Γνώση: ύβρις ή αρετή;

Του Χάρη Ναξάκη*

«Ζω ολοένα και περισσότερο με τη συνειδητοποίηση και την αίσθηση της παρουσίας του άγνωστου μέσα στο γνωστό, του αινίγματος μέσα στο τετριμμένο, του μυστηρίου σε κάθε πράγμα και κυρίως των προόδων  μιας νέας άγνοιας σε κάθε πρόοδο της γνώσης». Εντγκάρ Μορέν.

 Γνώση, άγνοια, μυστήριο, στο βιβλίο με αυτόν τον τίτλο, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, ο Εντγκάρ Μορέν μας εισάγει σε μια συζήτηση που σχεδόν έκλεισε πριν καν ξεκινήσει ο Γκέντελ. Την ισχυρότερη διάψευση της γνωσιακής παντοδυναμίας έδωσε μια κατεξοχήν ορθολογική επιστήμη, τα μαθηματικά. Ο Γκέντελ με το θεώρημα της μη-πληρότητας απέδειξε ότι «δεν υπάρχει τέλεια και οριστική εξήγηση».

Συνέχεια →

Ψυχικό τραύμα και ψυχική ανθεκτικότητα της Καλαβρυτινής μάνας μετά από την εκτέλεση της*

Της Χρύσας Λεχουρίτη**

Την 13/12/43 όλα άλλαξαν στα Καλάβρυτα. O πληθυσμός της πόλης, η ροή, η κανονικότητα της ζωής άλλαξαν δραματικά διότι τα φονικά χέρια των γερμανών κατακτητών σκότωσαν τους αμάχους. Χάθηκε ο γιός, ο σύζυγος, ο αδερφός, ο πατέρας. Πίσω έμεινε εκείνη, να φροντίσει τα πάντα. H Καλαβρυτινή γυναίκα και μάνα. Για πολλούς από εμάς η ηρωίδα. Και αυτό γιατί η λέξη ηρωίδα χρησιμοποιείται για να περιγράψει κάποια που κατέχει ικανότητες και δυνάμεις μεγαλύτερες από εκείνες που κατέχει η μέση γυναίκα και αυτές δεν είναι μόνον σωματικές αλλά και διανοητικές ή ψυχικές.

Συνέχεια →

Η αυτοδικία προσβάλλει το νομικό μας πολιτισμό

Του Δημήτρη Καλτσά*

Η ελληνική κοινωνία βίωσε τελευταία έναν άδικο και ανατριχιαστικό θάνατο. Ενα νεαρό κορίτσι είχε την «ατυχία» να γεννηθεί κορίτσι σε μια κοινωνία που τα στερεότυπα θέλουν τον άνδρα «δυνατό και κυρίαρχο» στο επίπεδο των διαπροσωπικών αλλά και των γενικότερων κοινωνικών σχέσεων. Σε κάθε περίπτωση η αφαίρεση της ζωής, που είναι το υπέρτατο αγαθό, είναι πράξη που προκαλεί την απέχθεια.

Συνέχεια →

Περιβάλλον: Μια νέα μορφή σύγκρουσης

Της Δήμητρας Τζιά*

Η κλιματική αλλαγή είναι από πολλές απόψεις η βασική εκδήλωση της παγκοσμιοποίησης. Αντικατοπτρίζει το άθροισμα του τι συμβαίνει. Οι χώρες εκτίθενται και επηρεάζονται άνισα από το πρόβλημα ανεξάρτητα από τη συμβολή τους σε αυτό. Τα σύνορα δεν υπολογίζονται σ ’αυτή την περίπτωση. Υπάρχει ευρεία, αν όχι καθολική, συμφωνία ότι η αλλαγή του κλίματος είναι προκαλούμενη σε μεγάλο βαθμό από την ανθρώπινη δραστηριότητα, και συνιστά σημαντική απειλή για το μέλλον του πλανήτη και των κατοίκων του. Αλλά η συναίνεση ξεσπάει όταν πρόκειται να καθορίσει τι πρέπει να γίνει και από ποιον.

Κατ’ αρχάς, η κλιματική αλλαγή είναι κάτι που πρέπει να συμπεριλαμβάνεται ως υποχρέωση των εκάστοτε κρατών, αφού κάθε χώρα που εκτελεί εκπομπές άνθρακα στα σύνορά της έχει συνέπειες για ολόκληρο τον κόσμο. Με άλλα λόγια, η κλιματική αλλαγή είναι μια σωρευτική συνέπεια της τοπικής δραστηριότητας.

Συνέχεια →

Το φράγμα Πείρου – Παραπείρου και οι «φίλοι» της Ανάπτυξης

Του Χρήστου Κορδά*

Με επτά ολόκληρα χρόνια καθυστέρηση και κόστος της τάξεως  των 150 εκατομμυρίων ευρώ, φαίνεται πως ολοκληρώνεται η κατασκευή του μεγάλου και τόσο χρήσιμου για όλη την περιοχή και την πόλη έργου.

Με την έναρξη της Δημοτικής μας θητείας, άρχισε μια γλυκύτατη πολιορκία να αποδεχτεί η τότε νέα Δημοτική αρχή την δημιουργία εταιρίας ή φορέα, Διαδημοτικού ή άλλου, που θα αναλάβει τη διαχείρισή του. Τόσο απλά, τόσο αθώα.

Συνέχεια →

H υποκρισία είναι ελληνική

Για τις κινητοποιήσεις των μαθητών εντός και εκτός Λήμνου

Του Αθανάσιου Φατή*

Με το κείμενο που ακολουθεί θα ήθελα να εκφράσω κάποιες σκέψεις, προβληματισμούς αλλά και συμπεράσματα σχετικά με τις κινητοποιήσεις των μαθητών της περασμένης εβδομάδας τόσο εντός, όσο και εκτός νησιού.

Ένα πρώτο συμπέρασμα, θετικό κατά τη γνώμη μου, είναι πως τελικά οι πολίτες του νησιού μας δεν έχουν πρόβλημα με τις καταλήψεις, αλλά με το περιεχόμενο και τα αιτήματά τους. Είδαμε ανθρώπους που τα προηγούμενα χρόνια καταδίκαζαν τις καταλήψεις ως παράνομες, να εκθειάζουν τώρα τους μαθητές για την αγωνιστικότητά τους. Αυτή τη φορά ούτε αγανακτισμένοι γονείς φάνηκαν στις εξώπορτες των σχολείων να παραπονιούνται για τις χαμένες διδακτικές ώρες, ούτε απειλές για εισαγγελείς και αστυνόμους υπήρξαν, ούτε κλήθηκε η πυροσβεστική να σπάσει αλυσίδες, όπως συνέβη πριν τρία χρόνια σε σχολείο του νησιού. Οι μάσκες της νομιμοφροσύνης έπεσαν, έστω και αργά, και  αν φορεθούνε πάλι  θα είναι μόνο ως αποκριάτικο αξεσουάρ. Από τα προηγούμενα βέβαια εξαιρούνται όσοι δήλωναν και δηλώνουν αντίθετοι με τις καταλήψεις ανεξαρτήτως αιτημάτων.

Συνέχεια →

Μπορεί η Θεολογία να εμπνεύσει τις Φυσικές Επιστήμες σήμερα;

Του Βασίλειου Κωνσταντούδη*

Σε αυτή την ομιλία, θα επιχειρήσουμε να δούμε τον διάλογο Επιστήμης και Θρησκείας στην προοπτική του μέλλοντος, εμπνεόμενοι από τη δυναμική της Ορθόδοξης Θεολογίας και Παράδοσης αλλά και τις προκλήσεις της σύγχρονης επιστημονικής γνώσης και πρακτικής. Πιο συγκεκριμένα θα ξεκινήσουμε από μία, σύντομη, επιλεκτική περιγραφή των βασικών χαρακτηριστικών των Φυσικών Επιστημών και της Θεολογίας και θα προχωρήσουμε στη σκιαγράφηση των βασικών προτύπων για τις σχέσεις Επιστήμης και Θρησκείας, όπως αυτά έχουν καταγραφεί στη διεθνή βιβλιογραφία.

Συνέχεια →

«Η δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία». Τι εννοούν οι φασίστες;

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

«Η δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία». Το παραπάνω σύνθημα εμφανίστηκε σε εθνικιστική μαθητική «κατάληψη» σε σχολείο της Θεσσαλονίκης. Φυσικά προδίδει τη φασιστική (και όχι μόνο ακραία εθνικιστική) προέλευση και υποκίνηση της όλης δραστηριότητας. Ας δούμε όμως την ουσία. Τι εννοούν οι φασίστες;

Βιάζονται να μπουν στο ψητό! Η Μακεδονία είναι το πρόσχημα. Εκείνο που είναι το ζητούμενο είναι το συμπέρασμα που θέλουν να σφηνώσουν στα μυαλά των μαθητών (και όχι μόνο): Αυτή η «εθνική απώλεια» ήρθε επειδή έχουμε.. δημοκρατία! Συνεπώς πρέπει να τελειώνουμε με δαύτη καταργώντας την. Εχει σημασία ότι δε λένε πχ «η κυβέρνηση ή η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ πούλησε τη Μακεδονία».

Συνέχεια →

Οι μεγάλοι χαμένοι από τη συμφωνία

Του Παντελή Καλαϊτζίδη*

Η πρόσφατη συμφωνία μεταξύ Πρωθυπουργού και Αρχιεπισκόπου, που αφορά την αλλαγή του ισχύοντος καθεστώτος μισθοδοσίας του κλήρου και θέματα αξιοποίησης της εκκλησιαστικής περιουσίας, φαίνεται ότι άνοιξε τον ασκό του Αιόλου τόσο στο εσωτερικό της Εκκλησίας όσο και στη σχέση της με την Πολιτεία. Πρόκειται για μια συμφωνία από την οποία επρόκειτο να βγουν κερδισμένοι ο Πρωθυπουργός και ο Αρχιεπίσκοπος και χαμένοι η Εκκλησία ως κοινότητα πιστών (κληρικών και λαϊκών) και το δημοκρατικό αίτημα εκκοσμίκευσης των θεσμών και νέας ρύθμισης των σχέσεων Κράτους και Εκκλησίας.

Ο Πρωθυπουργός υπολόγιζε να «πουλήσει» στο αριστερόστροφο ακροατήριό του μια τολμηρή απόφαση στο συμβολικό επίπεδο (καθώς στα οικονομικά εξακολουθούν να ισχύουν οι δεσμεύσεις έναντι των δανειστών), πετώντας έξω από το μισθολόγιο του Δημοσίου τον κλήρο και ελευθερώνοντας την ίδια στιγμή 10.000 θέσεις δημοσίων υπαλλήλων, υποσχόμενος ισάριθμους διορισμούς και προσλήψεις.

Συνέχεια →