Η ιχνιλάτευση  του συλλογικού ανθρώπου στην Πάτρα

(βιβλιοπαρουσίαση, Πάτρα 3 Οκτωβρίου 2019)

Της Διονυσίας Μαραθιά*

Όταν μου προτάθηκε να παρουσιάσω το βιβλίο «στα ίχνη του συλλογικού ανθρώπου», ομολογώ ότι με χαρά αποδέχτηκα την πρόταση, αν και δεν είχα προλάβει να το διαβάσω. Και αυτό γιατί γνωρίζω τον συγγραφέα, Παναγιώτη Μπούρδαλα, μέσα από τη συνδικαλιστική του δράση αλλά και από την αρθρογραφία του και τις ιστολογικές του αναρτήσεις. Είναι ένας εμπνευσμένος δάσκαλος. Άνθρωπος της δράσης, μαχητής του ονείρου για τη μεταμόρφωση αυτού του κόσμου, ευαίσθητος κοινωνικά, ένας άνθρωπος που κινείται  καθημερινά στα ίχνη του συλλογικού ανθρώπου, που νοιάζεται τον άλλον άνθρωπο, που οι ηθικισμοί και οι ηθικολογίες τον σκανδαλίζουν.

ΤΟ ΠΑΤΕΡΝΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ Β

Του Χάρη Ναξάκη*

                     Πατερναλισμός: σύστημα, αντίληψη ή πρακτική διοικήσεως, ασκήσεως πολιτικής και γενικότερου ελέγχου (ατόμων, ομάδων, εργαζομένων) με κηδεμονευτικό και προστατευτικό χαρακτήρα που, κατά τα οικογενειακά πρότυπα, προβάλλει ως δεδομένη την καλή θέληση του εργοδότη/ προϊσταμένου/ κυβερνήτη κλπ, τη στοργή και το πατρικό ενδιαφέρον του για το καλό κάθε πολίτη και που εκφράζεται με υλικές παροχές, χωρίς όμως την παροχή δικαιωμάτων συμμετοχής και αναλήψεως υπεύθυνων θέσεων (πηγή: λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας Μπαμπινιώτη).

Ποιό ήταν όμως το σχέδιο Β; Σύμφωνα με τις όποιες εξηγήσεις έχουν δει το φως της δημοσιότητας, πριν ή μετά τον κρίσιμο Ιούλιο της διαπραγμάτευσης του 2015, από τους Γ. Βαρουφάκη και Τζον Γκαλμπρέιθ, αυτό περιελάμβανε: εφαρμογή ενός παράλληλου νομίσματος πληρωμών, χωρίς έξοδο από το ευρώ, κούρεμα των ομολόγων που κατείχε η ΕΚΤ, αλλαγή νομικού πλαισίου της Τράπεζας της Ελλάδος, εθνικοποίηση των τραπεζών, επαναπροσδιορισμό των καταθέσεων σε μια νέα δραχμή, εγγύηση της δημόσιας τάξης από την αστυνομία και το στρατό, κλπ. Σύμφωνα με άλλους, το χρέος είναι μη νόμιμο, απεχθές, επονείδιστο και γι’ αυτό πρέπει μέσω του λογιστικού ελέγχου του ένα μέρος του να κηρυχθεί παράνομο και να γίνει παύση πληρωμών. Υπήρχαν και οι απόψεις ότι το σχέδιο υπάρχει αλλά θα πρέπει να γίνει γνωστό και να εφαρμοστεί όταν επιλεγεί ο κατάλληλος πολιτικός χρόνος ή ότι η χώρα πρέπει άμεσα να επιστρέψει στην δραχμή και να αποχωρήσει από την Ε.Ε.                                                             

Η ζωή στην σχολική τάξη – Οι εντάσεις και η ανθεκτικότητα των εκπαιδευτικών

Μαγνητοσκοπημένη εκπομπή (Άλλη Άποψη για το Ionian TV )

με συνεντεύξεις – συζητήσεις στην δημοσιογράφο Εύα Στρατή δύο δασκάλων και ενός καθηγητή της Πάτρας*.

Η εκπομπή σε πρώτη μετάδοση πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 19 Νοέμβρη και ώρα 11.μμ έως 12.00 τα μεσάνυχτα. Δείτε ολόκληρη την εκπομπή:

ΠΕΡΙ «ΠΛΕΙΟΨΗΦΟΥΣΑΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ»

 Ή ΠΩΣ Η ΜΙΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΨΕΜΑ!

Του Χρήστου Πατούχα*

Διαβάσαμε, μετά την συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της περασμένης Παρασκευής, ρεπορτάζ των μέσων ενημέρωσης, αλλά και αυτούσιες ανακοινώσεις Δημοτικών Παρατάξεων και προσώπων. Θα προχωρήσουμε σε ορισμένα σχόλια επί της ουσίας. Της ουσίας του θέματος της Διαχείρισης των στερεών Αποβλήτων, της συζήτησης στο Συμβούλιο, της δικής μας παρέμβασης, της πραγματικότητας όπως διαμορφώνεται σήμερα, των ευθυνών που προκύπτουν.

Πρώτη πραγματικότητα:

Προτεσταντισμός και Καπιταλισμός: τι είπε στ’ αλήθεια ο Weber

Του Μύρωνα Ζαχαράκη*

Μια από τις πρώτες διαφωνίες στην κοινωνιολογία, που άρχισε με τον Marx και συνεχίστηκε με τον Max Weber, αφορούσε το πρόβλημα της προέλευσης του καπιταλισμού. Μετά τον Weber, η διαμάχη έλαβε έναν νέο χαρακτήρα και στράφηκε στην αναζήτηση του ρόλου που διαδραμάτισαν οι θρησκευτικές παραδόσεις για τον πρώιμο καπιταλισμό. Μάλιστα, η προβληματική του ξεπέρασε το μονόπλευρο ντετερμινισμό του Marx διευρύνοντας σημαντικά τους ορίζοντες και την κατανόησή μας όσον αφορά τη σχέση των θρησκειών με τους οικονομικούς παράγοντες.

Το έργο του Max Weber Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του Καπιταλισμού (Die protestantische Ethik und der Geist des Kapitalismus, 1904-1905), που δημοσιεύθηκε αρχικά με τη μορφή δύο άρθρων στο Archuv fur Sozialwissenschaft und Sozialpolitik, αποτελώντας την πρώτη μελέτη στο έργο του Gesammte Aufsatze zur Religionsoziogologie, ξεπέρασε γρήγορα το στενό κύκλο των ειδικών και απέκτησε δημοσιότητα σπάνια για επιστημονικό κείμενο. Αρκεί να θυμηθούμε πως πριν από μερικά χρόνια, γνωστή εφημερίδα προσέφερε το συγκεκριμένο βιβλίο στο πλαίσιο της εκδοτικής της προσφοράς «Βιβλία που άλλαξαν τον κόσμο», από κοινού με έργα όπως η Εισαγωγή στην Ψυχανάλυση του Freud και το Κομουνιστικό μανιφέστο του Marx.

«Στα Ίχνη του Συλλογικού Ανθρώπου» του Παναγιώτη Μπούρδαλα

Του Γρηγόρη Στουρνάρα*

Στο βιβλίο «Στα Ίχνη του Συλλογικού Ανθρώπου» του Παναγιώτη Μπούρδαλα καταγράφεται ένα περιστατικό, το οποίο αξίζει να αναφερθεί καθώς είναι ενδεικτικό για το ποιος είναι ο συγγραφέας και τι θέλει να μας πει. Μια μέρα μια μαθήτριά του, η Δήμητρα, τον ρωτά

-«Και τι είναι η ψυχή;»

-«Με βάση ποια θεώρηση;» τη ρωτώ.

-«Με τη δική σου, κύριε….»

-«Έχεις ακούσει στο θρησκευτικό μάθημα  για το Νικήτα Στηθάτο;», την ρώτησα στα ίσια. Έδειξε πλήρη άγνοια, όπως η συντριπτική πλειονότητα των θεολογούντων και φιλοσοφούντων όλων των «στρατοπέδων»…

-«Η ψυχή με βάση αυτό τον κορυφαίο θεολόγο-φιλόσοφο είναι ύλη, γιατί είναι κτίση» της απαντώ… Και συνεχίζω να μιλάω για κτίση και ύλη, κτίση και άκτιστο, κτίση και θεότητα.»

Ας μη φοβόμαστε τόσο το σχίσμα…

[Συνοπτική επισκόπηση του Ουκρανικού εκκλησιαστικού προβλήματος και η πρόταξη της ζωής και του Σώματος έναντι των γραπτών νόμων και των επισήμων διοικητικών πράξεων]

Tου Κώστα Νούση*

Είναι γεγονός ότι έχει αρχίσει η Ορθοδοξία να βιώνει ένα ακόμη σχίσμα μέσα στη μακραίωνη ιστορία της. Βρίθει, βέβαια, σχισμάτων, για του λόγου το ακριβές και αληθές. Οι Πατέρες λένε πως ούτε αίμα μαρτυρίου δεν ξεπλένει αυτόν που σχίζει την Εκκλησία. Τόσο σοβαρό αμάρτημα λοιπόν. Το θέμα είναι ποιος σχίζει εν προκειμένω, οι Ρώσοι ή το Οικουμενικό Πατριαρχείο; Και πριν συνεχίσουμε μια ερώτηση που θα βοηθήσει πολύ: οι Κανόνες έγιναν για την Εκκλησία ή η Εκκλησία για τους Κανόνες; Το ζων Σώμα προηγείται ή να γυρίσουμε στον νομικισμό των Ιουδαίων; Χάρις, λοιπόν, και ελευθερία ή νόμος και τυπολατρία; Ο άνθρωπος για το Σάββατο ή το Σάββατο για τον άνθρωπο;