Χριστουγεννιάτικη ιστορία από την παλιά Κέρτεζη

Χριστουγεννιάτικη ιστορία από την παλιά Κέρτεζη

Του Κώστα Ι. Γιαννόπουλου*

Αν δεν με γελά η μνήμη μου ήταν το 1960, από το πρωί έριχνε σταχτόχιονο, ο βοριάς φυσούσε με λύσσα και έκανε ανεμοστοιβιάσματα, το σπίτι ήταν χωρίς ταβάνι και από τις χαραμάδες περνούσε το χιόνι και κόντευε να το στρώσει μέσα στο πάτωμα. Στα μαυρισμένα από το τζάκι πάτερα κρέμονταν τζουτζούκια από καρύδια και μουσταλευριά, κυδώνια και κάμποσα όψιμα σταφύλια.

Συνέχεια

Αναμνήσεις από το τελευταίο Δημοτικό σχολείο της Κέρτεζης

Αναμνήσεις από το τελευταίο Δημοτικό σχολείο της Κέρτεζης

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Εισαγωγικά: Τα σχολεία της Κέρτεζης από τον 18ο αι.

Το τέταρτο γνωστό σχολείο της Κέρτεζης και 3ο «δημοτικό» χτίστηκε πριν την γερμανική Κατοχή και λειτούργησε μετά τον εμφύλιο στην θέση «Αη Θανάσης», στ’ ανατολικά του σύγχρονου οικισμού. Μικρότερο πλέον ποσοστό ζώντων κερτεζιτών, ντόπιων και ξενιτεμένων, δεν φοίτησαν σ’ αυτό. Οι λίγοι αυτοί υπερήλικες φοίτησαν στο σχολείο που δώρησε ο πρώην δήμαρχος Γεώργιος Στριφτόμπολας το 1876 επί δημαρχίας Χρήστου Σκαμβούγερα, γιος του δάσκαλου και εθνομάρτυρα Αναγνώστη–Δημήτριου Στριφτόμπολα. Το κοινοτικό/δημοτικό αυτό κτήριο σώζεται όρθιο, μα πληγωμένο κι ορφανό στην κεντρική αγορά…

Συνέχεια

Τριάντα μέρες νύχτας, του Γιώργ. – Νεκτ. Παν.

Τριάντα μέρες νύχτας

Του Γιώργου – Νεκτάριου Παναγιωτίδη*

 

«Τριάντα μέρες νύχτας» είπες
και το βλέμμα μου πήγε ανεπαίσθητα ψηλά
ψηλά στο καμπαναριό
με το πέτρινο σκαλιστό ρολόι.
Θα δεις τώρα τους δείκτες
να αλλάζουν την ώρα αργά, σταδιακά
ο χρόνος να μην φεύγει σαν και πρώτα.
Και τη ζωή να μην πηγαίνει
με χαραγμένη ρότα.

Συνέχεια

Eμείς οι σπόροι, τα βουνά, τα ποτάμια, του Πάνου Τότσ.

Eμείς οι σπόροι, τα βουνά, τα ποτάμια


Tου Πάνου Τότσικα

 

Εμείς το χώμα, εμείς τα χωράφια, εμείς οι αγροί
εμείς τα αμπέλια, εμείς, τα λιόδεντρα, εμείς οι σπόροι
δεν διαπραγματευόμαστε, δεν συμβιβαζόμαστε
δεν υποκύπτουμε, δεν υποτασσόμαστε.
Εμείς, η ζωή, επιμένουμε να υπάρχουμε.

Συνέχεια

Γεωθερμική Ενέργεια: η εγκληματική αμέλεια της Πολιτείας

Γεωθερμική Ενέργεια: η εγκληματική αμέλεια της Πολιτείας

Του Δημήτριου Βαφειάδη*

Γεωθερμικά πεδία χαμηλής ενθαλπίας υπάρχουν σχεδόν σε κάθε Νομό της χώρας. Η θερμοκρασία του νερού κυμαίνεται από 20-95 0C , η παροχή φτάνει τα 220 l/s και το βάθος άντλησης ξεκινάει από τα 60m, (σε σύγκριση με πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπου τα βάθη άντλησης κυμαίνονται γύρο στα 2000 m). Ιδιαίτερα αξιόλογα είναι τα γεωθερμικά πεδία στη Βόρεια Ελλάδα κυρίως λόγο της αφθονίας και του μεγέθους τους. Για παράδειγμα κατά μήκος του νομού Σερρών υπάρχει στο υπέδαφος εκτεταμένο γεωθερμικό πεδίο. Η ύπαρξη γεωθερμικής ενέργειας σε τόσο μεγάλες ποσότητες μπορεί να δράσει ως μοχλός ανάπτυξης ιδιαίτερα σε περιοχές με ψυχρό κλίμα όπως αυτό της Βόρειας Ελλάδας. Οικίες, βιομηχανικές μονάδες, κτηνοτροφικά κτίρια και χιλιάδες στρέμματα θερμοκηπίων θα μπορούσαν να θερμανθούν, αντικαθιστώντας εκατομμύρια τόνους πετρελαίου και καυσαερίων ετησίως. Η Ελλάδα και κατ΄ επέκταση εμείς οι καταναλωτές αγοράζουμε πανάκριβα από το εξωτερικό το πετρέλαιο και παράλληλα οι παγκόσμιες «δολοπλοκίες» μας καθιστούν και πολιτικά εξαρτημένους.

Συνέχεια

Γνώση: ύβρις ή αρετή;

Γνώση: ύβρις ή αρετή;

Του Χάρη Ναξάκη*

«Ζω ολοένα και περισσότερο με τη συνειδητοποίηση και την αίσθηση της παρουσίας του άγνωστου μέσα στο γνωστό, του αινίγματος μέσα στο τετριμμένο, του μυστηρίου σε κάθε πράγμα και κυρίως των προόδων  μιας νέας άγνοιας σε κάθε πρόοδο της γνώσης». Εντγκάρ Μορέν.

 Γνώση, άγνοια, μυστήριο, στο βιβλίο με αυτόν τον τίτλο, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, ο Εντγκάρ Μορέν μας εισάγει σε μια συζήτηση που σχεδόν έκλεισε πριν καν ξεκινήσει ο Γκέντελ. Την ισχυρότερη διάψευση της γνωσιακής παντοδυναμίας έδωσε μια κατεξοχήν ορθολογική επιστήμη, τα μαθηματικά. Ο Γκέντελ με το θεώρημα της μη-πληρότητας απέδειξε ότι «δεν υπάρχει τέλεια και οριστική εξήγηση».

Συνέχεια

Ψυχικό τραύμα και ψυχική ανθεκτικότητα της Καλαβρυτινής μάνας μετά από την εκτέλεση της

Ψυχικό τραύμα και ψυχική ανθεκτικότητα της Καλαβρυτινής μάνας μετά από την εκτέλεση της*

Της Χρύσας Λεχουρίτη**

Την 13/12/43 όλα άλλαξαν στα Καλάβρυτα. O πληθυσμός της πόλης, η ροή, η κανονικότητα της ζωής άλλαξαν δραματικά διότι τα φονικά χέρια των γερμανών κατακτητών σκότωσαν τους αμάχους. Χάθηκε ο γιός, ο σύζυγος, ο αδερφός, ο πατέρας. Πίσω έμεινε εκείνη, να φροντίσει τα πάντα. H Καλαβρυτινή γυναίκα και μάνα. Για πολλούς από εμάς η ηρωίδα. Και αυτό γιατί η λέξη ηρωίδα χρησιμοποιείται για να περιγράψει κάποια που κατέχει ικανότητες και δυνάμεις μεγαλύτερες από εκείνες που κατέχει η μέση γυναίκα και αυτές δεν είναι μόνον σωματικές αλλά και διανοητικές ή ψυχικές.

Συνέχεια

Το γάλα και τα «άλλα»

Το γάλα και τα «άλλα»

Του Άλκη Γαλδαδά*

Θεωρούνται γάλατα τα φυτικής προέλευσης προϊόντα που καταλαμβάνουν ολοένα και περισσότερο χώρο στα ράφια των υπεραγορών; Τι παρέχουν, σε τι υπολείπονται και τι πρέπει να προσέξουμε

Υπάρχει μια φωτιά που έχει ανάψει εκτός Ελλάδας αλλά θα περάσει μάλλον και τα δικά μας σύνορα κάποια στιγμή. Και θα είναι μάλιστα άλλο ένα θέμα «για το όνομα»! Δεν είναι βέβαια πολιτικό το πρόβλημα αλλά είναι οικονομικό για κάποιους παραγωγούς και διατροφικό για τον επισκέπτη ενός υπερμπακάλικου. Εχει σχέση με το γάλα, άρα κάτι που μπορεί να επηρεάσει κάποια στιγμή μεγάλη μερίδα του πληθυσμού. Στις Ηνωμένες Πολιτείες ήδη έχουν γραφτεί πολλά και από σοβαρά μέσα ενημέρωσης, ενώ ασχολούνται πλέον με αυτό και οι γνωστές ως ομάδες πίεσης, τα «λόμπι» δηλαδή γύρω από τη Γερουσία. Τα οποία ήδη, ξοδεύοντας εκατομμύρια δολάρια, έχουν καταφέρει να αποσπάσουν μια κυβερνητική(!) σύσταση που λέει ότι «κάθε Αμερικανός καλά θα κάνει να καταναλώνει τρία φλιτζάνια την ημέρα γαλακτοκομικών προϊόντων, με χαμηλό κάπως περιεχόμενο σε λιπαρά συστατικά».

Συνέχεια

Η αυτοδικία προσβάλλει το νομικό μας πολιτισμό

Η αυτοδικία προσβάλλει το νομικό μας πολιτισμό


Του Δημήτρη Καλτσά*

Η ελληνική κοινωνία βίωσε τελευταία έναν άδικο και ανατριχιαστικό θάνατο. Ενα νεαρό κορίτσι είχε την «ατυχία» να γεννηθεί κορίτσι σε μια κοινωνία που τα στερεότυπα θέλουν τον άνδρα «δυνατό και κυρίαρχο» στο επίπεδο των διαπροσωπικών αλλά και των γενικότερων κοινωνικών σχέσεων. Σε κάθε περίπτωση η αφαίρεση της ζωής, που είναι το υπέρτατο αγαθό, είναι πράξη που προκαλεί την απέχθεια.

Συνέχεια

Περιβάλλον: Μια νέα μορφή σύγκρουσης

Περιβάλλον: Μια νέα μορφή σύγκρουσης

 

Της Δήμητρας Τζιά*

Η κλιματική αλλαγή είναι από πολλές απόψεις η βασική εκδήλωση της παγκοσμιοποίησης. Αντικατοπτρίζει το άθροισμα του τι συμβαίνει. Οι χώρες εκτίθενται και επηρεάζονται άνισα από το πρόβλημα ανεξάρτητα από τη συμβολή τους σε αυτό. Τα σύνορα δεν υπολογίζονται σ ’αυτή την περίπτωση. Υπάρχει ευρεία, αν όχι καθολική, συμφωνία ότι η αλλαγή του κλίματος είναι προκαλούμενη σε μεγάλο βαθμό από την ανθρώπινη δραστηριότητα, και συνιστά σημαντική απειλή για το μέλλον του πλανήτη και των κατοίκων του. Αλλά η συναίνεση ξεσπάει όταν πρόκειται να καθορίσει τι πρέπει να γίνει και από ποιον.

Κατ’ αρχάς, η κλιματική αλλαγή είναι κάτι που πρέπει να συμπεριλαμβάνεται ως υποχρέωση των εκάστοτε κρατών, αφού κάθε χώρα που εκτελεί εκπομπές άνθρακα στα σύνορά της έχει συνέπειες για ολόκληρο τον κόσμο. Με άλλα λόγια, η κλιματική αλλαγή είναι μια σωρευτική συνέπεια της τοπικής δραστηριότητας.

Συνέχεια