Από τη μια διαμαρτυρία για την προδοσία των οραμάτων και των στόχων, αλλά από την άλλη άρνηση δημιουργικής αντιμετώπισης της νέας πραγματικότητας… (Κυρίως από τον φόβο συγχώνευσης με το σύστημα και έχουν "ζωντανούς" λόγους να το πιστεύουν αυτό.. τους "άλλους" τους "προδότες"…).
Κάποια στιγμή αυτή η διελκυστίνδα θα δώσει τις νέες φόρμες για την ανηφόρα, αυτό βέβαια κανείς δεν θα μπορέσει να το βρει αμέσως, αν δεν δοκιμαστεί…
Θα είναι μια νέα "αίρεση", χωρίς όμως τα ενδοστροφικά χαρακτηριστικά των αιρέσεων..
Αυτά τα ολίγα θεωρητικά….
Τι νόημα να κάνουν στον νέο άνεργο, στον 400άρη μέχρι 700άρη του ιδιωτικού τομέα, οι ξεχωριστές συγκεντρώσεις μετά μουσικής . Αν η Πρωτομαγιά είναι μια μέρα μνήμης, τότε γιατί να μη γιορτάζεται αλλιώς, χωρίς το «κινηματικό» φολκλόρ;
Αν είναι μια μέρα αφορμίσεων για πολλούς άλλους απαραίτητους αγώνες, ας αποκτήσει έναν οργανικό συμβολισμό και σύνδεσμο με τις αλυσίδες των εργαζόμενων του σήμερα.
Αντί για την πλατεία Κλαυθμόνος, να μετατοπιστεί ας πούμε το επίκεντρο στον Ασωπό και να καταλάβουν όλα τα εργοστάσια που συνεχίζουν να μολύνουν, να κάνουν συμβολικ
ή κατάληψη ενός τεραστιοκαταστήματος, που είναι «φυτώρια» από ότι λέγεται εργασιακών σχέσεων τύπου δουλοπαροικίας…
Και άλλα τέτοια, που να κάνουν πραγματικότητα εκείνο το παλαιό σύνθημα:
«Εργάτες ενωμένοι, ποτέ νικημένοι»
Πάντως έχουν πλάκα οι συμβολισμοί: Το ΚΚΕ που θεωρεί ότι κάποτε θα ξαναγίνει επανάσταση του τύπου της Οκτωβριανής, διάλεξε για τόπο τέλεσης της πρωτομαγιάτικης τελετής την πλατεία Συντάγματος!!!
Ενώ οι της ΓΣΣΕ διάλεξαν την πλατεία Κλαυθμώνος, στην πλατεία που συνωστίζονταν δηλαδή όλο το κομματικό κράτος για να κλάψει, όταν το κόμμα έχανε τις εκλογές και οι κουμπάροι του τότες έχαναν τη δουλειά τους…
Αγώνες Κλαυθμώνος λοιπόν…
