Ελληνοτουρκικά
Του Απόστολου Παπαδημητρίου
"(Οι Έλληνες) δεν κάνουν ποτέ ειρήνην με ένα εχθρόν,
οπού κατακρατεί τον ελληνικόν τόπο"
Ρήγας Βελεστινλής ("Σύνταγμα" άρθρο 121)
Σκληρή φαίνεται στους καιρούς μας, στους οποίους ο ενδοτισμός έχει διαποτίσει και το μεδούλι των οστών μας, η θέση του Ρήγα. Θα επιτρέψουμε τις εκατέρωθεν προκαταλήψεις και την εχθρότητα που καλλιεργήθηκε κατά το παρελθόν να δηλητηριάζουν στους αιώνες τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, απευθύνουν το ερώτημα οι διαπρύσιοι κήρυκες του ενδοτισμού. Και πείθουν, επειδή οι πολλοί, εκμαυλισμένοι από το διεθνιστικό πνεύμα και την οικονομική ευμάρεια, ποθούμε να εξασφαλίσουμε περαιτέρω εγγυήσεις ειρηνικής συνύπαρξης, προκειμένου να μη σκιάζει κανένα σύννεφο την "ευδαιμονία" μας!
Σπεύδω να τονίσω εξ αρχής ότι μεταξύ των δύο λαών δεν υπάρχει έχθρα, παρά τα όσα διαδραματίστηκαν κατά το παρελθόν, απώτερο και πρόσφατο. Το μαρτυρεί η υποδοχή και η φιλοξενία τόσο των δικών μας που επισκέπτονται τις αλησμόνητες πατρίδες, όσο και η ανταπόδοση αυτής προς εκείνους που έρχονται εδώ, στους τόπους των προγόνων τους. Τα όποια προβλήματα προκαλούνται από τις κατά καιρούς τουρκικές ηγεσίες, καθώς οι δικές μας μόνο στη χώρα μας είναι σε θέση να τα προκαλέσουν. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι ηγεσίες δεν μπορούν να επηρεάσουν τους λαούς, ώστε σε δεδομένη στιγμή να τον φανατίσουν προς επίτευξη συγκεκριμένου στόχου.
Η Τουρκία υπήρξε ο θριαμβευτής κατά την τελευταία ένοπλη σύγκρουση μεταξύ των δύο χωρών. Σ' αυτό συνέβαλε ουσιωδώς η υποτέλειά μας στους ξένους παράγοντες, η οποία εξέθρεψε τον εθνικό διχασμό. Η ανταλλαγή των πληθυσμών που ακολούθησε συνιστά την μεγαλύτερη διαχρονικά τραγωδία του ελληνισμού. Μόλις οκτώ έτη μετά την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης υπεγράφη και το σύμφωνο "ελληνοτουρκικής φιλίας" μεταξύ των Μουσταφά Κεμάλ και Βενιζέλου. Στα πλαίσια της "φιλίας" ο Βενιζέλος ικανοποίησε αίτημα του Κεμάλ να εκδιώξει από τη Δυτική Θράκη όλους τους Τούρκους, τους για θρησκευτικούς λόγους αντιπάλους του. Αν εκείνοι είχαν παραμείνει εκεί, η Θράκη θα ήταν σήμερα το προπύργιο των αντικεμαλικών. Τώρα η Θράκη απειλείται από τις συντονισμένες ενέργειες του τουρκικού προξενείου και την αντιπατριωτική υποτέλεια πλείστων όσων πολιτικών μας στον Τούρκο πρόξενο με αντάλλαγμα την εκλογική τους επιτυχία!
Οι Τούρκοι βρήκαν πρώτης τάξεως ευκαιρία να προχωρήσουν στη δήμευση της περιουσίας των Ρωμηών της Πόλης, κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Αμέσως μετά συνέπλευσαν ευχαρίστως με τους Άγγλους αποικιοκράτες, προκειμένου να δυσκολέψουν την προσπάθεια της πληγωμένης Ελλάδας να διεκδικήσει την Κύπρο. Εγκάθετοι της Άγκυρας στελέχωσαν την κυπριακή αστυνομία κατά την περίοδο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ και οργάνωσαν, κατά παραγγελία των Άγγλων, τις βιαιότητες στην Κωνσταντινούπολη (1955), που απετέλεσαν την αρχή του τέλους για τον ελληνισμό της. Το φασιστικό καθεστώς της Άγκυρας επέτυχε τον αφανισμό του ελληνισμού της Ίμβρου μετατρέποντας το νησί σε ανοικτή φυλακή βαρυποινιτών! Το 1974 η Τουρκία επέτυχε, με τη βοήθεια των Άγγλων και των Αμερικανών, να εισβάλει στην Κύπρο ("Αττίλας") και να καταλάβει τμήμα της ανεξάρτητης Κύπρου, το οποίο κατέχει, στο οποίο έχει μετακινήσει εκατοντάδες χιλιάδες εποίκους, όπου λεηλάτησε τις περιουσίες των Ελληνοκυπρίων και κατέστρεψε πλήθος ναών και μνημείων πολιτισμού. Προσθέτοντας πειστήρια της διαχρονικής τους βαρβαρότητας ομολόγησαν, μετά σιωπή δεκαετιών, την εκτέλεση των αγνοουμένων Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων της εισβολής. Πέραν αυτών διεξάγουν αγώνα για την τουρκοποίηση του συνόλου της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης, προκαλούν καθημερινά με τις παραβιάσεις του εναερίου μας χώρου και τη διεκδίκηση ελληνικών νησίδων στο Αιγαίο, που στοίχισαν τη ζωή στους Καραθανάση, Βλαχάκο και Γιαλοψό (Ίμια) και Ηλιάκη. Από ετών έχουν διακηρύξει ότι συνιστά casus belli η επέκταση των χωρικών μας υδάτων κατ' εφαρμογήν του διεθνούς δικαίου. Στα πλαίσια της νεοοθωμανικής τους πολιτικής συντάσσονται με τους γείτονές μας Αλβανούς, τους οποίους ενθαρρύνουν στήν άσκηση ανθελληνικής πολιτικής, και συμπαρίστανται πλήρως τα Σκόπια στον αλυτρωτικό τους αγώνα κατά της Μακεδονίας.
Κατά γενική ομολογία των συμπατριωτών μας οι Τούρκοι έχουν θαυμάσια εξωτερική πολιτική! Δεν είναι μόνο η ουδετερότητα κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, που απέτρεψε την καταστροφή της χώρας τους. Είναι και η αξιοπρεπής στάση τους έναντι των ισχυρών σε πλείστα όσα ζητήματα. Επισημαίνουμε από τα πρόσφατα την άρνηση παραχώρησης του εδάφους στις ΗΠΑ για τη διευκόλυνσή τους κατά την εισβολή στο Ιράκ, την χωρίς διπλωματική αβρότητα καταγγελία του Ισραήλ για την εισβολή στη Γάζα και τις θερμές σχέσεις τόσο με το αμερικανομίσητο Ιράν, όσο και με τη Ρωσία, τον πρωθυπουργό της οποίας εκάλεσε η Τουρκία για συμφωνίες αμέσως μετά την επίσκεψη σ' αυτήν του νεοεκλεγέντος τότε Ομπάμα. Έτσι φαίνεται ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη να παραπέμπεται στις καλένδες!
Η Ελλάδα δεν έχει εξωτερική πολιτική ή μάλλον έχει τέτοια, για την οποία ντρέπεται μεγάλο μέρος του λαού της. Υποτελής στο έπακρο απέναντι στους ξένους "προστάτες" μας, στο παρελθόν, "φίλους" και "εταίρους" μας σήμερα καλλιεργεί συστηματικά τον ενδοτισμό και την υποτέλεια του λαού, ο οποίος κατά καιρούς προκαλεί την ενδοτική ηγεσία με τα "καμώματά" του (Σερβία, Ιράκ, Αφγανιστάν). Αφού στο παρελθόν η χώρα μας εγκατέλειψε στο έλεος της τουρκικής αυθαιρεσίας τους Ρωμηούς της Πόλης και των νήσων Ίμβρου και Τενέδου, αφού στήριξε τον εκτουρκισμό των Πομάκων και Ρομά της Θράκης με τη διδασκαλία σ' αυτούς της τουρκικής γλώσσας αντί της μητρικής τους, τηρεί σήμερα έναντι της Τουρκίας στάση υποταγής, ως φόρου υποτελής έναντι του "σουλτάνου" και δρέπει επαίνους από τους ισχυρούς και τα ΜΜΕ του ενδοτισμού για την τακτική αυτοσυγκράτησης και προσήλωσης στην ιδέα της ειρηνικής συνύπαρξης και καλής γειτονίας! Ουδεμία συγγνώμη προς τον κυπριακό λαό για την πρόκληση προς εισβολή το 1974 και τη μετέπειτα στάση των ελληνικών κυβερνήσεων έχει δοθεί (και δεν είναι μόνο η χούντα υπεύθυνη για όλα). Προς τον ελληνικό λαό περνά την άποψη της Τουρκίας ως περιφερειακής δύναμης των 80 έναντι της δημογραφικά γηράσκουσας, λόγω εσωτερικής πολιτικής, χώρας μας των 10 εκατομμυρίων κατοίκων. Αποκρύπτεται επιμελώς η επικρατούσα στη γείτονα αστάθεια λόγω της αγωνιστικής διεκδίκησης της αυτονομίας εκ μέρους των Κούρδων και της έξαρσης της αντιπαλότητας μεταξύ του κεμαλικού κατεστημένου και των ανορθουμένων ισλαμιστών (υπόθεση Εργενέκον ως κορυφή του παγόβουνου). Παραβλέποντας βασική αρχή πολιτικής περί συμμαχιών γίναμε αντιπαθείς στους Κούρδους αγωνιστές με τον άτιμο ρόλο που διαδραματίσαμε στη σύλληψη του ηγέτη τους Οτσαλάν! Αντί να καταγγέλλεται το φασιστικό κεμαλικό καθεστώς, που κατατυραννεί τον τουρκικό λαό, ευκαίρως ακαίρως τονίζονται οι ψευτοφόβοι για τον κίνδυνο που διατρέχει η χώρα μας από την επικράτηση των ισλαμιστών. Σαν να μην ήσαν ο Κεμάλ και οι οπαδοί του αυτοί που διενήργησαν τη γενοκτονία σε βάρος των χριστιανών της Μικρασίας. Για να φανούμε αρεστοί στους Αμερικανούς πάτρωνές μας υπερθεματίσαμε αδιάντροπα, χωρίς δηλαδή ουδεμία επιφύλαξη ή προααπαίτηση, στην είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ. Οι εταίροι μας στην ΕΕ, που δεν τολμούν να αντιταχθούν στη βούληση των λαών τους, ασφαλώς μας ελεεινολογούν για το μέγεθος της υποτέλειας. Το εντυπωσιακό είναι ότι την ένταξη δεν επιιθυμούν οι κεμαλικοί, θεμελιωτές του λαϊκού κράτους της Τουρκίας, ενώ την επιδιώκουν οι ισλαμιστές.
Το ερώτημα που εγείρεται είναι, αν ο Ερντογάν είναι πράγματι γνήσιος ισλαμιστής. Αυτό θα το δείξει ο χρόνος. Πάντως το κεμαλικό καθεστώς αργά ή γρήγορα θα ανατραπεί, γιατί είναι αντίθετο προς το όραμα του τουρκικού λαού. Το πόσο διατεθειμένοι είναι οι Δυτικοί να στηρίξουν το όραμα του νεοοθωμανισμού, κύριος εκφραστής του οποίου εμφανίζεται σήμερα ο Νταβούτογλου θα φανεί. Η προσέγγιση ΗΠΑ – Ρωσίας, εμφανής πλέον, αλλάζει τα δεδομένα στην Εγγύς Ανατολή. Πάντως είτε ισχυρή είτε αδύνατη στο μέλλον η Τουρκία, θα είναι χώρα με αξιοπρέπεια, αρετή που εμείς έχουμε χάσει από καιρό. Τη διαχρονική βαρβαρότητα της τουρκικής ηγεσίας ελάχιστοι αντιλαμβάνονται, καθώς περισσότερο βάρβαρες είναι οι ηγεσίες των ισχυρών γης. Και ένα καθεστώς βαρβαρότητας ανανεώνεται επιδεικνύοντας διαρκώς αυτήν.
