῾Ο ἀνταγωνισμός στήν Οὐκρανία ἀναδεικνύει τήν ὑποκρισία τῶν ἰσχυρῶν

Του Γιάννη Ζερβού

«…Αὐτὴ τὴ στιγμή, ἰδιαίτερα γιὰ τὴν ἑλληνικὴ κοινότητα, δὲν ὑπάρχει κίνδυνος. Αὐτοὶ ποὺ κυρίως εἶναι στοχοποιημένοι ἀπὸ ἀκροδεξιὰ στοιχεῖα εἶναι οἱ Κομμουνιστές, οἱ ῾Εβραῖοι καὶ οἱ Μοσχοβίτες, ὅπως τοὺς λένε ἐδῶ…».

Αὐτὰ δήλωσε στὴν ἐφημερίδα «ὓὸὰ῝ Νὸἧὖ» τῆς Κυριακῆς 9 Μαρτίου, ὁ κ. Γιῶργος Λιακόπουλος, γενικὸς διευθυντὴς ἑλληνικῆς κατασκευαστικῆς ἑταιρείας στήν Οὐκρανία. Θὰ περίμενε κανείς —τουλάχιστον ὅσον ἀφορᾶ τοὺς ῾Εβραίους— ὅτι τοῦτο θὰ εἶχε «συγκινήσει», ἔστω καὶ κατ᾿ ἐλάχιστον, τὰ «εὐαίσθητα» δυτικὰ Μ.Μ.Ε., τὰ ὁποῖα ὄχι μόνον ἐξεγείρονται σὲ κάθε ὑπόνοια ἀντισημιτισμοῦ, ἀλλὰ καὶ ἔχουν ἀποδεχθεῖ τὴν ποινικοποίηση τῆς ναζιστικῆς προπαγάνδας στὴ Δύση. Τὸ ὅτι τὸ (μέχρι τὸ 2004 ἐπονομαζόμενο «ἐθνικοσοσιαλιστικὸ») κόμμα «Σβόμποντα» διαθέτει στέλεχός του (τὸν ἰδεολόγο τοῦ κόμματος ᾿Ολεξάντρ Σὶτς) ὡς ἀντιπρόεδρο τῆς μεταβατικῆς κυβέρνησης καὶ πέντε ὑπουργοὺς δὲν φαίνεται νὰ ἀπασχολεῖ κανέναν, οὔτε τὸ κράτος τοῦ ᾿Ισραὴλ καὶ τὶς ἑβραϊκὲς ὀργανώσεις. ῾Ο ἐκ τῶν ἱδρυτῶν τοῦ κόμματος ᾿Αντρίι Παρούμπι διορίστηκε γραμματέας τῆς ᾿Επιτροπῆς ᾿Εθνικῆς ᾿Ασφάλειας καὶ ᾿Εθνικῆς ῎Αμυνας, μὲ δεύτερο τῆ τάξει τὸν Ντιμίτρι Γιάρος, ἡγέτη τοῦ «Δεξιοῦ Τομέα», ἄλλου ἀκροδεξιοῦ συνεργαζόμενου κόμματος. ῾Η ἐπιτροπὴ αὐτὴ ἐπιβλέπει τὸ ῾Υπουργεῖο ῎Αμυνας – τοῦ ὁποίου προΐσταται μέλος τοῦ «Σβόμποντα» -, τὶς ἔνοπλες δυνάμεις, τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ νόμου, τὴν ἐθνικὴ ἀσφάλεια καὶ τὶς ὑπηρεσίες πληροφοριῶν.

Συνέχεια →

Στη φωλιά του στήθους

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Στη φωλιά του στήθους του

          ένα χελιδόνι κλώθει τα αυγά του

Αυτός μ’ ένα μολύβι

                        κρεμασμένο για τουφέκι

περιμένει τους νεοσσούς του

                                             να πετάξουν

Να φύγουν κάποιο πρωινό

             ψαλιδίζοντας το φως του Μάη

Κι αυτός

         σηκώνοντας το μολύβι του

                             να ζωγραφίζει ουρανό

κι ανάερες ομορφιές να φτερουγίζουν

Συνέχεια →

Ευθιξία εκτός θέματος*

Του Γιάννη Στρούμπα

Η αντίδραση της Ένωσης Αστυνομικών Αχαΐας στην κριτική που ασκεί η τηλεοπτική σατιρική εκπομπή «Ελληνοφρένεια» στους άντρες των σωμάτων ασφαλείας είναι άλλο ένα δείγμα του απόλυτου πολιτικού αποπροσανατολισμού που χαρακτηρίζει σύσσωμη την ελληνική κοινωνία. Με την ανακοίνωση που εξέδωσε τον προηγούμενο μήνα (Φεβρουάριος 2014), η Ένωση Αστυνομικών Αχαΐας θεωρεί ότι ο ήρωας-αστυνομικός της τηλεοπτικής σειράς παρουσιάζεται σαν «ηλίθιος», με συνέπεια στο πρόσωπο αυτού να διαπομπεύονται στο σύνολό τους οι άντρες της Αστυνομίας. Η προσβλητική σάτιρα εξωθεί την Ένωση στην υποβολή μηνυτήριας αναφοράς εναντίον των συντελεστών της «Ελληνοφρένειας».

Συνέχεια →

Η κατά Χριστόν αγαμία στην ιερωσύνη

Του Δημητρίου Π. Λυκούδη*

Προλαβαίνω και προλαμβάνω εξ αρχής κάθε αντίλογο και αντίρροπη κατάθεση επί όσα θα ακολουθήσουν κατωτέρω, καθώς, ως γνωστόν τοις πάσι, το ως άνω θέμα εμπεριέχει δυσκολίες αναρίθμητες μη δυνάμενες να αρθούν επί της παρούσης, τόσο εξαιτίας της περιορισμένης και μικρής έκτασης του άρθρου όσο και ένεκα εμαυτού και της εμού ανικανότητας να θεο-λογήσω επ’ αυτού.

Συνέχεια →

Σταυροπροσκύνηση και σταυροπροδοσία…

Του παπα Ηλία Υφαντή

Η φιλοσοφία του Σταυρού, μας λέει ο Παύλος, είναι για τους λογοκρατούμενους Έλληνες «μωρία» και για τους σωβινιστές Εβραίους «σκάνδαλο».

Σκάνδαλο, βέβαια ήταν και για τους μαθητές του Χριστού. Οι οποίοι πίστευαν ότι ο Μεσσίας θα γινόταν βασιλιάς ανώτερος του Δαβίδ και θα τους οδηγούσε στην παγκόσμια κυριαρχία.

Για να τους απαλλάξει, λοιπόν, ο Χριστός από αυτή την ουτοπία  και αυταπάτη έσπευσε να τους αποκαλύψει τον αληθινό του προορισμό: Τώρα, που πάμε στα Ιεροσόλυμα τους είπε, θα με συλλάβουν, θα με βασανίσουν, θα με καταδικάσουν και θα με σταυρώσουν…

Συνέχεια →

Το πρόβλημά μας είναι κυρίως πολιτικό

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Το σημερινό πρόβλημα όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και όλης της Ευρώπης – για να μείνουμε σε αυτές – δεν είναι μόνο οικονομικό, είναι κυρίως και πρωτίστως πολιτικό. Με την επιπλέον επισήμανση πως ο βαθμός του οικονομικού προβλήματος είναι άγνωστος, καθ’ όσον αυτό που σήμερα νοούμε ως οικονομία στερείται πεδίου αναφοράς επί της πραγματικής ζωής, κυρίως από τις δεκαετίες του ’70 και του ’80.

Συνέχεια →

Κριμαία: η αρχή του τέλους της Νέας Τάξης

Του Τάκη Φωτόπουλου*

Το δημοψήφισμα της Κριμαίας, όπου αποφασίστηκε η επανένωση με τη Ρωσία, καταδικάστηκε από ολόκληρη την «δημοκρατική» «διεθνή κοινότητα». Δηλαδή, την Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) που εκπροσωπεί τις υπερεθνικές επιχειρήσεις, οι οποίες ελέγχουν την παγκόσμια παραγωγή και διανομή εμπορευμάτων. Η «κοινότητα» αυτή εκφράζεται πολιτικά από τα εγκληματικά κράτη της «Ομάδας των 7» που αιματοκυλούν τον ένα μετά τον άλλο τους λαούς τα τελευταία 25 περίπου χρόνια για να τους ενσωματώσουν στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Δεδομένου μάλιστα ότι η άνοδος της ΝΔΤ ήταν αποτέλεσμα όχι μόνο της ανάδυσης της παγκοσμιοποίησης,  ενός νέου συστημικού φαινομένου που έφερε η μαζική εξάπλωση των υπερεθνικών επιχειρήσεων, αλλά και της παράλληλης κατάρρευσης του «υπαρκτού σοσιαλισμού», η συνέπεια ήταν ένας ιστορικά πρωτόγνωρος μονόπολος κόσμος.

Συνέχεια →

Ένας αριστερός μπορεί να είναι πλούσιος;

Του Ακιλινό Μορέλ (Μετάφραση-παρουσίαση Θανάσης Γιαλκέτσης)*

Συστατικό στοιχείο της ταυτότητας της Δεξιάς είναι η οργανική συνάφειά της με τον κόσμο των «πλούσιων» και των «ισχυρών», η αιμομικτική σχέση ανάμεσα στην εξουσία και το χρήμα. Εγείρεται ωστόσο ένα ερώτημα που αφορά την Αριστερά. Ένα ερώτημα λεπτό: εκείνο της σχέσης με το χρήμα, καθώς και της σχέσης της ελίτ με τον λαό. Ένας πολιτικός της Αριστεράς μπορεί να είναι πλούσιος; Μπορεί να συνδέεται με προσωπικότητες του πλούτου;

Συνέχεια →