Χημικοί αεροψεκασμοί και επιπτώσεις στην υγεία

Του Νίκου Κατσαρού*

Όλοι μας έχουμε παρατηρήσει τις γενικές ουρές των αεριωθούμενων αεροπλάνων, που πετούν σε ύψος περίπου 10.000 μέτρων. Oι ουρές αυτές προέρχονται από τα αέρια που εκτοξεύονται από την εξάτμιση τους, τα οποία ψύχονται ακαριαία σε πάγο, στη χαμηλή θερμοκρασία του περιβάλλοντος (θερμοκρασίες χαμηλότερες των -60°C) και στη συνέχεια, εξατμίζονται, δημιουργώντας τις χαρακτηριστικές λευκές ουρές των αεριωθούμενων. Στη συνέχεια, οι λευκές αυτές ουρές γρήγορα διασκορπίζονται και εξαφανίζονται.

Oι «χημικές ουρές» (chemtrails) όμως, που εκτοξεύονται κυρίως από τις εξατμίσεις στρατιωτικών αεροπλάνων τύπου KC-135s και KC-10s και λευκά χωρίς διακριτικά αεριωθούμενα, σύμφωνα με ομολογίες αυτοπτών μαρτύρων, είναι διαφορετικές από τις κοινές λευκές ουρές των επιβατικών αεριωθούμενων.

Παρ' ότι στην αρχή, μοιάζουν με τις συνηθισμένες λευκές ουρές των επιβατικών αεριωθούμενων, αμέσως γίνονται πιο πυκνές, πιο παχιές, απλώνονται στον ουρανό και σχηματίζουν διάφορα χιαστί σχήματα, που ενώνονται μεταξύ τους και σχηματίζουν ένα λεπτό πέπλο, που διατηρείται επί ώρες. Πολλές φορές, σε μέρες χωρίς σύννεφα, μετά από μερικές ώρες πτήσεων πέρα-δώθε, μπορούν να «αλλάξουν» την όψη ολόκληρου του ουρανού. Oρισμένες στιγμές, βγάζουν μεγαλύτερες ποσότητες εκπομπών και σχηματίζουν πολύ πυκνά άσπρα σύννεφα με «ουρές» από κάτω. Tα σύννεφα αυτά σε καμμία περίπτωση δεν μοιάζουν με τους φυσιολογικούς σωρείτες (πυκνά σύννεφα), που συχνά υπάρχουν στον ουρανό, σε χαμηλότερα υψόμετρα. Eκατοντάδες ανθρώπων από τον Kαναδά και τις H.Π.A., την Iσπανία, τις Φιλιππίνες, την Aγγλία, τη Γαλλία, τη Σουηδία, την Oλλανδία, την Iταλία, την Kροατία, την Aυστραλία, το Mεξικό, τη Nέα Zηλανδία και την Aϊτή, έχουν κάνει παρόμοιες μαρτυρίες για τα «chemtrails».

Σε τι αποσκοπούν;

Tο ερώτημα είναι: Τι υπάρχει μέσα σε αυτές τις «χημικές ουρές» και γιατί γίνονται τα πειράματα αυτά; Kανείς δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις με απόλυτη βεβαιότητα στα ερωτήματα αυτά. Yπάρχουν υπόνοιες ότι γίνονται τα πειράματα αυτά, για να ελέγξουν την ατμόσφαιρα και τις καιρικές συνθήκες. O Edward Teller, ο πατέρας της βόμβας υδρογόνου και αντιπυραυλικής ασπίδας (πόλεμος των άστρων) εισηγήθηκε το 1997, στην κυβέρνηση των H.Π.A. τη μείωση του «φαινομένου του θερμοκηπίου», με τη διασπορά μικρών σωματιδίων αλουμινίου σε ολόκληρο τον πλανήτη. Tα «σωματίδια αλουμινίου» ανακλούν και απομακρύνουν τη βλαβερή υπεριώδη ακτινοβολία, αλλά συγχρόνως επιτρέπουν τη θερμότητα της γης να διαφεύγει. O Edward Teller, στη γραπτή εισήγησή του, με τίτλο: «Φαινόμενο του Θερμοκηπίου και εποχή των Παγετώνων: H προοπτική επιρροής της πλανητικής αλλαγής με βάση τη Φυσική» (Global Warming and the Ice Ages: Prospects for Physics-based Modulation of Global Change) τονίζει ότι οι αρνητικές επιπτώσεις από τη Συνθήκη του Kιότο, στην παραγωγή ενέργειας από κάρβουνο και πετρέλαιο, μπορούν να αντιμετωπισθούν, γεμίζοντας τους ουρανούς με φωτοδιασκορπιστικά σωματίδια, όπως το οξείδιο του αργιλίου. H μέθοδος αυτή είναι πολύ φθηνότερη από τον περιορισμό των εκπομπών από τις καύσεις πετρελαίου και άνθρακα.

Eίναι γνωστό ότι από τις καύσεις πετρελαίου και άνθρακα παράγονται αέρια, όπως διοξείδιο του άνθρακα, που αυξάνουν τη θερμοκρασία του πλανήτη. Aυτό ονομάζεται «φαινόμενο του θερμοκηπίου» και με το Πρωτόκολλο του Kιότο, που εγκρίθηκε και στην Παγκόσμια Διάσκεψη του Γιοχάνεσμπουργκ, τον Aύγουστο του 2002, συμφωνήθηκε να μειωθούν μέχρι το 2010, κατά 10%. Oι H.Π.A. δεν υπέγραψαν το Πρωτόκολλο αυτό, διότι σύμφωνα με τον πρόεδρο Bush, κάτι τέτοιο θα είχε αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία των H.Π.A. H αλήθεια είναι ότι οι εταιρείες πετρελαίων των H.Π.A. είναι εκείνες που πίεσαν την κυβέρνηση των H.Π.A. να μην υπογράψει το Πρωτόκολλο του Kιότο και εκείνες παρότρυναν στην αποδοχή αναζήτησης εναλλακτικών λύσεων, όπως αυτή του Dr. E. Teller. Στο πλαίσιο των λύσεων του φαινομένου του θερμοκηπίου, που θα επέτρεπαν τη συνέχιση της χρήσης των πετρελαίων, εγκρίθηκε μια πατέντα, στο όνομα της Eταιρείας «Aεροναυπηγική Hughes» για «ψεκασμούς με τεχνική Welshach, με σκοπό τη μείωση της παγκόσμιας υπερθέρμανσης». Στην πατέντα αναφέρεται πως μικρά σωματίδια οξειδίου του αλουμινίου και άλλα ανακλαστικά σωματίδια θα μπορούσαν να προστεθούν στα καύσιμα των αεριωθούμενων αεροπλάνων και να εκπέμπονται από τις εξατμίσεις αυτών.

Επιπτώσεις στην υγεία

Eνισχυτικό των ανωτέρω είναι ότι μετά από έντονες μαρτυρίες ατόμων, στην πόλη Espanola του Kαναδά, για «χημικές ουρές», ανάλυση του βρόχινου νερού έδειξε υπολείμματα αλουμινίου επτά φορές πάνω από το ανώτερο επιτρεπτό όριο. Σε μια περιοχή πενήντα τετραγωνικών χιλιόμέτρων γύρω από την Espanola, Oντάριο, όπου το 1998, έλαβαν χώρα αεροψεκασμοί, επί μήνες οι κάτοικοι υπέφεραν από έντονους πονοκεφάλους, πόνους στις κλειδώσεις, ζαλάδες, έντονες κρίσεις άσθματος, απώλεια βραχυπρόθεσμης μνήμης, παρόμοια συμπτώματα με εκείνα της γρίππης, αλλά χωρίς πυρετό κ.λπ. H υπηρεσία Δημόσιας Yγείας της Πολιτείας του Oντάριο επιβεβαίωσε τα συμπτώματα αυτά στούς κατοίκους, χωρίς ομως ποτέ να δώσει εξηγήσεις.
Mια άλλη θεωρία είναι ότι οι «χημικές ουρές» περιέχουν μια σκόνη, που βασίζεται στο στεαρικό βάριο. Kάθε κρύσταλλος σκόνης Dyn-O-Gel, που περιέχει στεαρικό βάριο έχει ικανότητα να απορροφά 2.000 φορές το βάρος της σε υδρατμούς και αέρα. Στις 16 Iουλίου του 2001, η εταιρεία Dyn-O-Mat, χρησιμοποιώντας στρατιωτικό αεροπλάνο C-130, έριξε τέσσερις τόνους Dyn-O-Gel στο Διεθνές Aεροδρόμιο του Palm Beach της Φλόριδας και εξαφάνισε ένα σύννεφο θύελλας, που ήταν στη διαδικασία σχηματισμού του. Tο σύννεφο εξαφανίστηκε από τα ραντάρ του αεροδρομίου. H σκόνη Dyn-O-Gel της Dyn-O-Mat μπορεί να εξουδετερώσει ανεμοστρόβιλους και τυφώνες, απορροφώντας υδρατμούς και ενέργεια. H κυβέρνηση των H.Π.A. έδειξε ενδιαφέρον για το πρόγραμμα αυτό, παρά το γεγονός ότι στις 19 Iουλίου, αναφέρθηκε ότι γκρίζα ζελατινώδης ουσία κάλυψε τις ακτές του Palm Beach της Φλόριδας. Eκπρόσωπος της εταιρείας έσπευσε να δηλώσει ότι το υλικό είναι βιοαποικοδομήσιμο και δεν προκαλεί βλάβες στο περιβάλλον. Bέβαια, είναι γνωστό ότι η ενέργεια δεν καταστρέφεται, αλλά μετατρέπεται. Kατά πόσο θα επηρεάσουν την ατμόσφαιρα αυτές οι μετατροπές ενέργειας είναι ένα μεγάλο θέμα.

Έχει επίσης αναφερθεί, ότι στις «χημικές ουρές» περιέχονται μίγματα αλάτων του βαρίου και του αλουμινίου. H μεταβλητή ραδιοπαραβολική εξίσωση (Variable Terrain Radio Parabolic Equation, VTRPE) δείχνει στους πιλότους τι γειτονικά ραντάρ μπορούν ή δεν μπορούν να δουν υπό διαφορετικές μετεωρολογικές συνθήκες. Aερόλυμα αλάτων βαρίου-τιτανίου βελτίωσαν το σύστημα, που χρησιμοποιήθηκε σε επιχειρήσεις στη Λιβύη και τον πόλεμο του Kόλπου.

Οι κυβερνήσεις σιωπούν

Tι λένε οι κυβερνήσεις για τις «χημικές ουρές»; Kαμμία κυβέρνηση στον κόσμο, μέχρι σήμερα, δεν επιβεβαίωσε ότι περιοχές της ραντίστηκαν από «χημικές ουρές». Όποιοι έκαναν ερωτήσεις δεν έλαβαν απαντήσεις. Σε πολλούς έγιναν συστάσεις να μη μιλούν. O Dennis Kucinich, μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων και μέλος της «Eπιτροπής Διατήρησης του Διαστήματος» (Space Preservation Act 2001), εισηγήθηκε τη μόνιμη απαγόρευση οπλικών βάσεων στο διάστημα και ειδικά την απαγόρευση των «χημικών ουρών», τις οποίες χαρακτήριζε «όπλα». Mερικούς μήνες αργότερα, η εισήγηση ξαναγράφτηκε, αλλά οι λέξεις «χημικές ουρές» είχαν σβηστεί…
Έχει επίσης αναφερθεί, ότι με τις «χημικές ουρές» γίνονται βιολογικά πειράματα σε ολόκληρους πληθυσμούς, για να μελετηθεί η αντίδρασή τους σε διάφορους παθογόνους μικροοργανισμούς και ιούς, καθώς επίσης και πειράματα για τη δυνατότητα μαζικού εμβολιασμού του πληθυσμού, σε περίπτωση βιοτρομοκρατικής επίθεσης. Eπίσης έχει αναφερθεί ότι οι χημικές αυτές ουρές περιέχουν χημικές ουσίες, που επηρεάζουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων, προκαλώντας πονοκεφάλους, ζαλάδες, κατάπτωση, ατονία, κατάθλιψη κ.λπ. Mέχρι σήμερα, ενώ οι ενδείξεις καθημερινά αυξάνουν για την ύπαρξη των «χημικών ουρών», καμμία κυβέρνηση δεν επιβεβαιώνει αλλά ούτε και απορρίπτει την ύπαρξή τους ή και τους σκοπούς που επιδιώκουν.

Όπλα μαζικής καταστροφής!

Στην πόλη Wakon της Πολιτείας της Aλάσκας των H.Π.A., διεξάγεται το πείραμα HAARP (High Frequency Active Auroral Research Programme), όπου είναι εγκατεστημένες μια σειρά απο κεραίες μεγάλου ύψους που εκπέμπουν υψηλής συχνότητας ακτινοβολία, η οποία φθάνει στην ιονόσφαιρα και προκαλεί διαρροή φορτισμένων σωματιδίων από την ιονόσφαιρα στη γη, με αποτέλεσμα να προκαλούνται μεγάλης έκτασης βραχυ- κυκλώματα και συνεπώς κάθε αεροπλάνο, πλοίο, τραίνο, μονάδες ηλεκρικής ενέργειας κ.λπ. να τίθεται εκτός λειτουργίας.Tα σωματίδια αλουμινίου και βαρίου των χημικών ουρών, ως καλοί αγωγοί του ηλεκτρισμού, μπορούν να μεταφέρουν τα ηλεκτρικά φορτία σε μεγάλες αποστασεις. Πολλοί εκφράζουν την άποψη ότι αυτά είναι και η επόμενη γενιά όπλων μαζικής καταστροφής, αφού θα μπορούν να αδρανοποιούν οποιαδήποτε περιοχή του πλανήτη. Συγχρόνως, τα σωματίδια αυτά θα μπορούν να προκαλέσουν καταστροφικές πλημμύρες ή και τρομερές περιόδους ξηρασίας, οι οποίες θα ανάγκαζαν τον αμυνόμενο να παραδοθεί, χωρίς ο επιτιθέμενος να χάσει ούτε ένα στρατιώτη. H νέα γενιά όπλων μαζικής καταστροφής θα είναι εκείνα που θα ελέγχουν το κλίμα και οι χημικές ουρές, σε συνδυασμό με το HAARP, θα παίζουν πρωταρχικό ρόλο.

Στην Ελλάδα

Στην Eλλάδα, έχουν γίνει πολλές εκδηλώσεις από την «Επιτροπή Πρωτοβουλίας Πολιτών κατά των χημικών αεροψεκασμών» σε πολλές πόλεις, όπως Aίγινα, Bόλο, Λάρισα, Aθήνα, καθώς και αρκετές ραδιοφονικές και τηλεοπτικές εκπομπές. Έχουν επίσης υποβληθεί πολλές ερωτήσεις στην Eλληνική Bουλή από ΠA.ΣO.K., ΛA.O.Σ., K.K.E., ΣY.PIZ.A., χωρίς όμως να δοθούν ικανοποιητικές απαντήσεις. Aπό Oλλανδό Ευρωβουλευτή υπεβλήθη ερώτηση για τους χημικούς αεροψεκασμούς στον τότε Eπίτροπο Περιβαλλοντος κ. Σταύρο Δήμα, χωρίς ουσιαστική απάντηση. Σε όλους αυτούς που πιστεύουν ότι οι χημικές ουρές δεν υπάρχουν παρά μόνο στη φαντασία ορισμένων ή οτι είναι συνομοσιολογίες, τους ενημερώνουμε ότι τον Oκτώβριο του 2010, στη Nαγκόγια της Iαπωνίας, στο Συνέδριο του O.H.E. (OYNEΣKO) για τη βιοποικιλότητα, εγκρίθηκε ψήφισμα να ανασταλούν οι καθε είδους χημικοί αεροψεκασμοί για τα επόμενα πέντε χρόνια, είτε γίνονται, είτε σχεδιάζονται να γίνουν.

Tο ψήφισμα αυτό υπέγραψε και η Eλλάδα. Mετά από προσπάθειες ενός έτους, ο πρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος της Bουλής κ. Kαρτάλης δέχθηκε την «Επιτροπή πολιτών κατά των χημικών αεροψεκασμών», τον Iούνιο του 2011. Παραδέχθηκε ότι το θέμα ήταν σοβαρό και ότι θα ερχόταν σε επαφή με τα υπουργεία Περιβάλλοντος, Eθνικής Άμυνας, Γεωργίας, Mεταφορών και στη συνέχεια, θα ενημέρωνε την Επιτροπή. Mέχρι τον Mάιο του 2012, όταν διαλύθηκε η Bουλή, ο κ. Kαρτάλης δεν είχε δώσει καμμία απάντηση. Πρίν μερικές ημέρες, το Γενικό Eπιτελείο Aεροπορίας εξέδωσε Δελτίο Tύπου, όπου ανέφερε ότι χημικοί αεροψεκασμοί δεν γίνονται πάνω από τη χώρα μας και οι ουρές των αεροπλάνων που παρατηρούνται είναι μετεωρολογικά φαινόμενα. Ήταν, επιτέλους, μια απάντηση κρατικού φορέα, αλλά πολύ λίγους ικανοποίησε. H απάντηση θα ήταν περισσότερο πειστική, αν είχε και αποτελέσματα μετρήσεων.

* Ο Νίκος Κατσαρός είναι επιστημονικός συνεργάτης στον «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟ» και πρ. Πρόεδρος της «Ένωσης Ελλήνων Χημικών».

ΠΗΓΗ: Παρασκευή, 22 Ιούνιος 2012, http://www.xristianiki.gr/arkheio-ephemeridas/871/khemikoi-aeropsekasmoi-kai-epiptoseis-sten-ugeia.html

Η απορρύθμιση της κοινωνίας και η θρησκεία

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Ένα μεγάλο δίδαγμα του 20ου αιώνα είναι πως τα ιδεολογικά μορφώματα έρχονται και παρέρχονται, αλλά οι θρησκείες παραμένουν ακλόνητες. Ο Κάρολος Μαρξ, μιλώντας για την θρησκεία χωρίς καμμιά απαξιωτική πρόθεση, σε αντίθεση με τους περισσότερους «μαρξιστές» στη συνέχεια, έλεγε τα παρακάτω:

«Η θρησκευτική καχεξία είναι, κατά ένα μέρος, η έκφραση της πραγματικής καχεξίας και, κατά ένα άλλο, η διαμαρτυρία ενάντια στην πραγματική καχεξία. Η θρησκεία είναι ο στεναγμός του καταπιεζόμενου πλάσματος, η θαλπωρή ενός άκαρδου κόσμου, είναι το πνεύμα ενός κόσμου απ' όπου το πνεύμα έχει λείψει. Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού». (Κριτική της Εγελιανής Φιλοσοφίας του Κράτους και του Δικαίου, εκδ. Παπαζήση, 1978).

Ο εμπνευστής του κομμουνισμού θεωρούσε πρέπον ότι αυτή η «απατηλή ευτυχία» πρέπει να αντικατασταθεί από μια ορθολογικά δομημένη ρεαλιστική ευτυχία, εκφράζοντας έτσι το πνεύμα του διαφωτισμού της εποχής του.

Κι όμως, διαψεύσθηκε με την επανεμφάνιση της θρησκείας στην καρδιά της κοινωνικής και πολιτικής σφαίρας.

Μετά την Γαλλική Επανάσταση, οι νεωτερικοί άνθρωποι πίστεψαν ότι μπορεί να εκδιώξουν την θρησκεία από την δημόσια σφαίρα, αλλά αυτή είχε την τελευταία λέξη. Οι Ροβεσπιέροι και οι Κομισσάριοι που την προόριζαν για το μουσείο της ιστορίας εκτίθενται σήμερα οι ίδιοι ως κέρινα ομοιώματα στις αίθουσές του.

Η Γαλλία δεν έπαψε ποτέ να παραμένει πολιτισμικά καθολική, όπως η Ρωσσία του Λένιν έμεινε ορθόδοξη και η Τουρκία του Ατατούρκ επιστρέφει ραγδαία στην μουσουλμανική της ταυτότητα.

Ο Στάλιν το κατάλαβε καλά αυτό τον 20ο αιώνα, όταν, μετά την αρχική υποχώρηση των σοβιετικών στο ανατολικό μέτωπο, απευθύνθηκε στο ορθόδοξο αίσθημα των Ρώσσων για να ανεβάσει το φρόνημα των μαχητών και του λαού, ως άλλος Ιβάν ο Τρομερός.

Στις αρχές του 21ου αιώνα, ήταν ο Ούγκο Τσάβες που σφράγισε την ολοκλήρωση ενός ασταθούς κύκλου επαναστατικών κινημάτων στην ήπειρό του. Γνήσιο τέκνο της «Θεολογίας της Απελευθέρωσης» και των διδαχών του Καμίλιο Τόρες, ο Τσάβεζ αναβάθμισε την μπολιβαριανή παράδοση και την εθνοδημοκρατική εικόνα της Λατινικής Αμερικής διεθνώς. Δίπλα του στάθηκαν και πολέμησαν πολύ πιο αποτελεσματικά τον «αμερικανικό ιμπεριαλισμό» χθεσινοί μαοϊκοί, λενινιστές και οπαδοί του Τσε Γκεβάρα, κάνοντας πράξη αυτό που έλεγε ο Μάο, ότι ο επαναστάτης μέσα στον λαό του πρέπει να κινείται «σαν το ψάρι στο νερό».

Ιδιαίτερα στον ισλαμικό κόσμο, από τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα, το πολιτικό Ισλάμ εκτόπισε τα κοσμικά εθνικοαπελευθερωτικά και μπααθικά κινήματα, καθώς και την μαρξιστική ιδεολογία, από τους κόλπους των αραβικών και μουσουλμανικών κοινωνιών.

Η συνένωση αυτών των τριών πόλων – του εθνικού, του κοινωνικού και του θρησκευτικού – είχε επιχειρηθεί πολλές φορές στο παρελθόν από Μουσουλμάνους πολιτικούς ηγέτες. Όμως, η σύντηξη δεν ήταν εφικτή γιατί επρόκειτο για μια τεχνητή συρραφή που ξέφτιζε εύκολα, ακόμα κι όταν ο όρος «κομμουνισμός» αντικαθίστατο από τον «σοσιαλισμό» προκειμένου να ξεπεραστεί η αντίφαση με το Ισλάμ. Πουθενά στον μουσουλμανικό κόσμο ο εθνικισμός δεν κατάφερε να αφομοιώσει την θρησκεία με τον τρόπο που τελικά το Ισλάμ αφομοίωσε τον εθνικισμό. Για όλα αυτά, και την μεγάλη περιπέτεια του αραβικού κόσμου τον 20ο αιώνα, διαπραγματεύεται με γλαφυρό τρόπο το βιβλίο του Λιβανέζου συγγραφέα Αμίν Μααλούφ, «Η Απορρύθμιση του Κόσμου» (Εκδ. Ωκεανίδα, 2010).

Για χρόνια πιστεύαμε ότι ο κομμουνισμός έχει καθιερωθεί στην Ρωσσία σε βάρος της ορθόδοξης πίστης, κι όμως, προτού συμπληρωθούν καλά-καλά 70 χρόνια, η κομμουνιστική ιδεολογία «είχε ήδη αποβληθεί σαν μόσχευμα που ξεράθηκε» (Μααλούφ) και η ορθόδοξη πίστη ξανάνθισε.

Μιλάγαμε, πριν την δεκαετία του '90, με φίλους από ανατολικές χώρες για τις θρησκευτικές παραδόσεις και αντιμετωπίζαμε μια αλαζονική απαξίωση του στυλ «αυτά έχουν ξεπεραστεί»… Κι όμως, οι ίδιοι που πίστευαν ότι αντιπροσώπευαν τον «νέο άνθρωπο» του σοσιαλισμού, σφάζονταν μετά από λίγο μεταξύ τους για θρησκευτικούς λόγους.

Το γεγονός αυτό, είτε μας αρέσει είτε όχι, ερμηνεύεται από το ότι οι θρησκευτικές καταβολές είναι πιο ανθεκτικές από τις επίκτητες ιδεολογικές πεποιθήσεις γιατί προσφέρουν στους ανθρώπους μια σταθερή και μόνιμη συνέχεια με το παρελθόν τους και την ταυτότητά τους.

Τον Ιούνιο, στην Μόσχα, γιορτάσθηκε πανηγυρικά η 1025η επέτειος του εκχριστιανισμού των Ρώσσων. Ο Ρώσσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, απευθυνόμενος στον ανώτερο ορθόδοξο κλήρο από ολόκληρο τον κόσμο, εκθείασε τους στενούς δεσμούς μεταξύ του Κρεμλίνου και της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ο Πούτιν είναι ο πρώτος Ρώσσος ηγέτης που υποδέχτηκε τόσες πολλές κεφαλές των Ορθόδοξων Εκκλησιών, οι οποίοι εκπροσωπούν πάνω από 227 εκατομμύρια πιστούς, σε μια καθαρά πολιτική κίνηση.

Ο ίδιος είχε διακηρύξει νωρίτερα ότι οι δύο πόλοι που στηρίζεται η δύναμη και η εθνική κυριαρχία της Ρωσσίας είναι οι πυρηνικές της κεφαλές και η ορθόδοξή της παράδοση.

Σε ένα ανάλογο κρεσέντο, ο Ερντογάν είχε πει πριν από χρόνια ότι οι λόγχες της σημερινής Τουρκίας είναι οι χιλιάδες μιναρέδες των τζαμιών της.

Η επιστροφή του Θεού και η αναβίωση του ρόλου των θρησκειών είναι, λοιπόν, intra muros, ακόμα και με το ενδεχόμενο της νεοεποχίτικης «πανθρησκείας», στην προσπάθεια των λαών να αντισταθούν σε ένα διεφθαρμένο παγκόσμιο οικονομικο-πολιτικό σύστημα που τους φθείρει ώς τα βάθη της ψυχής.

Οι κυρίαρχες προτεσταντικές χώρες και ιδίως οι WASP Αγγλοσάξονες των ΗΠΑ είναι αυτοί που μετέτρεψαν το χρήμα σε θεότητα και την απληστία σε ιδεολογία, ξεπερνώντας τους εβραίους συμμάχους τους και γεννήτορές τους.

Πιάνοντας τον σφυγμό της εποχής, ο νέος Πάπας Φραγκίσκος «αφόρισε» το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, την Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου, λέγοντας: «Οι άνδρες και οι γυναίκες πρέπει να είναι στο κέντρο του οικονομικού συστήματος, όπως το θέλει ο Θεός, και όχι το χρήμα», και πρόσθεσε, «Ο κόσμος έχει γίνει ειδωλολάτρης και ο θεός του αποκαλείται χρήμα».

Προφανώς, το Βατικανό έχει καλύτερα αντανακλαστικά από την ξέψυχη ευρωαριστερά, γι' αυτό ο Πάπας επευφημήθηκε έντονα όταν αναφέρθηκε στα δικαιώματα των εργατών και στον προσωπικό όλεθρο που φέρνει η ανεργία.

Ας τα έχουν όλα αυτά υπ' όψιν τους οι υπεύθυνοι θρησκευμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, που συσκέπτονται για τον διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους, ώστε να μην παίξουν άθελά τους το παιχνίδι των εμφυλιοπολεμικών σεναρίων.

Για να γίνει κάποιος δεκτός ως Ναΐτης, έλεγαν στον Μεσαίωνα οι εχθροί του Τάγματος, ο μυούμενος έπρεπε να φτύσει έναν σταυρό! Ελπίζουμε να μην έχει θέσει παρόμοιο όρο και η Τρόϊκα για να γίνει κάποιος πρωθυπουργός στο Ελλαδιστάν.

ΠΗΓΗ: Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Hellenic Nexus, τ.78, Οκτώβριος 2013.

Μέτωπο κατά των ελίτ ή εμφύλιος; (1)

Του Τάκη Φωτόπουλου*

Στον απόηχο του τραγικού θανάτου μέλους της ευρύτερης Αριστεράς στα χέρια οπαδών της ΧΑ, έγραφα, στο κατασυκοφαντημένο από κάποιους στην «Αριστερά» άρθρο της 22/9, «είναι κάλλιστα πιθανό ότι η ΧΑ θα μπορούσε να αποτελέσει ένα τέλειο περισπασμό από τον πραγματικό φασιστικό κίνδυνο που αντιμετωπίζουμε: την ολοκλήρωση της οικονομικής καταστροφής των λαϊκών στρωμάτων στα χέρια της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε) και της ντόπιας ελίτ. Ένα περισπασμό που, στην ανάγκη, θα μπορούσαν να τον εξωθήσουν ακόμη και στα όρια του εμφυλίου πολέμου». Δυστυχώς, η ζοφερή αυτή πρόβλεψη ήδη άρχισε να υλοποιείται, με την στυγερή εκτέλεση εν ψυχρώ  δύο μελών της ΧΑ από εγκληματίες πιστολέρο, που τα ΜΜΕ αποδίδουν σε αριστερή «τρομοκρατική» οργάνωση.

Ιστορικά, η αριστερή «τρομοκρατία» στην μεταπολεμική Ευρώπη, στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, από την 17Ν μέχρι την Γερμανική RAF, στοχοποιούσε βασικά την εξουσία, δηλαδή τις ελίτ και τα όργανά της, και μόνο κατ' εξαίρεση μέλη ακροδεξιών οργανώσεων, π.χ. στην Ιταλία λόγω της μεγάλης, ιστορικά, δύναμης του νεοφασιστικού κινήματος. Η μόνη, επομένως, δικαιολογία που θα μπορούσε να δοθεί από μια πραγματικά αριστερή οργάνωση για παρόμοιες στυγερές δολοφονίες θα ήταν αν τα μέλη της ΧΑ αποτελούσαν μέλη παρακρατικής οργάνωσης στην υπηρεσία των ελίτ, όπως π.χ. η Καρφίτσα, μολονότι ακόμη και τότε θα ήταν βέβαια κτηνωδία η εν ψυχρώ εκτέλεση εκτελεστικών οργάνων από το «λούμπεν», (π.χ. Γκοτζαμάνης), αντί για την εκτέλεση των πραγματικών φορέων της εξουσίας.

Όμως, θα αποτελούσε παγκόσμια πρωτοτυπία να είναι παρακρατική μια οργάνωση που εξελέγη με σημαντικό ποσοστό στη Βουλή, η οποία συνάντησε με την είσοδό της σε αυτή μια συστηματική εκστρατεία της Υ/Ε εναντίον της και σήμερα είναι κάτω από τον ανηλεή διωγμό των ντόπιων ελίτ. Αυτό, ανεξάρτητα, βέβαια, από το γεγονός ότι στο παρελθόν, όταν η δύναμή της στα λαϊκά στρώματα ήταν ασήμαντη, οι ίδιες ελίτ την χρησιμοποίησαν για τους δικούς τους σκοπούς (περισπασμός από την οικονομική κρίση κ.λπ.) Σήμερα είναι προφανές ότι η ΧΑ, όπως και τα εθνικιστικά κινήματα στην Ευρώπη γενικότερα, χάρη στη ρητορική τους κατά των ντόπιων και ξένων ελίτ αλλά και της παγκοσμιοποίησης και της ΕΕ, μέσω της οποίας συνθλίβονται τα λαϊκά στρώματα, έχουν γίνει ο υπ' αριθμόν ένα εχθρός των ελίτ, που τρέμουν τις επικείμενες Ευρω-εκλογές. Αυτό άλλωστε φρόντισε να μας θυμίσει προ ημερών και ο «σοσιαλιστής» γκαουλάιτερ Μάρτιν Σουλτς που κουνούσε απειλητικά το δάκτυλό ενάντια σε κάθε είδους «ακραίο εθνικισμό», τονίζοντας ότι αυτό αφορούσε τόσο την Δεξιά όσο και την Αριστερά. Δηλαδή, ακόμη και το ΚΚΕ που είναι το μόνο κόμμα της Αριστεράς το οποίο έθετε με συνέπεια το θέμα της καταστροφής από την ένταξή μας στην ΕΕ, σε αντίθεση με την εκφυλισμένη «Αριστερά» που μιλούσε για την «Ευρώπη των λαών», ή επαναλάμβανε το παραμύθι για την παγκοσμιοποίηση σαν προστάδιο για την παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση…

Γι' αυτό και προκαλεί απορία το γεγονός ότι τα μέλη μιας γνήσιας αριστερής «τρομοκρατικής» οργάνωσης (17Ν- που κάποτε πολλοί στην «Αριστερά» κατηγορούσαν για παρακρατική, αλλά σήμερα οι «παρακρατικοί» αυτοί σαπίζουν στην φυλακή!) αλλά και τα μέλη άλλων «τρομοκρατικών» οργανώσεων της Αριστεράς που τα ΜΜΕ χαρακτηρίζουν υπεύθυνες για τις εκτελέσεις, δεν διαχώρισαν ακόμη τη θέση τους από παρόμοιες πράξεις που δεν έχουν καμιά σχέση με αριστερή «τρομοκρατία»  και ευτελίζουν καθοριστικά αυτού του είδους την πολιτική δράση στην Ελλάδα. Ιδιαίτερα, όταν οι εκτελέσεις δεν αφορούσαν καν γνωστά στελέχη της ΧΑ, αλλά απλά μέλη της που κτυπήθηκαν όχι πάνω σε κάποια «μάχη», ή έστω για να προστατευθούν κάποια θύματα της οργάνωσης που βρισκόντουσαν κάτω από άμεση επίθεση (π.χ. μετανάστες), αλλά απλώς γιατί ήταν μέλη της οργάνωσης. Ακόμη περισσότερο, όταν δεν υπήρξε η παραμικρή ενέργεια από παρόμοιες οργανώσεις εναντίον των ίδιων των ελίτ και των οργάνων τους (και δεν μιλούμε βέβαια για απλούς αστυφύλακες!) από τότε που άρχισε η οικονομική καταστροφή των λαϊκών στρωμάτων στα χέρια της Υ/Ε και των ντόπιων συνεργατών της.

Τα παραπάνω δεν αποτελούν, βέβαια, δικαιολόγηση οποιουδήποτε είδους τρομοκρατίας, ακόμη και της αριστερής, μολονότι αντιλαμβάνομαι τον πολιτικό χαρακτήρα των σχετικών πράξεων. Όπως έχω αναλύσει σε ειδική μελέτη για το θέμα (Τ.Φ., Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας, 2003), διαφωνώ απόλυτα, για πολιτικούς λόγους, με αυτή την μέθοδο πολιτικής δράσης που δεν έχει καμιά σχέση με τη διαδικασία δημιουργίας συνείδησης αυτό-οργάνωσης από τα λαϊκά στρώματα, στον αγώνα για το κτίσιμο μιας κοινωνίας ισοκατανομής κάθε μορφής εξουσίας, δηλαδή μιας Περιεκτικής Δημοκρατίας. Γι' αυτό και αποτελούν εσχάτη αθλιότητα μιας εκφυλισμένης «αριστεράς» συκοφαντικά σχόλια για τα άρθρα μου σχετικά με την ΧΑ στην «Ε», ότι «ξεπλένουν νεοναζιστές μαχαιροβγάλτες και δολοφόνους» (βλ. π.χ. σχόλια κουκουλοφόρων «αντιφασιστών» στην «αριστερή αντεπίθεση», φιλική ιστοσελίδα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τα οποία έμμεσα υιοθέτησαν οι διαχειριστές της που δεν τα απέσυραν, 3/11/2013)!

Αν όμως δεχθούμε την παραπάνω προβληματική, τότε είναι φανερό ότι κάποια κέντρα στην Υ/Ε και στις συνεργαζόμενες ντόπιες ελίτ  εφαρμόζουν σχέδιο για τη δημιουργία εμφυλιοπολεμικού κλίματος στην Ελλάδα. Όχι αναγκαστικά για να προκαλέσουν εμφύλιο, εκτός εάν δεν καταφέρουν να υποτάξουν πλήρως τα λαϊκά στρώματα στους στόχους τους. Ο βασικός ενδιάμεσος στόχος τους είναι η κατατρομοκράτηση των λαϊκών στρωμάτων, ώστε να επιτευχθεί η απομόνωση των «δύο άκρων» στην Δεξιά και την Αριστερά που θέτουν θέμα εξόδου από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ κ.λπ. – όπως άλλωστε τόνισε πρόσφατα από την Αμερική ο Α. Σαμαράς. Το πολιτικό σκηνικό δηλαδή που στήνουν οι ξένες και ντόπιες ελίτ προφανώς προβλέπει δυο εναλλασσόμενους θιάσους στην εξουσία: στον πρώτο θίασο θα συμπρωταγωνιστούν ΝΔ/ΠΑΣΟΚ και συνοδοιπόροι και στον δεύτερο θίασο ο ΣΥΡΙΖΑ και συνοδοιπόροι. Έτσι, η πλήρης ενσωμάτωση της χώρας στην Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης θα βρίσκεται πάντα στο απυρόβλητο!

* http://inclusivedemocracy.org/fotopoulos/

Κύπρος: ένα βήμα πριν το τέλος

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου*

Είναι τέτοια η κατάσταση, είναι τόσο απίστευτα αυτά που συμβαίνουν σε Ελλάδα, Κύπρο, διεθνώς που κινδυνεύει κάποιος, γράφοντας και αναλύοντάς τα, να μην γίνει πιστευτός, να θεωρηθεί «υπερβολικός», «ακραίος», «κινδυνολόγος»,  «συνωμοσιολόγος».

Για όλα αυτά κατηγορήθηκε ο γράφων κατά καιρούς και για αυτό παραπέμπει τους δύσπιστους στην καταγεγραμμένη αρθρογραφία του 15 χρόνων (τα πέντε τελευταία εύκολα προσβάσιμα στην ιστοσελίδα μας) για την ελληνική εξωτερική πολιτική και το κυπριακό, περιλαμβανομένων και δύο βιβλίων για την Κύπρο, την Μεσόγειο και την παγκοσμιοποίηση, όπου μπορούν να διαπιστώσουν την ορθότητα ή μη των μοντέλων που χρησιμοποιεί και την ακρίβεια των προβλέψεων που έχει κάνει. Αυτό είναι άλλωστε το μόνο αληθινά επιστημονικό κριτήριο, όχι τι μας αρέσει και τι όχι, τι νομίζουμε ή όχι ευλογοφανές, «λογικό».

«Σε ΗΠΑ και Ισραήλ τα πετρέλαια και οι δύο χώρες (Ελλάδα και Κύπρος), στους Ευρωπαίους οι τόκοι, στην Τουρκία η Βόρεια Κύπρος και σε μας τ' αρχ… μας».

Δεν συνηθίζουμε την αναπαραγωγή τέτοιων εκφράσεων κι αν το πράττουμε τώρα είναι γιατί είναι ο μόνος τρόπος να υπηρετήσουμε την αλήθεια. Την παραπάνω έκφραση ακούσαμε πρόσφατα από βετεράνο πρώην Υπουργό, με μακρά θητεία στους κρίσιμους τομείς που άπτονται της εξωτερικής πολιτικής, που θέλησε να συνοψίσει έτσι την τωρινή «στρατηγική εξίσωση» Ελλάδας και Κύπρου.

Είναι τώρα στην Κύπρο που συγκεντρώνονται οι μεγαλύτεροι, πιο άμεσοι κίνδυνοι για τον ελληνισμό, παρόλο που και η μητροπολιτική Ελλάδα δεν πάει πολύ πίσω. Το κυπριακό κράτος έχει ήδη σχεδόν καταλυθεί, μετατρεπόμενο σε αποικία χρέους, ενώ ο κίνδυνος οριστικής, μη αντιστρέψιμης κατάλυσής του μέσω σειράς διαδικασιών (παράδοση ορυκτού πλούτου στο Ισραήλ,  αναγνώριση ντε φάκτο των τετελεσμένων δια του «πακέτου Αμμοχώστου» και, τελικά, μια παραλλαγή του σχεδίου Ανάν) μοιάζει μεγαλύτερος από οποιαδήποτε άλλη στιγμή μετά την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, το 1960. Αλλά δεν ζούμε στην εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όταν οι λαοί δεν είχαν δικαίωμα αυτοδιάθεσης και δεν είχαμε μεταναστευτικές ροές του σημερινού τύπου. Τυχόν κατάλυση του κυπριακού κράτους στις σημερινές συνθήκες σημαίνει τέλος στην ελληνική παρουσία στο νησί (αυτό φαίνεται τρομακτικό και απίθανο, αλλά υποθέτουμε το ίδιο πίστευαν κάποτε οι κάτοικοι της Πόλης και της Ιωνίας). Σημαίνει τέλος του κυπριακού ελληνισμού γιατί το Γένος δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς κράτος στην παγκοσμιοποίηση, γιατί η Αυτοκρατορία (που είναι ο πραγματικός εχθρός της Κύπρου και αυτή που έβαλε στο παιχνίδι και χρησιμοποιεί την ‘Αγκυρα), έχει μεγάλο συμφέρον να αλλάξει τη δημογραφία, για να μην αξιοποιηθεί οποτεδήποτε στο μέλλον το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης από την σημερινή πλειοψηφία του πληθυσμού.

Τα συμβαίνοντα εν Κύπρω δεν έχουν καμιά σχέση με τα όποια οικονομικά της προβλήματα – είναι ανόητο και να το υποθέτει κανείς αυτό. Η Κύπρος είναι οικονομικά ασήμαντη για την ΕΕ, το ίδιο και τα προβλήματά της. Αντίθετα, η Κύπρος ήταν και είναι εξόχως σημαντική για την τεράστια στρατηγική της σημασία. Γι' αυτό η Αυτοκρατορία (βρετανική, αμερικανική ή χρηματιστική) ήθελε/θέλει πάντα να τη διατηρήσει υπό τον ασφυκτικό έλεγχό της από τότε πούβαλε το πόδι της στο νησί, το 1878. Η κατάλυση της κυπριακής ανεξαρτησίας υπήρξε κεντρική βρετανική επιδίωξη ήδη πριν υπάρξει κυπριακή ανεξαρτησία (!!!) και αποτυπώθηκε στον ανεφάρμοστο λαβύρινθο της Ζυρίχης και του Λονδίνου («Ανταλκιδείου Ειρήνης», κατά Ηλία Ηλιού). Αφού δεν το πέτυχε το 1964, ούτε το 1974, με στρατιωτικά μέσα, η Αυτοκρατορία το δοκίμασε το 2002-04 με τα μέσα της παραπλάνησης του λαού, της διαχρονικής υποτέλειας και της «εξαγοράς» του πολιτικού προσωπικού Κύπρου και Ελλάδας για να γίνει δεκτό το σχέδιο Ανάν. Σήμερα, είναι με τα μέσα του χρηματιστικού-οικονομικού και του πληροφοριακού-ψυχολογικού πολέμου που επιχειρείται το ίδιο. Η απόφαση του Eurogroup και του ΔΝΤ τον Μάρτιο, με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον και εν γνώσει του Ισραήλ, δεν ήταν παρά συνέχεια της οικονομικής, πολιτικής και γεωπολιτικής επίθεσης που δέχεται ολόκληρος ο ελληνισμός από την Αυτοκρατορία μετά τον Απρίλιο του 2010 (και προηγουμένως με το σχέδιο Ανάν το 2002-04) και που αποβλέπει (και εν μέρει ήδη πέτυχε) στην κατάλυση της ανεξαρτησίας και κυριαρχίας των δύο κρατών του.

Τύφλα νάχουν Γκουντέριαν και Ναπολέων, μπροστά στα όσα, η Αυτοκρατορία, οι «Πιστωτές» και οι «Προστάτες» μας κάνουν τώρα στην Κύπρο, χωρίς μάλιστα να κινητοποιούν κανένα στρατό, χωρίς κανένα κόστος και με την ευθύνη να επιπίπτει επί των ατυχών θυμάτων τους. Πάρτε τη συνεδρίαση του Eurogroup του Μαρτίου 2013. Αποφασίζοντας το κούρεμα των καταθέσεων, Eurogroup, ΔΝΤ και ΕΚΤ, κλόνισαν θανάσιμα την εμπιστοσύνη των καταθετών στις κυπριακές τράπεζες, άρα τις ίδιες τις τράπεζες, δηλαδή την οικονομία του νησιού, που στηρίζεται κατά το ήμισυ στις τράπεζες, δηλαδή το ίδιο το κράτος. Κανένας στρατός στον κόσμο δεν θα μπορούσε να καταστρέψει, και μάλιστα σε δύο ώρες, το κυπριακό κράτος. Θεωρητικά θα μπορούσαν να το κάνουν με μια πολύ μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση, στην πραγματικότητα όμως μια τέτοια επιχείρηση θα ήταν πολιτικά αδιανόητη και θα είχε πολύ μεγάλο κόστος και, ακόμα άλλωστε και αν γινόταν και πετύχαινε, δεν θα μπορούσε να νομιμοποιηθεί διεθνώς.

 Σα να μην έφτανε η καταστροφή οικονομίας, κοινωνίας και κράτους, με αυτές τις αποφάσεις, οι Πιστωτές και οι Προστάτες φρόντισαν να δέσουν την Κύπρο και οικονομικο-νομικά, με τρόπο που να μη μπορεί να ξεφύγει εις το διηνεκές, δηλαδή χρηματοδοτώντας με ένα τεράστιο ποσό και πιθανώς παράνομα τη Λαϊκή Τράπεζα από την ΕΚΤ, μετά φορτώνοντας την Κύπρου με το χρέος της Λαϊκής και, τελικά, φορτώνοντας το κυπριακό κράτος με ένα μη βιώσιμο χρέος. ‘Όπως γνωρίζουμε από την ελληνική περίπτωση, δυστυχώς πολύ καλά, η αποδοχή και προσπάθεια εξυπηρέτησης μη βιώσιμου χρέους με σύναψη Δανειακών και Μνημονίων σημαίνει ότι καταστρέφεσαι για να υποδουλωθείς!

Θάταν εξάλλου μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθούμε με την ευκαιρία και σε μια ακόμα σοβαρότατη παρενέργεια των αποφάσεων του Μαρτίου, που δεν ήταν άλλη από τη δυνητικά θανάσιμη επίθεση και πάντως σοβαρότατη υπονόμευση της σχέσης Μόσχας και Λευκωσίας, σχέσης ζωτικής σημασίας για την ίδια την επιβίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας, μετά το 1960. Μία μόνο φορά ξανάγινε αυτό το πράγμα, στις ρωσο-κυπριακές σχέσεις, τον Ιούλιο του 1974, όταν η εξουσία στη Λευκωσία  πέρασε υπό τον έλεγχο της αμερικανοκίνητης χούντας του Ιωαννίδη και γνωρίζουμε τι ακολούθησε.

Αλλά οι χρηματοπιστωτικοί «Ναπολέοντες» και «Γκουντέριαν» δεν ήταν ικανοί να αποτελειώσουν την υπόθεση, γι' αυτό επιστρατεύτηκαν τώρα και ολίγοι Ζαμιάτιν, Χάξλευ, ‘Οργουελ. Οι Κύπριοι πολίτες έπαθαν τρομακτικό σοκ από τη συναίσθηση του τι τους έκαναν. Οι επιτιθέμενοι χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν το σοκ που προκάλεσαν για να τους αποκοιμίσουν! Η τακτική αυτή είναι παρόμοια με τις ανακριτικές τεχνικές της Γκεστάπο και με την τεχνική μάρκετινγκ των καπνοβιομηχανιών, που χρησιμοποιούν το άγχος για τις θανάσιμες συνέπειες του καπνίσματος, προκειμένου να προωθήσουν τα προϊόντα τους. Είναι αντίστροφη και πολύ πιο επικίνδυνη από τις τεχνικές χειραγώγησης του δημοψηφίσματος. Τότε γέμισαν τον κόσμο ψέμματα και προσπάθησαν να τον τρομοκρατήσουν με φανταστικές απειλές και κινδύνους. Τώρα, η παραπλάνηση στηρίζεται στην αλήθεια της απώλειας και στην απροθυμία των ανθρώπων να παραδεχτούν ότι η πατρίδα τους καταστράφηκε, με τον ίδιο τρόπο που δεν παραδεχόμαστε την απώλεια ενός συγγενούς ή που οι στρουθοκάμηλοι αγχολύονται με το κεφάλι στην άμμο. Τώρα το πρόγραμμα των Προστατών λέει  στα άτυχα πειραματόζωα, ίσως του πιο προχωρημένου προγράμματος χειραγώγησης κοινωνίας στην ιστορία της ανθρωπότητας:

«Κυττάξτε έχετε χαθεί, αλλά έχετε μία ελπίδα ακόμα, την τελευταία. Τους υδρογονάνθρακες και τη συμμαχία με το Ισραήλ. Αλλά ακόμα και για να μας δώσετε τα αέρια και τα πετρέλαια, πρέπει να λύσετε το κυπριακό» (η κυβέρνηση των ΗΠΑ έκανε δηλώσεις σχετικά με την ανάγκη λύσης του κυπριακού για να γίνει εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων αμέσως μετά τις αποφάσεις του Μαρτίου).

Ταυτόχρονα, προχωράει και η υπόθεση «Αμμόχωστος», που είναι, υπό τους όρους που προτείνεται, μια επιχείρηση επίλυσης ντε φάκτο του κυπριακού με ντε φάκτο αναγνώριση των τετελεσμένων. Αφού, ανοίγοντας το αεροδρόμιο Τύμπου στα κατεχόμενα και απελευθερώνοντας το εμπόριό τους, ουσιαστικά η Κυπριακή Δημοκρατία παραιτείται του τελευταίου πρακτικού μέτρου μη αναγνώρισης της εισβολής και κατοχής. Επιπλέον, η άρση του βέτο στο άνοιγμα περαιτέρω κεφαλαίων της ευρωτουρκικής διαπραγμάτευσης συνεπάγεται αφοπλισμό Αθήνας και Λευκωσίας από το σημαντικότερο διπλωματικό όπλο που διαθέτουν σήμερα, το μπλοκάρισμα της τουρκικής πορείας προς την ΕΕ.

‘Εχουμε υπογραμμίσει επανειλημμένως τις σοβαρότατες επιφυλάξεις μας  για την ενεργειακή πολιτική και τις σχέσεις με το Ισραήλ που αναπτύσσει η Λευκωσία, σχέσεις δορυφοροποίησης και προτεκτοροποίησης, όχι σχέσεις ισότιμης συνεργασίας. Είμαστε – προς καθόλου χαρά, προς βαθύτατη λύπη μας – ίσως οι μόνοι, σε όλο τον ελληνικό χώρο, ή πάντως από τους ελάχιστους που διέβλεψαν ότι κάτι τρομερό θα συμβεί στην Κύπρο την εποχή που όλοι έλεγαν τι καταπληκτικές επιτυχίες έχει κάνει με υδρογονάνθρακες, Ισραήλ και ΑΟΖ. Το τυρί ήταν μεγάλο, η φάκα ακόμα μεγαλύτερη, οι Κύπριοι την κατάπιαν ολάκερη και με όρεξη και ακόμα δεν έχουν καταλάβει τι έγινε – ή, όσοι κατάλαβαν ποιούν την νήσσαν, με το αζημίωτο.

Δεν θα επαναλάβουμε εδώ τη συζήτηση για τις επιλογές ενεργειακής πολιτικής και εξωτερικής στρατηγικής που διέθετε, κάθε χρονική στιγμή, η Κυπριακή Δημοκρατία. Οφείλουμε όμως να επισημάνουμε μερικά πράγματα. ‘Όταν έχεις βαλθεί να εξυπηρετήσεις μη βιώσιμο χρέος και όταν έχεις ήδη καταστεί αποικία χρέους, η εξόρυξη οποιουδήποτε ορυκτού πλούτου είναι πράξη εθνικής προδοσίας, όπως είναι σε περιόδους ξένης κατοχής. Γιατί θα δώσεις τους πόρους στους ξένους, χωρίς να ξεχρεώσεις! Από την άλλη, η Κύπρος διαθέτει δύο ακόμα όπλα για να τη βοηθήσουν να σωθεί, αν θελήσει, κι αυτά είναι οι υδρογονάνθρακες και το, πολύ σοβαρότερο, η γεωπολιτική της θέση (ίσως, αν θέλετε, και τα θεσμικά-πολιτικά δικαιώματα από τη συμμετοχή στην ευρωζώνη, αν θελήσει να τα χρησιμοποιήσει, γι' αυτό και είναι στρατηγικό σφάλμα η αποχώρηση τώρα από το ευρώ με πρωτοβουλία της). Αυτά τα δύο πάνε άλλωστε και μαζί, αφού αυτός που θα εκμεταλλευθεί τους υδρογονάνθρακες, είναι αυτός που θα «καλύψει» στρατιωτικά τον χώρο.

Η Κύπρος δεν πρέπει να δώσει σε κανέναν τους υδρογονάνθρακές της και τον στρατηγικό της χώρο, παρά μόνο εξασφαλίζοντας, σε αντάλλαγμα την απελευθέρωσή της από το μη βιώσιμο χρέος και το καθεστώς αποικίας χρέους. Αν κάνει κάτι τέτοιο το Ισραήλ, ας το συζητήσουμε. Αλλοιώς, γιατί δεν δοκιμάζει η Λευκωσία να το κάνει με τους Ρώσους, τους Κινέζους, τους BRIICS; Χρειάζονται βέβαια πατριώτες για κάτι τέτοιο.

23 Οκτωβρίου 2013

* www.Konstantakopoulos.blogspot.com

ΠΗΓΗ: Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Hellenic Nexus, Νοέμβριος 2013.

SuccEΡΤ story: Στη χώρα μου έχουμε Δημοκρατία

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

Στη χώρα μου έχουμε δημοκρατία. Οι εποχές που χτυπούσαν την πόρτα σου στις 5 το πρωί – και δεν ήταν ο γαλατάς – έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τώρα, όταν χτυπάει το τηλέφωνό σου στις 5 το πρωί, είναι για να μάθεις από τους φίλους σου, από τους συναδέλφους σου, ότι τα ΜΑΤ με προτεταμένα τα οπλοπολυβόλα τους εισέβαλαν στην ΕΡΤ. Για να συλλάβουν το κτίριο…

Στη χώρα μου έχουμε δημοκρατία. Ως εκ τούτου το «μαύρο» στην ΕΡΤ δεν ήταν ένα μέτρο αντιδημοκρατικό. Όχι. Αλλά τότε τι ήταν; Όπως είχε ισχυριστεί το καλοκαίρι ο υπουργός κ.Δένδιας, το «αποφασίζουμε και διατάσσουμε» στην ΕΡΤ, το πολύ – πολύ να ήταν ένα μέτρο λιγάκι… «αντιαισθητικό». Αλλά αντιδημοκρατικό, ποτέ! Το αντιαισθητικό του πράγματος αποκαταστάθηκε χτες. Το φρόντισε ο κ.Δένδιας. Η «αισθητική» της κυβέρνησης αποκαλύφθηκε διά του οργάνου της τάξης που έσπευσε να περάσει χειροπέδες… στην κεντρική πύλη του ραδιομεγάρου!

Στη χώρα μου έχουμε δημοκρατία. Και ως εκ τούτου έχουμε και διαφάνεια. Έτσι ο πρώην εκπρόσωπος της κυβέρνησης του τραπεζίτη Παπαδήμου και νυν υφυπουργός στην κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, αρμόδιος για την ΕΡΤ (σ.σ.: πρόκειται για τον ακομμάτιστο, τον ακηδεμόνευτο, τον αντικειμενικό δημοσιογράφο Παντελή Καψή), είχε φροντίσει να μας προϊδεάσει. Μάλιστα μας είχε προϊδεάσει πριν ακόμα υπουργοποιηθεί από τον κ.Σαμαρά και ενώ ακόμα αρθρογραφούσε στην εφημερίδα «Εθνος», όπου και έγραφε ότι: «…κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πως η τύχη της ΕΡΤ είναι σημαντικότερη από την τύχη της χώρας». Μετά τη σύλληψη των ντουβαριών της ΕΡΤ από 8 διμοιρίες ΜΑΤ, η τύχη της χώρας είναι πλέον εξασφαλισμένη…

Στη χώρα μου έχουμε δημοκρατία. Απόδειξη πρώτη: Το «μαύρο» στη ζωή μας πέφτει με αλλεπάλληλες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Απόδειξη δεύτερη: Ακόμα και όταν οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου έχουν καταπέσει, διότι ποτέ δεν κυρώθηκαν από τη Βουλή ως είχε υποχρέωση η κυβέρνηση, εντούτοις, ακόμα και τότε, τα ΜΑΤ λαμβάνουν οδηγίες να προβούν σε καταδρομική επιχείρηση (!) για να καταλάβουν δημόσια περιουσία στο όνομα της εφαρμογής αυτών των – άκυρων και παράνομων – ΠΝΠ…

Στη χώρα μου έχουμε δημοκρατία. Απόδειξη: Ο πρωθυπουργός της χώρας μου, αυτός που μαζί με τον συγκυβερνήτη του, τον Βενιζέλο, έδωσαν την εντολή για την έφοδο στην ΕΡΤ, δήλωσε πριν μερικές μέρες ότι – μέχρι τώρα – δεν είχε δει ποτέ στη ζωή του φασίστα…

Στη χώρα μου έχουμε δημοκρατία. Που πάει να πει ότι «βασιλεύει» η πολιτική ειλικρίνεια. Για παράδειγμα: Όταν η εφημερίδα «Real News» αποκάλυψε το επερχόμενο «μαύρο» στην ΕΡΤ, και το αποκάλυψε ένα μήνα πριν το διαπράξει η κυβέρνηση, οι ταγοί της ειλικρίνειας (και της δημοκρατίας) το διέψευδαν. Τι διέψευδαν δηλαδή; Μα αυτό που είχαν ήδη αποφασίσει να κάνουν (και το είχαν αποφασίσει ήδη από το πρώτο Μνημόνιο! Διέψευδαν αυτό που λίγο αργότερα από την αποκάλυψη της «Real» το διέπραξαν…

Μνημόνιο (δεύτερη επικαιροποίηση, σελ. 39, 57, 58):

Όπως βλέπετε έχουν προδιαγράψει το κλείσιμο της ΕΡΤ και

τη διάλυση μιας σειράς επιχειρήσεων από το Νοέμβρη του 2010

Επί της ουσίας τώρα:

Το «όχι» στο «μαύρο» στην ΕΡΤ, δεν σημαίνει «ναι» στην διαχρονικά «φαιά» ΕΡΤ – κι ας παριστάνουν μερικοί ότι δεν το καταλαβαίνουν. Δεν υπερασπιζόμαστε την κρατική και κομματοκρατούμενη ΕΡΤ. Την κυβερνητική. Την ΕΡΤ των ημετέρων, των καρεκλοκένταυρων και της διασπάθισης δημόσιου χρήματος. Δεν υπερασπιζόμαστε ούτε την ΕΡΤ του κ. Λιάτσου, ούτε την ΕΡΤ του κ. Λιάρου. Δεν υπερασπιζόμαστε δηλαδή την «ΥΕΝΕΔ» του κ. Κεδίκογλου και της έκαστοτε τρικομματίλας, δικομματίλας ή μονοκομματίλας.

Το «όχι» στο «μαύρο» υπερασπίζεται αυτό που θα έπρεπε να είναι και που μπορεί να είναι η ΕΡΤ: Δηλαδή μια πραγματικά δημόσια ραδιοτηλεοπτική συχνότητα. Μια συχνότητα που η αντικειμενικότητά της, ο πλουραλισμός της, η δημοκρατικότητά της, το ήθος που θα εκπέμπει το πολιτιστικό και ψυχαγωγικό της πρόγραμμα, δεν θα μετριέται με τις μεζούρες της κομματικής χειραγώγησης εκ μέρους των πολιτικών της προϊσταμένων – πολιτικών υπηρετών της αντιλαϊκής πολιτικής και προπαγάνδας.

Το «όχι» στο «μαύρο» και στις «μαύρες» διαδικασίες επιβολής του, υπερασπίζεται το δικαίωμα στη δουλειά δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων, αφού η ΕΡΤ, όπως περιγράφεται στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, δεν ήταν παρά η κορυφή του παγόβουνου της διάλυσης που έχει σχεδιαστεί για όλες τις κρατικές επιχειρήσεις, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα Ταμεία κοκ.

Το «όχι» στο «μαύρο», που εκδηλώθηκε ως κύμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης προς τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, είναι το «ναι» για μια άλλη, πραγματικά δημόσια ΕΡΤ, που μέτρο της προσφοράς της και ζύγι της δημοκρατικότητάς της θα είναι το πώς και το πόσο ανταποκρίνεται στην αλήθεια που βιώνει ο λαός και όχι η κατασκευασμένη «αλήθεια» των πολιτικών κεχαγιάδων και των εργολάβων – προμηθευτών της. Που το προϊόν της τίμιας και σκληρής δουλειάς της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων σε αυτήν, δε θα αλέθεται στις μυλόπετρες των πολιτικών σκοπιμοτήτων της εκάστοτε κυβερνητικής διοίκησης, αλλά θα βγαίνει ανόθευτο στο γυαλί και στο μικρόφωνο, όπως το πάλεψαν οι επί 6 μήνες αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι – απολυμένοι της ΕΡΤ.

Το «όχι» στο «μαύρο» είναι έκφραση του τέλους της ανοχής στην υποκρισία. Ιδού ένα χαρακτηριστικό δείγμα τέτοιας, ασύλληπτης, υποκρισίας:

 http://www.youtube.com/watch?v=YIfNgJiwn3c&feature=player_embedded

Αυτά τα έλεγε ο Κεδίκογλου πριν γίνει υπουργός. Όταν έγινε υπουργός ήταν εκείνος, ο Κεδίκογλου, που εφάρμοσε όσα είχε καταγγείλει… ο Κεδίκογλου, ως αντιπολίτευση.

Εν κατακλείδι:

Λέμε «όχι» στο «μαύρο» και στις μαύρες μεθόδους επιβολής του «μαύρου» γιατί υπερασπιζόμαστε την ΕΡΤ που δεν υπάρχει και την ΕΡΤ που ποτέ μέχρι τώρα δεν υπήρξε! Υπερασπιζόμαστε την ΕΡΤ που και πρέπει και που μπορεί να υπάρξει. Αλλά είναι κατορθωτό, είναι ρεαλιστικό, είναι εφικτό μια τέτοια δημόσια ΕΡΤ να υπάρξει;

Ναι, είναι!

 Όπως ακριβώς είναι κατορθωτό, είναι ρεαλιστικό, είναι εφικτό να υπάρξει πραγματικά Δημόσια Υγεία και Δημόσια Παιδεία. Όπως είναι κατορθωτό, είναι ρεαλιστικό, είναι εφικτό να υπάρξει πραγματικά δημόσιος φορέας ενέργειας. Όπως είναι κατορθωτό, είναι ρεαλιστικό, είναι εφικτό να υπάρξει πραγματικά δημόσιος φορέας επίγειων, θαλάσσιων, εναέριων μεταφορών κοκ. Σύμμαχος για την επίτευξη αυτού του ευγενικού στόχου είναι τόσο το έμπειρο και καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτει η Ελλάδα σε όλους τους τομείς, όσο και οι δυνατότητες της επιστήμης, της τεχνολογίας και της τεχνογνωσίας που διαθέτει και μπορεί να αξιοποιήσει η χώρα.

Η παραπάνω αναγκαία συνθήκη, δηλαδή ότι διαθέτουμε ως χώρα και τα μέσα και τους ανθρώπους για να φτιάξουμε αυτό το Δημόσιο (σ.σ.: που καμία σχέση δεν έχει με το «Δημόσιο» της «Ζήμενς», των υποβρυχίων που γέρνουν, των ρουσφετιών των Κεδίκογλου κοκ), για να μετατραπεί ταυτόχρονα σε συνθήκη όχι μόνο αναγκαία αλλά και ικανή για την επίτευξη του στόχου που περιγράφηκε, απαιτείται η κατανόηση και η συμφωνία πάνω σε μια κρίσιμη «λεπτομέρεια»: Η «λεπτομέρεια» είναι ότι

όπως η πληροφόρηση (μιας και μιλάμε για την ΕΡΤ),

έτσι και το φαΐ,

έτσι και το δικαίωμα στη δουλειά,

έτσι και η θέρμανση,

έτσι και η μόρφωση,

έτσι και το δικαίωμα στη μετακίνηση,

έτσι και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη,

έτσι και η στέγαση,

έτσι και οτιδήποτε καλύπτει ανθρώπινες κοινωνικές ανάγκες, δεν μπορεί να είναι αντικείμενο αγοραπωλησίας. Δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα. Δεν μπορεί δηλαδή να βρίσκονται υπό την κατοχή και την καπιταλιστική ιδιοκτησία του κάθε εργολάβου, του κάθε εφοπλιστή, του κάθε τραπεζίτη, του κάθε καναλάρχη.

Τα παραπάνω σημαίνουν ότι εκείνο που απαιτείται είναι η κατάθεση «μομφής» όχι απλώς απέναντι στο «μαύρο» διαχειριστικό μοντέλο της πολιτικής που εφαρμόζεται. Απαιτείται μομφή στην ουσία αυτής της πολιτικής, δηλαδή η απόρριψη των «μονοδρόμων» και η συνολική ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης, της ΕΕ, των ΔΝΤ, των εντός και εκτός των συνόρων «εργολάβων». 

Ειδάλλως, και εφόσον συνεχιστεί η ενημέρωση, η θέρμανση, οι δρόμοι, τα τηλέφωνα, το νερό, τα πάντα, να ανήκουν στους κάθε λογής «εργολάβους», τότε, η ΔΕΗ, κρατική ή ιδιωτική, θα είναι σαν αυτή που επιβάλει τα χαράτσια. Ο ΟΤΕ θα είναι σαν αυτόν που παράγει κέρδη για την «Ντόιτσε Τέλεκομ». Τα ναυπηγεία θα συνεχίσουν να είναι σαν αυτά τα κουφάρια που έχει καταντήσει η «Κρουπ». Ο ορυκτός πλούτος θα συνεχίσει να χαρίζεται στους «επενδυτές». Και η ΕΡΤ (με ό,τι «ΔΤ» κι αν τη βαφτίσουν) θα είναι σαν αυτή που είχαν φτιάξει μέχρι σήμερα οι νυν και οι πρώην «Κεδίκογλου».

* email: mpog@enikos.gr

ΠΗΓΗ: 08/11/2013 18:56, http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/188750,SuccERT_story_:_Sth_xwra_moy_exoyme_Dhmo.html

Μια κριτική αποτίμηση της κατάστασης που δημιουργήθηκε στα υπηρεσιακά συμβούλια (ΠΥΣΔΕ) το εξάμηνο Μαΐου – Οκτωβρίου 2013.

Του Αντώνη Ναξάκη*

Όλα ξεκίνησαν με την δίωρη αύξηση του υποχρεωτικού ωραρίου των συναδέλφων της (δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης) και την ανακοίνωση του πίνακα πλεονασμάτων ανά ειδικότητα και ανά νομό που εντελώς αυθαίρετα ανακοίνωσε το υπουργείο παιδείας.

Τα ΠΥΣΔΕ της χώρας βρέθηκαν στη δίνη  εξελίξεων, με απαίτηση της κυβέρνησης να γονατίσουν και να δεχτούν αδιαμαρτύρητα τις κυβερνητικές τετελεσμένες αποφάσεις.

Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ δεν ήθελε και δεν μπορούσε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Δεν έκανε το στοιχειώδες να καλέσει τους αιρετούς σε κοινή σύσκεψη ούτως ώστε με ενιαίο τρόπο και πρωτοβουλίες εντός-εκτός των ΠΥΣΔΕ να αντιμετωπιστούν οι κυβερνητικές προκλήσεις. Έτσι το κάθε ΠΥΣΔΕ μόνο του συνεπικουρούμενο από τις  τοπικές κινηματικές πρωτοβουλίες προσπάθησε να αντιδράσει.

Τελικά λίγα ΠΥΣΔΕ πρόβαλαν συστηματικές αντιστάσεις στα κυβερνητικά τετελεσμένα ενώ το ΠΥΣΔΕ Χανίων απέρριψε εντελώς τον πίνακα πλεονασμάτων του υπουργείου τεκμηριώνοντας την θέση ότι στον νομό δεν υπάρχουν πλεονάσματα προσωπικού, με υπόμνημα δέκα θέσεων που έστειλε στο υπουργείο παιδείας.

Το ΠΥΣΔΕ Χανίων (ομόφωνα) δυο φορές ακόμα, την περίοδο Ιουνίου – Ιουλίου απέρριψε την προσπάθεια του υπουργείου για πιστοποίηση πλεονασμάτων στον νομό. Αυτό έγινε κατά τον υπολογισμό νέων οργανικών θέσεων και θέσεων υπεραριθμίας, όπου κοινοποίησε τις νέες οργανικές θέσεις και όχι τις θέσεις υπεραρθμιάς θέλοντας με αυτό να δείξει πάλι πως δεν υπάρχουν πλεονάζοντες στον νομό. Σε αυτό το σημείο οφείλω μια διευκρίνιση: το ΠΥΣΔΕ (ομόφωνα) ποτέ δεν είπε πως δεν θα εφαρμόσει τα Π.Δ. 50 και 100 και πως δεν θα ακολουθήσει κανονικά όλες τις διατάξεις για την άρση της υπεραριθμίας που αποτελούν κατακτήσεις του εκπαιδευτικού κινήματος.

Απλώς δεν κοινοποίησε τις θέσεις υπεραριθμίας δηλώνοντας με αυτό πως δεν υπάρχει πλεονάζον προσωπικό. Οι συνάδελφοι όμως μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να ελέγξουν τις διαδικασίες που τους αφορούσαν (αν είναι υπεράριθμοι, τι θέση παίρνουν, κ.τ.λ).

Η τρίτη φορά που το ΠΥΣΔΕ Χανίων αρνήθηκε να αναγνωρίσει πλεόνασμα προσωπικού στον νομό ήταν οι ημέρες όπου κυκλοφόρησαν τα νέα προγράμματα σπουδών Γυμνασίου – Λυκείου – ΕΠΑΛ όπου οι προϊστάμενοι διατάχθηκαν να υπολογίσουν κενά και πλεονάσματα με βάση τα νέα προγράμματα εντός τριών ωρών!

Το ΠΥΣΔΕ (ομόφωνα) δεν αναγνώρισε τα νέα προγράμματα σπουδών αφού καν δεν είχαν ψηφιστεί και επέμεινε στις θέσεις του πως δεν υπάρχουν πλεονάσματα προσωπικού στον νομό παρά τις πιέσεις και τους εκφοβισμούς από τον περιφερειακό διευθυντή και το υπουργείο.

Ακολούθησαν απαράδεκτες αντισυλλογικές και ιδιοτελείς ενστάσεις και απειλές συναδέλφων (με εισαγγελείς, επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης, κ.τ.λ.) για την μη δημόσια κοινοποίηση των θέσεων υπεραριθμίας. Στον εκβιασμό τα διορισμένα μέλη του ΠΥΣΔΕ υποχώρησαν και κοινοποίησαν τις θέσεις υπεραριθμίας.

Στο σημείο αυτό θέλω να διευκρινίσω τα εξής: όλα τα ΠΥΣΔΕ της χώρας εφάρμοσαν κανονικά και δημόσια τα Π.Δ. 50 και 100 περί υπεραριθμίας και νέων οργανικών θέσεων. Μόνο το ΠΥΣΔΕ Χανίων δεν κοινοποίησε τις θέσεις υπεραριθμίας και τους υπεράριθμους. Ενώ εσωτερικά εφάρμοσε τα Π.Δ. δεν είναι μείζων να αναλωθούμε εδώ εάν αυτό ήταν σωστό ή λάθος. Προσωπικά πιστεύω πως ήταν σωστό μόνο από την πολιτική άποψη του εκπαιδευτικού κινήματος ότι δεν περισσεύει κανείς.

Κατά τα άλλα υπεράριθμοι πάντα θα υπάρχουν. Η υπεραριθμία είναι βασικός παράγοντας μιας υγιούς εσωτερικής κινητικότητας του εκπαιδευτικού συστήματος.  Πρέπει να γίνει κατανοητό πως υπεράριθμός δεν σημαίνει πλεονάζον προσωπικό.

Σήμερα που η διαδικασία και των λειτουργικών τοποθετήσεων έχει σχεδόν ολοκληρωθεί φαίνεται καθαρά η πραγματικότητα. Καταρχήν το ΠΥΣΔΕ Χανίων δικαιώθηκε σε ότι εξαρχής είχε προβλέψει. Όχι μόνο δεν υπάρχει πλεονάζον προσωπικό αλλά σχεδόν από όλες τις ειδικότητες υπάρχουν ελλείμματα και ζητάμε αναπληρωτές.

Όπου εμφανίστηκαν προσωρινές αδυναμίες κάλυψης προσωπικού αφορούσε μόνο συναδέλφους αποσπασμένους από άλλους νομούς (π.χ. ΠΟΕ2, ΠΟΕ3). Επίσης το προσωπικό που διατέθηκε στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση ήταν ελάχιστο χωρίς να παραγνωρίζουμε βεβαία όσους μετατάχθηκαν σε αυτήν.

Επισημαίνω επίσης ότι παρά τις  δυσκολίες λόγω συγκυρίας αλλά και άρνησης συνεργασίας από την διοίκηση της πρωτοβάθμιας, το ΠΥΣΔΕ κατάφερε και φέτος (τρίτη συνεχομένη χρονιά) να τοποθετήσει το διαθέσιμο προσωπικό της δευτεροβάθμιας στη πρωτοβάθμια αφού πήρε τα κενά από την πρωτοβάθμια.

Πρέπει να γίνει επιτέλους κατανοητό πως η έννοια του πλεονάζοντος προσωπικού μπορεί να υπάρξει μόνο  όταν τελειώσουν οι οργανικές τοποθετήσεις, οι λειτουργικές τοποθετήσεις και οι τοποθετήσεις των αποσπασμένων. Όταν τελειώσουν όλα αυτά βεβαίως υπάρχει κίνδυνος εφαρμογής του νόμου Διαμαντοπούλου δηλαδή υποχρεωτικές αποσπάσεις από νομό σε νομό της περιφέρειας.

Γι΄ αυτό το λόγο το ΠΥΣΔΕ Χανίων ευλαβικά δεν έκανε καμία τοποθέτηση αποσπασμένου από άλλους νομούς στον νομό μας πριν τοποθετηθούν όλοι οι συνάδελφοι που ανήκουν σε μας σε λειτουργικές θέσεις. Βέβαια αυτό λένε οι νόμοι και η χρονικότητα των διαδικασιών (Μάιος – Ιούνιος οργανικές τοποθετήσεις, αρχές Σεπτέμβρη οι λειτουργικές, μετά τοποθετήσεις αποσπασμένων) αλλά όπως γνωρίζετε τα αυτονόητα δεν θεωρούνται πάντα αυτονόητα.

Τώρα θα ήθελα να διευκρινίσω ένα ζήτημα που ταλαιπώρησε και παραπλάνησε πολλούς  συναδέλφους από τον φόβο των καταιγιστικών εξελίξεων που γκρεμίζουν την ζώσα καθημερινότητα τους.

Όμως, σήμερα  ελπίζω να έχει γίνει πια κατανοητό, πως η λειτουργία των ΠΥΣΔΕ και η εφαρμογή των νόμων που τα αφορούν δεν επηρεάζει την διαδικασία της διαθεσιμότητας, υποχρεωτικής μετάταξης και απόλυσης μας.

Με το πολυνομοσχέδιο και το άρθρο 82 που αφορά την εκπαίδευση ο υπουργός, με μονομερείς διαπιστωτικές πράξεις, θέτει σε διαθεσιμότητα, υποχρεωτική μετάταξη, και απολύει υπάλληλους του υπουργείου παιδείας.

Οι νόμοι βάση των οποίων λειτουργούν τα ΠΥΣΔΕ στα ζητήματα των υπηρεσιακών μεταβολών συνεχίζουν να εφαρμόζονται ως έχουν για το προσωπικό που παραμένει στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Είναι χαρακτηριστικό πως η πιθανή επαναπρόσληψη συναδέλφων που έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα γίνεται με μόρια που θεσμοθετούνται για πρώτη φορά.

Επίσης η μετακίνηση των υποχρεωτικά μετατασσόμενων γίνεται με νέα θεσμοθετημένη μοριοδότηση διαφορετική αυτής των διαθεσιμοτήτων. Με άλλα λόγια κατασκευάζεται σταδιακά ένα νέο θεσμικό πλαίσιο έξω από την αρμοδιότητα των μέχρι τώρα θεσμοθετημένων οργάνων.

Και ενώ αυτό έγινε εύκολα φανερό, υπήρξαν συνδικαλιστικές δυνάμεις που έκαναν πώς δεν το έβλεπαν επενδύοντας στον φόβο των συναδέλφων την δική τους ύπαρξη. Αντί της μέγιστης δυνατής ενότητας την ώρα της επίθεσης επένδυαν σε κάλπικες διαχωριστικές γραμμές κάνοντας τεράστια ζημιά στα συμφέροντα των συναδέλφων.

Οι αθρόες ετήσιες μετατάξεις στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση ιδίως συναδέλφων της πληροφορικής ήταν προϊόν του φόβου που αυτές οι διαχωριστικές γραμμές προκάλεσαν, με αποτέλεσμα σήμερα να έχουμε έλλειμμα στις ειδικότητες ΠΕ19, 20.

Η αντίληψη ότι το ΠΥΣΔΕ είναι όργανο θανάτου ή ανάστασης, δηλαδή ότι το ΠΥΣΔΕ ή θα μας σώσει ή θα μας καταστρέψει δεν ήταν μόνο λάθος αλλά έχει προκαλέσει μόνιμη βλάβη στο σώμα των εκπαιδευτικών με μακροχρόνιες συνέπειες.

Είναι παραπάνω από φανερός ένας καλπάζων κανιβαλισμός συναδέλφων εναντίον συναδέλφων και συναδέλφων εναντίoν του ΠΥΣΔΕ με μηνύσεις, απειλές, αναφορές στον επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης, που όμοιος δεν υπάρχει σε άλλα ΠΥΣΔΕ.

Και είναι φανερό πως αν το κίνημα μας στα Χανιά είναι τόσο επαναστατικό σε σχέση με τιε άλλες περιοχές, όσο μερικοί διατείνονται, θα είχε ορατά δείγματα αυξημένης αλληλεγγύης. Η πραγματική όμως αλληλεγγύη μετριέται όχι από τις κινήσεις φιλανθρωπίας, αλλά από το πώς συμπεριφέρεσαι μέσα στον εργασιακό χώρο στον διπλανό σου. Στο αν θεληματικά μπορείς να μετριάσεις το ατομικό σου συμφέρον υπέρ του συμφέροντος του συναδέλφου σου. Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν βλέπω έχοντας συνολική εικόνα μέσα από το ΠΥΣΔΕ, αλλά δυστυχώς παρατηρείται τάση για το αντίθετο.

Χανιά, 7 /11/2013

* Ο Αντώνης Ναξάκης είναι αιρετός στο ΠΥΣΔΕ Χανίων

Όταν η κρατική τηλεόραση περνάει στα χέρια των ΜΑΤ

Του Γιώργου Δελαστίκ

Προφανώς ούτε που αντιλαμβάνονται ο Αντώνης Σαμαράς και ο Βαγγέλης Βενιζέλος το μέγεθος της πολιτικής ζημιάς που υφίστανται όταν χρησιμοποιούν τα ΜΑΤ εναντίον του κρατικού ραδιομεγάρου. Αδιαφορούν επίσης για το γεγονός ότι η αστυνομική επιχείρηση που διέταξαν στερείται νομικής βάσης, σε βαθμό που η εισαγγελική αρχή αρνήθηκε να διατάξει αυτήν την κατάληψη του ραδιομεγάρου, αναλαμβάνοντας δηλαδή αυτήν την ευθύνη.

Αρκέστηκε σε απλή παρουσία εισαγγελέα και μάλιστα μόνο κατόπιν γραπτού αιτήματος της ηγεσίας της Αστυνομίας – γι' αυτό και ο εισαγγελέας δήλωνε από το πρωί ότι αυτός μόνο παρίσταται και γι' αυτό δεν σχηματίστηκε δικογραφία. Πέντε μήνες μετά το ολέθριο πολιτικό σφάλμα του κλεισίματος της κρατικής ραδιοτηλεόρασης από την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, πράξη πρωτοφανή στην Ευρώπη και ίσως σε ολόκληρο τον κόσμο υπό συνθήκες δημοκρατίας, η κυβέρνηση ενδέχεται να υποστεί νέο κύμα πολιτικής φθοράς. Το να εμφανίζεται πύλη του περιβόλου της ΕΡΤ σφραγισμένη με… χειροπέδες (!!!) και να κάνει η εικόνα αυτή τον γύρο της Ευρώπης και του κόσμου μέσω των τηλεοπτικών δικτύων, σίγουρα δεν αυξάνει το διεθνές κύρος της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου.

Το να έχουν τα ευρωπαϊκά και άλλα διεθνή τηλεοπτικά κανάλια συνεχή ροή εικόνων από το ραδιομέγαρο που καταλαμβάνουν τα ΜΑΤ, το ραδιομέγαρο στα χέρια των αστυνομικών δυνάμεων χωρίς κανέναν δημοσιογράφο, τους αστυνομικούς τα χαράματα να κάνουν χρήση χημικών εναντίον των δημοσιογράφων και των άλλων εργαζομένων της ΕΡΤ κ.λπ., σε καμιά περίπτωση δεν αυξάνει τα δημοκρατικά διαπιστευτήρια της κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ στην κοινή γνώμη των ξένων χωρών. Στις συνειδήσεις των Ευρωπαίων πολιτών, κυβερνητικές πράξεις αυτού του είδους παραπέμπουν μάλλον σε πολιτικά ανώμαλες περιόδους εκτροπής από τη δημοκρατική αντιμετώπιση καταστάσεων. Η αντιπολίτευση δεν έχασε φυσικά την ευκαιρία που της έδωσαν οι κυβερνητικοί χειρισμοί. Ο ΣΥΡΙΖΑ διά στόματος του ίδιου του αρχηγού του Αλέξη Τσίπρα ανακοίνωσε την κατάθεση πρότασης δυσπιστίας απέναντι στην κυβέρνηση, πράξη που υλοποίησε άμεσα. Η συζήτησή της θα αρχίσει σήμερα το μεσημέρι και θα ολοκληρωθεί με ονομαστική ψηφοφορία τα μεσάνυχτα της Κυριακής. Τη «συρρίκνωση και απαξίωση της δημοκρατίας» και την «πορεία προς την οικονομική καταστροφή» επικαλέστηκε ο Αλέξης Τσίπρας κατά την κατάθεση της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ. «Καταλύεται το Σύνταγμα» με την εισβολή των ΜΑΤ στην ΕΡΤ, ισχυρίστηκε ο αρχηγός των Ανεξάρτητων Ελλήνων Πάνος Καμμένος. «Ένταση του αυταρχισμού και της καταστολής» κατήγγειλε το ΚΚΕ, ενώ για τις συνέπειες που έχει το «αυταρχικό πρότυπο στην εφαρμογή μεταρρυθμίσεων» έκανε λόγο η ΔΗΜΑΡ.

Αντιθέτως, τόσο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου όσο και το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα υποστήριξαν ότι, βάζοντας τα ΜΑΤ να καταλάβουν το ραδιομέγαρο, η κυβέρνηση αποκατέστησε τη συνταγματική νομιμότητα. Επιπροσθέτως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος πρόβαλε την άποψη ότι στέλνοντας τα ΜΑΤ στην ΕΡΤ η κυβέρνηση έκανε και… οικονομία (!), γιατί αλλιώς θα έπρεπε να αγοράσει πανάκριβα μηχανήματα για να καλύψει η κρατική τηλεόραση την εξάμηνη προεδρία της Ελλάδας στην ΕΕ που αρχίζει την 1η Ιανουαρίου. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Μάκης Βορίδης έδωσε σπαραξικάρδια παράσταση στη Βουλή εξηγώντας ότι όσο το ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής τελούσε υπό κατάληψη, η κυβέρνηση δεν μπορούσε να πληρώσει τις αποζημιώσεις σε όλους τους εργαζομένους στην ΕΡΤ που απέλυσε τον Ιούνιο!

Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία υπήρξε ομολογουμένως εξαιρετική στις δηλώσεις που έκανε ευρισκόμενη επί ώρες συνεχώς μπροστά στη φυλασσόμενη από ΜΑΤ πύλη της ΕΡΤ, κατηγόρησε την κυβέρνηση λόγω της αστυνομικής εισβολής για «πραξικόπημα εναντίον της νομιμότητας». Για «πράξη πολιτικής αποσταθεροποίησης» κατηγόρησε την κυβέρνηση και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Βούτσης. Πάντως, πρέπει να παραδεχτούμε ότι το κεφάλαιο της κατάληψης του ραδιομεγάρου της ΕΡΤ στην Αγία Παρασκευή άνοιξε και ουσιαστικά έκλεισε χθες εξαιτίας της κατάθεσης εκ μέρους του Αλέξη Τσίπρα της πρότασης μομφής. Με την κίνηση αυτή η αντιπαράθεση φεύγει από το μαζικό κίνημα και μετατίθεται στη Βουλή, με σίγουρη φυσικά τη συσπείρωση των κυβερνητικών βουλευτών και τη νίκη της κυβέρνησης στην ψηφοφορία.

Πηγή: ΕΘΝΟΣ. Το είδα: Παρ, 08/11/2013, http://www.alfavita.gr/apopsin/…84#ixzz2k3JYcs7f