Παράπλευρη απώλεια

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Πάντα ωρυόμενος

πάντα εξεγερμένος

θιασώτης του νέου,

ιερολοχίτης οπλομάχος

δικαιώθηκε

Συνέχεια →

Η χριστοκτονία των πατριδοκτόνων…

Του παπα Ηλία Υφαντή

Άκουσα τον κ. Σαμαρά να άδει μαζί με άλλους τα εγκώμια του Επιταφίου. Και μάλιστα, αν δεν με απάτησε η ακοή μου, έψαλλαν τη συγκεκριμένη στιγμή το εγκώμιο: «Ω της παραφροσύνης και της χριστοκτονίας της των προφητοκτόνων».

Βέβαια, κάποιοι, στην προκειμένη περίπτωση, λένε ότι ο κ. Σαμαράς τα τέτοιου είδους θρησκευτικά ρεσιτάλ τα δίνει για λόγους ψηφοθηρικούς. Όπως, βέβαια συνέβη και πριν από καιρό, όταν πήγε στο Άγιο Όρος…

Το πρόβλημα όμως που τίθεται είναι πως συμβιβάζεται ο ένθερμος, όπως δείχνει, χριστιανικός του ζήλος με τη σιωνιστική του, όπως λέγεται, ταυτότητα. Όπως βέβαια και άλλων επίδοξων «σωτήρων» μας. Όπως, για παράδειγμα, του συμφοιτητή του στο Χάρβαρτ κ. Παπανδρέου. Τον οποίο και αυτόν τον είδαμε να εκδηλώνει παραπλήσια τα θρησκευτικά του αισθήματα, σε ανάλογες περιπτώσεις.

Συνέχεια →

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Οι ισχυροί νικητές του Β΄ μεγάλου πολέμου καθόρισαν να γιορτάζεται η λήξη του την 9η Μαΐου. Δεν γνωρίζουμε πώς γιορτάζουν οι ηττημένοι και κυρίως οι Γερμανοί την επέτειο, πάντως και στις χώρες που πολέμησαν στο πλευρό των νικητών ο εορτασμός είναι άκρως υποτονικός. Λίγοι πλέον είναι οι επιζώντες της εποχής εκείνης. Οι κατά πολλοί πολυπληθέστεροι επίγονοι αρχίζουν να λησμονούν ακόμη και την περίοδο του ψυχρού πολέμου, κατά την οποία συχνές ήταν οι αφορμές που έδειχναν ότι θα επακολουθούσε θερμός. Η Ευρώπη κυρίως αλλά και περιοχές σε άλλες ηπείρους είχαν διαχωριστεί στις δύο ισχυρές πολιτικοστρατιωτικές συμμαχίες, θεμελιωμένες στις δύο κυρίαρχες ιδεολογίες των κατ’ ανάγκη συμμάχων, οι οποίοι άρχισαν να αλληλοϋποβλέπονται πριν ακόμη συνθηκολογήσουν οι ηττημένοι.

Συνέχεια →

Τι γυρεύουν οι Ρομά, τόσα χρόνια, στα Πανεπιστήμια; (Μέρος Γ΄)

Το πανεπιστήμιο και η αξιοποίηση των προγραμμάτων

Του Γιώργου Μαυρογιώργου*

Σε προηγούμενη ανάλυση αναδείξαμε την άποψη ότι τα συγκεκριμένα προγράμματα με στόχο την «Ένταξη των παιδιών με πολιτισμικές και γλωσσικές ιδιαιτερότητες στο εκπαιδευτικό σύστημα» (Παλιννοστούντων / αλλοδαπών, τσιγγανοπαίδων και ομογενών) είχαν χαμηλή έως ανύπαρκτη συνέργεια μεταξύ τους. Αυτή η διαπίστωση είναι σημαντική, καθώς η συνέργεια συνδέεται με την αποτελεσματικότητά τους και την αποδοτικότητά τους, σχετικά με την πρόσβαση, τη φοίτηση και τη σχολική επιτυχία των μαθητών που προέρχονται από τις συγκεκριμένες ομάδες αναφοράς. Στο κείμενο αυτό, θα ασχοληθούμε με τον τρόπο με τον οποίο το Πανεπιστήμιο, γενικά, αντιμετωπίζει τα σχετικά προγράμματα. Θα κάνουμε ορισμένες γενικές επισημάνσεις  και θα αναφερθούμε παραδειγματικά, όπου προσφέρεται στο πρόγραμμα που έχει ως ομάδα-στόχο τα παιδιά Ρομά.

Συνέχεια →

Εκφασισμός και φασισμός-μαϊμού

Η άνοδος του φασισμού και άλλα παραμύθια (2)

Του Τάκη Φωτόπουλου*

Η ανηλεής σφαγή τουλάχιστον 46 άοπλων διαδηλωτών στην Οδησσό από τους πραξικοπηματίες της Χούντας του Κιέβου, την οποία διόρισε η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) των γνωστών εγκληματιών Ομπάμα (νομπελίστα Ειρήνης!), Άστον κ.λπ., είναι στην πραγματικότητα η απόλυτη απόδειξη του εκφασισμού της Υ/Ε. Στόχος της ήταν η κατατρομοκράτηση του λαού της Ανατολικής Ουκρανίας που σήμερα κινητοποιείται με αιτήματα όχι μόνο εθνικής αλλά και κοινωνικής απελευθέρωσης, ώστε να υποταχθεί στα σχέδια της Υ/Ε και των εκτελεστικών οργάνων της στο  Κίεβο. Την ίδια φασιστική τακτική ανηλεών σφαγών άλλωστε χρησιμοποίησε η ίδια Υ/Ε στη Λιβύη χθες, καθώς και στη Συρία σήμερα, εφόσον μόνο με ανάλογες σφαγές μπορεί να υποτάξει τους αντιστεκόμενους Λαούς που μάχονται για την οικονομική και εθνική ανεξαρτησία τους, ενάντια στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

Συνέχεια →

Η θέση των ζώων στην Ορθοδοξία

Του Ανδρέα Χατζηχάμπη*

Η διατάραξη της σχέσεως του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον οδήγησε και στην αλλοτρίωση της σχέσεώς του με τα ζώα. Συχνά η ζωοφιλία οδήγησε στην ζωολατρία με φυσικό επακόλουθο την λατρεία της κτίσης παρά τον κτίσαντα. Πόσο αποδεκτές όμως από την Ορθοδοξία είναι τέτοιες συμπεριφορές;

Στις μέρες μας παρατηρούνται κοινωνικά κινήματα για την προστασία των ζώων και των δικαιωμάτων τους, αλλά επίσης αναπτύσσονται σε παγκόσμιο επίπεδο και φιλοσοφικές συζητήσεις, για να δικαιολογήσουν ή όχι την ορθότητα και την αναγκαιότητα της εισαγωγής ενός συστήματος δικαιωμάτων των ζώων, ανάλογου με αυτό των δικαιωμάτων του ανθρώπου.

Συνέχεια →

Σε κατοχή μέχρι το 2052

ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΚΑΤΑΡΤΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ

Η Ελλάδα, που έχει δανειστεί, θα βρίσκεται σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας από την Ε.Ε. έως ότου αποπληρώσει το 75% των δανείων

Του Αλέξανδρου Κλώσσα*

Σε σκληρή ευρωπαϊκή εποπτεία και με το νόμο, τουλάχιστον μέχρι το 2052, εισέρχεται η ελληνική οικονομία μετά την υιοθέτηση της περίφημης Κοινοτικής Οδηγίας 85, η οποία ενισχύει την προληπτική παρακολούθηση και την άμεση παρέμβαση από την Κομισιόν για τη διόρθωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και τη μείωση του δημοσίου χρέους. Παράλληλα προβλέπει την επιβολή κυρώσεων σε περίπτωση μη συμμόρφωσης των κρατών-μελών.

Συνέχεια →

Γιατί απορρίπτουμε την καθεστηκυία πολιτική;

Του Νίκου Ηλιόπουλου   

I

1. Τι είναι η καθεστηκυία πολιτική; Είναι οι εκλογές, τα πολιτικά κόμματα, τα συνδικάτα, και οι άνθρωποι, επαγγελματίες συνήθως στα κόμματα και τα συνδικάτα, οι οποίοι συμμετέχουν και συμβάλλουν στη λειτουργία τους. Είναι το πολιτικό καθεστώς που κυριαρχεί σήμερα όχι τόσο λόγω της απουσίας ανοιχτής αμφισβήτησης όσο λόγω έλλειψης μιας αξιόπιστης εναλλακτικής λύσης.

2. Αυτό το πολιτικό καθεστώς αυτοανακηρύσσεται δημοκρατικό. Ποιο είναι στα χαρτιά το υπέρτατο επιχείρημά του; Το ότι ο λαός είναι η πηγή της εξουσίας. Ποια είναι όμως στην πράξη η πηγή της νομιμοποίησής του; Οι εκλογές. Δηλαδή, με ακριβείς και αδιαμφισβήτητους όρους, η ψήφος των πολιτών (εκλογέων/θεατών) κάθε 4 χρόνια για να εκλέξουν αυτούς που θα αποφασίζουν αντί για αυτούς επί 4 χρόνια. Οι εκλογείς δεν αποφασίζουν για τις βασικές κατευθύνσεις της κοινωνίας και τους νόμους που την αφορούν, υποδεικνύουν απλώς τα πρόσωπα που θα αποφασίζουν για λογαριασμό τους.

Συνέχεια →

Ἡ Ὀρθοδοξία

(+) Του Νίκου Καρούζου

Γλυκὸ ποὺ εἶναι τὸ σκοτάδι στὶς εἰκόνες τῶν προγόνων
ἄμωμα χέρια μεταληπτικὰ
ροῦχα ποὺ τ᾿ ἄδραξεν ἡ γαλήνη καὶ δὲ γνωρίζουν ἄνεμο
βαθιὰ τὸ ἐλέησον ἀπ᾿ τοὺς ἄυλους βράχους
τὰ μάτια σὰν καρποὶ εὐωδᾶτοι.

Συνέχεια →

Γράμμα από την Αστυπάλαια

Της Βασιλικής Νευροκοπλή

Σάββατο πρωί το αεροπλάνο προσγειώνεται στην Αστυπάλαια και τρεις νεαρές γυναίκες μας παραλαμβάνουν απ’ το αεροδρόμιο. Η μία είναι δασκάλα κι οι άλλες δύο νηπιαγωγοί. Καμιά δεν είναι ντόπια. Απ’ τη Θεσσαλονίκη η μια, απ’ την Καστοριά η άλλη κι απ’ τη Σίφνο η τρίτη. Εκτός απ’ αυτήν που είναι αναπληρώτρια και μετακινείται κάθε χρόνο, οι άλλες δύο είναι αποφασισμένες να στεριώσουν εδώ. Δεν είναι όμως οι μόνες. Τις επόμενες μέρες θα γνωρίσουμε πολλούς νέους ανθρώπους που είτε σαν νύφες και γαμπροί είτε επειδή βρήκαν κάποιο καλοκαίρι δουλειά, έμειναν εδώ και δεν το έχουν σκοπό να φύγουν. Μα τι κάνουν σ’ αυτόν τον τόπο, που τον γυρνάς ολόκληρο μέσα σε μια μέρα, τόσοι  άνθρωποι ερχόμενοι από μεγαλουπόλεις που υποτίθεται πως προσφέρουν πολλαπλές ευκαιρίες, διεξόδους και δυνατότητες; Τι κάνουν; Ζουν! Και ζουν όμορφα!

Συνέχεια →