Για το Κατίν (πάλι) και το «πες – πες Κατι(ν) θα μείνει»…

 

Του Νίκου Μπογιόπουλου

 

Τον Απρίλη του 1943, η ναζιστική Γερμανία ανακοινώνει ότι ανακάλυψε μαζικούς τάφους Πολωνών αξιωματικών στο δάσος του Κατίν, η δολοφονία των οποίων αποδίδεται στους «Εβραιομπολσεβίκους».

Από εκείνη τη στιγμή, ξεκινά μια εκστρατεία συντήρησης της προβοκάτσιας που κρατάει μέχρι τις μέρες μας. Μάλιστα, σήμερα, η «αξιοπιστία» της συκοφαντίας καθίσταται ευκολότερη, αφού πλέον δεν υπάρχει η ΕΣΣΔ για να υπερασπιστεί τον εαυτό της και που όσο υπήρχε οι παραχαράκτες είχαν εξευτελιστεί.

Μόλις προχτές στο «κόλπο», μετά την Πολωνία των Βαλέσα και Καζίνσκι, τη Ρωσία των Γιέλτσιν και Πούτιν, μπήκαν και οι ΗΠΑ μετά τη δημοσιοποίηση εγγράφων από τα Εθνικά Αρχεία τους, σύμφωνα με τα οποία οι ναζί είχαν πάει Αμερικανούς αιχμαλώτους στο Κατίν, για να διαπιστώσουν το «έγκλημα των εβραιομπολσεβίκων», κι αυτοί – οι Αμερικανοί αιχμάλωτοι – είχαν στείλει το 1943 κωδικοποιημένα μηνύματα στην Ουάσιγκτον που το επιβεβαίωναν…

Ποια είναι η αλήθεια; Ας την επαναλάβουμε:

*

1) Οι Σοβιετικοί βρίσκονταν στο Κατίν μέχρι τον Ιούνη του 1941 οπότε και άρχισε η επίθεση του Χίτλερ κατά της ΕΣΣΔ. Αρα, κατά τους ναζί, η δολοφονία των Πολωνών διαπράχτηκε το 1940. Κι όμως τα στοιχεία από την εκταφή αποδεικνύουν ότι πάνω σε πτώματα του Κατίν βρέθηκαν έγγραφα με ημερομηνία «20 Οκτωβρίου 1941».

Όμως εκείνη την περίοδο, τον Οκτώβρη του '41, στο Κατίν δεν υπήρχαν Σοβιετικοί. Την περιοχή είχαν καταλάβει οι Γερμανοί, μήνες πριν…

*

2) Μέλη της «διεθνούς» επιτροπής που συνέστησε ο ίδιος ο Γκαίμπελς για να «στοιχειοθετηθεί το έγκλημα από τους Σοβιετικούς», αποκάλυψαν (όπως ο Βούλγαρος ιατροδικαστής Μάρκοφ και ο Τσεχοσλοβάκος καθηγητής Χάγιεκ) ότι τα πτώματα ήταν ιατροδικαστικώς αδύνατο να είχαν θανατωθεί το 1940 και προσδιόριζαν ως χρόνο ταφής τους τα τέλη του '41, αρχές του '42. Ενόσω, δηλαδή, η περιοχή βρισκόταν υπό γερμανική κατοχή…

*

3) Η επιτροπή που συστήθηκε υπό τον ακαδημαϊκό Μπουρντένκο το 1944 αποκάλυψε («http://katyn.codis.ru/cccp054.htm.») ότι στους τάφους υπήρχαν κάλυκες από σφαίρες των 7,65mm και αρκετές των 9mm. Επίσης, σε αυτές των 7,65mm υπήρχε ο κωδικός «Geko». Παράλληλα, σημαντικός αριθμός θυμάτων βρέθηκε με τα χέρια δεμένα με ειδικό είδος σπάγκου.

Σημείο πρώτο: Όπλα και σφαίρες των 7,65mm και των 9mm εκείνη την περίοδο δεν υπήρχαν στην ΕΣΣΔ. Υπήρχαν στη Γερμανία…

Σημείο δεύτερο: Η συντομογραφία «Geko» ανήκε στο εργοστάσιο παραγωγής σφαιρών «Genshovik». Το εργοστάσιο ήταν γερμανικό…

Σημείο τρίτο: Το είδος σπάγκου με το οποίο ήταν δεμένα τα θύματα δεν παραγόταν στην ΕΣΣΔ. Παραγόταν στη Γερμανία…

*

4) Στο ημερολόγιο του Γκαίμπελς, με εγγραφή στις 8 Μάη 1943, αναφέρονται τα εξής: «…δυστυχώς στους τάφους του Κατίν βρέθηκαν γερμανικές σφαίρες… Είναι απαραίτητο αυτή η πληροφορία να παραμείνει άκρως απόρρητη. Αν ποτέ ερχόταν εν γνώσει του εχθρού, η όλη υπόθεση του Κατίν θα κατέρρεε»…

*

Από τα παραπάνω είναι προφανές:

Ο Γκαίμπελς, όπως είχε πράξει και με τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ, έτσι και στην υπόθεση του Κατίν, έστησε μια προβοκάτσια (την οποία αξιοποιεί έκτοτε η «δημοκρατική» Δύση), για να ενοχοποιήσει τους κομμουνιστές και την ΕΣΣΔ.

Και τούτο παρά το γεγονός ότι ακόμα και ο Αμερικανός πρέσβης στη Μόσχα (σ.σ.: όπως καταγράφει στο βιβλίο του «Stalin's Wars» o Βρετανός ιστορικός G. Roberts) ομολογούσε στα ιδιωτικά του έγγραφα το 1944, ένα χρόνο δηλαδή μετά τα όσα… «πιστοποιούσαν» οι Αμερικανοί αιχμάλωτοι, ότι:

«Σε κάθε περίπτωση η σφαγή πραγματοποιήθηκε από τους Γερμανούς».

***

Ας δούμε τώρα τη νέα «βερσιόν», όπως αυτή σκηνοθετήθηκε μετά την πτώση της ΕΣΣΔ.

*

Το σενάριο «του σοβιετικού εγκλήματος» στο Κατίν επανεκδόθηκε το 1992. Τότε το γιελτσινικό καθεστώς, κατά τη διάρκεια της δίκης που στήθηκε στη Ρωσία ενάντια στο ΚΚΣΕ, υποτίθεται ότι «ανακάλυψε» νέα «ντοκουμέντα», σύμφωνα με τα οποία το έγκλημα στο Κατίν διαπράχτηκε από την ΕΣΣΔ. Τα «στοιχεία» εστάλησαν και στον Λεχ Βαλέσα στην Πολωνία.

*

Τα «ντοκουμέντα» περιλάμβαναν,

– ένα υποτιθέμενο έγγραφο του 1940 του Λ. Μπέρια προς το ΠΓ του ΠΚΚ(μπ) που ζητούσε άδεια για την εκτέλεση των Πολωνών αξιωματικών,

– απόσπασμα από την υποτιθέμενη απόφαση του ΠΓ που έδινε τη σχετική άδεια στον Μπέρια και

– σημείωμα του επικεφαλής της KGB, του Σέπελιν, προς τον Χρουστσόφ το 1959, με την υπόμνηση ότι έπρεπε να καταστραφούν τα έγγραφα που «αποδείκνυαν» το έγκλημα των Σοβιετικών στο Κατίν.

***

Έχουμε και λέμε:

*

α): Τα «ντοκουμέντα» ήταν τόσο εμφανώς πλαστά που δεν έγιναν δεκτά ούτε κι από αυτό το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρωσίας επί εποχής Γιέλτσιν, όπου δικαζόταν το ΚΚΣΕ.

*

β): Από το 1992 κυκλοφορούν πλήθος κόπιες από αυτά τα πλαστά φωτοαντίγραφα των υποτιθέμενων ντοκουμέντων. Τα πρωτότυπα, όμως, ουδέποτε εμφανίστηκαν, παρότι ζητήθηκαν και από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρωσίας κι από την πολωνική κυβέρνηση…

***

Ιδού η παραχάραξη:

*

5) Στο υποτιθέμενο έγγραφο του Μπέρια υπάρχουν οι υπογραφές των Στάλιν, Μολότοφ, Μικογιάν, Βοροσίλοφ, αλλά και των Καγκάνοβιτς και Καλίνιν. Μόνο που στη συγκεκριμένη, τη 13η Σύνοδο του Πολιτικού Γραφείου το Μάρτη του 1940, οι δύο τελευταίοι απουσίαζαν.

Οι παραχαράκτες, όμως, πρόσθεσαν από κεκτημένη προβοκατόρικη ταχύτητα και τα δικά τους ονόματα στο πλαστό τους έγγραφο…

*

6) Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι το ΠΓ των μπολσεβίκων ήταν τόσο ανόητο, ώστε να καταγράφει σε επίσημα έγγραφα την άδειά του για μαζικές εκτελέσεις 20.000 ανθρώπων, πώς εξηγείται ότι το «σημείωμα» του Μπέρια και η «απόφαση» του ΠΓ φέρουν την ίδια ημερομηνία «5 Μαρτίου 1940»;

Στην ιστορία των συνεδριάσεων του ΠΓ δεν υπάρχει προηγούμενο της αυθημερόν εξέτασης κάποιου ζητήματος. Η απόσταση που χώριζε την ημερομηνία του εγγράφου για τη συζήτηση κάποιου ζητήματος μέχρι την ένταξη του συγκεκριμένου ζητήματος στην ημερήσια διάταξη της συνεδρίασης ήταν τουλάχιστον μια βδομάδα.

Αυτό δεν το πρόσεξαν οι παραχαράκτες…

*

7) Ο Σέπελιν που υποτίθεται είχε στείλει «έγγραφο» στον Χρουστσόφ να καταστραφούν τα στοιχεία για το Κατίν, όταν ρωτήθηκε, το αρνήθηκε κατηγορηματικά. Αλλά, πέρα από αυτό, είναι δυνατόν ολόκληρος επικεφαλής της KGB να γράφει στο έγγραφό του ότι η απόφαση για την εκτέλεση των Πολωνών το 1940 πάρθηκε από το «Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΣΕ» και να μη γνωρίζει ότι το 1940 δεν …υπήρχε ΚΚΣΕ;

Το 1940 υπήρχε ΠΚΚ(μπ), δηλαδή Πανενωσιακό Κομμουνιστικό Κόμμα (μπολσεβίκοι). Σε ΚΚΣΕ μετονομάστηκε μόνο μετά το 1952. Αλλά ούτε αυτό το πρόσεξαν οι παραχαράκτες…

***

Θα επαναλάβουμε ότι η προβοκάτσια για το Κατίν διαρκεί πολλές δεκαετίες. Στη συκοφαντία έχουν συμμετάσχει πολλοί και διάφοροι όλα αυτά τα χρόνια – και στην Ελλάδα. Και πάντα βρίσκονται οι πρόθυμοι να τη συνεχίζουν – και στην Ελλάδα.

Το δικαίωμά τους στον αυτοεξευτελισμό, όπως έχουμε ξαναγράψει, είναι αναφαίρετο…

*

(Για περισσότερα στοιχεία, σχετικά με την προβοκάτσια του Κατίν, παραπέμπουμε μέσω της ιστοσελίδας του «Ρ» στα άρθρα των Αναστάση Γκίκα, «Κατίν: Από τον Γκαίμπελς στους κινηματογράφους», 16/3/2008 και Γιούρι Σλομπότκιν, «Κατίν: Πώς και γιατί οι χιτλερικοί εκτέλεσαν τους Πολωνούς αξιωματικούς», 29/5/2005).

ΠΗΓΗ: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 15/9/2012. Το είδα: 15-9-2012, http://www.alfavita.gr/artro.php?id=73266