αυξάνουν ραγδαία τις ασθένειες ενώ διαλύουν το σύστημα δημόσιας υγείας, μειώνουν ραγδαία το προσδόκιμο ζωής, βάζουν λουκέτο στην κοινωνική πρόνοια, λεηλατούν τα ασφαλιστικά ταμεία, ρίχνουν τα μεροκάματα κάτω από το όριο επιβίωσης και αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης των εργαζομένων, αυξάνουν την ανεργία σε θεόρατα ύψη, οδηγούν σε μετανάστευση χιλιάδες απελπισμένους νέους και μεγαλύτερους. Όσοι εισήγαγαν το Μνημόνιο και σήμερα το στηρίζουν και το εφαρμόζουν είναι ένοχοι για εγκλήματα κατά του ελληνικού λαού και ένοχοι εσχάτης προδοσίας ενάντια στην Πατρίδα και το έθνος μας. Πρέπει να οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη και να δικαστούν παραδειγματικά. Αν η αστική δικαιοσύνη έχει «φόρτο εργασίας»,  η  δίκη θα  πρέπει  να  γίνει  από ειδικό  λαϊκό  δικαστήριο που θα συσταθεί για αυτό το σκοπό.  Ανάλογα  με  τη  θέση  και  τη  διαπλοκή  τους  με  τις  Μνημονιακές  πολιτικές, πρέπει  να  είναι  αντίστοιχη  και  η  τιμωρία  τους.

H ανάγκη ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΗΣ των κοινωνικών εγκλημάτων και η άμεση επιδίωξη ΤΙΜΩΡΙΑΣ, δεν προκρίνεται (προφανώς) για λόγους «συναισθηματικούς», εκτόνωσης ή αντεκδίκησης, αλλά  γιατί  όταν η κοινωνική αδικία και εκμετάλλευση εξυψώνεται στο επίπεδο της απόλυτης Φρίκης, τότε δεν υπάρχει χώρος για συνύπαρξη των Κοινωνικών δολοφόνων, με τις δυνάμεις της Εργασίας, της Δημιουργίας και της Ζωής, δεν  υπάρχει  χώρος  για ….Κοινωνικά  συμβόλαια. Είναι,  πιά,  αγώνας  της  ΖΩΗΣ  ενάντια  στο  ΘΑΝΑΤΟ.  Ή  Εμείς  ή  Αυτοί.

Τα  αιτήματα  του  Λαού  μας

Σήμερα οι κυρίαρχες τάξεις στην Ελλάδα του Μνημονίου έχουν αποθρασυνθεί. Όπως έχουμε πει αυτό γίνεται γιατί έχουν να αντιμετωπίσουν πολιτικά και συνδικαλιστικά «ψοφίμια» και όχι ένα συγκροτημένο λαϊκό κίνημα. Για να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση πρέπει πρώτα απ' όλα να κλονίσουμε την κυριαρχία τους με λαϊκά αιτήματα  στον  παρόντα  χρόνο.

Τα άμεσα αιτήματα πρέπει να είναι:

(1) Η ανατροπή της Μνημονιακής χούντας και η παραδειγματική τιμωρία της,

(2) Η εκδίωξη της Τρόικας από την Ελλάδα,

(3) Η παύση πληρωμών στους τοκογλύφους δανειστές,

(4) Η άμεση επαναφορά των εργατικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων.

(5) Αποκατάσταση της αστικής δημοκρατίας και της Συνταγματικής λειτουργίας που έχουν καταλυθεί.

Η  λαϊκή  αντίσταση

Το Μνημόνιο θα συνεχίσει να εφαρμόζεται και ο καπιταλισμός να κυριαρχεί όσο ο λαϊκός παράγοντας δεν παίρνει την πρωτοβουλία να παρέμβει με δυναμικό τρόπο. Σήμερα οι κυρίαρχες τάξεις βρίσκονται σε θέση ισχύος γιατί τα λαϊκά στρώματα είναι αποδιοργανωμένα έχοντας ατομική και όχι συλλογική συνείδηση. Είναι ανάγκη η ένωση όσων πλήττονται από τις καπιταλιστικές πολιτικές των Μνημονίων στις γειτονιές των πόλεων, στα χωριά και στους χώρους εργασίας. Η συλλογική από τα κάτω οργάνωση θα δώσει την απαραίτητη δύναμη στον λαό να σηκωθεί σαν ένας άνθρωπος  και  με  τη  λαϊκή  αντίσταση  να  αντιμετωπίσει την βία που τον καταδυναστεύει.

Δεν χαρίστηκε τίποτα στον λαό από τον καπιταλισμό,  τα κόμματα, τους  «μεγάλους ηγέτες» και τους πλούσιους. Με την ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ λαϊκή αντίσταση (π.χ. ΧΥΤΑ Κερατέας, μεταλλεία χρυσού Χαλκιδικής) ή την έγκαιρη προληπτική  κινητοποίηση (π.χ. μεταλλεία χρυσού Αλεξανδρούπολης), μπορούν οι εργαζόμενοι και οι καταπιεσμένοι να κερδίσουν τα πάντα, ξεκινώντας από τα πιο απλά έως τα  πιο σύνθετα και μεγάλα. Κανένα κράτος, κόμμα, ηγέτης δεν προνόησε για τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων. Αυτό που προπαγανδιστικά λένε «κράτος  πρόνοιας»  δεν  ήταν  τίποτε  άλλο  παρά  κατάκτηση του λαού σε σύγκρουση με τις κυρίαρχες τάξεις.

Οι άμεσες Προτεραιότητες – Καθήκοντα:

– Όλα τα παραπάνω μπορούν να επιτευχθούν με οργανωμένη Γενική πολιτική απεργία και Παλλαϊκά Συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα, δικτύωση κάθε συλλογικότητας και ΟΡΓΑΝΩΣΗ πάνω στα ΜΕΤΩΠΙΚΑ αιτήματα του παρόντος χρόνου.

– Άσκηση πίεσης στα αντιμνημονιακά (κατά δήλωσή τους) υπάρχοντα πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης (παρά τα απερίγραπτα χάλια τους, αποτελούν πολιτικά υποκείμενα που ΜΙΣΘΟΔΟΤΟΥΝΤΑΙ από το αίμα – φορολόγηση του Ελληνικού λαού, άρα του ανήκουν).

Τα στελέχη, μέλη, απλοί ψηφοφόροι (ιδίως των κοινοβουλευτικών κομμάτων της Αριστεράς), πρέπει να πάψουν να λειτουργούν σαν ΟΠΑΔΟΙ και αφισοκολλητές (ΠΑΘΗΤΙΚΟΙ  ΑΒΟΥΛΟΙ  και  ΜΟΙΡΑΙΟΙ) και να απαιτήσουν από τις ηγεσίες (που λειτουργούν, εν πολλοίς, αυτόνομα) να προκρίνουν τα ΠΡΟΦΑΝΗ  αιτήματα,  ανάγκες  και  προτάγματα  της  ΒΑΣΗΣ τους και να διαθέσουν υλικούς και ανθρώπινους πόρους για την ΟΡΓΑΝΩΣΗ της λαϊκής οργής στο δρόμο, με σοβαρή περιφρούρηση,  συγκεκριμένη  ΜΕΤΩΠΙΚΗ  στοχοθεσία  και  πεποίθηση  νίκης.

Χρέος  των  κομμάτων αυτών  δεν  είναι  η  «επαγγελματική»  αποκατάσταση  ηγεσιών,  προσώπων  και  επαγγελματικών στελεχών, αλλά  να εκφράσουν στο ανώτερο πολιτικό επίπεδο (εποικοδόμημα) τα  συμφέροντα  και τις αβυσσαλέες ανάγκες των κοινωνικών τάξεων & στρωμάτων που τα ψήφισαν. Τίποτε  λιγότερο,  τίποτε  περισσότερο.

 

ΟΛΟΙ  ΣΤΗΝ  ΜΕΓΑΛΗ  ΓΕΝΙΚΗ  ΑΠΕΡΓΙΑ  την ΤΡΙΤΗ  16 Ιουλίου 2013

και στα Συλλαλητήρια – Συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα

Στον Καιάδα…

 

Του παπα Ηλία Υφαντή

 

Το Δου Νου Του των σιωνιστών

και των Ναζί η Αγγέλα

τον Κομανέτσι πάντρεψαν

με τη Χοντροβαγγέλα.

Το συνοικέσιο, λέγεται,

εκτός της Γερμανίας,

και δεσποτάδες φρόντισαν

μετά πολλής μανίας…

 

Θέλουνε, λέει, με τα φτερά

να σκεπαστούν  ΝουΔου, ΠΑΣΟΚ

μην τους προκύψει η αριστερά

και πάθουνε μεγάλο σοκ…

 

Κουμπάροι, παρακούμπαροι

σαράντα τρία κεφάλια

μπουμπούκια από τωρινά

κι αλλοτινά τους χάλια…

 

Οι ψευδουργοί κι οι κλεφτουργοί,

 οι ηθικοί και οι φυσικοί

της  συμφοράς οι αυτουργοί,

η σάρα και η μάρα,

κι όλη του έθνους η ντροπή,

κι η αβάσταχτη κατάρα

 κι όλη του δικομματισμού

η κάμπια κι η ακρίδα

έγιναν λέει υπουργοί

να σώσουν την πατρίδα….

 

Στο γάμο τους συνέρρευσαν

συμπεθεριό μιλιούνια

του μαμωνά αρπακτικά

κι ορθόδοξα μαμούνια.

 

Και τώρα ψάχνουν, για να βρουν

το ποιους θα απολύσουν,

ώστε τους τοκογλύφους μας

να  ικανοποιήσουν….

 

Κι όμως η λύση είναι απλή:

Να βρούμε έναν Καιάδα

Να τους γκρεμοτσακίσουμε,

για να σωθεί η Ελλάδα!…

 

 παπα-Ηλίας

 

ΠΗΓΗ: Iουλίου 10, 2013, http://papailiasyfantis.wordpress.com/2013/07/10/…. B1/

"Ή τώρα ή ποτέ"! Ξύπνα Έλληνα αδελφέ!

 

Του Μίκη Θεοδωράκη

 

"Ή τώρα ή ποτέ"! Κι το εννοώ. Γιατί εάν ο ελληνικός λαός δεν αδράξει αυτή την τελευταία ευκαιρία, θα είναι χαμένος, γονατισμένος, εξαθλιωμένος και ντροπιασμένος για πάρα – πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. ϊσως και για αιώνες"…

Είσαι νέος… Διάβασε καλά! Αν θες διαφώνησε, αλλά μην αδιαφορείς! Η πατρίδα εκπέμπει σήμα κινδύνου. Δεν ακούς; Ποιόν περιμένεις να τη σώσει; Ποιόν περιμένεις να σε σώσει; Κατάλαβέ το.  

Η λαίλαπα του πολέμου, του ακήρυκτου πολέμου που ζούμε, είναι ανεξέλεγκτη. Ο εχθρός έχει ήδη περάσει το κατώφλι του σπιτιού σου. Όσο κοιτάμε, βέβαια, την τηλεόραση δεν το αντιλαμβανόμαστε. Δεν θα βγει, όμως, από εκεί κανένας σωτήρας…

Ο σωτήρας είσαι εσύ, γιατί η πατρίδα είσαι εσύ! Αν κάτσεις με τα χέρια σταυρωμένα, πολύ σύντομα θα δεις τα παιδιά σου σκλαβωμένα. Θα δεις τον εαυτό σου να δουλεύει για ένα πιάτο φαΐ, δουλικά, ώρες ατελείωτες. Θα δεις την περιουσία σου να παραδίδεται στους ξένους επειδή έτσι το θέλησαν κάποιοι. Θα δεις μια Ελλάδα ανοχύρωτη να σκίζεται σε κομμάτια και να μοιράζεται στους εχθρούς της. Κι όλα αυτά επειδή δεν αντέδρασες όταν είχες τη δυνατότητα να το κάνεις. Η ένδοξη χώρα των Ελλήνων, η ποτισμένη από αίμα ηρώων και μαρτύρων, το λίκνο της Ρωμηοσύνης, στα βάρβαρα χέρια του 4ου Ραΐχ και των συνεργατών του. Αμαχητί. Τι τραγική ειρωνεία…

Έλληνα αδελφέ μας, δεν υπάρχει, πια, η πολυτέλεια της αδιαφορίας. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο. Μην απελπίζεσαι. Δράσε! Μην το σκέπτεσαι άλλο, ξεσηκώσου! Τώρα. Αύριο θα είναι αργά. Η αρχή του ξεσηκωμού βρίσκεται πάντοτε, στην πνευματική αφύπνιση, στην αναζήτηση και συνειδητοποίηση της αλήθειας. Η Ελλάδα, η πατρίδα σου, αναλογικά με την έκταση της και τον πληθυσμό της, είναι η πιο προικισμένη χώρα του κόσμου. 
Μάθε, λοιπόν, ότι τα αποθέματα του υπεδάφους μας είναι αμύθητης αξίας. Η αξία του ορυκτού μας πλούτου ανέρχεται σε τρισεκατομμύρια ευρώ. Πρόσφατα, σε μεγάλη εκδήλωση που όλα τα μέσα απέκρυψαν (Ίδρυμα Κακογιάννη, 7-11-12), ειδικοί επιστήμονες βεβαίωσαν, για πρώτη φορά σε ευρύ κοινό, ότι μόνο τα άμεσα αξιοποιήσιμα κοιτάσματα υδρογονανθράκων εκτιμώνται σε ένα τρισεκατομμύριο ευρώ. Κι εκτός του ανυπολόγιστης αξίας, υπεδάφους μας, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η γεωγραφική μας θέση, μας καθιστά παγκόσμιο κόμβο εμπορίου. Ότι η ναυτιλία μας είναι η μεγαλύτερη παγκοσμίως κι η αξία του τουρισμού μιας τέτοιας, νησιωτικής κι όχι μόνο, χώρας είναι ανυπολόγιστη.

Πως θα ανεχθείς να δεσμεύονται όλα αυτά τα έσοδα σε ένα "Ταμείο Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας" με στόχο την – ες αεί – αποπληρωμή του μεθοδευμένα υπέρογκου χρέους; Αντιλαμβάνεσαι τώρα την έσχατη προδοσία που συντελείται; Κατανοείς γιατί οι "σύμμαχοί" μας, μας… "σώζουν" μέσω Μνημονίων από την κρίση που αυτοί δημιούργησαν; Για να μας κατακτήσουν χωρίς να υποψιαστούμε και να καταφέρουν το μεγάλο ξεπούλημα της γης μας. Βλέπεις γιατί τα παπαγαλάκια του συστήματος κάνουν ό,τι μπορούν, χρόνια ολόκληρα τώρα, να σε πείσουν ότι όλα γίνονται "για το καλό σου"; Για να σε κατακτήσουν αδιαμαρτύρητα. Για να σε κατακτήσουν ολοκληρωτικά. Γιατί όποιος κατακτά τις συνειδήσεις, κατακτά ολοκληρωτικά…

Έκρυψαν τα όλα, τα αντικατέστησαν με γραβάτες. Τα τάνκς, μετατράπηκαν σε απεσταλμένους της τρόικας, οι βόμβες λέγονται τώρα δάνεια. Σ' έκαναν να προσκυνάς τους Εφιάλτες σου, για μια θεσούλα στο Δημόσιο, που τώρα θα στην πάρουν. Η προδοσία μετονομάστηκε σε σωτηρία, η αντίσταση σε ανοησία. Έτσι, μεταμφιεσμένοι, "Έλληνες" και ξένοι κατακτητές απεδείχθησαν πολύ αποτελεσματικοί. 

Σε έπιασαν στον ύπνο, σε κορόιδεψαν και συνεχίζουν ξεδιάντροπα να το κάνουν. Μας υποδούλωναν ενώ εμείς θαυμάζαμε τη "δημοκρατία" που μας σέρβιραν. Και θα αποθρασύνονται περισσότερο όσο τους αφήνεις. Δεν αργεί η ώρα που θα στρέψουν εναντίον του συμπατριώτη σου, όπως καλά ξέρουν να το κάνουν. Για να ισοπεδώσουν τα πάντα στον πολύπαθο τούτο τόπο, κι ύστερα να 'ρθουν ως ελευθερωτές να τους δοξάσεις υπηρετώντας τους. Το ίδιο ιστορικό σκηνικό για άλλη μία φόρα.

Μην τους αφήσεις! Θυμήσου τους αγώνες των προγόνων σου και τίμα το αίμα που χύθηκε ως τα σήμερα. Εμπνεύσου απ' το φρόνημα των αγωνιστών του Ελληνικού Έθνους. "Να 'ρθει ένας να μου ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, στρέγομαι να μου βγάλει και τα δυο μου μάτια. Ότι αν είμαι στραβός, και η πατρίδα μου είναι καλά με θρέφει. Αν είναι η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια να 'χω, στραβός θανα είμαι", έλεγε ο Μακρυγιάννης απηχώντας το διαχρονικό ανυπέρβλητο πνεύμα του Ελληνισμού.

Αγάπα την πατρίδα σου! Αγάπα την άδολα, μακριά από μισαλλοδοξία. Αγκάλιασε τον συμπατριώτη σου αληθινά, ό,τι κι αν πρεσβεύει "ιδεολογικά". Δεν είναι αυτός ο εχθρός σου. Αυτοί που σε σαγήνευσαν με τις υποσχέσεις τους και θέλησαν να σε κάνουν συνένοχο με τα ρουσφέτια τους, αυτοί είναι οι αντίπαλοί μας. Αυτοί που σ' αποκοίμισαν όσο θαύμαζες τον εκσυγχρονισμό τους, σ' είχαν προγραμματίσει να ξυπνήσεις μέσα σε εμφύλιο σπαραγμό.

Ξύπνα αδελφέ πριν το μοιραίο! Μην περιμένεις τίποτα απ' όσους διαχειρίζονται"πολιτικά" την κατάσταση. "Αλίμονο στους αγώνες που κρέμονται από τα χαρτιά. Το γένος δεν χρειάζεται  τα χαρτιά κανενός για τη λευτεριά του. Έχετε πίστη; Έχετε καρδιά; Αλλιώς καθίστε εκεί που κάθεστε. Ραγιάδες εσείς, ραγιάδες και τα παιδιά σας, ραγιάδες και τα παιδιά των παιδιών σας", έκραζε πριν δύο αιώνες ο Παπαφλέσσας. 

Τώρα είναι η σειρά σου! Να πεις το νέο "ΟΧΙ"! Να πεις το νέο "Μολών Λαβέ"! "Η Λευτεριά δεν χαρίζεται, κατακτιέται"!

Δεν είσαι μόνος σου στον αγώνα αυτό. Πολλοί είμαστε αυτοί που αρνούμαστε πεισματικά να γίνουμε οι πρώτοι Έλληνες στην τρισχιλιετή ιστορία αυτού του Έθνους που θα σκύψουν, ομοθυμαδόν, το κεφάλι στον κατακτητή. Έστω και καθυστερημένα, ξεσηκωθήκαμε, πολεμάμε και θα νικήσουμε! Ένωσε τη σπίθα του αγώνα σου μ' αυτήν του διπλανού σου. "Μέχρι η σπίθα να φουντώσει και να γίνει η καθαρτήρια φωτιά που θα μας σώσει". Για μια ανεξάρτητη Ελλάδα, μ' αληθινή δημοκρατία και υγιή πατριωτισμό!
Και μη ξεχνάς το που χρωστάς… "Χρωστάμε σ' όσους ήρθαν, πέρασαν, θα 'ρθουν, θα περάσουν. Κριτές, θα μας δικάσουν, οι αγένητοι, οι νεκροί". (Κ. Παλαμάς).

Μίκης Θεοδωράκης

ΠΗΓΗ: Πέμπτη, 13 Ιουνίου 2013, http://spitha-veroia.blogspot.gr/2013/06/blog-post_6869.html

Εκμαγείο

 

Του Γιάννη Ποταμιάνου

 

Κρύφτηκες

πίσω απ' το σύννεφο

καμώνεσαι

πως δεν υπάρχεις

Όμως εγώ σε μυρίζω

στη βροχή

στους πόθους των φυτών

π' ανθίζουν

στη μουσική των μελισσών

που ευγνωμονούν

τα τριαντάφυλλα

 

Κρύφτηκες μέσα στο φως

μες στο ουράνιο τόξο

και περιμένεις τον άνεμο

να φουσκώσει τα πανιά σου

Καράβι ταξιδιάρικο

γλιστράς

μες στο γαλάζιο όνειρο

 

Θολώνει η εικόνα σου

στου πρωινού την πάχνη

Κέρινο εκμαγείο

αγάπης αμετάκλητης

 

Μια πυρκαγιά άναψε

στο στήθος μου

η νοσταλγία

και λιώνω

στη θρυμματισμένη

ανάμνησή σου

 

                 22 Ιουλίου 2012, Γιάννης Ποταμιάνος

 

* http://toxefwto.blogspot.gr/ 

Διαστρέβλωση της γλώσσας

 

Του Χρήστου Κάτσικα

 

Πριν από κάθε επίθεση προηγείται η προπαγάνδα, η οποία χρησιμοποιείται για να λιπάνει το έδαφος. Στόχος, η συκοφάντηση του αντιπάλου, η απομόνωσή του από σύμμαχες δυνάμεις, σε τέτοιο βαθμό που το θύμα να αποδεχθεί τη θυσία σαν να είναι θέλημα Θεού.

Όποιος είχε στοιχειώδη εμπειρία από τους μάγιστρους της επικοινωνιακής πολιτικής της κυβέρνησης, είχε διακρίνει με γυμνό οφθαλμό τις αθέατες σκοπιμότητες: η όλη διαδικασία, με τη βοήθεια των ηλεκτρονικών μας γκουβερνάντων, με τα ατελείωτα άρθρα της δημοσιογραφίας της αυλής και με το βάρος των πρόθυμων διανοουμένων της οθόνης, ερχόταν να πριμοδοτήσει, να στερεώσει και να νομιμοποιήσει έναν από τους βολικότερους αστικούς μύθους για το «διογκωμένο συγκεντρωτικό κράτος με τους άπειρους, προνομιούχους και βαριεστημένους δημοσίους υπαλλήλους», ο αριθμός των οποίων «σχετίζεται αφενός με τα δημοσιονομικά ελλείμματα, αφετέρου με τις αναχρονιστικές αγκυλώσεις της κρατικής μηχανής».

Στη συνείδηση της κοινής γνώμης οι δημόσιοι υπάλληλοι παρουσιάστηκαν, τα τελευταία χρόνια, με αριστοτεχνικό τρόπο σαν «το βαρίδι στα πόδια μιας κοινωνίας και μιας οικονομίας που θέλουν να προχωρήσουν και δεν μπορούν».

Πριν από κάθε επίθεση προηγείται η προπαγάνδα, η οποία χρησιμοποιείται για να λιπάνει το έδαφος. Στόχος η συκοφάντηση του αντιπάλου, η απομόνωσή του από σύμμαχες δυνάμεις, σε τέτοιο βαθμό που το θύμα να αποδεχθεί τη θυσία σαν να είναι θέλημα Θεού. Να γίνει ξεκάθαρο: η συζήτηση για το μέγεθος του δημοσίου τομέα και για την έκταση της απασχόλησης σ' αυτόν με τους όρους που έγινε και γίνεται είναι προφανές ότι λειτουργεί στην κατεύθυνση της νομιμοποίησης χιλιάδων απολύσεων και της απόσυρσης του κράτους από δραστηριότητες υπέρ των ιδιωτών.

Οι ίδιοι οι διαπρύσιοι κήρυκες του λιγότερου κράτους όταν πρόκειται για δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων, υπερθεμάτιζαν για παρεμβατικές πολιτικές του κράτους προκειμένου να ενισχυθούν οι τράπεζες και το κεφάλαιο.

Οι επικοινωνιολόγοι της κυβέρνησης έχουν γίνει οι καλύτεροι νονοί της πιο διεστραμμένης διαστρέβλωσης των λέξεων, των εννοιών, της γλώσσας. Σπουδαίες, φωτεινές, ελπιδοφόρες λέξεις χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται σαν παραπλανητικός επίδεσμος μιας πολιτικής που ισοπεδώνει κατακτήσεις και δικαιώματα.

Kαι συγγνώμη κιόλας που λέμε τις απολύσεις απολύσεις και όχι κινητικότητα. Tι εφεύρεση και αυτή. «Kινητικότητα». Kινητικότητα προς τα πού; Προς το Tαμείο Aνεργίας, προς τις ακίνητες ουρές του OAEΔ ή προς την αναζήτηση δουλειάς σε συνθήκες γαλέρας. Στην αρχαιότητα η χρήση ευχάριστου όρου στην ομιλία κάποιου, προκειμένου αυτός να αναφερθεί σε έναν στην πραγματικότητα δυσάρεστο όρο, ονομαζόταν ευφημισμός.

H χρήση του ευφημισμού (ευ+φημί = λέγω) γινόταν δεισιδαιμονικά, για να μην προκληθεί η θεϊκή οργή. Aπό τα πιο γνωστά παράδειγμα είναι ο Eύξεινος Πόντος, στη θέση του Αξε(ι)νου Πόντου, της θάλασσας (Mαύρη Θάλασσα) που έπνιγε τους ναυτικούς που έπλεαν σε αυτήν και ήταν άρα άξενη, δηλαδή αφιλόξενη, με τη χρήση τής ακριβώς αντίθετης έννοιας, δηλαδή του όρου «Eύ-ξεινος», δηλαδή φιλόξενος.

Kαι αυτός ο ευφημισμός έφτασε και μέχρι τους παππούδες μας, που αποκαλούσαν τον Διάβολο «οξαποδώ». Tον ευφημισμό χρησιμοποιούν και οι κυβερνώντες μας, όχι για να μη θυμώσουν οι θεοί, αλλά για να θολώσουν τα νερά και να μην αποδώσουν στις πράξεις τους την πραγματική τους διάσταση και να ξεγελάσουν τον λαό.

Μερικά παραδείγματα:

* «Kινητικότητα» ευφημισμός της λέξης Aπόλυση.

* «Eισφορά Aλληλεγγύης προς τους άνεργους». Ευφημισμός φόρου (της τάξης των 680 εκατ. ευρώ που αποδόθηκε στους δανειστές μας χωρίς να φτάσει ποτέ στον OAEΔ).

* «Ειδικό Τέλος Hλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών». Ευφημισμός φόρου πάνω στα ακίνητα που θα επιβαλλόταν μόνο για ένα χρόνο, και που επιβάλλεται ξανά για δεύτερο χρόνο με το ευφημιστικό επίθετο «Εκτακτο Ειδικό Τέλος».

* «Φόρος». Eυφημισμός της ληστείας των λαϊκών εισοδημάτων, ώστε οι λαϊκοί να νομίζουν ότι παίρνουν μεγαλύτερο μισθό, από ψίχουλα.

* Εξυγίανση ή εξορθολογισμός του συστήματος υγείας. Eυφημισμός της διάλυσης της δημόσιας υγείας

* Απελευθέρωση των αγορών. Eυφημισμός της ιδιωτικοποίησης τμημάτων του δημόσιου τομέα

* Και τέλος. «Yπουργός Kυριάκος» ευφημισμός της λέξης Mητσοτάκης.

Η λεγόμενη απελευθέρωση των αγορών, δηλαδή το ξεπούλημα των δημόσιων οργανισμών στους ιδιώτες, πρώτα πρώτα είναι ψευδεπίγραφη (απλά αντί για ένα κρατικό μονοπώλιο έχουμε ένα ιδιωτικό μονοπώλιο), δεύτερον αφορά τις πιο αποδοτικές και κερδοφόρες (ποιος άλλωστε ιδιώτης θα αγόραζε ζηµιογόνες;) και τρίτον μετά την ιδιωτικοποίησή τους τα πράγματα χειροτερεύουν όσον αφορά την προσφορά υπηρεσιών. Μετά την ιδιωτικοποίηση των βρετανικών σιδηροδρόµων Ρέιλτρακ συνέβησαν τα περισσότερα δυστυχήματα, καθώς οι ιδιώτες που ανέλαβαν δεν είχαν καμιά διάθεση να επιβαρυνθούν µε το κόστος του εκσυγχρονισµού του δικτύου τους.

Πριν από την ιδιωτικοποίηση των ισπανικών ταχυδροµείων, ο ταχυδρόµος έφτανε µέχρι και το πιο µακρινό χωριό. Σήµερα δεν παραδίδει γράµµατα σε σπίτια που δεν βρίσκονται κοντά σε κεντρικό δρόµο.

Όταν κάποτε δηµοσιογράφοι ρώτησαν τον πρόεδρο της γαλλικής εταιρείας ηλεκτρικής ενέργειας ΕDF Φρανσουά Ρουσελί αν µπορούσε να εγγυηθεί πως µετά την ιδιωτικοποίησή της οι τιµές του ηλεκτρικού θα παρέµεναν φτηνές, εκείνος είχε απαντήσει αρνητικά. Η περίπτωση της ηλεκτρικής ενέργειας δείχνει ξεκάθαρα τα όρια των ιδιωτικοποιήσεων. Οι διακοπές που κάθε τόσο βυθίζουν στο σκοτάδι το Λονδίνο, την Ιταλία ή την Καλιφόρνια εξηγούνται από την απροθυµία των ιδιωτών να επενδύσουν στην ανανέωση των δικτύων, προκειµένου να διατηρήσουν την κερδοφορία τους.

Κάτι για το τέλος. Άλλη μια πράξη της θεατρικής παράστασης, με πρωταγωνιστές την τρόικα και την κυβέρνηση, τελειώνει και είναι σαφές για μια ακόμη φορά ότι οι δήθεν μεγάλες διαφωνίες και διαπραγματεύσεις καταλήγουν και πάλι σε νέες συμφωνίες και μέτρα για απολύσεις, κλείσιμο σχολείων και νοσοκομείων, σε νέους φόρους και μειώσεις μισθών.

Όσο οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, οι νέοι και οι συνταξιούχοι θα είναι θεατές αυτού του έργου, η τραγωδία θα βαθαίνει.

ΠΗΓΗ: 08/07/13,  http://www.efsyn.gr/?p=69760

ΠΕΡΙ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ

 

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

 

Η ταυτότητά μας αποτελεί κρίσιμο ζήτημα, το οποίο όμως καταχωνιάζεται στην εποχή μας, στην οποία κυριαρχούν ιδεολογίες διεθνισμού, μαρξιστικού ή κοσμοπολίτικου. Οι ιδεολογίες αυτές, ιδίως η δεύτερη, είναι εχθρικές προς την πατρίδα, την οποία θεωρούν ως ιδεολόγημα του παρελθόντος, ιδεολόγημα συμφοράς, καθώς πλείστοι όσοι πόλεμοι ξέσπασαν εξ αιτίας εθνικών αντιθέσεων. Έφθασε μάλιστα η προπαγάνδα της νέας τάξης πραγμάτων να στοχοποιήσει τον πατριωτισμό ταυτίζοντάς τον με τον εθνικισμό, ώστε οι πατριώτες να σιωπούν απομακρύνοντας τον κίνδυνο να ταυτιστούν με τους εμπαθείς εθνικιστές.

Όμως χωρίς πατρίδα ο καθείς μας δεν γνωρίζει πού ζει! Όσο και αν βάλλεται αυτή, οι λαοί θα παραμένουν προσκολλημένοι σ' αυτήν και θα εκφράζουν την αγάπη τους φθάνοντας ακόμη και στη θυσία. Αυτό επιβάλλει ιδίως στους Έλληνες η μακραίωνη παράδοσή μας. Συνεπώς ακόμη και αν φαίνεται ότι ο πατριωτισμός εξανεμίζεται υπό τα επάλληλα πλήγματα των απάτριδων αθυρμάτων, που προωθούν αντιπατριωτικές ιδεολογίες, η πατρίδα θα παραμένει ιδέα και τόπος, που θα συσπειρώνει ιδιαίτερα σε δύσκολους καιρούς τα κατατρεγμένα παιδιά της.

Περί Ελλάδος και Ελλήνων η γραφή. Ελλάδα κατά την προϊστορική περίοδο, όπως μας πληροφορεί ο Αριστοτέλης, ήταν μια περιοχή που εκτεινόταν από την Δωδώνη της Ηπείρου προς τον Αχελώο. Την κατοικούσαν οι Σελλοί, οι αποκαλούμενοι κάποτε Γραικοί μεταγενέστερα δε Έλληνες. Το φύλο αυτό κατάφερε μετά τον τρωικό πόλεμο να επιβάλλει το Έλλην ως εθνικό όνομα σε όλα τα φύλα, τα οποία είχαν ως κοινά γνωρίσματα  την πίστη στους ίδιους θεούς και τη γλώσσα υπό διάφορες διαλεκτικές μορφές. Οι Ρωμαίοι μετέφεραν στη Δύση το όνομα Γραικός. Αργότερα οι λαοί της Ανατολής γνωρίζοντες τους Ίωνες, οι οποίοι αποίκισαν τα παράλια της Μικράς Ασίας, αποκάλεσαν τους Έλληνες Γιουνάν.

Οι Έλληνες χαρακτηρίζονταν διαχρονικά από ακραία εξωστρέφεια. Το μαρτυρούν τα ταξίδια τους, οι περιπλανήσεις τους και οι αποικίσεις τους. Πήραν ασφαλώς πολλά στοιχεία από πολιτισμούς άλλων λαών. Ο πολιτισμός όμως, τον οποίο διαμόρφωσαν δεν ήταν είδος αντιγράφου. Οι Έλληνες εκτίναξαν τις προηγηθείσες αντιλήψεις σε δυσθεώρητα ύψη. Είχαν όμως, όπως και όλοι οι άλλοι λαοί ένα σημαντικό μειονέκτημα. Ζούσαν στο σκοτάδι της λατρείας ψευδών θεοτήτων. Αυτό συνετέλεσε στην καλλιέργεια υπεροψίας έναντι των άλλων, υπεροψίας την οποία σήμερα οι απάτριδες καταδικάζουν, ενώ την αποδέχονται, όταν αυτή εκδηλώνεται από τους ισχυρούς των ημερών μας. Όταν οι Νεοέλληνες αισθανόμαστε «στριμωγμένοι» ανασύρουμε από τα χρονοντούλαπα τις προγονικές δάφνες και κραδαίνοντάς τες επιτιθέμεθα κατά των  διωκτών μας. «Πας μη Έλλην βάρβαρος» τονιζόταν κατά κόρον στο πρόσφατο παρελθόν. Όμως ο όρος βάρβαρος κατά την αρχαιότητα δεν είχε μειωτική χροιά, υπονοούσε απλώς τον αλλόγλωσσο. Ας τονιστεί και το πλέον σημαντικό: Η φράση αυτή δεν υπάρχει στην αρχαία ελληνική γραμματεία. Θεωρείται μάλιστα κατασκευή του 19^ου αιώνα, τότε που ο δυτικός εθνικισμός κάλπαζε στη χώρα μας και σ' όλη τη Βαλκανική!

Οι αναλαβόντες εργολαβικά την εφαρμογή του νεοταξικού σχεδίου αφομοίωσης των λαών στο χωνευτήρι της παγκοσμιοποίησης τονίζουν κατά κόρον τη ρήση του Ισοκράτη ότι «Έλλην είναι ο μετέχων της ελληνικής παιδείας»! Όμως ο Ισοκράτης τέκνο των αντιλήψεων της εποχής του δεν έγραψε αυτό αλλά μάλλον το αντίθετο: «Η πόλη μας τόσο ξεπέρασε κατά τη φρόνηση τους άλλους, ώστε οι μαθητές της έγιναν δάσκαλοι άλλων και σχηματίστηκε η εντύπωση ότι το όνομα των Ελλήνων είναι χαρακτηριστικό όχι πλέον του γένους αλλά της διάνοιας και αποκαλούνται Έλληνες οι μετέχοντες της παιδείας μας και όχι μόνο της κοινής καταγωγής».  Οι Αθηναίοι έφθασαν στην ακρότητα δια των Θουκυδίδη και Δημοσθένη να αποκαλέσουν βάρβαρους ακόμη και τους Μακεδόνες! Και όμως ο Μακεδών Αλέξανδρος προώθησε τη γλώσσα και τον πολιτισμό μας ως τη Βακτριανή (Καβάφης). Αν κάποιοι επιμένουν να διακηρύσσουν την παρερμηνευμένη θέση του Ισοκράτη, ας προσέξουν καλά: Πολύ φοβούμαι ότι χάθηκαν οι Έλληνες εγκαταλείψαντες την παιδεία τους.

Ο Αλέξανδρος ο μέγας υπήρξε προάγγελος της ελεύσεως του Θεού στη γη. Η διάδοση της ελληνικής γλώσσας συνέβαλε τα μέγιστα στη διάδοση του Ευαγγελίου σε πλήθος λαών. Έτσι σιγά σιγά αρκετοί λαοί γνώρισαν τη νέα πίστη μέσω ελληνικών γραφών. Έγιναν όλοι αυτοί Έλληνες; Ασφαλώς όχι. Η νέα αυτοκρατορία που σχηματίστηκε, η ανατολική Ρωμαϊκή, η Ρωμανία, το Βυζάντιο ψευδεπίγραφα στη δυτική ιστορία, ήταν πολυεθνική με συνδετικό ιστό την κοινή πίστη, η οποία τόνιζε ότι «ουκ ένι Έλλην ή Ιουδαίος…». Με την πάροδο όμως του χρόνου οι λαοί που κατοικούσαν στο έδαφος της Μικράς Ασίας τουλάχιστον εξελληνίστηκαν πλήρως και συνέδεσαν τις τύχες τους με τους άλλους Ρωμιούς ώς σήμερα. Η ανταλλαγή πληθυσμών με βάση τη συνθήκη της Λωζάνης αυτό μαρτυρεί. Βέβαια η μετακίνηση έγινε με βάση τη θρησκευτική πίστη, κοινό γνώρισμα των Ρωμαίων, των πολιτών της Ρωμανίας, ή των Ρωμιών, των ραγιάδων της τουρκοκρατίας. Μπορεί όμως να ισχυριστεί κάποιος ότι οι πρόσφυγες ήσαν κάτι άλλο παρά Έλληνες; Αν τη Μικρά Ασία κατά τους αλεξανδρινούς χρόνους κατοικούσαν φύλα της μαύρης ή της κίτρινης φυλής, τι θα συνέβαινε; Θα θεωρούσαμε ότι αυτοί δεν είναι Έλληνες και θα προβάλλαμε ως πρωτεύον την κληρονομική ουσία; Θα κραυγάζαμε με πάθος ότι «Έλληνας δεν γίνεσαι, γεννιέσαι;». Και κάτι άλλο: Ύστερα από την κοσμογονική μεταβολή, που επέφερε η πίστη του Χριστού, την οποία αβίαστα αποδέχθηκαν οι πρόγονοί μας Έλληνες, μήπως πρέπει να τεθεί εκ νέου το ερώτημα, ποιος είναι Έλλην; Ποιος ήταν Έλλην (Ρωμηός ή Γραικός) το 1821; Ήταν ο εξισλαμισθείς και συμπολεμήσας κατά των κατά σάρκα αδελφών του; Ήταν ο παπικός, που καθ' υπόδειξη του Βατικανού απείχε του αγώνος; Ήταν οι δοσίλογοι συνεργάτες των κατακτητών κατά την κατοχή; Είναι σήμερα οι άθεοι, οι οποίοι μανικά πασχίζουν να ξεθεμελιώσουν την πίστη του λαού αντλώντας δύναμη επικοινωνιακή και άλλη από σκοτεινά κέντρα διεθνούς εξουσίας; Είναι οι υποτελείς στις ξένες δυνάμεις, που βυσσοδομούν κατά της χώρα μας, αυτοί που εκποιούν την πατρίδα μας; Είναι Έλληνες εκείνοι, που όψιμα και ακολουθώντας οδηγίες σκοτεινών κέντρων που επιθυμούν τη διάδοση της πανθρησκείας, επανέρχονται στην από αιώνες κατάξερη πηγή της θρησκείας των προγόνων μας και ξεχύνουν όλη τους τη χολή κατά του Κυρίου μας Ιησού Χριστού; Είναι Έλληνες εκείνοι που θέλουν ο λαός μας να ξεχάσει την παράδοσή του, τη γλώσσα του, τα ήθη και τα έθιμά του τρέφοντάς τον καθημερινά με τη σαβούρα της παγκοσμιοποιημένης υποκουλτούρας; Είναι Έλληνες οι εκπρόσωποι του λαού στη Βουλή, που απαξίωσαν να υπηρετήσουν στο στράτευμα;

Είναι Έλληνας ο Αντετοκούμπο; Πολλά τα άθλια παιχνίδια που παίχτηκαν τελευταία στο πρόσωπό του! Οι υπέρμαχοι της ομογενοποίησης των λαών βρήκαν στην επιτυχία του πρώτης τάξεως ευκαιρία να προβάλουν την ιδεολογία τους με επένδυση εθνική, αφού στην ιστοριούλα είχε θέση και το εθνικό μας σύμβολο! Οι φύλακες της καθαρότητας βρήκαν την ευκαιρία να τονίσουν την αξία του DNA. Και ο λαός ξέχασε για λίγο τα προβλήματά του. Ο Γιάννης θα δείξει στην πράξη, αν αισθάνεται Έλληνας, ζώντας πλέον στο τρομερό χωνευτήρι λαών που λέγεται ΗΠΑ. Κι αν τελικά αφομοιωθεί υπό την καταλυτική δράση των εκατομμυρίων δολαρίων, ποιο το συμπέρασμα; Πόσοι Έλληνες με πιστοποιητικό γνησιότητας λησμόνησαν την πατρίδα μας, αν όχι στην πρώτη, στην δεύτερη γενιά;  Αν όμως ο Γιάννης δεν λησμονήσει την Ελλάδα, στην οποία και πείνασε και υπέφερε, τότε ποιο το πρόβλημά μας, αν εξακολουθεί να σηκώνει, δοθείσης ευκαιρίας, τη σημαία μας;

Μήπως είναι καλύτερο να αναρωτηθούμε: Υπάρχουν ακόμη Έλληνες;

 

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ», 8-7-2013

Μια συζήτηση για τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν μπορεί γίνει στις μαζώξεις του…

 

Του Δημήτρη Καζάκη

 

Από κάποιον Δημήτρη Κ. δέχτηκα το εξής σχόλιο:

Καλά τα λέει ο Καζάκης αλλά οι ομιλίες σε πλατείες δεν προσφέρονται για τεχνικές αναλύσεις αλλά για γενικές κατευθύνσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί πως ότι κάνει πρέπει να το κάνει μέσα στο ευρώ (δικαίωμά του) και αυτό καθορίζει τις γενικές του κατευθύνσεις και διαμορφώνει τις προτάσεις του. Με αυτό ο Καζάκης διαφωνεί (επίσης δικαίωμά του) και, ενώ τα περιγράφει καλά από ένα σημείο και μετά, παραβλέπει τους κραδασμούς που θα προκαλέσει η – χωρίς προηγούμενο – έξοδος από ένα μπλοκ χωρών ισχυρού νομίσματος σε ένα μαλακό και αναξιόπιστο νόμισμα χωρίς προηγούμενη ανάλογη παραγωγική βάση.

Επίσης παραβλέπει το ότι το κόστος της μετάβασης αυτής θα το πληρώσει κατα πάσα πιθανότητα ο κοσμάκης (ας μην κρυβόμαστε). Τέλος αγνοεί ότι όσο και να χτυπιέται (έχει-δεν έχει δίκιο) δεν πρόκειται ποτέ ο κόσμος να συναινέσει σε ένα τέτοιο σενάριο, τουλάχιστον όσο ο λόγος καταθέτες/δανειολήπτες είναι σαφώς μεγαλύτερο της μονάδας και ο κόσμος έχει "λίπος" και τρώει. Γιατί λαός που ψήφισε το 2012 -μέσω κρίσης- σε ποσοστό 48% τα λαμόγια του ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και τους ελιτιστές της ΔΗΜΑΡ έχει ΠΟΛΥ λίπος για φάγωμα! Όταν αρχίσουν να τρώνε από τις καταθέσεις ή αρχίσουν να παίρνουν σπίτια τότε ξανασυζητάμε. Πολλά μπορούν να αλλάξουν στους πολιτικούς συσχετισμούς.

Και κάτι άλλο: Γιατί όλοι σας αγνοείτε τον τρομακτικό ψυχολογικό πόλεμο που ασκήθηκε πέρυσι τον Μάιο-Ιούνιο (και σκείται ακόμη) στο εκλογικό σώμα από το σύστημα ΜΜΕ-Τράπεζες-Ξένος παράγοντας εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ; Πότε έχει ξανασυμβεί γερμανικές εφημερίδες να γραφούν πρωτοσέλιδα στα ελληνικά "ψηφίστε Σαμαρά"; Είναι σαφές ότι αυτήν την στιγμή το αμαρτωλό τρίγωνο "πολιτική-τραπεζικό σύστημα-ΜΜΕ" είναι κάθετα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Εχουν τους λόγους τους….

Αγαπητέ κύριε, δυστυχώς, έχετε φάει με το κουτάλι υπερβολικά πολλές ομιλίες Τσίπρα και έτερων της αριστεράς στις πλατείες, όπου η ελεύθερη συζήτηση απαγορεύεται ρητά – ιδίως όταν πρόκειται για τον Αρχηγό και όταν πάει να κινηθεί εκτός των γνωστών ξύλινων κλισέ της αριστεράς – για να λέτε ότι δεν είναι για τεχνικές αναλύσεις. Περάστε καμιά φορά από κάποια δικιά μας ομιλία, να δείτε πώς γίνονται οι ομιλίες και μάλιστα με ανοιχτή ελεύθερη μέχρι εξαντλήσεως συζήτηση με τον κόσμο και πώς ακόμη και τεχνικές αναλύσεις μπορούν να γίνουν απλές και προσιτές ακόμη και για τον ποιο αρχάριο. Αρκεί να διαθέτει κοινό νου, εμπειρία μεροκάματου και καλή διάθεση. Η διαφορά δεν βρίσκεται απλά και μόνο στη γνώση, αλλά στον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τη σχέση σου με τον λαό, τον κοσμάκη. Δηλαδή πόσο τον τιμάς, ή πόσο τον αντιμετωπίζεις – όπως το κάνουν όλες οι ηγεσίες των κομμάτων – ως αντικείμενο χειραγώγησης.

Δεύτερο, από που κι ως που είναι τεχνική ανάλυση το αν λες αλήθεια, ή όχι; Το πρόβλημα με τον Τσίπρα και το τσούρμο του είναι ότι λένε απίστευτα ψέματα και μπούρδες προκειμένου να αποφύγουν  να απαντήσουν με σαφήνεια τι θα κάνουν με το χρέος και πώς θα τα καταφέρουν με το ευρώ. Το να λες ότι βρήκες 25 δις ευρώ – από τους τόκους που δεν θα πληρώσεις – για την επόμενη τετραετία και να διατυμπανίζεις «να τα λεφτά για την ανάπτυξη», ενώ τα χρήματα αυτά δεν υπάρχουν γιατί το ελληνικό κράτος δανείζεται για να τα πληρώσει, αυτό δεν είναι θέμα τεχνικής ανάλυσης. Είναι θέμα εξαπάτησης του κοσμάκη. Λες ότι θες γιατί θεωρείς τον κόσμο τόσο ηλίθιο και ευκολόπιστο που θα πιστέψει ότι του πεις.

Ούτε είναι θέμα τεχνικής ανάλυσης το να λες ότι δεν θα πληρώσεις τους τόκους των επόμενων τεσσάρων ετών αξίας 25 δις ευρώ, ενώ δεν λες κουβέντα για τα 80 δις ευρώ τοκοχρεολύσια που πρέπει να πληρώσεις το ίδιο διάστημα. Ξέρεις πολύ καλά ότι τα δήθεν «εχθρικά» ΜΜΕ δεν πρόκειται να κάνουν θέμα τις κοτσάνες, τις παραλείψεις, τις ανοησίες και τα ψέματα που αραδιάζεις. Ξέρεις επίσης πολύ καλά ότι τα κομματόσκυλα και οι ηλίθιοι που σε ακολουθούνε, δεν θα σε αμφισβητήσουν γιατί έτσι ή αλλιώς οι μεν πρώτοι ποντάρουν στη νομή της εξουσίας, ενώ οι δεύτεροι δεν διαθέτουν ούτε καν το μυαλό. Κι ως μεγάλος αρχηγός που είσαι φροντίζεις να μην υπάρχουν ερωτήσεις στην ομιλία σου από το γενικό κοινό, ώστε να μην βρεθεί κάποιος να σε ξεφτιλίσει. Έτσι ή αλλιώς το κοινό στις ομιλίες του μεγάλου αρχηγού δεν ανήκει στον απλό κόσμο, αλλά στο γενικό κοινό της αριστεράς που τα κολλήματα και τα ιδεολογήματα δεν του επιτρέπουν να σκέφτεται με κοινή λογική. Για όλους τους υπόλοιπους, το φιλοθεάμων κοινό, φροντίζουν οι επικοινωνιολόγοι και τα δήθεν «εχθρικά» ΜΜΕ.

Τρίτο, λέτε ότι παραβλέπω του κραδασμούς που θα προκαλέσει η -χωρίς προηγούμενο- έξοδος από ένα μπλοκ χωρών ισχυρού νομίσματος σε ένα μαλακό και αναξιόπιστο νόμισμα χωρίς προηγούμενη ανάλογη παραγωγική βάση. Δεν θα ισχυριστώ ότι ασκείται κριτική χωρίς να έχετε ούτε την παραμικρή ιδέα του τι υποστηρίζω (δικαίωμά σας, αλλά όχι τιμή σας), απλά θα ήθελα να σας πληροφορήσω τρία απλά πράγματα: Αφενός δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα έφυγε από ζώνη χωρών με ισχυρό κοινό νόμισμα. Το έχει ξανακάνει τρεις φορές στο παρελθόν. Από την Λατινική Ένωση του χρυσού Φράγκου – αφού πρώτα οδηγήθηκε σε χρεοκοπία το 1894 λόγω της ένταξής της σ' αυτήν. Από την ζώνη της χρυσής λίρας στερλίνας το 1932 – πάλι αφού οδηγήθηκε σε χρεοκοπία την ίδια χρονιά. Και τέλος μετά την κατάρρευση του Bretton Woods, όπου για πρώτη φορά η δραχμή ξεκλειδώθηκε από το δολάριο και αφέθηκε σε ελεύθερη διακύμανση μετά το 1973.

Η ελληνική οικονομία μπόρεσε να ανακάμψει και να βγει από την χρεοκοπία – όπως, όπως – με τους όρους έστω του κυρίαρχου συστήματος, μόνο αφού μπόρεσε να φύγει από αυτές τις ζώνες.

Το νέο στοιχείο σήμερα είναι ότι για πρώτη φορά στην ιστορία κι ενώ είναι ήδη πτωχευμένη σε βαθμό που δεν συγκρίνεται με το παρελθόν, δεν της επιτρέπουν να φύγει από το ευρώ, αν πρώτα δεν την ξεκοκαλίσουν, δεν την τεμαχίσουν και δεν την διαλύσουν ολότελα. Γι' αυτό και παρά τις τρομολαγνικές φλυαρίες, κανένας στις Βρυξέλλες, ή στο Βερολίνο και την Ουάσινγκτον δεν θέλει την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης και δεν θα επιτρέψει να βγει η Ελλάδα, τουλάχιστον μέχρι τα σαρκοβόρα να την αποτελειώσουν. Μόνο ο λαός και μόνο με εξέγερση μπορεί να επιβάλει την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, όπως μετεξελίσσεται η ΕΕ. Και η εξέγερση του λαού είναι σίγουρο ότι θα έρθει, όχι γιατί θα το θελήσει ο ίδιος, αλλά γιατί η ίδια η εξέγερση έχει καταστεί αναπόδραστη ήδη από την κατάσταση του ίδιου και της χώρας. Κι από αυτή την κατάσταση ολοκληρωτικής καταστροφής είναι αδύνατον να διαφύγει η χώρα και ο λαός της όντας μέσα στο ευρώ.

Αφετέρου, δεν ξέρω αν το έχετε αντιληφθεί, αλλά δεν πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας. Η Ελλάδα ολόκληρη κατεδαφίζεται για να πουληθεί ως υλικά οικοδομών και οικόπεδο προκειμένου να στηριχθεί το θνησιγενές ευρώ. Όσο μένουμε μέσα στο ευρώ δεν υπάρχει ούτε καν φρούδα ελπίδα. Στην κατάσταση αυτή οι κραδασμοί που θα υπάρξουν με την έξοδο για την Ελλάδα, θα είναι σαν τις αναταράξεις του αεροπλάνου που αλλάζει πορεία. Καμιά από αυτές δεν θα είναι τόσο σημαντική όσο η σημερινή κατάντια. Καμιά από αυτές δεν θα έχει τόσο τραγικά και καταστροφικά αποτελέσματα.

Αλήθεια, που το βρήκατε ότι το νέο ελληνικό εθνικό κρατικό νόμισμα θα είναι αναξιόπιστο; Με βάση ποια κριτήρια; Αν μπορεί με αυτό να εισπράττει τον μισθό του ο εργαζόμενος, να έχει σταθερή δουλειά και να καλύπτει τις βασικές του καταναλωτικές ανάγκες δημιουργώντας τζίρο στην αγορά για τον μικρομεσαίο και θετική ροπή προς αποταμίευση για την μεγάλη πλειοψηφία του λαού, τότε το νόμισμα είναι καθ' όλα αξιόπιστο. Αναξιόπιστο θα είναι για τους μεγάλους κερδοσκόπους γιατί δεν θα μπορούν να το χειραγωγήσουν στις αγορές συναλλάγματος, ούτε θα μπορούν να παίξουν παιχνίδια μ' αυτό. Αναξιόπιστο θα είναι για τους μεγάλους των πολυεθνικών και των αγορών που δεν θα μπορούν μ' αυτό να επιβάλουν στην Ελλάδα ανισότιμες εξωτερικές σχέσεις, ή μονοπωλιακά καθεστώτα.

Το αν ένα νόμισμα λοιπόν είναι αξιόπιστο και για ποιον είναι αξιόπιστο, είναι καθαρά πολιτικό και ταξικό ζήτημα. Το μόνο νόμισμα που μπορεί να είναι αξιόπιστο από την σκοπιά του εργαζόμενου είναι το εθνικό κρατικό νόμισμα. Αρκεί βεβαίως να ακολουθείται και να υποστηρίζεται από τις κατάλληλες πολιτικές. Τα παγκόσμια νομίσματα και ιδίως εκείνα των νομισματικών ζωνών είναι φτιαγμένα για να είναι αξιόπιστα στους διεθνείς κερδοσκόπους και στους μεγάλους ώστε να χρησιμοποιηθούν ως ιμάντας μεταφοράς πόρων από τους εξαρτημένους και τους αδύναμους προς τους ισχυρούς. Όπως ακριβώς λειτουργεί εξαρχής το ευρώ.

Λέτε ότι έχουμε έλλειμμα παραγωγής σαν οικονομία. Μα ακριβώς αυτό είναι το ζήτημα. Όσο μένουμε μέσα στο ευρώ το έλλειμμα παραγωγής της ελληνικής οικονομίας αυξάνει. Κι αυτό το έλλειμμα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί εντός ευρώ με κανέναν τρόπο. Ούτε με διαρθρωτικά ταμεία, ούτε με ξένες επενδύσεις, ούτε με νέα σχέδια Μάρσαλ. Όλα αυτά έχουν δοκιμαστεί στο παρελθόν κι έχουν όχι μόνο αποτύχει, αλλά έχουν οδηγήσει σε καταστροφικά αποτελέσματα γιατί συνοδεύονται αναγκαστικά με σχέσεις εξάρτησης, υποταγής και υποτέλειας. Πολύ περισσότερο τώρα που ήδη βρισκόμαστε υπό καθεστώς νέας κατοχής και αποικίας.

Για να αντιμετωπιστεί λοιπόν το έλλειμμα παραγωγής χρειάζεται δυο καίρια πράγματα: Αφενός τζίρους στην παραγωγή ώστε να δοθεί η ευκαιρία τους μικρομεσαίους να αναπτυχθούν χωρίς χρέη και να σπάσουν το καθεστώς ολιγοπωλίων και μονοπωλίων στην αγορά. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με μια διαρκώς αυξανόμενη αγοραστική δύναμη της πλειοψηφίας του πληθυσμού. Κι αφετέρου, να αναλάβει το κράτος ένα ευρύτατο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων στις παραγωγικές υποδομές της οικονομίας και στην ίδια την παραγωγή που θα δώσει τεράστια ώθηση στην οικονομία με βάση ένα ευρύ σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης. Πώς θα χρηματοδοτηθούν όλα αυτά; Μέσα στην ευρωζώνη είναι αδύνατο. Αναγκαστικά μόνο με εθνικό κρατικό νόμισμα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Και για να μην ανησυχείτε άδικα η σταθερότητα του νέου εθνικού κρατικού νομίσματος εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από την δυναμική της οικονομίας. Και μπορεί να υπάρξει από τους πρώτους μήνες μια τέτοια σταθερότητα, όσο κατεστραμμένη κι αν είναι μια οικονομία, αρκεί – όπως έλεγε στο Μεταβατικό του Πρόγραμμα για την ανοικοδόμηση της Ελλάδας το 1945 ο Άγγελος Αγγελόπουλος – αρκεί να επενδύσουμε στην ζωντανή εργασία.

Μέσα στο ευρώ όλα αυτά αποκλείονται γιατί η αξία του εξαρτάται όχι από τις οικονομίες και την δυναμική τους, αλλά από τις κινήσεις κεφαλαίων και την κατάσταση των χρηματαγορών εντός και εκτός ευρωζώνης. Κι επομένως σε συνθήκες ύφεσης της πραγματικής οικονομίας το ευρώ ως νόμισμα των χρηματαγορών μπορεί να υποστηριχθεί μόνο με πολιτικές εσωτερικής υποτίμησης σαν κι αυτές που εφαρμόζονται σήμερα. Όποιος νομίζει ότι μπορεί να γίνει διαφορετικά, γιατί δεν μας εξηγεί το πώς; 

Επίσης, λέτε, παραβλέπει (η αφεντομουτσουνάρα μου) ότι το κόστος της μετάβασης αυτής θα το πληρώσει κατά πάσα πιθανότητα ο κοσμάκης (ας μην κρυβόμαστε). Γιατί, παρακαλώ; Ποιος το λέει και κρύβεται; Με ποια λογική; Αν εφαρμοστεί η μονομερής διαγραφή χρέους, το κόστος το φορτώνονται οι δανειστές. Αν φύγουμε από το ευρώ, το κόστος το φορτώνεται το ευρωσύστημα, ενώ η χώρα μπορεί να αποκτήσει – με προϋπόθεση την εθνικοποίηση της ΤτΕ και των μεγάλων "συστημικών" τραπεζών – ροή χρήματος δίχως χρέος τόσο για το εισόδημα, όσο για επενδύσεις. Από το πρώτο εικοσιτετράωρο! Κι έχω γράψει επανειλημμένα το πώς θα γίνει, αλλά κανένας από τους εκατόνταρχους της συμμορίας του ευρώ δεν έχει τολμήσει να απαντήσει συγκεκριμένα. Η μεταφορά του κόστους της μετάβασης στο ολιγαρχικό οικοδόμημα εντός και εκτός Ελλάδας, από τον κοσμάκη που πληρώνει σήμερα με την ζωή του, είναι ένα από τα πρώτα και τα πολύ βασικά στοιχεία της.

Τέλος, λέτε, αγνοεί (πάλι η αφεντομουτσουνάρα μου) ότι όσο και να χτυπιέται (έχει-δεν έχει δίκιο) δεν πρόκειται ποτέ ο κόσμος να συναινέσει σε ένα τέτοιο σενάριο, τουλάχιστον όσο ο λόγος καταθέτες/δανειολήπτες είναι σαφώς μεγαλύτερο της μονάδας και ο κόσμος έχει "λίπος" και τρώει. Ακόμη κι αν έχετε δίκιο, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να του λέμε ψέματα, να του πουλάμε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, να τον κογιονάρουμε όπως το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και η ΔΗΜΑΡ; Ωραία, αντίληψη για την πολιτική έχετε. Και πολύ πιο ωραία αντίληψη για τον κόσμο. Εδώ βρίσκεται και η ειδοποιός διαφορά μας. Εμείς δεν θεωρούμε τον κόσμο ηλίθιο, ούτε βολεψάκια, ώστε να τον μεταχοιριζόμαστε έτσι. Εμείς θεωρούμε εντελώς αναξιοπρεπές να απευθυνόμαστε στα χαμηλότερα ένστικτα του κοσμάκη που καλλιεργεί η κυρίαρχη μαύρη προπαγάνδα. Κι όποιος το κάνει, για εμάς, δεν διαφέρει ούτε καν από την Χρυσή Αυγή. Εμείς επενδύουμε στην κοινή λογική και στην κοινωνική εμπειρία του κόσμου και ξέρουμε πολύ καλά ότι ο κόσμος θα αναγκαστεί να δράσει ανατρεπτικά, είτε το θέλει, είτε όχι, γιατί το παρών σύστημα είναι σε τέτοια παρακμή που δεν επιτρέπει ούτε καν παραχωρήσεις εξαγοράς. Κι όταν θα έρθει εκείνη η στιγμή, τότε να δούμε που θα κρυφτούν όλοι εκείνοι που του πουλούσαν φούμαρα και τον οδηγούσαν από το κακό στο χειρότερο.

Όσο για το τελευταίο που επικαλείστε μας αφήνει άναυδους: "Γιατί όλοι σας αγνοείτε τον τρομακτικό ψυχολογικό πόλεμο που ασκήθηκε πέρυσι τον Μάιο-Ιούνιο (και σκείται ακόμη) στο εκλογικό σώμα από το σύστημα ΜΜΕ-Τράπεζες-Ξένος παράγοντας εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ; Πότε έχει ξανασυμβεί γερμανικές εφημερίδες να γραφουν πρωτοσελιδα στα ελληνικά "ψηφίστε Σαμαρα"; Είναι σαφές ότι αυτήν την στιγμή το αμαρτωλό τρίγωνο "πολιτική-τραπεζικό σύστημα-ΜΜΕ" είναι κάθετα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Έχουν τους λόγους τους…" Και πάλι σας βρίσκουμε ανιστόρητο και απληροφόρητο.

Πρώτο, γιατί δεν υπήρξε χειρότερη εξωτερική επέμβαση εναντίον επερχόμενου κόμματος για την κυβέρνηση της χώρας, από εκείνη που έγινε παραμονές του 1981 για το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα. Τα έζησα τότε και τα ξέρω πολύ καλά. Λες και ερχόταν η συντέλεια του κόσμου, έτσι κι ανέβαινε το ΠΑΣΟΚ στην διακυβέρνηση της χώρας. Όποιος δεν τα θυμάται είναι και πολύ εύκολο να τα βρει.

Αυτό σήμαινε ότι φοβόντουσαν τον Ανδρέα; Ούτε κατά διάνοια. Τον κόσμο έτρεμαν και τα αιτήματα που είχε επιβάλει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να υιοθετήσει. ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, η Ελλάδα στους Έλληνες, κοκ. Θυμάστε; Η επίθεση είχε σαν στόχο να επιτρέψει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ με πρώτο τον Ανδρέα να πουλήσει το ίδιο παραμύθι με τον Τσίπρα σήμερα: σιγά, σιγά και με μετριοπάθεια για να μην προκαλέσουμε ρήξεις μεγάλες, τραντάγματα και την πληρώσει ο κοσμάκης. Ο Ανδρέας ήταν ο πρώτος μέσα στον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης που ανακάλυψε το κόστος της εξόδου από την ΕΟΚ.

Είναι γνωστό ότι το ΠΑΣΟΚ τότε ήταν κάθετα αντίθετο με την είσοδο της χώρας στην ΕΟΚ και το 1981 κατέβαινε στην εκλογική αναμέτρηση με σύνθημα να φύγουμε από δαύτην. Δεν χρειάστηκε ούτε ένας χρόνος για να «ανακαλύψει» ο Ανδρέας ότι το κόστος εξόδου, είναι μεγαλύτερο από το κόστος παραμονής της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Έτσι έλεγε τότε. Και για να εξαγοραστεί η ελληνική κοινωνία προκειμένου να αποδεχθεί την παραμονή της στην ΕΟΚ, που την είχε απορρίψει κατηγορηματικά η μεγάλη πλειοψηφία ψηφίζοντας κόμματα το 1981 που κεντρικό τους αίτημα ήταν η αποδέσμευση από δαύτην, άρχισαν οι πρώτες χρηματοδοτήσεις μέσω των περίφημων Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων και το τρικούβερτο φαγοπότι ξεκίνησε. Το οποίο βεβαίως δεν έμεινε μόνο στις ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις, αλλά ενισχύθηκε και με τον ακατάπαυστο δανεισμό. Μάλιστα εκείνη την εποχή το παραμύθι ήταν ότι είμαστε μέσα στην ΕΟΚ και χάρις σ' αυτό βρίσκουμε εύκολα δανεικά. Να γιατί το κόστος της εξόδου από αυτήν είναι μεγαλύτερο από το κόστος παραμονής. Άμα φύγουμε ποιος θα μας δανείζει; Έλεγε και ξανάλεγε ο τότε υπουργός οικονομικών Σημίτης. Και το έλεγε σε όσους έγραφαν και έλεγαν τότε – το 1985 – ότι το δημόσιο χρέος έχει ξεφύγει και πάμε ολοταχώς στον όλεθρο.

Με τον τρόπο αυτό εδραιώθηκε ο έλεγχος της ξεπουλημένης ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και ξεπούλησε μετά ολόκληρη την Ελλάδα μαζί και τον κόσμο της. Το ίδιο γίνεται και με τον Τσίπρα του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα. Με μόνο μια διαφορά: τα ταμεία είναι άδεια και επομένως οι επίδοξοι επιβίτορες της εξουσίας δεν θα μπορέσουν να δώσουν ούτε ψίχουλα στον κοσμάκη, όπως έδωσε το ΠΑΣΟΚ το 1982-83. Με το που θα βρεθούν στην κυβέρνηση οι νέοι επίδοξοι Παπανδρέου θα οργιάσουν σε τέτοιο βαθμό που θα οδηγηθούν σε μια τόσο ολομέτωπη επίθεση ενάντια στην κοινωνία, μπροστά στην οποία ακόμη και η σημερινή κατάσταση θα ωχριά. Κι όποιος νομίζει ότι αν συμβεί αυτό θα δοθεί η ευκαιρία στην αριστερή πτέρυγα να πάρει το πάνω χέρι, θα του έλεγα να το ξανασκεφτεί και κυρίως να δει την εμπειρία του ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο πίστευαν πολλοί και τότε στις αρχές της ανόδου του ΠΑΣΟΚ και εντάχθηκαν σ' αυτό με σκοπό να το αλώσουν με τις αριστερές θέσεις τους. Η κατάληξη; Για το ΠΑΣΟΚ την ξέρουμε όλοι. Για εκείνους που το επιχείρησαν; Κατέληξαν στα αζήτητα της ιστορίας και της πολιτικής.

Γι' αυτό και είναι άκρως εκνευριστικό και ταυτόχρονα πολύ διασκεδαστικό τα ερείπια της πάλαι ποτέ αριστερής διείσδυσης, ή εισοδισμού στο ΠΑΣΟΚ, να επιχειρούν το ίδιο τώρα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται παρά μόνο σαν φάρσα, ειδικά αν κι εσύ ο ίδιος που επιχειρείς να την επαναλάβεις δεν είσαι παρά φάρσα από μόνος σου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα δεν είναι το ΠΑΣΟΚ του 1981 κι ούτε μπορεί να γίνει. Είναι ένα καθ' όλα τυπικό κόμμα της καθεστωτικής αριστεράς, όπως η Γερμανική σοσιαλδημοκρατία που άνοιξε τον δρόμο στο ναζισμό επί Βαϊμάρης, χωρίς όμως την εργατική και κοινωνική βάση εκείνης. Να θυμηθούμε για όποιον δεν ξέρει ότι οι ναζιστικές ορδές αντρώθηκαν από τις παρακρατικές και παραστρατιωτικές οργανώσεις που έστησε η ηγεσία της σοσιαλδημοκρατίας για να καταστείλει την εργατική και λαϊκή εξέγερση στο Βερολίνο και αλλού. Ενώ ήρθε σε μυστικές συνεννοήσεις με τους ναζί και τα άλλα αντιδραστικά κόμματα της εποχής της Βαϊμάρης προκειμένου από κοινού να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο της επανάστασης.

Με δεδομένο ότι σήμερα η απειλή για την ανατροπή του καθεστώτος προέρχεται μόνο από τις πατριωτικές και δημοκρατικές δυνάμεις που αναδεικνύουν τον εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα του αγώνα, εναντίον ποιου λέτε να στραφεί το «συνταγματικό τόξο», όπως η ίδια η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει αποκαλέσει το από κοινού μέτωπο με όλους τους επικηρυγμένους για εθνική προδοσία στο κοινοβούλιο; Εναντίον της Χρυσής Αυγής; Ή εναντίον όποιου παλεύει για την εθνική ανεξαρτησία αυτού του τόπου στη βάση της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας που σημαίνει αναγκαστικά μονομερή διαγραφή του χρέους και έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, για τα οποία η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ βγάζει φλύκταινες;

Όποιος πιστεύει ότι με τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ θα επέλθει μια έστω ανάπαυλα στην επίθεση του κατοχικού καθεστώτος που δέχεται η χώρα και ο λαός της, απλά δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Ή τον τυφλώνει η νομή της εξουσίας. Αν ποτέ βρεθούμε στη δύσκολη θέση να ζήσουμε τον κομματικό φανατισμό του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ του ευρώ, τότε να είστε σίγουροι ότι δεν θα διστάσουν μέχρι ξερονήσια να ανοίξουν για όλους εμάς που παλεύουμε για εθνική απελευθέρωση.  

Και για να το κάνουν αυτό, για να φτάσουν σ' αυτό το σημείο, χρειάζονται αναγκαστικά ως άλλοθι μια πιστή αριστερή πτέρυγα, εκείνους δηλαδή που όσο πιο δεξιά θα πηγαίνει η ηγεσία, όσο περισσότερο θα εκφασίζεται η πολιτική της υπέρ του ευρώ, θα φλομώνουν όσους αντιδρούν με μάχες επί χάρτου για εσωκομματικές ισορροπίες. Το δυστύχημα όμως για όλους αυτούς είναι ότι ο λαός δεν μασά. Γι' αυτό κι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να μαζέψει κόσμο, ούτε καν στις ομιλίες Τσίπρα, εκτός από το γνωστό σκυκολόι των κομματόσκυλων της αριστεράς και του πρώην "βαθέως ΠΑΣΟΚ" του κομματικού και κρατικού μηχανισμού.

Η επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο εκλογική, αλλά και απλά δημοσκοπική. Πουθενά δεν εμφανίζεται αυτός ο κόσμος που φαίνεται να έχει ως κόμμα του 20% και. Δεν γουστάρει ο κόσμος σήμερα να του συμπεριφέρονται σαν τυπικό ψηφοφόρο που οφείλει να χάψει ότι του πλασάρουν. Ακόμη και δημοσκοπικά ο απλός, κανονικός κόσμος της κοινωνίας κρατά τις αποστάσεις του προς το παρών, σιωπά και σκέφτεται. Και μια συμβουλή σε όλους τους κομματικούς αυλοκόλακες από κάποιον που έχει γυρίσει και γυρίζει όλη την Ελλάδα: να τρέμετε τον λαό που σιωπά και σκέφτεται, γιατί δεν μπορεί πια να τον κοροϊδέψει κανείς και είναι εν πολλοίς απρόβλεπτος στις αντιδράσεις του. Όποιος νομίζει ότι το παιχνίδι έχει τελειώσει, εγώ ένα έχω να του πω: το παιχνίδι μόλις τώρα αρχίζει και νικητής θα είναι εκείνος που θα στέκεται όρθιος στο τέλος.

 

ΠΗΓΗ: Δευτέρα, 8 Ιουλίου 2013, http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2013/07/blog-post_8.html

Για την συγκρότηση του ΔΣ της ΟΛΜΕ

 

Πρόταση 11 συνέδρων* των Παρεμβάσεων-Συσπειρώσεων – Κινήσεων στο 16^ο συνέδριο της ΟΛΜΕ

 

Το συνέδριο της ΟΛΜΕ τελείωσε και επιβεβαίωσε την από καιρό ειλημμένη απόφαση των εργαζομένων στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση να στείλουν στο περιθώριο τις δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ). Ταυτόχρονα έδωσε την πλειοψηφία σε δυνάμεις που αναφέρονται στην αριστερά.

Όμως αυτό έγινε σε μια ιστορική συγκυρία για τους εκπαιδευτικούς και γενικά για τους δημοσίους υπαλλήλους που έχουν να ζήσουν εδώ και εβδομήντα πέντε χρόνια (από την κρίση του 1929-32). Μια συγκυρία που χαρακτηρίζεται από απολύσεις, διαθεσιμότητες και υποχρεωτικές μετακινήσεις, δηλαδή τη διάλυση και εξαχρείωση των οικογενειών δεκάδων χιλιάδων εκπαιδευτικών και γενικότερα δημοσίων υπαλλήλων.

Το 16^ο συνέδριο προέβλεψε τις εξελίξεις και πήρε μια σημαντική απόφαση που ενδέχεται να χαρακτηριστεί ιστορική. Έθεσε τον εαυτό του σε διαρκή λειτουργία για να αντιμετωπιστεί δυναμικά η άγρια επίθεση που δεχόμαστε αρχή καλοκαιριού και με κλειστά τα σχολεία. Για να υλοποιηθεί όμως αυτή η απόφαση πρέπει άμεσα να συγκροτηθεί σε σώμα το ΔΣ της Ομοσπονδίας. Τα μέλη του νέου ΔΣ της ΟΛΜΕ θα φέρουν ιστορικές ευθύνες και θα περιπέσουν στην χλεύη των εργαζομένων εάν δεν πράξουν τα αναμενόμενα, δηλαδή να συγκροτήσουν σε σώμα το ΔΣ και να καλέσουν αμέσως σε λειτουργία το συνέδριο στην Αθήνα. Το κέντρο των Αθηνών επιβάλλεται να γίνει κέντρο δυναμικού αγώνα για την ήττα της κυβέρνησης και της τρόϊκας. Τα ΔΣ των ΕΛΜΕ πρέπει άμεσα να πραγματοποιήσουν Γενικές Συνελεύσεις (όσα δεν έχουν πραγματοποιήσει ακόμα) με σκοπό να οργανώσουν την μετακίνηση δυνάμεων στην Αθήνα και τοπικά συλλαλητήρια – καταλήψεις των Περιφερειών ή Διευθύνσεων Εκπ/σης.

Η συγκρότηση του ΔΣ της ΟΛΜΕ θα μπορούσε να γίνει από τις αντικυβερνητικές συνδικαλιστικές δυνάμεις που αναφέρονται στην αριστερά στη βάση των αποφάσεων του συνεδρίου. Είναι όμως δεδομένες οι διαφορές και οι αγκυλώσεις αυτών των δυνάμεων. Γι' αυτό ο μόνος τρόπος για  ακαριαία συγκρότηση του ΔΣ της ΟΛΜΕ είναι η λειτουργική – αναλογική συγκρότηση χωρίς πολιτική – προγραμματική συμφωνία. Οι τρεις αντικυβερνητικές δυνάμεις μπορούν να δηλώσουν πως η λειτουργική συγκρότηση πραγματοποιείται για εξαιρετικά έκτακτους λόγους με στόχο να οργανωθεί ακαριαία η σύγκρουση  του κλάδου με τις καταστροφικές για το δημόσιο σχολείο και τους εκπαιδευτικούς κυβερνητικές (τροϊκανές) επιλογές. Κάθε συνδικαλιστική παράταξη μπορεί να εκτιμήσει πότε εξέλειπαν οι λόγοι συμμετοχής της (βίαιες μετακινήσεις – διαθεσιμότητες – απολύσεις) στη συγκρότηση του ΔΣ και να αποχωρήσει απ' αυτήν. Υπερτονίζουμε για άλλη μια φορά πως πρακτικές από οποιαδήποτε παράταξη που θα οδηγήσουν στη μη συγκρότηση του ΔΣ της ΟΛΜΕ θα στιγματιστούν με ακραίο τρόπο από τους εκπαιδευτικούς και όλους τους δημοσίους υπαλλήλους.

7-7-2013

 

* Οι σύνεδροι των Παρεμβάσεων-Συσπειρώσεων – Κινήσεων στο 16^ο συνέδριο της ΟΛΜΕ

1)  Ναξάκης Αντώνης, ΕΛΜΕ Χανίων

2)  Μπούρδαλας Παναγιώτης, Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας

3)  Μάλφας Γιώργος, Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας

4)  Κορδάτος Κώστας, Β΄ ΕΛΜΕ Αιτωλοακαρνανίας

5)  Μπέκης Νίκος, ΕΛΜΕ Ημαθίας

6)  Αξούριστου Χαρά, ΕΛΜΕ  Ημαθίας

7)  Παπαχαντζής Ηλίας, ΕΛΜΕ Ηλείας

8)  Γιαννόπουλος Γιάννης, ΕΛΜΕ Ηλείας

9)  Δαπέργολας Άρης, ΕΛΜΕ Ροδόπης

10) Κουρνιώτης Χρήστος, ΕΛΜΕ Λιοσίων

11) Δεμερδεσλής Γιώργος, Β΄ ΕΛΜΕ Έβρου