Απάντηση σε αγγλόφωνη νεαρή φίλη της αρχαίας Ελλάδας

 

Του Θεόδωρου Ι. Ρηγινιώτη*

 

Εισαγωγή του συντάκτη**: Η παρακάτω επιστολή είχε σταλεί στα αγγλικά ως απάντηση σε νεαρό πρόσωπο από την ελληνική παροικία των Η.Π.Α., που από υπερβολική αγάπη προς την αρχαία Ελλάδα έχει στραφεί προς τον παγανισμό (έχει κάνει δηλαδή το ίδιο λάθος με πολλούς άλλους συνανθρώπους μας).

Την αποστολή της (με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο), τέλη του Μάη του 2009, ακολούθησε σιωπή. Έφτασε στην παραλήπτρια; Δεν έμαθα. Και, αν έφτασε, προκάλεσε προβληματισμό ή πετάχτηκε στον Καιάδα, δηλαδή στο καλάθι των αχρήστων; Με απέραντο σεβασμό προς την παραλήπτρια, την αποστέλλω για φιλοξενία εδώ, ώστε κάποτε, από χέρι σε χέρι, να φτάσει σ' αυτήν (αν δεν έχει φτάσει ήδη). Ίσως έχει σημασία να φτάσει και σε άλλα μάτια, αν περιέχει πληροφορίες ευρύτερου ενδιαφέροντος για όλους εκείνους, που αναζητούν την αλήθεια και προβληματίζονται γι' αυτήν.

Την επιστολή, στην οποία αποτελεί απάντηση, δεν μπορώ να τη δημοσιεύσω, γιατί δεν είναι δική μου. Αν εμφανιστεί η παραλήπτρια και τη δώσει στη δημοσιότητα, ευχαρίστως ας δώσει και την πρώτη μου επιστολή προς αυτήν.

Αγαπητή νεαρή φίλη,

Σ' ευχαριστώ για την απάντησή σου. Όμως νομίζω ότι είναι σωστό να προσθέσω μερικές παρατηρήσεις σ' αυτά που γράφεις.

Ελπίζω να μπορείς να διαβάσεις στα ελληνικά. Αν όχι, σου προτείνω να μάθεις άριστα ελληνικά (αρχαία και νέα), για να μπορείς να διαβάζεις τα αυθεντικά αρχαία ελληνικά και χριστιανικά κείμενα και να μη χρειάζεσαι μεταφράσεις. Μια μετάφραση ίσως να περιέχει λάθη ή ψέματα.

Περί Θεού. Γνωρίζω για κάποιον θεό, που ο γιος του ήταν κανίβαλος. Το όνομά του είναι Ποσειδώνας και το όνομα του γιου του είναι κύκλωπας Πολύφημος. Μαθαίνουμε γι' αυτόν στην «Οδύσσεια» του Ομήρου. Δε θα ήθελα να έχω ένα τέτοιο θεό.

Γνωρίζω για κάποιον θεό, που έτρωγε τα παιδιά του, και για μια θεά, που πέταξε το νεογέννητο μωρό της από την κορυφή του Ολύμπου, επειδή… ήταν άσχημο. Τα ονόματά τους είναι Κρόνος και Ήρα. Δε θα ήθελα να έχω τέτοιους θεούς.

Γνωρίζω για κάποιον θεό, που έκανε τρελή μια μητέρα και την έβαλε να κομματιάσει το γιο της, επειδή εκείνος αρνήθηκε να τον λατρέψει. Το όνομά του είναι Διόνυσος και μαθαίνουμε γι' αυτό στην τραγωδία του μεγάλου Ευριπίδη «Βάκχες». Δε θα ήθελα να έχω ένα τέτοιο θεό.

Γνωρίζω για κάποιον θεό, που ήθελε να μένουν οι άνθρωποι στο σκοτάδι και τιμώρησε σαδιστικά τον τιτάνα που τους έφερε τη φωτιά. Το όνομα του θεού είναι Ζευς και το όνομα του τιτάνα… το γνωρίζεις. Δε θα ήθελα να έχω ένα τέτοιο θεό, όπως ο Ζευς.

Αλλά γνωρίζω και για κάποιο Θεό, δημιουργό του σύμπαντος και των ανθρώπων, που έγινε άνθρωπος και παρέδωσε τον εαυτό του στους κακούς ανθρώπους και τους άφησε να τον βασανίσουν και να τον σκοτώσουν. Και, καθώς τον σκότωναν, τους συγχώρεσε. Εκείνος δεν είχε να κερδίσει τίποτα, αλλά το έκανε μόνο επειδή αγαπούσε όλους ανθρώπους όπως ο ερωτευμένος την αγαπημένη του. Έτσι κάλεσε όλους τους ανθρώπους -και τους δολοφόνους του- να ενωθούν μαζί του διά της αγάπης και να γίνουν θεοί! Το θεϊκό όνομά του είναι Υιός του Θεού Πατρός, Λόγος και Σοφία, και το ανθρώπινο όνομά του είναι Ιησούς Χριστός. Χαίρομαι που έχω έναν τέτοιο θεό, που με αγαπάει ακόμα κι όταν δεν τον αγαπώ.

Περί ποιμένων και προβάτων. Ο Θεός μου είναι ένας παράξενος Θεός. Δεν είναι μόνο ποιμένας, αλλά και πρόβατο. Είναι ποιμένας, για να δώσει τη ζωή του για να με σώσει από τους λύκους (κατά Ιωάννην, 10, 11-15), αλλά είναι και πρόβατο (αμνός), γιατί άφησε να τον σκοτώσουν, όπως θυσιάζουν τα πρόβατα. Οι μαθητές του, αν και ποιμένες της Εκκλησίας, ήταν επίσης και πρόβατα που θανατώθηκαν (κατά Ματθαίον, 10, 16-22, κατά Λουκάν, 10, 3) και κάθε χριστιανός είναι και ποιμένας και πρόβατο για να βοηθήσει τους συνανθρώπους του. (Στα βιβλία των χριστιανών αγίων Πατέρων τονίζεται πάντα ότι οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται «λογικά πρόβατα», όχι «άλογα». Λέγονται έτσι σε αντίθεση με τους «λύκους» και όχι με τους ανθρώπους).

Με έναν τέτοιο Θεό, που γίνεται πρόβατο για να με σώσει, δε με πειράζει να γίνω κι εγώ πρόβατο για να βοηθήσω τους άλλους. Η αρχαία ελληνική φιλοσοφία, αν και είναι σπουδαία, δίνει βάρος μόνο στο νου. Έτσι δυσκολεύεται να καταλάβει την αγάπη. Γι' αυτό ίσως δε μπορείς να καταλάβεις τη συμπεριφορά του Χριστού. Εκείνος δε «χωρίζει τις οικογένειες» (αντίθετα: ενώνει) αλλά οι οικογένειες χωρίστηκαν, επειδή πολλοί ειδωλολάτρες θανάτωσαν τα παιδιά τους, που ήταν χριστιανοί. Τέτοιοι ήταν ο πατέρας της αγίας Βαρβάρας, ο πατέρας του αγίου Γοβδελαά, ο πατέρας του αγίου Ιωάσαφ του Ινδού και πολλοί άλλοι.

Αυτοί λοιπόν οι πατεράδες ήταν ελεύθεροι άνθρωποι ή κτήνη; Πάντως οι άγιοι μάρτυρες, που έδωσαν τη ζωή τους για την πίστη τους, δεν ήταν πρόβατα, ήταν ελεύθεροι άνθρωποι. Πρόβατα ήταν οι δήμιοι και οι βασανιστές τους.

Όμως οι Αχαιοί, όταν βίαζαν τις γυναίκες της Τροίας (ο Αίας βίασε την Κασσάνδρα μέσα στο ναό της Αθηνάς) και όταν θυσίαζαν την Πολυξένη στον τάφο του Αχιλλέα ή οι Αθηναίοι, όταν θυσίαζαν τρεις αιχμαλώτους στη Σαλαμίνα, ήταν ελεύθεροι άνθρωποι ή κτήνη; Και οι Σπαρτιάτες, όταν βασάνιζαν τους Είλωτες και πετούσαν τα ανάπηρα μωρά στον Καιάδα, ήταν ελεύθεροι άνθρωποι ή κτήνη;

Και οι Αθηναίοι, όταν επιτέθηκαν στη Σικελία (όπου και καταστράφηκαν) και όταν δίκαζαν το Σωκράτη (αλλά και το Μιλτιάδη, το Φειδία και πολλούς άλλους) ήταν ελεύθεροι άνθρωποι ή πρόβατα;

Κτήνη, πρόβατα και ελεύθερους ανθρώπους φοβάμαι ότι μπορείς να βρεις παντού. Τον 3ο αι. μ.Χ. ο νεοπλατωνικός Πορφύριος παραπονιέται, επειδή πάρα πολλοί Έλληνες έκαναν ανθρωποθυσίες στην Αρκαδία! (Λεπτομέρειες εδώ). Και έχουν βρεθεί πολλές επιγραφές, που μιλούν για ανθρώπους που τους θυσιάζουν στους «θεούς». Αυτοί οι άνθρωποι ήταν ελεύθεροι άνθρωποι ή πρόβατα;

Περί άλλων. Σου «πρόσφερα» μια βιβλιοθήκη γεμάτη γνώση [σ.σ.: βιβλιογραφικές και διαδικτυακές παραπομπές σε προηγούμενη επιστολή (1)], όμως μια ολόκληρη βιβλιοθήκη, για να μελετηθεί, χρειάζεται πολύ χρόνο (ή χρόνια) και ελληνική γλώσσα. Ίσως τώρα είσαι τόσο βέβαιη γι' αυτά που πιστεύεις, ώστε δεν θέλεις να τη μελετήσεις, όμως μην την πετάξεις. Κάποτε πρέπει να δεις και την άλλη πλευρά, από τα ίδια τα βιβλία μας, και όχι βέβαια από ένα ή δυο, αλλά από δεκάδες. Τότε θα ξέρεις αληθινά τι είναι και τι λέει ο χριστιανισμός.

Κι εγώ δεν θέλω ένα Θεό, που εξαιτίας του σκοτώνονται εκατομμύρια άνθρωποι. Γι' αυτό είμαι και παραμένω ορθόδοξος χριστιανός και δεν θα γίνω ποτέ ρωμαιοκαθολικός ή προτεστάντης. Επειδή είμαι ορθόδοξος χριστιανός, ξέρω ότι δεν πρέπει να σκοτώσω ποτέ κανέναν, γιατί ο Χριστός νίκησε με το να τον σκοτώσουν, όχι με το να σκοτώσει. Έτσι η πατρίδα μου η Ελλάδα θα γίνει χώρα του φωτός και της δόξας, με την αγάπη και την ειρήνη, όχι με τη βία. Στην Ελλάδα υπάρχει βία και παρακμή, επειδή ξεχάσαμε το χριστιανισμό, όχι επειδή είμαστε χριστιανοί.

Ο χριστιανισμός δεν είναι «εβραϊκός», αλλά πανανθρώπινος. Αυτό είναι το σωστό, γιατί, αν αγαπώ μόνο την πατρίδα μου ή μόνο την οικογένειά μου, μπορώ να σκοτώσω ή να βασανίσω αυτούς που δεν ανήκουν σ' αυτές. Και αυτό δεν είναι φως και δόξα, αλλά φανατισμός και συμπεριφορά κτήνους.

Μπορείς να διαστρεβλώσεις κομμάτια από την Καινή Διαθήκη και να παρουσιάσεις (ή να θεωρήσεις) τον Ιησού Χριστό και τους μαθητές του κακούς και σκληρούς. Όμως αυτό δεν είναι αλήθεια. Απλώς, ο χριστιανισμός είναι αγάπη και η αγάπη είναι κάτι δύσκολο. Γι' αυτό ίσως βλέπεις πολλούς χριστιανούς που δεν αγαπούν, αλλά πληγώνουν τους άλλους. Αυτοί οι άνθρωποι πληγώνουν και το Χριστό, σαν να τον σταυρώνουν ξανά και ξανά. Όμως δεν είναι αυτοί ο χριστιανισμός, αλλά εκείνοι οι ταπεινοί άνθρωποι που αγαπούν. Ψάξε και θα τους βρεις. Αν μου επιτρέπεις, σε πληροφορώ ότι θα μάθεις για μερικούς σε βιβλία όπως: αρχιμανδρίτη Σωφρονίου (Σαχάρωφ), Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης και Η ζωή Του ζωή μου, έκδοση του Stavropegic Monastery to St John theBaptist, Essex.

Klaus Kenneth, Born to Hate – Reborn to Love [ελλ.: Χιλιάδες μίλια προς τον τόπο της καρδιάς, εκδ. Εν Πλω]. Επίσης, στα βιβλία ανθρώπων όπως οι ορθόδοξοι επίσκοποι Αντώνιος Μπλουμ και Κάλλιστος Γουέαρ.

Αγαπητή φίλη, ξέρω ότι δεν μπορώ να σε πείσω να λατρέψεις το Θεό, όμως γράφω, ώστε να ξέρεις τι να κάνεις, όταν απογοητευτείς από τον σκληρό ορθολογιστικό αρχαίο ελληνικό κόσμο και από τους σημερινούς φίλους σου. Θυμήσου τότε την παραβολή του ασώτου υιού (κατά Λουκάν, 15, 11-32) και ότι μπορείς να πράξεις ανάλογα, για να ζήσεις στην ψυχή και το σώμα. Τώρα ίσως δεν συμφωνείς με αυτά που λέω. Δεν πειράζει. Δεν τα λέω για τώρα, αλλά για τότε.

Υπάρχουν στον ορθόδοξο χριστιανισμό κάποια πνευματικά κέντρα (μοναστήρια), όπου θεραπεύονται άνθρωποι πληγωμένοι στην ψυχή, με τον ορθόδοξο τρόπο της αγάπης. Τέτοια κέντρα στην αγγλόφωνη δύση είναι π.χ. τα:

Stavropegic Monastery to St John the Baptist, Essex, England,

St Anthony's Greek Orthodox Monastery, Arizona,

St Herman of Alaska Bratherhood, Platina, California.

Ταξιδεύοντας προς τη δική σου Ιθάκη, μπορείς να περάσεις κι από εκεί, πριν ή μετά τους Λαιστρυγόνες, πριν ή μετά τις Σειρήνες, πριν ή μετά τους Κύκλωπες. Εκεί θα δεις τον καπνό από το πατρικό σου σπίτι να ανεβαίνει στον ουρανό και θα πεις, μαζί με τον π. Πήτερ Γκίλκουιστ (πρώην προτεστάντη που έγινε ορθόδοξος μαζί με μια μεγάλη ομάδα ερευνητών) «Καλώς ήρθατε στο σπίτι σας».

Ελπίζω ότι τότε θα τα ξαναπούμε.

Ειλικρινά,
Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης

(1) Οι παραπομπές ήταν οι εξής:

Για την εξάπλωση του χριστιανισμού: http://www.oodegr.com/neopaganismos/diogmoi/xr.istor1.htm.

Για τους δήθεν διωγμούς των εθνικών από τους χριστιανούς, συνοπτικά: http://www.phys.uoa.gr/~nektar/history/2romanity/nonexistent_persecutions.htm

Αναλυτικά: http://www.arhaioplixia.org/arhaioplixia5.html.

Για τα δήθεν εγκλήματα που καταλογίζονται «στο χριστιανισμό» ή «στην Εκκλησία»: http://www.oodegr.com/neopaganismos/sykofanties/sykofanties.htm.

Για την ηθική ποιότητα του αρχαίου ελληνικού (προχριστιανικού) κόσμου: http://www.ierosolymitissa.org/arxaiopliksia.htm, http://www.oodegr.com/neopaganismos/politismos/politismos.htm.

Για την ηθική και πολιτισμική ποιότητα του Βυζαντίου: http://www.phys.uoa.gr/~nektar/history/2romanity/civilization_of_romania.htm και http://www.oodegr.com/oode/istoria/istoria.htm#rwmi.

Για τη φύση των αρχαίων θεών: http://www.oodegr.com/neopaganismos/pseftotheoi/pseftotheoi.htm.

Για το χαρακτήρα του χριστιανικού Θεού και την ηθική ποιότητα του χριστιανισμού:
http://oode.wordpress.com/2008/07/06/theosis/,
http://www.oodegr.com/oode/dogma/dogma.htm,
http://www.floga.gr/50/10/2006-7/2007031110.asp,
http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=653,
http://www.zephyr.gr/STJOHN/pyrinos.htm,
http://www.oodegr.com/neopaganismos/sykofanties/eksousia1.htm,
http://www.oodegr.com/oode/esxata/kol_par1.htm,http://www.oodegr.com/oode/efsevismos/efsevismos.htm,http://www.oodegr.com/oode/swthria/swthria.htm.

Για το ζήτημα της ελληνικότητας, που ασφαλώς σε απασχολεί: http://www.oodegr.com/neopaganismos/ellinikotita/ellinikotita.htm. Για τη φιλοσοφική αποτίμηση των Πατέρων της Εκκλησίας, βλ. τη Δογματική του καθηγητή του πανεπιστημίου της Γενεύης επισκόπου Ιωάννη Ζηζιούλα, το Χρήστου Γιανναρά, Σχεδίασμα εισαγωγής στη φιλοσοφία, Δόμος, Αθήνα 1990, π. Νικολάου Λουδοβίκου Η ευχαριστιακή οντολογία, Δόμος, Αθήνα 1992, καθώς και τον τόμο Το αρχαίο ελληνικό πνεύμα, του Εγκυκλοπαιδικού Λεξικού «Ηλίου», στα αντίστοιχα λήμματα-κεφάλαια. Ομοίως και τη σχετική εργογραφία των παλαιότερων καθηγητών φιλοσοφίας Βασιλείου Τατάκη και Κων/νου Γεωργούλη.

Παραπέμπω επίσης στην ιστοσελίδα http://www.apologitis.com/, καθώς και σε μια στοιχειώδη βιβλιογραφία:

Γιάννη Τσέντου Ιουλιανός ο Παραβάτης, Τήνος, Αθήνα 2004.

Κυριάκου Σιμόπουλου, Μύθος, απάτη και βαρβαρότητα οι Ολυμπιάδες, Στάχυ 1998.

π. Γεωργίου Μεταλληνού, Παγανιστικός Ελληνισμός ή Ελληνορθοδοξία;, Αρμός, Αθήνα 2003.

Επισκόπου Κάλλιστου Ware, καθηγητή του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, Ο ορθόδοξος δρόμος (The Orthodox Way, Londonand Oxford, Mowbray 1979).

Ιερόθεου Βλάχου, επισκόπου Ναυπάκτου, Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία, έκδ. ιεράς μονής Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας), Λεβαδιά 2004.

Λεωνίδα Φιλιππίδη, Ρωμιοσύνη ή βαρβαρότητα.

Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ), Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης και Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί, έκδ. ιεράς μονής Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας (Stavropegic Monastery toSt John the Baptist, Essex).

* Ο Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης είναι θεολόγος.

** Το ΙΔΙΟ άρθρο και στα ΑΓΓΛΙΚΑ 

ΠΗΓΗ: Αναρτήθηκε από ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Το είδα: Παρασκευή, 1 Νοεμβρίου 2013, http://sophia-siglitiki.blogspot.gr/2013/11/blog-post_1.html

Η Ελλάδα… ΗΠΑκούει

 

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

1. Πριν λίγες μέρες ο στρατηγός Κιθ Αλεξάντερ, ο διευθυντής της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, της περιβόητης NSA, παραδέχτηκε ότι το ευαγές ίδρυμα του οποίου προΐσταται διενεργεί εκτεταμένες παρακολουθήσεις και υποκλοπές. Εντούτοις, σε μια απόπειρα να δικαιολογηθεί, πρόσθεσε ότι η πρακτική αυτή ακολουθείται από… ανάγκη και όχι από χόμπυ. Η NSA – δήλωσε χαρακτηριστικά – «δεν διασκεδάζει καθημερινά ακούγοντας συζητήσεις»…

Αντιθέτως, ο κ. Πάγκαλος δήλωσε ότι εκείνος… διασκέδαζε όταν η ΕΥΠ «παρακολουθούσε» τους Αμερικανούς πρεσβευτές: «(…) μερικές φορές ήταν πολύ διασκεδαστικό να ακούω τον Αμερικανό πρέσβη να λέει στο συνάδελφό του στην Άγκυρα ή σε κάποιον από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ κλπ, κλπ», ήταν τα λόγια του κ. Πάγκαλου.

Η παρατήρηση που έχουμε να κάνουμε είναι ότι ο τρόπος με τον οποίο διασκεδάζει κανείς είναι προσδιοριστικός της προσωπικότητάς του. Εν πάση περιπτώσει, ο καθείς και τα «γούστα» του.

Αλλά έχουμε και μερικές απορίες. Για παράδειγμα:

Αν, όντως, επί Παγκάλου στο υπουργείο Εξωτερικών, η ΕΥΠ… «παρακολουθούσε» τους Αμερικανούς πρεσβευτές, μήπως τους «παρακολουθούσε» και την περίοδο της υπόθεσης Οτσαλάν; Κι αν ναι, τα όσα άκουγε ο κ. Πάγκαλος να λένε οι πρεσβευτές των ΗΠΑ (για την υπόθεση Οτσαλάν), πώς του φαίνονταν; Ήταν αρκούντως «διασκεδαστικά»;… Μήπως οι υποκλοπές στις συνδιαλέξεις των Αμερικανών γίνονταν και την περίοδο των Ιμίων; Κι αν ναι, τα όσα άκουγε ο κ. Πάγκαλος να λένε οι πρεσβευτές των ΗΠΑ (για την υπόθεση των Ιμίων), του φαίνονταν κι εκείνα «διασκεδαστικά»;… Μήπως οι υποκλοπές στις συνδιαλέξεις ξένων πρεσβευτών γίνονταν και την περίοδο που ο κ. Πάγκαλος είπε εκείνο το περίφημο «συγγνώμη» προς τους Γερμανούς, παίρνοντας πίσω προηγούμενες λεβέντικες δηλώσεις του για τη Γερμανία;  Κι αν ναι, τα όσα άκουγε ο κ. Πάγκαλος να λένε οι πρεσβευτές της Γερμανίας (για τη «συγγνώμη» του), του φαίνονταν κι εκείνα «διασκεδαστικά»; Η μήπως την εποχή του κ.Παγκάλου, η ΕΥΠ ειδικευόταν σε «παρακολουθήσεις» μόνο των Αμερικανών πρεσβευτών, κι έτσι ο κ. Πάγκαλος έχασε την ευκαιρία να «διασκεδάσει», να φτιάξει το κέφι του, ακούγοντας  τους Γερμανούς πρεσβευτές να συνομιλούν (για το «συγγνώμη» του);…    

Το χτεσινό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Ποντίκι»     

2.  Στις 8 Αυγούστου 2013, ο κ. Σαμαράς, δήλωσε ενώπιον του Ομπάμα για τις σχέσεις Ελλάδας- ΗΠΑ: «Κατ' αρχήν, θέλω να πω ότι οι δύο λαοί μας και οι δύο χώρες μας είναι περισσότερο από σύμμαχοι. Όχι μόνο πάλεψαν ο ένας δίπλα στον άλλο σε όλη την ιστορία, πάντα για μια ευγενή αιτία, αλλά λάτρεψαν και υποστήριξαν τις ίδιες αξίες, όπως την ελευθερία, τη δημοκρατία και την ανεξαρτησία».

Στις 25 Απριλίου 2006, η τότε υπουργός Εξωτερικών κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, δήλωσε για τις σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ: «(…) Η μακρά ιστορία και η δυνατή φιλία που συνδέει τις δυο δημοκρατίες μας στηρίζεται σε κοινές αρχές και αξίες, σε κοινούς αγώνες, αλλά και στη συμμετοχή μας στη μεγάλη κοινότητα κρατών του ΝΑΤΟ. Οι στόχοι μας σε μεγάλο βαθμό συμπίπτουν (…)».

Στις 10 Δεκέμβρη 2000, ο τότε υπουργός Εξωτερικών κ. Γιώργος Παπανδρέου, σε  συνέντευξη στους «Ουάσιγκτον Τάιμς», δήλωσε για τις σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ: «Η Ελλάδα και οι ΗΠΑ συμμερίζονται κοινές αρχές, κοινούς στόχους, όπως δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, περιφερειακή σταθερότητα».

Μετά από όλα αυτά τα περί «κοινών αρχών», «κοινών στόχων» και «κοινών αξιών»(!) της Ελλάδας με τη «δημοκρατία» των Αμπού Γκράιμπ, των Γκουαντάναμο και των εκατομμυρίων υποκλοπών, γιατί να μας προκαλεί απορία το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει βγάλει ούτε μισό «κιχ» (!) για τις αποκαλύψεις του «Spiegel», ότι η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα παρακολουθεί τους πάντες και τα πάντα. Σιγά τώρα. Αυτά – να υποκλέπτει ο ένας τι λέει ο άλλος – είναι συνηθισμένα πράγματα. Ειδικά μεταξύ δυο που αγαπιούνται πολύ (σσ: αφήστε που – κατά τον Πάγκαλο – «κι εμείς τους παρακολουθούσαμε»…)

3. Ο πρώην πολιτικός σύμβουλος της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, ονόματι Κίσλινγκ, με δύο μάλιστα παρεμβάσεις του στον Τύπο (από τις οποίες ουδόλως ίδρωσε το αυτί της …υπερήφανης εκτελεστικής ή ακόμα και δικαστικής εξουσίας), δήλωνε ευθαρσώς το 2006, όταν αποκαλύφθηκαν οι υποκλοπές των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων μέχρι και του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή: «Οι υποκλοπές προωθούντο από 4 σταθμούς με κέντρο την πρεσβεία των ΗΠΑ»!

Οι έλεγχοι που έγιναν τότε περί τα κινητά-υποκλοπείς απέδειξαν ότι ορισμένα από αυτά «βαράγανε» στο Μέριλαντ. Εκεί, στο Μέριλαντ, βρίσκεται και η έδρα της πανίσχυρης «Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας» των ΗΠΑ, της NSA…

Εντούτοις, το θλιβερό και ΗΠΑκουο πολιτικό προσωπικό, που, στην αρχή είχε μιλήσει για «έγκλημα εθνικής ασφάλειας», στη συνέχεια έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να κουκουλώσει το έγκλημα. Και φυσικά το πέτυχε. Το  σκάνδαλο των υποκλοπών τέθηκε στο αρχείο…

4. Σε αυτή τη χώρα τη δεκαετία του '80, επί «Αλλαγής», είχαμε την υπόθεση Τόμπρα. Το 1990, επί «Απαλλαγής», είχαμε την υπόθεση Γρυλλάκη και Μαυρίκη. Μετά ξανάρθαν οι άλλοι και επί των ημερών τους, το Νοέμβρη του '93, «φυγαδεύονταν» πράκτορες της CIA, που προηγουμένως είχαν πιαστεί στα πράσα, με όλα τα σύνεργα των υποκλοπών πάνω τους, να κάνουν βόλτες στην Πλατεία Αμερικής (είχαν επιλέξει και την πλατεία…). Τη δεκαετία του 2000 είχαμε τις υποκλοπές με κινητά που στέλνανε σήμα στο Μέριλαντ, αλλά η υπόθεση σκάλωσε γιατί… χαθήκανε τα λογισμικά των υποκλοπών.  

Ποια η διαφορά, επομένως, μεταξύ των περιόδων της ΝΔ από τις περιόδους του ΠΑΣΟΚ; Μα είναι τόσο προφανής:  Επί των ημερών της ΝΔ «φυγαδεύονταν» τα λογισμικά (των υποκλοπών). Επί των ημερών του ΠΑΣΟΚ «φυγαδεύονταν» οι πράκτορες (που έκαναν τις υποκλοπές)…

Όμως, τώρα – κι αυτό θέλουμε να το σημειώσουμε με έμφαση – μπορούμε πλέον να είμαστε ήσυχοι. Τώρα πια, που τα δυο κόμματα είναι μαζί στην κυβέρνηση, τώρα πια που τα δυο αυτά κόμματα δεν είναι χώρια, όλα εκείνα τα περίεργα «χράτσα χρούτσα» στα τηλέφωνα κι όλο αυτό το «μπανιστήρι» στα mail κλπ έχει λάβει τέλος! Υπάρχει άλλωστε τόσο η διαβεβαίωση του κ. Δένδια, όσο και του επικεφαλής της ΕΥΠ χτες στη Βουλή: «Υποκλοπές δεν γίνονται»!

Και για την ακρίβεια: Μόνο στην Ελλάδα «δεν γίνονται»! Σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο – βουίζει ο ντουνιάς – γίνονται…   

* email: mpog@enikos.gr

ΠΗΓΗ: 01/11/2013, http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/186924,H_Ellada_HPAkoyei_.html

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ για το Φθινόπωρο

Χολαργός  20-10-2013

 

Ανακοίνωση του Πανελλήνιου Θεολογικού Συνδέσμου "ΚΑΙΡΟΣ"

 

Ο Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος «ΚΑΙΡΟΣ – για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης» μέσω του Διοικητικού Συμβουλίου επιθυμεί να γνωστοποιήσει στα μέλη του, ότι υλοποιώντας συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσεων, επισκέπτεται και ενημερώνει για τους σκοπούς του συλλόγου αλλά και για τα προβλήματα του χώρου στην εκπαίδευση, συλλογικούς φορείς και παράγοντες που επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα τον τρόπο άσκησης της θρησκευτικής εκπαίδευσης στη χώρα μας, τη φυσιογνωμία του μαθήματος των θρησκευτικών αλλά και το πλαίσιο εργασίας των θεολόγων εκπαιδευτικών.

Για το σκοπό αυτό υλοποιώντας συγκεκριμένο σχέδιο δράσης επισκέπτεται πολιτικά κόμματα, εκπαιδευτικούς συλλογικούς φορείς αλλά και πολιτειακά θεσμικά όργανα. Έτσι ήδη συζήτησε εποικοδομητικά με την επιτροπή θρησκευμάτων του τομέα παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ, επισκέφθηκε και ενημέρωσε το ΔΣ της ΟΛΜΕ για τα ζητήματα του κλάδου μας, ενώ επίκειται επίσκεψη σε άλλα πολιτικά κόμματα και στο υπουργείο παιδείας. Παράλληλα παρακολουθώντας άγρυπνα την εκπαιδευτική επικαιρότητα παρεμβαίνει συνεχώς με ανακοινώσεις και δημόσιες τοποθετήσεις σε ζητήματα αιχμής (ωράριο μαθήματος, αδιοριστία θεολόγων, πρόγραμμα σπουδών για τα θρησκευτικά δημοτικού-γυμνασίου, επιμόρφωση, αναθέσεις μαθημάτων σε θεολόγους) αλλά ταυτόχρονα συμπράττει με άλλες θεολογικές ενώσεις που συμμερίζονται την προβληματική του και βρίσκουν κοινό τόπο συνάντησης για συντονισμένη δράση όταν το απαιτούν οι περιστάσεις, όπως συνέβη το καλοκαίρι με την κοινή ανακοίνωση των θεολογικών ενώσεων της χώρας προ της επικείμενης παρουσίασης του ωρολογίου προγράμματος της λυκειακής βαθμίδας. Η συνεχής επαφή με τις θεολογικές σχολές (βλ. συναντήσεις με κοσμήτορες – προέδρους τμημάτων αλλά και κοινή εκδήλωση με τη Θεολογική Σχολή Αθήνας) επιβεβαιώνει το ενδιαφέρον του συλλόγου και για την πλευρά αυτή της θρησκευτικής εκπαίδευσης δημιουργώντας νέα δεδομένα στη σχέση τους με την «μαχόμενη» εκπαίδευση, καθώς δημιουργεί προϋποθέσεις ουσιαστικής σύμπραξης με τον σχεδιασμό και υλοποίηση κοινών προγραμμάτων, που θα εξυπηρετήσουν ουσιαστικά και σε βάθος χρόνου την δια βίου επιμόρφωση των θεολόγων εκπαιδευτικών.

Με τη λειτουργία των τεσσάρων παραρτημάτων μας που ήδη δραστηριοποιούνται  και  συντονίζονται με το πρόγραμμα δράσης του ΔΣ  ελπίζουμε σε μια ουσιαστικότερη και αναβαθμισμένη παρουσία των μελών μας στο χώρο της εκπαίδευσης καθώς υποστηρίζουν την έκφραση μιας καινής θεολογικής γλώσσας, προσαρμοσμένης στις σύγχρονες ανάγκες του μαθητή. Στο πλαίσιο αυτό λειτουργεί ήδη από τριετίας-μεταξύ των άλλων-και το νέο πρόγραμμα σπουδών για τα θρησκευτικά στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο, το οποίο παρά την ασκούμενη πολεμική φαίνεται αργά αλλά σταθερά να εδραιώνεται στη συνείδηση των θεολόγων ως μια αξιοσημείωτη πρόταση για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης στη χώρα μας. Στη συνέχεια της εργώδους αυτής προσπάθειας και με ευθύνη των συντελεστών του νέου ΠΣ συγκεντρώθηκαν και εκδόθηκαν σε καλαίσθητο τόμο με τον τίτλο «Τα Θρησκευτικά στο σύγχρονο σχολείο» (εκδ. Αρμός) ενδιαφέροντα κείμενα που απηχούν τις κυριότερες απόψεις από τον θεολογικό, εκπαιδευτικό, παιδαγωγικό και εκκλησιαστικό χώρο, σχετικά με τη φυσιογνωμία, το περιεχόμενο και τον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών στο σύγχρονο δημόσιο σχολείο, συμβάλλοντας ουσιαστικά στο διάλογο και την κριτική και για το νέο Πρόγραμμα σπουδών.

Το ΔΣ του συλλόγου στην πρόσφατη συνεδρίασή του (Αθήνα, 19/10/2013) επαναβεβαίωσε την ανάγκη για τον προγραμματισμό – συντονισμό δράσεων (σε κεντρικό αλλά και περιφερειακό επίπεδο) που υπηρετούν αποτελεσματικά τόσο τα προβλήματα της καθημερινότητας των θεολόγων εκπαιδευτικών όσο και τα ζητήματα που σχετίζονται με τους τρόπους έκφρασης της θεολογίας σήμερα στη χώρα μας. Ήδη σχεδιάζονται προγράμματα σύμπραξης με ακαδημαϊκά ιδρύματα για ουσιαστική επιμόρφωση των θεολόγων εκπαιδευτικών, λειτουργία ηλεκτρονικού επιστημονικού περιοδικού με τον τίτλο «Παιδεία και Θρησκεία», αναβάθμιση της ιστοσελίδας μας, ταχύρρυθμα θεολογικά σεμινάρια, θεματικές ημερίδες.

Η επιτυχία των δραστηριοτήτων αυτών εξαρτάται φυσικά και  από τη δική σας συμμετοχή σε όλα τα επίπεδα (σχεδιασμός, οργάνωση, υλοποίηση, παρακολούθηση). Το ΔΣ είναι ανοικτό σε προτάσεις που διατυπώνονται είτε ατομικά είτε μέσω των παραρτημάτων, τα οποία ήδη συσπειρώνουν πολλούς συναδέλφους της περιφέρειας. Η συνεχής συνεργασία και σύνδεση των συναδέλφων – μελών μας με το σύλλογο και τις δραστηριότητές του, αφενός τονώνει την ανάγκη ανατροφοδότησης του έργου μας στο σχολείο και αφετέρου τροφοδοτεί το σύλλογο και τα όργανά του με πολύτιμες πληροφορίες για όσα συμβαίνουν στη σχολική καθημερινότητα, υποστηρίζοντας με τον τρόπο αυτό τις αναγκαίες παρεμβάσεις του στα θεσμικά όργανα της πολιτείας για την «θεραπεία» προβλημάτων . Για την εξυπηρέτηση  θεμάτων που αφορούν στα μέλη μας παραθέτουμε τα e-mail του προέδρου & του Γ. Γραμματέα μέσω των οποίων θα είναι εφικτή αυτή η συνεργασία και αλληλοπληροφόρηση: arganda@sch.gr (Αργυρόπουλος Ανδρέας) και pidasos@otenet.gr (Παπαδόπουλος Γιώργος).

Με την ευκαιρία  έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς που ήδη διανύουμε όλοι μας σε δύσκολες και αντίξοες συνθήκες στον εργασιακό μας χώρο και σε αναμονή της ανακοίνωσης με τις λεπτομέρειες των παραπάνω δράσεων του συλλόγου, το Διοικητικό Συμβούλιο επιθυμεί μέσω της παρούσης επικοινωνίας να ευχηθεί δύναμη, υγεία και φωτισμό για την διακονία του έργου σας, που σίγουρα αποτελεί για όλους  σημείο αναφοράς και κατάθεση ψυχής.

                                            Με συναδελφικούς χαιρετισμούς

                                         

Ο Πρόεδρος                           Ο Γ. Γραμματέας                           Τα μέλη       

ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΞΙ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ ΣΤΟ ΔΕΞΙ ΜΑΤΙ ΤΟΥ  ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ  ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΓΑΒΡΙΗΛ Α.

 

Του Παναγιώτη Παπαδόπουλου (Κάϊν)*

 

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΒΙΑ ΤΗΣ 18ης/9/2013  ΚΑΙ Η ΤΥΦΛΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΔΗΛΩΤΗ ΓΑΒΡΙΗΛ Α. ΑΠΟ ΔΑΚΡΥΓΟΝΟ ΟΠΛΟ ΣΕ ΕΥΘΕΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΒΟΛΗ*

 

…Το πρωϊ θα βρούμε κι άλλους. Θα έρχονται απ' τόν ορίζοντα, τίς πόλεις, τήν θάλασσα. Θά πλησιάσουμε.

Θαρχίσουμε πάλι. Να μια φωτεινή σκέψη! Οι άλλοι! Οι "σάν κι εμάς"….

                                               Οδυσσέας Ιωάννου

Αλήθεια, πώς είναι η υπόλοιπη ζωή χωρίς μάτι, με τήν μισή σου όραση βγαλμένη με Βία από μιά Βία πού "καταδικάζει τήν βία απ΄ όπου κι άν προέρχεται", χωρίς ποτέ όμως να καταδικάζει τήν βασανιστικά ατέλειωτη Βία τήν δική της, πού με "σάλτο μορτάλε" ρίχνει τήν κοινωνία απ' τούς ορόφους μιάς ζωής στενής, ανυπόφορης και άσχημης?

Αλήθεια, πώς είναι να μήν έχεις πλέον τό ένα σου μάτι από τό "κανονάκι" τής σχολής Μελίστα και Κορκονέα (και βέβαια δέν είναι όλοι στήν αστυνομία τής ίδιας "σχολής" και φασίστες)  σέ ευθεία βολή στοχευμένα πάνω στό πλήθος, τό βράδυ στίς 18/9/2013 πού διαδήλωνες στό Κερατσίνι γιά τήν πολιτική δολοφονία τού Παύλου Φύσσα από τό μαχαίρι ενός σφαγέα τής Μαύρης Αυγής? Πού βρίσκεις αντοχές τρέχοντας με αφόρητους πόνους στούς διαδρόμους τού "Τζανείου" με τό μάτι στά χέρια σου και γύρω σου άλλοι 31 τραυματίες με σπασμένα κεφάλια στά  επείγοντα?

Αλήθεια πώς κρύβεται η Βία τού "συνταγματικού τόξου", τής "δημοκρατίας πού δέν εκδικείται", η καρακοσμάρα και η ελαφρότητα τών "προοδευτικών" γραφιάδων και τού  καλλιτεχνικού -διανοούμενου(?)  καφενέ πού σαπίζουν  ρεμβάζοντας "ήρεμα κι απλά"  πάνω από τά λουτρά   τής Κρατικής Βίας , βουβοί,ασάλευτοι  καί αμέτοχοι?

Αλήθεια πώς λέγεται το γεμάτο υποκρισία δάκρυ συγκίνησης, η επιλεκτική όραση και τό ενδιαφέρον πού εξαντλείται στήν ανθρώπινη (πράγματι)πάντα πλευρά τού υπαρκτού κινδύνου για τήν  όραση στό δεξί μάτι τού πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, ενώ γιά τήν διάλυση τού δεξιού  ματιού ενός διαδηλωτή, οι κάμερες,τά μάτια  και τά μολύβια κοιτάζουν βουβά πρός τα  κάτω, εδώ καί σχεδόν  ενάμιση  μήνα?!

Γαβριήλ Α., αναρχικός αγωνιστής για τήν κοινωνική απελευθέρωση από  τήν φρίκη  ενός Μέλλοντος-Φυλακής και Δουλείας όπου τα πάντα θά  τα σκεπάζει η φοβέρα τού  εκφασισμού  και τού βιασμού τής ανθρώπινης αξιοπρέπειας!

Από τίς 18/9/2013, τυφλός στο δεξί του μάτι και ένα(ακόμη)  πολιτικό έγκλημα χωρίς τιμωρία…….

Κρατήστε στά ορθάνοιχτα μάτια σας, τής δικής σας πραγματικής Δημοκρατίας και Ευαισθησίας, τήν εικόνα ενός ματιού πού χύνεται στήν άσφαλτο από τά νόμιμα τάγματα εφόδου τής ολιγαρχίας πού με τόν παραλογισμό και τήν αλαζονεία της λειτουργεί ως προθάλαμος τού  ναζισμού, ενός νέου 1967 καί μιάς νέας αντικομμουνιστικής,σκοταδιστικής  και μεταεμφυλιακής εποχής Τεράτων  πού αναζητεί "θεωρίες τών άκρων"  γιά νά "ξεπλυθεί" στίς οθόνες  ως  "εγγυήτρια δημοκρατίας, σταθερότητας και ομαλότητας ".

Πού έχει ως σήμα και ταυτότητα κρότου λάμψης και δακρυγόνα σε ευθεία βολή αδειάζοντας τήν κοινωνία από δικαιώματα, εργασία, δημόσια υγεία, παιδεία, ευκαιρίες, όνειρα  και πολιτισμό.

Πόση ακόμη νομιμοποίηση και θεσμοποίηση τής Πολιτικής Βίας από τό πλέον παρακμιακό ψευτοπατριωτικό κυβερνητικό μόρφωμα (πού έχει υποχωρήσει στό χαμηλότερο  επίπεδο ποιότητας και ήθους τής αστικής κοινοβουλευτικής  πολιτικής τάξης  τής μεταχουντικής Ελλάδας), μπορούν να αντέξουν τά μάτια όλων μας  μπροστά στήν παρέλαση τρομοκρατίας και  βιολαγνείας τού "Κράτους δικαίου"?

Τά Βασανιστήρια και η φασιστικού τύπου μεταχείριση στό "τέμπλο δημοκρατίας" τής Γενικής Ασφάλειας συλληφθέντων αντιφασιστών -αναρχικών. Η σωματική διαπόμπευση και προσβολή (και όχι μόνο) τής Φαίης Μέγερ και τού Δημοσθένη Παπαδάτου από τήν "αντιτρομοκρατική" υπηρεσία. Ο ξυλοδαρμός τών 4 συλληφθέντων για τήν ληστεία στήν Τράπεζα τού Βελβεντού Κοζάνης. Τού διαδηλωτή Γιάννη Καυκά πού έδωσε μάχη για μέρες  στήν εντατική μετά τόν ξυλοδαρμό του από τά ΜΑΤ στίς 11/5/2011.Η άγρια αστυνομική καταδίωξη και καταστολή  στόν πεζόδρομο τής Αρεοπαγίτου στίς 10/7/2013 τής διαδήλωσης  για τόν απεργό πείνας Κ. Σακκά. Μέ  κάταγμα κρανίου και θλάση εγκεφάλου από τά ΜΑΤ ο φωτορεπόρτερ Μάριος Λώλος στίς 5/4/2012.Μέ  ρήξη τυμπάνου στό δεξί αυτί η Μαρία Κασόλα από κρότου λάμψης στίς 6/5/2010.Τό ίδιο ο διαδηλωτής Παναγιώτης Σάμιος, ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος έχασε όλη τήν ακοή του στίς 15/6/2011,ο Θοδωρής Παναγιωτίδης πάλι με προβλήματα ακοής από ρίψη  κρότου λάμψης  τόν Φεβρουάριο τού 2009 σέ διαδήλωση κατοίκων τών Πατησίων έξω από τό δημαρχείο Αθήνας καί άλλοι πολλοί πού πλήρωσαν με σημαντικές βλάβες τής υγείας τους τήν συμμετοχή τους σε λαϊκές κινητοποιήσεις.

Τώρα ο Γαβριήλ Α, σε χειρότερη θέση  απ' τά άλλα θύματα τής αστυνομικής κτηνωδίας, χωρίς τό ένα του μάτι και μιά  υπόθεση πού έπρεπε να είναι στήν κορυφή τής πολιτικής ανάδειξης καί καταγγελλίας νά  βρίσκεται  προκλητικά έξω   απο τήν "ατζέντα τής επικαιρότητας", στήν σύμφωνη συνένοχη σιωπή που συνδέει  Κατεχάκη, Μαξίμου, Ιπποκράτους  και τηλεοπτική αγορά……..

Μένει μόνο σε εμάς πού είμαστε έξω απ΄τόν κύκλο αυτής τής σιωπής να στηρίξουμε τόν Γαβριήλ Α, άλλους εκτός από εμάς  ο αδερφός μας δέν έχει για να προβάλλουμε τό θέμα του και να τόν στηρίξουμε οικονομικά και ψυχολογικά!

Σύντροφε/σσα στήν καθημερινή εξαθλίωση και καταπίεση, μπορεί να διαφωνείς μαζί μου σε όλα, μπορεί οι "μορφωμένοι δάσκαλοι" τής εξουσίας να σε έχουν "διδάξει" πώς είμαι εγώ ο "εσωτερικός εχθρός" σου, ο "τρομοκράτης", ο "εμπρηστής τής Μαρφίν", ο "μπαχαλάκιας", τό "άλλο άκρο". Μπορεί με τα λάθη μου, από   πολιτικό  ναρκισσισμό  και εγωκεντρισμό να "βοήθησα"  κι εγώ να είσαι απεναντί μου κι όχι δίπλα μου. Δέν γίνεται όμως τό μάτι ενός ανθρώπου πού χάθηκε από  τέτοιας μορφής  φασιστική  Βία να μήν μας ενώνει,έστω αυτό…….

Αυτός ο αγώνας είναι γιά τά μάτια τών δικών μας παιδιών, γιά να συνεχίσουν να είναι στήν θέση τους κοιτάζοντας  τόν ουρανό  και τό φώς ενός καλύτερου Κόσμου, εκεί πού  τά μάτια δεν θα κινδυνεύουν από τίς βολές τής  εξουσιαστικής  βαρβαρότητας  και τού  ολοκληρωτισμού τού Κέρδους. Τήν Ζωή πού δέν θα είναι μιά "επιχείρηση σκούπα" για τήν "σωτηρία" μιάς απάνθρωπης καί αντικοινωνικής οικονομικής αταξίας και ανομίας.

Ο Γαβριήλ Α, όλα αυτά τά χρόνια δραστηριοποιήθηκε στόν δρόμο και έκανε πράξη κάθε στιγμή τίς ιδέες του και τήν αγάπη του για τόν άνθρωπο και τήν αξία τής ζωής.

Νύχτα μέρα για τούς πεινασμένους,τούς άστεγους, τούς πεσμένους, τούς αποκλεισμένους, τούς "αριθμούς" πού καταρρέουν κάτω από τήν Βία "τής  αναδιάρθρωσης τής χώρας  και τών μεταρρυθμίσεων που πρέπει να γίνουν", όσα θύματα και "παράπλευρες απώλειες" αφήσουν πίσω τους……

Ο Γαβριήλ Α, έχει ανάγκη τήν αλληλεγγύη μας, τώρα  πού οι γιατροί προσπαθούν να σώσουν ότι μπορούν "άν σώζεται" κι έχει μπροστά του να αντιμετωπίσει πολυδάπανη χειρουργική περιπέτεια, φαρμακευτική αγωγή καί νοσηλευτικά  έξοδα….

Τά μάτια τα δικά μας καλούνται νά δείξουν τήν αλληλεγγύη μας, στό ελάχιστο πού μπορούμε να κάνουμε…..

*****

ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ ALPHA BANK: 209-00-2340003387, ΓΑΒΡΙΗΛ Α. ΚΟΥΤΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ "ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ-ΒΟΞ", ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ ΚΑΙ ΑΡΑΧΩΒΗΣ, ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ

****

* Παπαδόπουλος Παναγιώτης (Κάϊν), erozer2000@yahoo.gr, μεμονωμένο άτομο από τό Αναρχικό Κίνημα, 29/10/2013

Η γενναία "μοναξιά" του Πέτρου Τατσόπουλου

 

Του Χρίστου Κατσούλα

 

Ο Π. Τατσοπουλος μπορεί τους τελευταίους μήνες να διεκδικήσει τον τίτλο ενός γενναίου ανθρώπου. Ενός βουλευτή που όταν μιλά κάνει τη βάση (και στελέχη) του κόμματος να ανατριχιάζει.

Τη μια προτείνει μέτωπο με τη ΝΔ απέναντι στον κίνδυνο της Χρυσής Αυγής. Την άλλη αποφαίνεται ότι η κίνηση των 58 της κεντροαριστεράς του ΠΑΣΟΚ είναι ο αυριανός σύμμαχος της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Τι κι αν μέλη και στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης λούζουν με απίθανους χαρακτηρισμούς τον βουλευτή-συγγραφέα; Απτόητος εξακολουθεί να "προκαλεί". Θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για έναν ατρόμητο άνθρωπο.

Η άλλη ανάγνωση είναι σαφώς λιγότερο ηρωική.

Ότι δηλαδή στην περίπτωση των δηλώσεων Τατσόπουλου η μόνη ιδιαιτερότητα είναι η ένταση και η προκλητικότητά τους. Δεν είναι η πολιτική τους πρωτοτυπία. Καθώς ότι έχει πει, είναι ψιλοκομμένη (ή χοντροκομμένη – ανάλογα από πού το βλέπει κανείς) εξήγηση κινήσεων, συμβολισμών, υπονοούμενων και αφαιρετικών διατυπώσεων που άλλα στελέχη και ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχουν κάνει.

Για παράδειγμα κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ έχει δηλώσει ευθαρσώς ότι "όλες οι δυνάμεις πλην της σαμαρικής Δεξιάς και της Χρυσής Αυγής εν δυνάμει θα μπορούσαν να είναι σύμμαχοί μας". Η καραμανλική δεξιά (που αποτελεί και την ψυχή της ΝΔ) προφανώς εξαιρείται του αποκλεισμού, όπως και η ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ.

Εκεί παραπέμπει άλλωστε το έντονο φλερτ της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ με τον καραμανλισμό. Δεν πέρασαν πολλοί μήνες από τότε που ο Α.Τσίπρας έπλεκε το εγκώμιο του εθνάρχη Καραμανλή, χωρίζοντας την προδικτατορική από τη μεταδικτατορική του δράση και διακρίνοντας την δεξιά σε πολιτισμένη και απολίτιστη. Οι κατέχοντες την πολιτική επιστήμη και οι παίζοντες στα δάκτυλα την τακτική θα υποστηρίξουν ότι πρόκειται για ένα σχέδιο αποδυνάμωσης της ακροδεξιάς δράκας που κυβερνά τη χώρα.

Μπορεί φυσικά τα πράγματα να είναι απλούστερα.

Να ετοιμάζεται δηλαδή μια επόμενη ημέρα οικουμενικής λύσης, δοσμένου του πολιτικού αδιεξόδου. Μια επόμενη μέρα συναίνεσης και ευρωπαϊκής υπευθυνότητας, επιμονής στη δημοκρατική ομαλότητα που αποκλείει ακροδεξιές εκτροπές από τη μια, αλλά αποκλείει επίσης έξαλλες τομές και ρήξεις με τα κεκτημένα της μνημονιακής πορείας της χώρας από την άλλη.

Τι διαφορετικό είναι οι επικλήσεις στο πεφωτισμένο και ευρωπαϊκό τμήμα της δεξιάς, το κλείσιμο του ματιού στον Σπηλιωτόπουλο, στον Αντώναρο, στον Αβραμόπουλο, στη Γιαννάκου;

Τι άλλο είναι οι μονότονα επαναλαμβανόμενες θετικές επισημάνσεις στην καλή δεξιά της μεταπολίτευσης; Τι άλλο είναι οι αναφορές βασικών στελεχών του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ σε πεδία ελάχιστης συναίνεσης; Τι άλλο είναι οι ύμνοι για το δρόμο που χάραξαν Τρικούπης, Βενιζέλος και Καραμανλής;

Τι άλλο είναι οι αναφορές στη σαμαρική δεξιά και τον σαμαρισμό, που όπως και ο μερκελισμός (σε ευρωπαϊκό επίπεδο) αποτελούν τον καλύτερο δρόμο γεφύρωσης των πολιτικών διαφορών; Όταν η κυβερνητική πολιτική υποβιβάζεται σε σαμαρισμό και η ευρωπαϊκή πολιτική σε μερκελισμό, τότε βαθιές και αγεφύρωτες διαφορές μετατρέπονται σε συγκυριακές διαφωνίες με πρόσωπα και ομάδες της εξουσίας.

Βεβαίως αλλιώς ξέρουν να εκφράζονται πολύπειρα στελέχη της Αριστεράς και αλλιώς εκφράζεται (εκτιθέμενος) ένας βουλευτής που κυρίως έτυχε παρά επέλεξε να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Μπορεί τελικά η μοναξιά του Π.Τατσόπουλου να μην είναι -επί της ουσίας- μοναξιά, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι χρήσιμη. Αποτελεί μέσο εκτόνωσης μιας ολοένα διαψευδόμενης αντισυστημικότητας, που ζει το ζωτικό της ψεύδος στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά άμα λάχει τα χώνει αγρίως στον Τατσόπουλο, θεωρώντας τον ντροπή του κόμματος, όνειδος της κοινοβουλευτικής ομάδας, παραχαράκτη των συλλογικών αποφάσεων και άλλα πολλά.

Και φυσικά δεν προκαλεί πλέον εντύπωση ότι οι "κύκλοι της ηγεσίας" πολύ περισσότερο αποδοκιμάζουν τον Γλέζο ή τον Κουράκη, παρά τον Τατσόπουλο. Όπως για τη ΝΔ φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ για τη χρεοκοπία της χώρας (αν και δεν αποφάσισε ποτέ για τη χώρα), έτσι και για την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης φταίει η εσωκομματική αντιπολίτευση για το μπλοκάρισμα του ΣΥΡΙΖΑ (αν και δεν αποφάσισε ποτέ για τον ΣΥΡΙΖΑ).

Λαμπρά.

ΠΗΓΗ: Πέμπτη, 31 Οκτωβρίου 2013, http://www.sxedio-b.gr/index.php/articles/item/438-katsoulas

Προσεύχονται για βροχή και μετά διαμαρτύρονται για τις ψιχάλες

 

Του Βασίλη Χατζηνάκη

 

Στο «Δρόμο της Αριστεράς» της 19/10, σε άρθρο με τίτλο "Συντρίμμια και φαντάσματα, ο νέος πολιτικός κύκλος και οι μεταμφιέσεις του πολιτικού συστήματος", επιχειρείται από τον συντάκτη μια καταγραφή των κινήσεων αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος, μέσω και της – όχι και τόσο διακριτικής – αρωγής του Τύπου που το υπηρετεί.

Η αναφορά σε προηγούμενο άρθρο με τίτλο "Πίσω απ' τη «σκόνη» των καταιγιστικών εξελίξεων", δίνει τον τόνο: «Ήδη, όμως, γίνεται ορατό ότι τόσο η περικοπή του χρέους όσο και η μετάβαση σε μια μεταμνημονιακή φάση μπορεί πλέον να γίνει αντικείμενο χειρισμών και μιας σχετικοποιημένης, φαλκιδευτικής αντιμετώπισης τόσο από την κυβέρνηση και την τρόικα όσο και από άλλους παίκτες του κατεστημένου που δρουν στην κατεύθυνση της ενσωμάτωσης / εξημέρωσης του ΣΥΡΙΖΑ».

Αναγνωρίζεται παρακάτω «η ανάγκη να χτυπηθεί ή να ενσωματωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ» και ως τρωτό σημείο της επιχείρησης αναμόρφωσης του παλιού πολιτικού κόσμου, καταδεικνύεται το ότι «οι πολιτικοί παράγοντες που μπαίνουν μπροστά ή κρύβονται πίσω από τις διεργασίες είναι δοκιμασμένοι και δεν φαίνονται προς το παρόν πιο άφθαρτες λύσεις και εφεδρείες.»

Ο χρόνος που δημοσιεύονται αυτές οι παρατηρήσεις δεν είναι άστοχος. Πράγματι το τελευταίο διάστημα υπάρχει έντονη ρητορική για διαπραγμάτευση από την πλευρά της ΝΔ, την ανάγκη ανασυγκρότησης της οικονομίας και «το τέλος του μνημονίου». Δυστυχώς, αυτό είναι και το μόνο σημείο που δεν είναι άστοχο στο κείμενο.

Ένα από τα κεντρικά προγραμματικά σημεία στην απόφαση του ιδρυτικού συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ τιτλοφορείται «Για μια νέα Μεταπολίτευση», προσαρμογή της προηγούμενης εκφώνησης της ΚΟΕ για μια «Μεταπολίτευση του λαού». Μαζί με τις άλλες διατυπώσεις για ακύρωση του μνημονίου και επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων, η σημερινή φρασεολογία της κυβέρνησης και του αστισμού, μοιάζει με… χοντροκομμένη προβοκάτσια εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Σαμαράς διαπραγματεύεται ή «διαπραγματεύεται», το μνημόνιο «τελειώνει», το έλλειμμα «μηδενίζεται», η ανάπτυξη «έρχεται». Με μισθούς πείνας, την κοινωνία διαλυμένη, τη δημοκρατία τσαλαπατημένη, δεν έχει σημασία, γιατί το μνημόνιο «τελειώνει». Το μετατροϊκανό ξέφωτο μας προέκυψε βαλτότοπος, το τέλος της μεταπολίτευσης υιοθετήθηκε από τον αντίπαλο για να ξηλώσει κάθε λαϊκή κατάκτηση, και ελάχιστα πράγματα έγιναν από την αξιωματική αντιπολίτευση για να αποτραπεί αυτή η εξέλιξη. Η υιοθέτηση του πυρήνα της σκέψης περί «διαπραγμάτευσης» από την πλευρά της κυβέρνησης, είναι σήμερα απότομο τράβηγμα του χαλιού κάτω από τα πόδια του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι όμως και το ξεγύμνωμα μιας ρηχής αντιμνημονιακής τηλεοπτικής αντιπαράθεσης, χωρίς πρόσημο, σχέδιο, συγκεκριμενοποιήσεις, χωρίς αμφισβήτηση του πλαισίου που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία και το λαό στην απελπισία.

Το ζήτημα λοιπόν είναι ποιος διαπραγματεύεται ή ως πού είναι διατεθειμένος να φτάσει; Επιδίωξη είναι η σκληρή ρητορική ή η πραγματική αμφισβήτηση του γύψου που έβαλαν στη χώρα οι δανειστές και η άρχουσα τάξη; Το τέλος του μνημονίου είναι το πέρας της ψήφισης των σχετικών νόμων ή η αντιστροφή των κοινωνικών και οικονομικών επιπτώσεων της χρεοκοπίας;

Στο ρηχό έδαφος που φανατικά παρέμεινε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι προφανές ότι παίζει χωρίς αντίπαλο ο Σαμαράς. Εναλλακτική δεν υπάρχει όσο δεν αμφισβητούνται τα όρια του ευρώ και της ΕΕ, και αυτά τα όρια ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν τα αμφισβητεί, αλλά τα εγγυάται.

Επιπλέον, αν σήμερα αναγνωρίζεται ότι υπάρχει κίνδυνος ενσωμάτωσης για το ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορούμε να μην θυμηθούμε ότι στη διελκυστίνδα για το «πού θα πάει ο ΣΥΡΙΖΑ» κάποιες δυνάμεις έπαιξαν θετικό και κάποιες αρνητικό ρόλο. Η άνευ όρων παράδοση στην αγκαλιά του ευρωπαϊσμού, η ζεστή υποδοχή σε ρετάλια του παλιού πολιτικού συστήματος (πχ Μιχελογιαννάκης), ο θαυμασμός στους πλέον και αποδεδειγμένα συστημικούς εκ των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ (πχ Δραγασάκης), οι γενικόλογες διατυπώσεις για δημοκρατία (που έμειναν εκτεθειμένες από το μερικό ξήλωμα της Χρυσής Αυγής), η καταγγελία ως «οικονομισμού» κάθε προσπάθειας να αποσαφηνιστούν οι προϋποθέσεις μιας παραγωγικής ανασυγκρότησης, έστρωσαν το δρόμο για να αναδύεται ως μονόδρομος το αδιέξοδο.

Το σχήμα "διαπραγμάτευση, αναδιαπραγμάτευση, επαναδιαπραγμάτευση" αν και φοριέται από πολλούς, διατηρεί το γνωστό αποτέλεσμα: μηδέν εις το πηλίκο και η ουρά στα σκέλια.

Ψαλιδίστηκε ταυτόχρονα κάθε δυνατότητα για να υπάρξει ένα πραγματικό πολιτικό ρεύμα διεξόδου, που δε θα μπορούσε παρά να στηριζόταν σε δύο πυλώνες: το Μέτωπο που θα έμπαινε στο κέντρο του και το μεταβατικό πρόγραμμα που αυτό θα καλούσε να εφαρμοστεί. Όλα υποτάχτηκαν σε μια άνευρη φιλολογία που είτε έβλεπε την ειδική μορφή της παγκοσμιοποίησης στην Ευρώπη, την ευρωζώνη, ως οικονομίστικο ζήτημα (πχ Κοτζιάς), είτε υιοθετούσε όλο το παλαιοπασοκικό οπλοστάσιο (πχ Αϋφαντής), που κάτω από μια γενικόλογη «πατριωτική» επίκληση έκρυβε την υποτίμηση του κοινωνικού και ταξικού ζητήματος, το χαρακτήρα της κρίσης, τη διέξοδο προς όφελος των εργαζομένων.

Πατώντας πάνω στα υπαρκτά σακατιλίκια της αριστεράς που αναφέρεται στην ανατροπή, ο μιμητισμός του Ανδρεοπαπανδρεισμού θεωρήθηκε «βουτιά στο πραγματικό» και «ανίχνευση του νέου». Το μέτωπο και το πρόγραμμα θεωρήθηκαν επιστροφή στο παρελθόν και δογματισμός. Και κάθε πολιτική προβολή ρήξεων και ανατροπών καταγγέλθηκε ως πλατφορμισμός. Όλα αυτά κάπου συντείνουν, σε κάτι οδηγούν.

Τόσο στο ζήτημα του μετώπου, όσο και σε αυτό του προγράμματος, οι απαντήσεις που δόθηκαν ήταν από ελλιπείς έως εχθρικές. Η κυβέρνηση της αριστεράς, μετατράπηκε γρήγορα σε κυβέρνηση κοινωνικής και ακόμη πιο γρήγορα σε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Το φλερτ με τον δεξιό και πρώην υπουργό Καμμένο συνέτεινε στο ξέπλυμα του παλιού πολιτικού προσωπικού και στην απολίτικη υπερκομματική "σωτηρία". Το άνοιγμα στην Λ. Κατσέλη βοήθησε στο θόλωμα του ποιοι φταίνε για τον κοινωνικό βόρβορο που ζούμε. Υπήρξαν μεγάλες σιωπές όταν στο κρίσιμο ζήτημα της κατάργησης της δανειακής σύμβασης σημειώθηκε απότομη αλλαγή στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ (και μάλιστα χωρίς πολύ συζήτηση).

ΠΗΓΗ: Τρίτη, 29 Οκτωβρίου 2013, http://www.antapocrisis.gr/index.php/politics/item/977-chatzinakis

Η Γυναίκα της Ζάκυθος*

 

Του Νικήτα Χιωτίνη**

 

Με την παράσταση αυτή, ο Αβδελιώδης δίνει ίσως την σωστότερη ερμηνεία της Γυναίκας της Ζάκυθος του Σολωμού. Αναγνωρίζει το διήγημα αυτό ως διείσδυση στον εσώτερο ψυχισμό του Δυτικού ανθρώπου, που θέλει να αποδεχτεί την ελληνική προσπάθεια ανασύνταξης, δηλ. την ελληνική επανάσταση του -21, με «ορθολογικό» (ρασιοναλιστικό) τρόπο.

Εσωτερική μάχη και αγωνιώδεις εσωτερικές αμφιβολίες, σε ένα και το αυτό πρόσωπο, στον Διονύσιο ιερομόναχο, που εμπεριέχει το «καλό» μαζί με το «κακό», αυτό το τελευταίο με τη μορφή μιας γυναίκας. Ο Διονύσιος Ιερομόναχος είναι βεβαίως ο ίδιος ο ποιητής, που προστατευόμενος από έναν Άγγελο, τον δικό του Άγγελο, δίκην διαρκούς θεϊκής παρουσίας – και βοηθείας – οδεύει προς τη λύτρωσή του ή την αναγνώριση του πραγματικού εαυτού του. Με την διαρκή έτσι παρουσία  του Αγγέλου (του)  φθάνει στην τελική απαλλαγή του από το Κακό και στον τελικό θρίαμβο της Αλήθειας, δια του λυτρωμένου του εγώ. 

Τα παραπάνω δίδονται πειστικά μέσα από έναν μονόλογο, δραματοποιημένη απαγγελία, από την Όλια Λαζαρίδου. Τα σκηνικά επίσης, λιτά και υποβλητικά, συμμετέχουν στην όλη δραματοποίηση της βασανιστικής πορείας προς την λύτρωση και την Αλήθεια, του Διονυσίου Ιερομονάχου. Αυτό όμως που δίνει τον τελικό τόνο του δράματος – διορθώνοντας με τον τρόπο του κάποιες αδυναμίες – είναι η μουσική του Βαγγέλη Γιαννάκη. Είναι ταυτόχρονα προέκταση και φόντο του λόγου του Σολωμού, με τον τρόπο που εκφέρεται από την Όλια Λαζαρίδου. Τον καθοδηγεί και καθοδηγείται από αυτόν.

Το έργο δεν είναι «εύπεπτο», έχει όμως τη δύναμη να μας καλέσει προς μια ενδοσκόπηση του νεωτερικού εαυτού μας (δηλαδή αφορά στις αμφιβολίες του δυτικού Ποιητή και δεν αφορά, π.χ., στον Κανάρη, αυτόν δηλ. που είπε στους συντρόφους του «πάμε για να πεθάνουμε», χωρίς ανάγκη περαιτέρω ερμηνείας του βαθύτερου είναι των τότε Ελλήνων).   

26-10-2013

 

* Θέατρο Τριανόν. Σκηνοθεσία: Δήμος Αβδελιώδης. Ερμηνεύουν:  Όλ. Λαζαρίδου, Δ. Κωτίδου, Δ. Ρούσσου. Μουσική: Β. Γιαννάκης.

 

* Δρ Νικήτας Χιωτίνης, Αρχιτέκτων Μηχανικός, Καθηγητής ΤΕΙ Αθήνας, e-mail: nchiotin@teiath.gr

ΠΑΙΔΙΑ, ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΙΔΙΑ

 

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

 

Για μία ακόμη φορά αμαυρώσαμε τη μνήμη εκείνων που έχυσαν το αίμα τους για την πατρίδα! Μικρότητες αηδιαστικές προβλήθηκαν από τα άκρως αηδιαστικά πλέον ΜΜΕ, τα οποία αναζητούσαν θέμα, ώστε να αποφύγουν να εκφέρουν λόγο για τους αδικαίωτους νεκρούς όχι μόνο του προτελευταίου για τον ελληνισμό έπους (τελευταίο εκείνο της ΕΟΚΑ), αλλά και του πλήθους των προηγουμένων διαχρονικά κατά την τρισχιλιετή συνεχή πορεία του Γένους μας, την οποία τεμαχίζουν σε χρονικές περιόδους που αποσυνδέουν τα όργανα της νέας τάξης πραγμάτων!

Θα ξεκινήσω με στροφή από τον ύμνο προς την ελευθερία του Διονυσίου Σολωμού:

            Μην ειπούν στο στοχασμό τους

            Τα ξένη έθνη αληθινά

            «Εάν μισούνται ανάμεσό τους

            Δεν τους πρέπει ελευθεριά»

Λόγος πολύς για το ποιος θα καθίσει στην εξέδρα των επισήμων και ποιος όχι! Κανένας δεν έθεσε το ερώτημα: Ποιος είναι άξιος να καθίσει; Η απάντηση πονά: Μόνο οι ελάχιστοι επιζώντες ανάπηροι του πολέμου. Οι πλεονάζουσες κενές θέσεις θα έπρεπε να κοσμούνται με φωτογραφίες των ηρώων. Όλοι οι άλλοι θα έπρεπε να κρύβονται, αν ακόμη διέθεταν ίχνος ντροπής για το κατάντημα της χώρας μας!

Τι τέλος πάντων γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου; Δεν γιορτάζουμε το ΟΧΙ; Και όμως όλοι συγχορδισμένοι το παρακάμπτουν δίχως ντροπή, για να προβάλουν την εθνική αντίσταση, αν και ορίστηκε να γιορτάζεται αυτή άλλη ημέρα. Το ΟΧΙ βροντοφώναξε ο λαός μας ενωμένος σε φρενίτιδα ενθουσιασμού δυσερμήνευτη με βάση τον «ορθολογισμό», που διακρίνει εμάς τους ανάξιους απογόνους των ηρώων. Εμείς ακόμη δεν αξιωθήκαμε, όπως όλοι οι άλλοι λαοί έπραξαν, να συγκεντρώσουμε τα οστά τους και να διαμορφώσουμε αξιοπρεπή κοιμητήρια προς ενταφιασμό τους! ΟΙ νεκροί δεν κίνησαν για το μέτωπο ως γαλάζιοι, πράσινοι, ροζ, κόκκινοι. Κίνησαν ως Έλληνες, απόγονοι του Αχιλλέα, του Λεωνίδα, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, του Κολοκοτρώνη, του Παύλου Μελά. Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε, γιατί απωθούμε όλους αυτούς από το νεοελληνικό γίγνεσθαι εξανδραποδίζοντας εμείς οι ίδιοι τη νέα γενιά. Μας ενοχλεί αφάνταστα η θυσία τους, μας είναι ανυπόφορη. Εμείς έχουμε συμβιβαστεί άνευ όρων, έχουμε καταστεί ιδιοτελείς στο έπακρο, απεχθανόμαστε τη θυσία, όπως ο διάβολος το λιβάνι. Θέλουμε όμως να γράψει και για μας η ιστορία πως υπήρξαμε ήρωες! Τρομάρα μας! Ας δούμε λοιπόν ξεκάθαρα, γιατί θέλουμε να παραδώσουμε στη λήθη τους προγόνους μας. Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από το χρονικό του Βασίλη Σαββανάκη, ενός απλού στρατιώτη χωρίς λογοτεχνικές ή άλλες δάφνες. Περιγράφει μια νύχτα στο «μνήμα της Γριάς», ύψωμα που άφησαν την τελευταία τους πνοή από το κρύο αρκετοί στρατιώτες μας.

 «Εκεί που καθόμασταν όρθιοι το κρύο ήταν υπερβολικό και αβάστακτο. Άρχισαν πολλές λιποθυμίες και πολλοί ζητούσαν γιατρούς… Δεν υπήρχε όμως ούτε μια σταλιά νερό, για να βρέξει κανένας το στόμα του. Τα παγούρια που είχαμε ήταν όλα παγωμένα. Ακόμη και εκείνα των αξιωματικών με το κονιάκ ήταν κι' αυτά παγωμένα. Τότε, θυμάμαι, ήρθε κοντά μου ο «γέρος» και μου είπε:

-Εδώ, Βασίλη, όποιος έχει κανένα ζαράλι θα ξοφλήσει.

Οι γιατροί του τάγματος, μπροστά στην απελπιστική κατάσταση και την απαίτηση πολλών αξιωματικών και αντρών, έκαναν τηλεφωνική αναφορά προς τη Διοίκηση ότι: Εδώ πάνω είναι αδύνατη η παραμονή ανθρώπων και περιμένουν απάντηση-διαταγή για σύμπτυξη και επιστροφή στο χωριό… Κάπως καθυστερημένα ήρθε η απάντηση και, το χειρότερο, ήταν αρνητική. Πάση θυσία, όσοι ζήσουν, να πάνε το γρηγορότερο στον προορισμό, που ήταν η κατάληψη του υψώματος Γκοροτόπι».

Ο ίδιος κατέγραψε και τη θερμοκρασία: -38 βαθμοί Κελσίου. Μάλιστα τριανταοκτώ βαθμοί υπό το μηδέν!

Αφιερώνεται σ' αυτούς που ενημερώνονται από τα άφθονα μετεωρολογικά δελτία πριν εξέλθουν να μουντζουρώσουν τους τοίχους με «ηρωικά συνθήματα» εκ του ασφαλούς λόγω γενικευμένης ατιμωρησίας (όχι του συνθήματος βέβαια, αλλά του μουντζουρώματος!). Και αυτοθαυμάζονται ως πολέμιοι του συστήματος, το οποίο εξυπηρετούν τα μέγιστα.

Αφιερώνεται σ' εκείνους, που ελεεινολογούν τον λαό μας για την άκρα συγκαταβατικότητα του έναντι του άλλου, του ξένου, από την εποχή που λάτρευε τον ξένιο Δία ως την άλλη, κατά την οποία γνώρισε τον Χριστό, που δεν είχε που την κεφαλήν κλίνει. Επιχειρούν την εθνική καθαρότητα καταστρέφοντας τους πάγκους μικροπωλητών, τους οποίους αθρόως προωθεί το σύστημα της νέας τάξης πραγμάτων έχοντας ως στόχο να αφανίσει την ιδιοπροσωπεία των λαών. Και όχι μόνο αυτό πράττουν, αλλά και δεν κρύβουν τον θαυμασμό τους για το τέρας που γέννησε η μήτρα του δυτικού ολοκληρωτισμού δικαιώνοντας παράλληλα όλους τους δοσίλογους συνεργάτες των κατακτητών!

Αφιερώνεται σ' εκείνους που διαχειρίστηκαν την εξουσία ως δοτοί από τους εξουσιασστές, οι οποίοι συγκρότησαν το ψευτορωμαίηκο, για να το διαφεντεύουν αυτοί στη θέση του Τούρκου. Σ' αυτούς που καπηλεύτηκαν ασύστολα τα ιερά και όσια του λαού μας πουλώντας εθνικοφροσύνη με το αζημίωτο και στους άλλους που αυτοπροβάλλονται ως υπέρμαχοι της αστικού τύπου δημοκρατίας, η οποία έχει στραγγαλίσει το δικαίωμα επιβίωσης των αποκλήρων του πλανήτη. Σ' όλους όσοι πουλούν ελευθερία και δικαιοσύνη υποκρινόμενοι, καθώς γνωρίζουν ότι το σύστημα απεχθάνεται αυτά τα υψηλά ιδανικά. Σ' όλους αυτούς που έχουν ξεπουλήσει «ειρηνικά» τη χώρα μας στους νέους κατακτητές.  

Αφιερώνεται σ' εκείνους που έχουν υιοθετήσει την άλλη ολοκληρωτική ιδεολογία, η οποία μάχεται με πάθος το έθνος και προβάλλει στους λαούς τον αγώνα για την διεθνή αταξική κοινωνία. Σ' αυτούς που σύρθηκαν κατ' ανάγκη στον πόλεμο γι' αυτό και πρωταγωνιστούν στον σκιασμό του έπους από την εθνική αντίσταση, στην οποία πρωταγωνίστησαν ετοιμαζόμενοι, όπως οι εθνικόφρονες και οι δοσίλογοι, για τον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε.

Αφιερώνεται τέλος στους ποιμένες της Εκκλησίας που πολύ απέχουν από το να διακρίνονται για το φρόνημα των αρχιεπισκόπων Χρυσάνθου και Δαμασκηνού. Ο πρώτος υπήρξε ο πρώτος αντιστασιακός με το τριπλό όχι στο να υποδεχθεί τους κατακτητές στην Αθήνα, στο να παραστεί στη δοξολογία επί τη καταλήψει (άκουσον, άκουσον θράσος δοσιλόγων!) της πρωτεύουσάς μας, στο να ορκίσει την κατοχική κυβέρνηση. Ο δεύτερος αντέδρασε αποφασιστικά στην πρόθεση των Γερμανών για πολιτική επιστράτευση των Ελλήνων.

Μήπως είμαι υπερβολικός, όταν γράφω κατεβείτε κύριοι ή σύντροφοι από την εξέδρα;

                   

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»

Οδός Ερμού

 

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

 

Όπως κάθε πρωί αυτός ο εργάτης

                     στάθηκε μπρος στον καθρέφτη

πήρε το ξυράφι του και ξυρίστηκε

Μετά άρχισε να κόβει τα δάχτυλά του                                      

    και ένα ένα να τα τυλίγει σε μια πετσέτα

Στο δρόμο συνάντησε ένα γενειοφόρο

– Είμαι ο Μαρξ του είπε, μην ξεχνάς

                             πως εσύ είσαι το αφεντικό

Παρακάτω ο Λένιν μ' ένα πολυβόλο

                         θέριζε τα «παλαιά ανάκτορα»

 

Προχώρησε κι έστησε τον πάγκο του

                                                  στην οδό Ερμού

 Έβαλε επάνω τα δάχτυλά του στη σειρά

                                   κι άρχισε να τα πουλάει

 

Κάποιοι μουσικοί

                               στο απέναντι πεζοδρόμιο

        πουλούσαν τις φωνητικές χορδές τους

Δύο πουδραρισμένοι ηθοποιοί

                                     άσπροι σαν αγάλματα

             στέκονταν ακίνητοι στα βάθρα τους                                                

Ένας λαχειοπώλης στο σταυροδρόμι

                          πουλούσε κομμάτια ελπίδας

Ενώ ένας κουλουρτζής πουλούσε

                          λαχταριστά κομμάτια πείνας

Και λίγο πιο κάτω ένα γραφείο τελετών

                   πουλούσε γνήσιο μαύρο θάνατο

Στην οδό Ερμού όλα πουλιούνται

          υλικά και άυλα, ανθρώπινα και θεϊκά

 

Ο Μαρξ στο απέναντι πεζοδρόμιο

           τραβάει τα γένια του αγανακτισμένος

και επιμένει:

-Στον καπιταλισμό όλα πουλιούνται

αλλά μην ξεχνάς

                  ο άνθρωπος δεν είναι εμπόρευμα

Όμως αυτός ο εργάτης,

εδώ κι εκατοντάδες χρόνια

          κάθε μέρα κατεβαίνει στην οδό Ερμού

στήνει τον πάγκο του και πουλάει

                                  τα κομμένα δάχτυλά του

 

Κάποια μέρα πέρασαν κάποιοι αρχάγγελοι

    με τα σπαθιά τους και τις πανοπλίες τους,

τον ρώτησαν ποιος φταίει και οι άνθρωποι

                                          είναι δυστυχισμένοι

Αυτός όμως δεν είχε δάχτυλα στα χέρια του

                           να τους δείξει τον υπεύθυνο

και βγάζοντας μια τρομερή κραυγή

                               τους έδιωξε απ' την αγορά

 

Το βράδυ

            γύρισε στο σπίτι του ευχαριστημένος

αυτή η μέρα, του πήγε καλά  

          είχε πουλήσει όλα τα δάχτυλά του  

                                                         σε καλή τιμή

 

Ξάπλωσε στο κρεβάτι του

Μια αφίσα του Μαρξ

                                     πάνω απ' το κεφάλι του

περιμένει να κοιμηθεί

                                για να μπει στο όνειρό του

Ενώ στον απέναντι τοίχο

                          ο Φρόυντ χαμογελάει πονηρά

γιατί ξέρει πως το όνειρο

             θα ορίσει τελικά την πραγματικότητα

 

Δίπλα του ο Κορνήλιος Καστοριάδης

κουνάει καταφατικά το κεφάλι φωνάζοντας

«η θέσμιση τη κοινωνίας είναι φαντασιακή»

 

Αργά τα μεσάνυχτα τον πήρε ο ύπνος

την άλλη μέρα στην οδό Ερμού πούλησε 

        και τα υπόλοιπα μέλη του σώματός του

Μόνο την καρδιά του κράτησε απούλητη

                            για να μπορεί να ονειρεύεται

 

Μήγαρις και πιστεύει

πως το όνειρό του κάποτε

                                    θα γίνει πραγματικότητα;

Μήγαρις κι έχει ακόμα ταξική συνείδηση;

                       Μήγαρις κι υπάρχει ελπίς ακόμη;

 

                                           7 Οκτωβρίου 2013, Γιάννης Ποταμιάνος

 

* http://toxefwto.blogspot.gr