Χριστός γαρ εγήγερται ευφροσύνη αιώνιος

Του Δημητρίου Π. Λυκούδη*

Η Ανάσταση του σώματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού αποτελεί την πλέον αξιόπιστη, έγκυρη, αυθύπαρκτη, ζωηφόρα και θεοφόρα απόδειξη και πιστοποίηση, άμα δε και πραγματοποίηση του απολυτρωτικού Του έργου. Επί του Σταυρού ο θάνατος καταλύεται και αφανίζεται και επί του Άδου η φθορά αλλοτριώνεται, μάλλον δε εξαλείφεται και αποδυναμώνεται. Ασφαλώς, ο Κύριος Ιησούς Χριστός προσέλαβε όμοια με εμάς ανθρώπινη φύση και σώμα, ουχί κατά δόκηση ή μετ’ αιθερίου και πλάνου σχήματος. Τουναντίον, σώμα όμοιο με το δικό μας, πλην βεβαίως της αμαρτίας. Παρά δε ταύτα, αν και η φθορά αποτελεί απόλυτη και καθολική απόρροια και φαινόμενο της έκπτωτης φύσεως, το σώμα του Κυρίου Ιησού Χριστού, αν και στην πραγματικότητα είναι νεκρωμένο, ταυτόχρονα, δεν μπορεί να παραδοθεί στη διαφθορά.

Συνέχεια →

Σχολικές αργίες και διακοπές στα εκπαιδευτικά συστήματα της ΕΕ

 Της Μαργαρίτας Ζαγουριανού

Στο δίκτυο Ευρυδίκη καταγράφονται τα εκπαιδευτικά συστήματα της ευρωπαϊκής ένωσης και ο τρόπος λειτουργίας των σχολείων σε όλες τις βαθμίδες. Μεταξύ αυτών και η οργάνωση του σχολικού χρόνου, διακοπές, αργίες έναρξη σχολείων, λήξη κ.ά.

Η καταγραφή αυτή τείνει να είναι επίκαιρη και χρήσιμη για τα ελληνικά δεδομένα λόγω της λευκής βδομάδας.

Συνέχεια →

ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

Του Αλέξανδρου Σταθακιού*

Μέρες που είναι, Πασχαλινές, αρκετοί Έλληνες, πιστεύουμε δεν πιστεύουμε, στρέφουμε  – έστω φευγαλέα – την ματιά μας στην θρησκευτική μας παράδοση και συχνά γεννιούνται μέσα μας σκέψεις και συναισθήματα γύρω από αυτή.

Είτε το αναγνωρίζουμε, είτε όχι, οι περισσότεροι σε ένα μεγάλο τμήμα του εσωτερικού μας πυρήνα παραμένουμε πολιτιστικά Ελληνορθόδοξοι, αφού οι βαθύτερες αξίες μας, «η γωνία θέασης του κόσμου», έχουν επηρεαστεί από ότι η Ορθοδοξία κουβαλάει.

Συνέχεια →

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Το μήνυμα της αναστάσεως του Χριστού αποτελεί τον παιάνα της συντριβής του θανάτου. Ο Χριστός έπαθε και αναστήθηκε, για να μας προσφέρει τη βέβαια ελπίδα ότι μπορούμε και εμείς μετά τον βιολογικό μας θάνατο να ζήσουμε αιωνίως στη βασιλεία Του. Η πίστη σε ζωή μετά θάνατον ήταν βαθειά ριζωμένη σε όλους τους λαούς διαχρονικά. Το μαρτυρεί αυτό ο τρόπος της ταφής, καθώς τον νεκρό συνοδεύουν τα κτερίσματα, αγαπημένα του είδη κατά τον βίο του. Το μαρτυρεί και το πλήθος των δοξασιών, σύμφωνα με τις οποίες ο νεκρός μετέβαινε σε κάποιον άλλο κόσμο. Οι πρόγονοί μας είχαν πλάσει τον μύθο των Μακροβίων μακάρων, λαού, του οποίου ο βίος εκτεινόταν σε χιλιάδες έτη. Παράλληλα θεωρούσαν ως τόπο διαμονής των εναρέτων ανθρώπων τα παραδείσια Ηλύσια πεδία σε αντίθεση προς τα Τάρταρα, το κολαστήριο των κακών.

Συνέχεια →

Η άνοδος του φασισμού και άλλα παραμύθια

Του Τάκη Φωτόπουλου*

Τις τελευταίες εβδομάδες είχαμε και άλλες σημαντικές ενδείξεις για την κατάρρευση των φιλο-ΕΕ κομμάτων, δηλαδή των κομμάτων που είναι πλήρως ενσωματωμένα στην ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, είτε αποκαλούνται «δεξιά», «ακροδεξιά» κ.λπ., είτε, αντίστοιχα, «αριστερά», «οικολογικά» κ.α. Όμως, στην σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι φανερό ότι οι παραδοσιακές ταμπέλες δεν έχουν πια νόημα. Τα δίπολα «αριστερά ― δεξιά» και «σοσιαλισμός/σοσιαλδημοκρατία ― εθνικοσοσιαλισμός/φασισμός» είχαν νόημα μόνο στην περίοδο του έθνους-κράτους, πριν την ανάδυση της παγκοσμιοποίησης τα τελευταία 40 χρόνια. Όταν, δηλαδή, υπήρχαν ακόμη κράτη με στοιχειώδη εθνική κυριαρχία να καθορίζουν την οικονομική πολιτική τους.

Συνέχεια →

Όπως ο ψαράς

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Είναι μαύρο το βάραθρο,

                             είναι βαθύ το σκοτάδι

και μέσα του κατακρημνίζεται το φως

Δώστε του ένα βουνό

                                και θα ξεράσει λάβα

Δώστε του ένα αστέρι

                             και θα κεράσει έκρηξη

  Συνέχεια →

Η δίκη του Χριστού – Μια νομική ανάλυση

Του Χρήστου Δερμοσονιάδη (Δικαστή)

Όταν ο Πιλάτος βεβαιώθηκε για την αθωότητα του Χριστού και θέλησε να τον απολύσει τότε οι Ιουδαίοι φώναξαν: «Ημείς νόμον έχομεν και κατά τον νόμον ημών οφείλει αποθανείν, ότι Θεού υιόν εαυτόν εποίησε.» (Ιωάν. 10′ 7). Αυτή είναι και η σημερινή θέση των Εβραίων. Ισχυρίζονται ότι ο Χριστός παρέβη πράγματι το Μωσαϊκό Νόμο και δίκαια κατεδικάσθη σε θάνατο.

Είναι δυνατόν όμως η ανθρώπινη Δικαιοσύνη να έφθασε σε τέτοια αντίθεση προς τη Θεία Δικαιοσύνη ώστε να καταδικάσει σε θάνατο τον ίδιο το Θεό και εν ονόματι του Νόμου να θανατώσει το Δημιουργό; Το βασικό λοιπόν ερώτημα είναι αν η δίκη του Χριστού ήτανε μία δίκαιη δίκη, κατά το ανθρώπινο μέτρο, αν δηλαδή έγινε σύμφωνα με το νόμο και τη δικονομία.

Συνέχεια →

Περί του Αγίου Φωτός και της μεταχείρισής του…

Από το «Θρήσκευε και επαναστάτησε»*

Μέρες που είναι (είμαστε εντός της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας) έπεσε στην αντίληψη μου άρθρο του Νίκου Δήμου με τίτλο “Αντικληρικισμός και αντικομμουνισμός” στον ιστότοπο Protagon το οποίο κλείνει με την εξής παράγραφο:

“Όσο πλησιάζει το Πάσχα και σκέπτομαι πως πάλι θα ξοδέψουμε χρήματα για να φέρουμε το (δήθεν) Άγιο Φως και να το υποδεχθούμε με τιμές αρχηγού κράτους, γίνομαι εμμανής αντικληρικός. Και υποθέτω πως το ίδιο θα γινόταν και ο Ιησούς, που από ότι ξέρουμε, δεν πίστευε σε ειδωλολατρικά σύμβολα – και μάλλον θα μοίραζε τα χρήματα στους φτωχούς.”

Συνέχεια →

Γολγοθάς: η ρήξη με το μηδέν

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου*

 Γολγοθάς σημαίνει ανηφόρα προς το μηδέν. Σημαίνει ότι μαζεύεις όλη σου τη δύναμη για να σηκώσεις το ένα σου γόνατο, κατόπιν το άλλο γόνατο, ξανά το πρώτο, και πάει λέγοντας, αλλά προς τι; Μαρτυρικός δρόμος, προς μαρτυρικό εκμηδενισμό.

Συνέχεια →