«Και μη χειρότερα» η πιο αισιόδοξη ευχή

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή*

Ίσως κανείς δεν περίμενε ότι τα πράγματα θα εξελίσσονταν μ’ αυτόν τον τρόπο. Χρόνια τώρα «κατηφορίζουμε» συνεχώς και δεν βλέπουμε ξέφωτο. Κατηφόρα εθνική, οικονομική, κοινωνική, εκπαιδευτική, χωρίς έναν τομέα αναστρέψιμο.

Για άλλη μια χρονιά γιορτάσαμε το «ΟΧΙ», με μεγαλοστομίες και υπερηφάνεια για τους προγόνους,  αγνοώντας το δικό μας «ΟΧΙ» για τα τωρινά εθνικά μας δίκαια. Για τον έναν, τα 12 ναυτικά μίλια είναι εθνικισμός. Για τον άλλον, είναι ένα αναφαίρετο δικαίωμα που θα το αξιοποιήσουμε όταν και αν. Για τον τρίτο, η τουρκική απειλή πολέμου είναι μάλλον ισχυρότερη από το δίκιο μας. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, το «Ορούτς Ρέις» αλωνίζει και χαρτογραφεί, σχεδόν όπου θέλει, στην περιοχή μας κι ας φωνάζει η πλειοψηφία των γεωστρατηγικών αναλυτών ότι αν είχαμε εφαρμόσει τα δικαιώματά μας, θα είχαμε λύσει πληθώρα προβλημάτων με τους γείτονές μας. Για την Κύπρο ας μην μιλήσουμε. Ανεξάρτητο κράτος είναι, ας τα βγάλει πέρα μόνο του… Όσο για γερμανικές αποζημιώσεις και κατοχικό δάνειο, δεν τολμήσαμε να ψελλίσουμε ούτε λέξη, ως συντεταγμένη πολιτεία.

Η Κέρτεζη 1940-1944: Κάποια σημαντικά ιστορικά στοιχεία

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Πριν λίγες ημέρες έδωσα μια μελέτη με τα σημαντικότερα ιστορικά στοιχεία που αφορούν την περιοχή περί την Κέρτεζη, από την αρχαία Κύναιθα μέχρι και τις ημέρες μας. Η μελέτη έχει γραφεί για τον Γ΄ τόμο της σειρά των μελετών μου, ενώ η έρευνα για τον οποίο βεβαίως συνεχίζεται. Τα στοιχεία αυτά δια του προέδρου της Κοινότητας Παναγιώτη Χρ. Κούρτη προορίζονται για τουριστικούς λόγους και θα προωθηθούν διαδικτυακά από το Δήμο Καλαβρύτων μαζί με πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

Η παρουσίαση σήμερα γίνεται προς τιμήν όσων αγωνίστηκαν σ’ αυτή την περίοδο εκφράζοντας το πολλαπλό ΟΧΙ του ελληνικού λαού.

……………………….

Δ. Ελληνοϊταλικός πόλεμος 1940 – 1941

“…Στο μέτωπο της Αλβανίας, που κράτησε από τις 28 Οκτωβρίου 1940 μέχρι τα μέσα Απριλίου του 1941, έπεσαν οι παρακάτω Κερτεζίτες.

Ηλεκτρονική Ψηφοφορία: Ιδεοληψίες και πραγματικά δεδομένα

Του Βασίλη Αναστασόπουλου*

Η ηλεκτρονική ψηφοφορία θεωρείται σήμερα αδιαμφισβήτητη ως προς την αμεροληψία της και την ασφάλειά της. Πιθανόν, το επίθετο «ηλεκτρονική» της προσδίδει αίγλη από το μέλλον και επίσης τη δέουσα αξιοπιστία η οποία δεν επιτρέπεται να αμφισβητηθεί. Έτσι, ο προβληματισμός σχετικά με πιθανές αδυναμίες της πολλές φορές εκλαμβάνεται ως ιδεοληψία.

Με μία επίσκεψη στον ιστότοπο της GRNET που εποπτεύεται από το ΕΔΥΤΕ (πρώην ΕΔΕΤ) μπορούμε να μάθουμε: «Η Ψηφιακή Κάλπη ΖΕΥΣ είναι ένα πληροφοριακό σύστημα, που σας βοηθάει να διεξάγετε τη διαδικασία των εκλογών παντός τύπου, με ψηφιακό τρόπο… Η Ψηφιακή Κάλπη ΖΕΥΣ μπορεί να αξιοποιηθεί από κάθε ενδιαφερόμενο που επιθυμεί να διοργανώσει εκλογές παντός τύπου.  Έχει εξυπηρετήσει μέχρι σήμερα πάνω από 250 ηλεκτρονικές κάλπες και 35000 ψηφοφόρους για τα Ελληνικά Πανεπιστήμια (Καθηγητές και Φοιτητές), και… Η ακεραιότητα της ψηφοφορίας είναι μαθηματικά επαληθεύσιμη από τον καθένα (!!!) μέσω της χρήσης κρυπτογραφίας, και χωρίς καμία προσβολή του απόρρητου. Υποστηρίζονται πολλαπλά είδη ψηφοδελτίων και εκλογικών συστημάτων…»

Τα δεδομένα

Οι ψηφιακές τεχνολογίες υπέρ της κοινωνίας

Του Γιάννη Τόλιου*

Με αφορμή την πανδημία covid-19, εντάθηκαν οι διαδικασίες εφαρμογής ελαστικών μορφών εργασίας, ιδιαίτερα με τη χρήση ψηφιακών τεχνολογιών (τηλεργασία, τηλεκπαίδευση, κά). Από συστημικούς αναλυτές, η αξιοποίηση των ψηφιακών τεχνολογιών προβάλλεται ως «ευλογία» που θα αμβλύνει πολλά κοινωνικά προβλήματα, ενώ δεν λείπουν και εκείνοι που θεωρούν ότι μπορεί να επιφέρουν αλλαγή της φύσης του συστήματος.

Ψηφιακή εποχή και κοινωνικές ανισότητες

Οι ψηφιακές τεχνολογίες (ψηφιακές πλατφόρμες, ρομποτική, τεχνητή νοημοσύνη, ηλεκτρονικές συναλλαγές, κυβερνοχώρος, διαδίκτυο πραγμάτων, έξυπνη γεωργία, γονιδιωματική, κά), απλώνονται ραγδαία σε ολόκληρο το φάσμα των οικονομικών, κοινωνικών πολιτιστικών κλπ, δραστηριοτήτων. Οι εμπειρίες είναι αντιφατικές. Ενέχουν θετικές πτυχές, αλλά ταυτόχρονα συνοδεύονται από προβλήματα που απορρέουν από το πλαίσιο των κυρίαρχων πολιτικών εφαρμογής τους για εξυπηρέτηση των συμφερόντων των κυρίαρχων ελίτ και μόνο «εξ υπολοίπου» σε όφελος των εργαζόμενων και της κοινωνίας. Ειδικότερα η «τηλεργασία», μπορεί να διευκολύνει, την εξ αποστάσεως απασχόληση, αλλά δημιουργεί σοβαρές παρενέργειες στους εργαζόμενους, (εντατικοποίηση εργασίας και απώλεια αργιών, κοινωνική αποξένωση εργαζόμενων από το χώρο εργασίας, ρευστοποίηση ελεύθερου χρόνου στο χρόνο εργασίας, αποδυνάμωση επαγγελματικής εξέλιξης, τάσεις απομισθωποίησης και μείωση θέσεων εργασίας, κά).

ΠΡΟΛΟΓΟΣ: Αποστάξεις σε καιρούς δυστοπίας

Του Νίκου Προσκεφαλά*

Ζούμε, δίχως αμφιβολία, σε καιρούς δυστοπίας. Η καταναλωτική ευωχία που μας υποσχέθηκε με τυμπανοκρουσίες ο θαυμαστός νέος κόσμος της αγοράς και του χρήματος, από τη μεταπολίτευση τουλάχιστον και μετά, εξαφανίζεται σταδιακά από μπροστά μας, καθώς υπήρξε μάλλον το δόλωμα για μια νέα μορφή υποδούλωσης της ανθρώπινης ύπαρξης, ο παραμορφωτικός καθρέφτης στου οποίου πάνω τα συντρίμμια απομείναμε μόνοι, γυμνοί και ρακένδυτοι, να αναζητάμε διακαώς το χαμένο νόημα και να φλερτάρουμε με το μηδέν. Σπουδάζουμε πια τη δυστυχία, στο οικονομικό, στο κοινωνικό, στο υπαρξιακό, στο γεωπολιτικό επίπεδο, στην ίδια μας τελικά την αυτοσυνειδησία ως όντα σκεπτόμενα και σχετιζόμενα.

Η πομπώδης επίσκεψη Πομπέο, επιδιαιτησία, 5G, λιμάνια

Του Αλέκου Αναγνωστάκη*

Καταδίκη της πολιτικής Μητσοτάκη,  του προβλέψιμου συμμάχου των ΗΠΑ

Η επίσκεψη Πομπέο δεν είναι «όπως πάντα και όπως παλιά», δεν είναι μια συνηθισμένη επίσκεψη.

Δεν είναι που η επίσκεψη του είναι η μοναδική υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ, είναι που σε ένα χρόνο, επισκέπτεται την Ελλάδα δυο φορές,γεγονός εξαιρετικά ασυνήθιστο.

Αλλά γιατί;

Ο ιταλο – ιρλανδικής καταγωγής πενηνταεφτάχρονος Μάικ Πομπέο δεν είναι γενικά και αόριστα ένας υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, είναι κορυφαίο στέλεχος του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος της χώρας του (υπήρξε ιδιοκτήτης εταιρείας κατασκευής αεροσκαφών και εταιρείας εξοπλισμού πετρελαιοπηγών), στέλεχος του βαθέως συστήματος τους (ο 6ος διοικητής στην ιστορία της CIA, απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Χάρβαρντ και της στρατιωτικής Ακαδημίας των ΗΠΑ).

Στον αέρα πολιτικά – παιδαγωγικά και νομικά η τηλεκπαίδευση!

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Μπορεί η «εξ αποστάσεως εκπαίδευση» να παρουσιάζεται από τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους της εποχής μας σαν το μαγικό ραβδί που καλύπτει τις μαθησιακές ανάγκες των μαθητών σε αυτή την ταραγμένη περίοδο λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, όμως στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν τις καλύπτει, αλλά διευρύνει το κοινωνικό και εκπαιδευτικό χάσμα μεταξύ των μαθητών προκαλώντας συνάμα ποικίλες παρενέργειες. Επιπλέον έρευνες επιβεβαιώνουν ότι η τηλεδιδασκαλία δεν ενδείκνυται για αδύναμους μαθητές και όσους παρουσιάζουν μαθησιακές δυσκολίες. Μια εκπαιδευτική πολιτική που αποκλείει μαθητές είναι εκ των πραγμάτων όχι απλά άστοχη, αλλά κυρίως μία ταξική, ρατσιστική πολιτική.