Πως βαπτίστηκαν οι ζημιές των Τραπεζών Δημόσιο Χρέος

Του Σπύρου Λαβδιώτη*

Υπάρχει μια διάχυτη ελληνική και διεθνής γνώμη, η οποία είναι άκρως εσφαλμένη και παραπλανητική, ότι η Ελληνική χρεοκοπία οφείλεται  αποκλειστικά στην κρατική ασυδοσία που οδήγησε στον εκτροχιασμό του δημοσίου χρέους.

Η λανθασμένη αυτή γνώμη που επικρατεί και προωθείται ένθερμα από τα ΜΜΕ, συνεχίζει να είναι εμπεδωμένη στο μυαλό του απλού πολίτη ακόμη και σήμερα. Το παράδοξο είναι ότι ενώ έχουν περάσει σχεδόν οκτώ ολόκληρα χρόνια από την αποφράδα μέρα της 10^ης Μάιου 2010 -ημέρα της υπογραφής του Α΄Μνημονίου της εθνικής υποτέλειας- το κοινό εξακολουθεί να θεωρεί ως δεδομένο ότι το «κρατικό» χρέος προήλθε από την κραιπάλη του δημοσίου.

Συνέχεια →

Ο …Σαρωνικός, ο αυτοπροσδιορισμός του φύλου και η φύση

Συγκοινωνούντα δοχεία του «νέου θαυμαστού κόσμου»

Του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου

 «Όταν το να είσαι απολύτως μοντέρνος επιβληθεί με ειδικό νόμο και διακηρυχθεί από τον τύραννο, αυτό που θα φοβάται κάθε έντιμος σκλάβος, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι ότι μπορεί να κατηγορηθεί για παραδοσιοκρατία».
Γκυ Ντεμπόρ

Η πρόσφατη οικολογική καταστροφή στον Σαρωνικό σχεδόν συνέπεσε με την ψήφιση του νομοσχεδίου για τον αυτοπροσδιορισμό του φύλου, ορίζοντας συμβολικά και τη διασύνδεσή τους.

Θα λέγαμε ότι η κυριαρχίαεπιμονή του νεωτερικού ανθρώπου να τιθασεύσει και να κυριαρχήσει επί της φύσης, φθάνοντας έως την οικολογική εξαφάνιση, συναντά την «υπερεκμετάλλευση» των οντολογικών χαρακτηριστικών του, με αναπόφευκτη κατάληξη την «καταστροφή» του ίδιου του ανθρώπου.

Ο νεωτερικός καπιταλιστικός άνθρωπος διαχωρίστηκε από τη Φύση και συνακόλουθα από τη δική του φύση. Ο μεσσιανισμός της τεχνολογικής ύβρεως, αχθοφόρος του οικολογικού αδιεξόδου, διαμορφώνει και το αλλοτριωμένο άτομο, που απελπισμένα παλεύει να ξαναγίνει άνθρωπος, αναζητώντας κοινωνική ταυτότητα, οδηγούμενος όμως, τελικά, στην άρνηση του ίδιου του εαυτού του.

Συνέχεια →

Η βόμβα του ιδιωτικού δανεισμού

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

Τα νοικοκυριά της Ελβετίας έχουν το υψηλότερο χρέος ως προς το ΑΕΠ παγκοσμίως, ακολουθούμενα από τη Δανία και την Ολλανδία στην Ευρώπη – γεγονός που σημαίνει ότι, τυχόν αύξηση των επιτοκίων ή μία επόμενη κρίση, θα τους δημιουργήσει τεράστια προβλήματα.

Ανάλυση

Όταν μία χώρα είναι σοβαρή, ασφαλώς δεν εξετάζει μόνο τα χρέη των διαφόρων τομέων της οικονομίας της (δημόσιο, επιχειρήσεις, νοικοκυριά) αλλά, επίσης, τα περιουσιακά τους στοιχεία – καταρτίζοντας έναν ορθολογικό Ισολογισμό, όπου τα χρέη τοποθετούνται απέναντι στα περιουσιακά στοιχεία.

Συνέχεια →

Το  τερπνόν  μετά  του  ωφελίμου

(μια άλλη ερμηνεία)

Του Χρήστoυ Σκανδάμη*

                                                              Τας ηδονάς θήρευε τας μετά δόξης˙

                                                              τέρψις γαρ συν τω καλώ μεν άριστον,

                                                              άνευ δε τούτου  κάκιστον.**

                                                                                                 Ισοκράτης

Ό, τι λάμπει δεν είναι βέβαια  χρυσός˙

όμοια  η  κάθε ηδονή  δεν είναι και ωφέλιμη˙

αντίθετα πάμπολλες φορές μπορεί να είναι βλαβερή˙

και  κάθε τι ωφέλιμο  δεν είναι  πάντοτε  ευχάριστο  κι  ωραίο˙

πιθανόν  να είναι κι άσχημο, ακόμη  και δυσάρεστο,  πικρό.

Συνέχεια →

Δημοκρατικό και εθνικό πρόβλημα στις σύγχρονες συνθήκες

Του Παναγιώτη Μαυροειδή*

Ίσως κανείς δεν περίμενε μάχες πάνω από τις κάλπες και μάλιστα σε μια αστική δημοκρατία της Ευρώπης, όπως αυτή της Ισπανίας. Το κεντρικό κράτος της Μαδρίτης επιτέθηκε με βαρβαρότητα σε μια σχετικά αυτόνομη (ως τώρα) περιφέρειά του που ζητά -διστακτικά μέχρι στιγμής- ανεξαρτησία.

ΝΑΙ ή ΟΧΙ λοιπόν στην ανεξαρτησία της Καταλονίας από την Ισπανία; Με το αίτημα εθνικής αυτοδιάθεσης της Καταλονίας ή με τον επιθετικό εθνικισμό της «Μαδρίτης»;

Συνέχεια →

Ο πασάς και ο τσολιάς

Του Περικλή Κοροβέση

Τα ρεμπέτικα τραγούδια ή τώρα με τον νέο τους τίτλο «λαϊκά αστικά τραγούδια» (αμφίβολο αν θα επικρατήσει) στην ουσία ήταν ένας λαϊκός πολιτισμός που τελούσε μέχρι πρόσφατα υπό διωγμόν.

Τραγούδια του υπόκοσμου και του λούμπεν προλεταριάτου, που δεν είχαν καμία σχέση με την καθώς πρέπει κοινωνία η οποία άκουγε όπερες και οπερέτες και ελαφρά τραγούδια (άλλος ένα υποτιμητικός όρος για τραγούδια που ήταν ισάξια της διεθνούς παραγωγής – είναι σαν να λέμε πως η Εντίθ Πιαφ και η Νίνα Σιμόν τραγουδούσαν ελαφρά τραγούδια. Πώς τα ζυγίζουν οι ειδικοί, δεν ξέρω. Να έχει επινοηθεί κάποιο «τραγουδόζυγο» και να μην το ξέρω; Κανείς δεν είναι βέβαιος για τις γνώσεις του).

Συνέχεια →

Μαθητεία στη μετανάστευση

Της Ανδριανής Στράνη*

Επιστρέψαμε. Αδύναμοι να κρατήσουμε για πάντα το καλοκαίρι και μελαγχολικοί όπως ο Σεπτέμβρης που κρατούσε τη ζέστη, ξεγέλασμα Αυγουστιάτικης μνήμης. Στις σχολικές αίθουσες ο απολογισμός απόχτησε βαρύνουσα σημασία. Στη μέτρηση καταλάβαμε τη διαφορά. Στις απουσίες. Σχεδόν σε κάθε τάξη κάποιος μας έλειπε.

Συνέχεια →

Η Τέχνη ως υπαρξιακή ενόραση και το έργο της Μάνιας Ευσταθίου

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Η Τέχνη, μετά την απαξίωση κάθε προσπάθειας αναζήτησης νοήματος πέραν του απτού, ορατού και αισθητού Κόσμου, έχασε το πεδίο αναφοράς της. Αυτό το αδιέξοδο ήρθαν να καλύψουν αφ’ ενός οι νέες κοσμικές αναπαραστάσεις, ως απόρροια των οντολογικών προτάσεων της Νέας Φυσικής, που οδήγησαν σε ανάλογες παραστάσεις-ερμηνείες της πραγματικότητας,  αφ’ ετέρου  προσπάθειες περαιτέρω διείσδυσης στην Ύπαρξη, ως προτάσεις μιας νέας μετα-Φυσικής, δηλαδή υπέρβασης των νεωτερικών βεβαιοτήτων. Έτσι γράφτηκε η Ιστορία της Τέχνης του ΧΧου αιώνα.

Συνέχεια →

Η παιδεία του κέρδους

Της Παναγιώτας Γούναρη*

Τον μακρινό Μάρτιο του 1998, ο Μάικ Κάμερον, μαθητής της τρίτης τάξης στο Λύκειο Γκρηνμπράιερ, στο Έβανς της Τζόρτζια εμφανίστηκε στο σχολείο φορώντας ένα μπλε-κόκκινο μπλουζάκι με το λογότυπο της Pepsi Cola. Την ημέρα εκείνη υψηλόβαθμα στελέχη της Coca Cola πραγματοποιούσαν επίσκεψη στο σχολείο στο πλαίσιο της «Ημέρας της Coca Cola στην Εκπαίδευση». Το σχολείο θεώρησε ότι η συμπεριφορά του Μάικ ήταν προσβλητική αφού αποκάλυψε το μπλουζάκι Pepsi που φορούσε την ώρα που έβγαζαν την ομαδική αναμνηστική ομαδική φωτογραφία με τους εκπροσώπους της Coca Cola και τους υπόλοιπους μαθητές, οι οποίοι είχαν στοιχηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να διαβάζεται η λέξη «Κόκα» (Coke). Αποτέλεσμα: ο Μάικ πήρε ημερήσια αποβολή.

Συνέχεια →

Από το βήμα του ΟΗΕ ο Τραμπ αποχαιρετά τον κόσμο που γνωρίσαμε

Του Αλέκου Αναγνωστάκη*

Η παρθενική ομιλία του Ντ. Τραμπ στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ δεν αφήνει καμία αμφιβολία πως ζούμε σε ένα τέλος μιας περιόδου του κόσμου που γνωρίσαμε μετά την κατάρρευση των χωρών του «υπαρκτού».

Η ομιλία προκαλεί ανατριχίλα. Είναι ένα πρωτόγνωρο και συνειδητό συμπύκνωμα επιθετικότητας, πολεμικών απειλών, αντικομουνισμού και υποκρισίας. Κοινό σημείο της ομιλίας του Τραμπ με ομιλίες άλλων αμερικανών προέδρων είναι η παράδοση μαθημάτων δημοκρατίας και ειρήνης στον υπόλοιπο πλανήτη την ώρα που οι ΗΠΑ πρωτοστατούν σε πολέμους, επιδρομές, πραξικοπήματα, προγράμματα βασανιστηρίων και μαζικών φακελωμάτων. Την ίδια ώρα που ο αμερικανικός λαός μετρά με εκατομμύρια τους άστεγους, τους άνεργους, τους φτωχούς.

«Εμείς ο λαός», έτσι άρχισε την ομιλία του ο αμερικάνος πρόεδρος.

Συνέχεια →