ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΕΡΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ – Μέρος ΙΙ
Του Μανώλη Καλομοίρη*
Ο Μητροπολίτης Πειραιώς φθάνει στην συνωμοσιολογία!
Γράφει: «Συνεπῶς ἀντιλαμβάνεται κανείς εὐχερῶς ὅτι οἱ κομματικοί αὐτοί σχηματισμοί μέ τήν πρότασή τους αὐτή κηρύσσουν διωγμό κατά τῆς μάννας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί μόνον. Τίθεται λοιπόν ἀναποδράστως σέ κάθε ἄνθρωπο καλῆς θελήσεως τό ἐρώτημα: ἐνεργοῦν μόνοι τους ἤ εἶναι διατάκτες, ὑπεργολάβοι καί ἐντολοδόχοι γνωστῶν ἀνθελληνικῶν κέντρων τοῦ διεθνιστικοῦ συστήματος καί τῆς νέας τάξεως πραγμάτων πού ἐπιδιώκουν καί τό γκρέμισμα τῆς εὐρωζώνης καί τήν κατάρευση τοῦ κοινοῦ εὐρωπαϊκοῦ νομίσματος καί τήν ἠθική ἐξαχρείωση καί ἐξανδραποδισμό τῶν πολιτῶν τοῦ κόσμου».
Εδώ ο κ. Σεραφείμ αμφισβητεί ότι από μόνα τους τα κόμματα της Αριστεράς πιστεύουν στον χωρισμό Κράτους-Εκκλησίας, αλλά ότι πιθανόν – χωρίς να παραθέτει κανένα στοιχείο – κρύβονται Ανθελληνικά Κέντρα, η Νέα Τάξη Πραγμάτων, και όσοι θέλουν να καταρρεύσει το Ευρώ και η Ευρωζώνη. Νά' σου και υποστηρικτής του Ευρώ και της Ευρωζώνης παρότι εχθρός της Παγκοσμιοποιήσεως και του Διεθνιστικού Συστήματος, αν και το αντιφατικό είναι ότι υιοθετεί τη προπαγάνδα των κατεστημένων ΜΜΕ και της διεθνικής και εγχώριας ελίτ πως αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση θα φύγουμε από το Ευρώ!
Πέρα από τη συνωμοσιολογία, οι λόγοι της πρότασης αυτής, σύμφωνα με τον Δημήτρη Στρατούλη, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι:
«Σήμερα, λοιπόν, θεωρούμε ότι έχει καταστεί ώριμο κοινωνικό αίτημα η πάγια θέση μας ότι για μια σύγχρονη και δημοκρατική πολιτεία, αλλά και για μία εκκλησία χωρίς εξαρτήσεις που θα λειτουργεί και θα δρα με βάση την πραγματική αποστολή της, είναι αναγκαίος ο διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας, και σε συνταγματικό επίπεδο. Άλλωστε και σε άλλες χώρες που ισχύει αυτό, όπως η Κύπρος, η Εκκλησία δεν έχασε, αντιθέτως μάλλον μπόρεσε να αναπτύξει καλύτερα τις δράσεις της, την πνευματική αποστολή της και την κοινωνική προσφορά της. Σε αυτό το πλαίσιο, αγωνιζόμαστε μαζί πλέον με τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών και διεκδικούμε ορισμένα δημοκρατικά αυτονόητα:
– Τον συνταγματικό χωρισμό κράτους-εκκλησίας: Έχουμε επανειλημμένως προτείνει την αναθεώρηση του άρθρου 3.1 του Συντάγματος, προκειμένου να αναπροσδιοριστούν οι σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας και να επέλθει ο χωρισμός τους υπό καθεστώς αμοιβαίου σεβασμού των κοινά αποδεκτών διακριτών ρόλων των δύο θεσμών.
– Τη διασφάλιση της θρησκευτικής ουδετερότητας της χώρας, με σεβασμό όλων των αναγνωρισμένων θρησκειών, των δικαιωμάτων τους αλλά και των υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτά. Αυτό σημαίνει την εξάλειψη κάθε είδους διακρίσεων ανάμεσα στους πολίτες με βάση τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις (σε ζητήματα δημόσιας διοίκησης, δικαιοσύνης, εκπαίδευσης κλπ).
– Την κατάργηση της πλήρους ή μερικής φοροαπαλλαγής των εισοδημάτων των θρησκευτικών Νομικών Προσώπων από ακίνητα που εκμεταλλεύονται εμπορικά. Θεωρούμε ότι και αυτά θα πρέπει να υπάγονται κανονικά και χωρίς εξαιρέσεις ή χαριστικές ρυθμίσεις στο φορολογικό καθεστώς που ισχύει για όλους τους πολίτες της χώρας, για όσους διαθέτουν περιουσία και αναπτύσσουν οικονομική δραστηριότητα. Ασφαλώς εξαιρούνται οι Ιεροί Ναοί και εν γένει οι λατρευτικοί χώροι καθώς και τα ακίνητα που αξιοποιούνται για κοινωφελείς και φιλανθρωπικούς σκοπούς όπως οι χώροι των συσσιτίων, γηροκομείων και άλλων παρεμφερών δράσεων» (http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=9262).
Μήπως οι Ιουδαίοι και οι Μουσουλμάνοι θα έχουν ανώτερο νομικό καθεστώς από την Ορθόδοξη Εκκλησία;
Ο Μητροπολίτης Πειραιώς ακολούθως θέτει το ερώτημα αν «ἡ ὑπαγωγή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στήν ὁποία πολυειδῶς ὀφείλει τό Ἔθνος ἀπό ΝΠΔΔ σέ ἁπλό Σωματεῖο ἤ Ἕνωση προσώπων θά συμπαρασύρει καί τό ὑφιστάμενο νομικό καθεστώς τῶν Μουφτειῶν τῆς Μουσουλμανικῆς θρησκευτικῆς παραδοχῆς πού προβλέπεται ἀπό τήν Συνθήκη τῆς Λωζάνης καί τοῦ Κεντρικοῦ Ἰσραηλιτικοῦ Συμβουλίου, γιατί κάτι τέτοιο δέν προαναγγέλεται ἀπό τά παραπάνω πολιτικά κόμματα».
Σε αυτό έχουν απαντήσει τα κόμματα της Αριστεράς με σαφήνεια ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία, οι Μουσουλμάνοι, οι Ιουδαίοι και οι άλλες θρησκευτικές κοινότητες θα έχουν ίσο νομικό καθεστώς. Και πιο συγκεκριμένα ο ΣΥΡΙΖΑ, ως το μεγαλύτερο κόμμα, αναφέρει σε σχετική πρόταση νόμου το 2005: «Με το άρθρο 2 της πρότασης προβλέπεται ως θεσμικό πρότυπο για την οργάνωση και λειτουργία όλων ανεξαίρετα των αυτοτελών θρησκευτικών κοινοτήτων – δηλαδή όσων αντιστοιχών σε ξεχωριστά θρησκεύματα- η «θρησκευτική ένωση», ως ιδιότυπο νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου….
Προτείνεται, δηλαδή, για πρώτη φορά η θεσμοθέτηση ενός «θρησκευτικού νομικού προσώπου» ως μοναδικού φορέα της συλλογικής θρησκευτικής δράσης, με ταυτόχρονη αναγνώριση στα μέλη του της ελευθερίας να καθορίζουν κατά το δοκούν τα οργανωτικά τους ζητήματα. Για την απόκτηση της νομικής προσωπικότητας από την θρησκευτική ένωση δεν απαιτείται προηγούμενη άδεια (η οποία, ακόμη και αν η χορήγησή της περιβαλλόταν από δικαστικές εγγυήσεις, θα αντέκειτο πιθανότητα στις εγγυήσεις της θρησκευτικής ελευθερίας) αλλά απλή εγγραφή σε ενιαίο δημόσιο βιβλίο που θα τηρείται για ολόκληρη τη χώρα στο Εφετείο Αθηνών, ύστερα από αίτηση είκοσι(20) τουλάχιστον ενδιαφερομένων» (http://www.syn.gr/gr/keimeno.php?id=11583).
Είναι λιγότερο πατριώτης ο κ. Δρίτσας, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ;
Επίσης αμφισβητεί τον πατριωτισμό του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Δρίτσα επειδή δεν θρησκεύεται διότι «ποτέ δέν τίμησε τούς μάρτυρες, τούς ἥρωες καί τά θύματα πού ἔπεσαν στόν βωμό τῆς ἐλευθερίας τοῦ Γένους ἀπουσιάζοντας συστηματικά ἀπό τίς σχετικές ἐθνικές καί θρησκευτικές ἐκδηλώσεις. Περιφρονεῖ ὁποιαδήποτε ἐκδήλωση τῆς μητρός Ἐκκλησίας ἀκόμη καί στίς κοινωνικές της διαστάσεις καί διερωτᾶται κανείς αὐτό εἶναι τό πρότυπο πολιτικῆς συμπεριφορᾶς πού θά ἐγκαινιάσει τό κόμμα του στήν ἑλληνική Κοινωνία καί γι' αὐτό προαναγγέλει τήν διάλυση τοῦ θεσμοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους;».
Αλλά είναι πατριωτικές οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου του κ.Δρίτσα που τις παρουσίασε: «Η εσωτερική ανασυγκρότηση και η αναγέννηση της χώρας μας συνδέεται άρρηκτα και με τη διεκδίκηση μιας νέας εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής στη βάση μιας νέας εθνικής στρατηγικής μιας στρατηγικής που προάγει τις αδιαπραγμάτευτες αρχές της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας, της δημοκρατίας, της ειρήνης, της ελευθερίας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας» (www.syriza.gr).
Υπέρ του χωρισμού Εκκλησίας-Κράτους Ορθόδοξοι θεολόγοι και κληρικοί!
Έχει ενδιαφέρον τέλος, να μάθουμε ότι ακόμη και μέσα στην Ορθοδοξία υπάρχουν φωνές που είναι υπέρ του χωρισμού Κράτους και Εκκλησίας. Ο μεγάλος Ορθόδοξος Θεολόγος Χρήστος Ανδρούτσος έγραψε: "Ουδέν άλλον απομένει εις την Εκκλησίαν παρά να επισπεύσει τον χωρισμόν αυτής από την Πολιτείαν, δια να επιτύχει την ελευθερία δράσεώς της, αφού η μέχρι σήμερον σύνδεσίς της προς το κράτος εγένετο πρόξενος βλάβης παρά ωφέλειας" (βιβλίο "ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΞ ΕΠΟΨΕΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ", σελ.55). Ακόμη και ο πολύ γνωστός Ορθόδοξος θεολόγος-κοινωνιολόγος κ.Γιώργος Μουστάκης τάσσεται υπέρ του χωρισμού Κράτους και Εκκλησίας και μάλιστα έγραψε ολόκληρο βιβλίο πάνω στο θέμα αυτό, με τίτλο "Η αναγκαιότης Χωρισμού Κράτους-Εκκλησίας"!».
Ο τ. Επίσκοπος Φλωρίνης κ. Αυγουστίνος Καντιώτης γράφει με την αιχμηρή του γραφίδα στο βιβλίο «ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΑΙ ΖΩΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» σελ.12 και 208, 210:
«…Δυστυχώς η ιδέα της απελευθερώσεως της Εκκλησίας μας εκ των δεσμών του Κράτους δεν είναι προσφιλής ούτε στην Ιεραρχίαν. Εάν εξαιρέσωμεν σπανίας τινάς περιπτώσεις Ιεραρχών, ως του αειμνήστου Κασσανδρείας Ειρηναίου, οι οποίοι και δι'΄υπομνημάτων εζήτησαν τον χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους, οι επίσκοποι ουδέ θέλουν καν ν' ακούσουν την λέξιν 'χωρισμός' φοβούμενοι μήπως χάσουν τα ατομικά προνόμια, τα οποία ως αξιωματούχοι εν τη Κρατικοποιηθείση Εκκλησία έχουν, ως και τα πτωχά 'κεράτια' τα οποία ρίπτει εις τον δίσκον της επαιτείας της Εκκλησίας δια την συντήρησιν του κλήρου το Υπουργείον των Οικονομικών. …Η Εκκλησία μαραίνεται χωριζομένη όχι του Κράτους, αλλά του Χριστού. …[Οι πολιτικοί και εκκλησιαστικοί άρχοντες] συνήνωσαν εις ένα τερατώδες ον Εκκλησίαν και Κράτος…
Η Εκκλησία υπετάγη εις το Κράτος. Η υποταγή όμως αύτη και προσκόλλησις εις το άρμα του Κράτους αποτελεί πλέον προδοσίαν των αρχών του Χριστιανισμού, προδοσία, δια την οποίαν ευθύνεται ολόκληρος η Ιεραρχία. …
Η ριζική λύσις η οποία θα αποδώση την ελευθερίαν εις την Εκκλησίαν είνε ο χωρισμός Εκκλησίας και Κράτους… Ο χωρισμός είναι αναπόφευκτος. Βεβαίως μετά τον χωρισμόν η ηγεσία της Εκκλησίας δεν θα έχη την εξωτερικήν εκείνην αίγλην, την οποίαν έχει σήμερον φερομένη και υψουμένη επί της ράχεως του θηρίου, της πολιτικής εξουσίας. Βεβαίως δεν θα έχη το προβάδισμα εις τας δημόσιας τελετάς. Βεβαίως δεν θα αποδίδωνται εις τους αρχιερείς τιμαί αντιστράτηγων, ουδέ θα δίδωνται Μεγαλόσταυροι, ουδέ θα κρατούν ομοβροντίαι όπλων επί τω ενταφιασμώ αυτών. Βεβαίως δεν θα έχουν καμμίαν υλικήν βοήθειαν από το Κράτος…Μία ώρα ελευθέρας Εκκλησίας είνε μυριάκις προτιμοτέρα εκατόν ετών, τα οποία θα διαρρέουν μονοτόνως μέσα εις μίαν δούλην και αθλίαν Εκκλησίαν, ταπεινήν υπηρέτριαν, 'γκαρσόνι' των θελημάτων του κόσμου. Διότι ότι δύναται να γίνη εντός μιας ώρας εις την ελευθέραν Εκκλησίαν δεν δύναται να γίνη εντός ενός αιώνος εις την δούλην Εκκλησίαν της οποίας οι κληρικοί λογίζονται ως ετεροκίνητα ως 'ηριθμημένα τεμάχια της κρατικής μηχανής', κατά προσφυάν παρομοίωσιν, κινουμένης κατά τας διαταγάς των κρατούντων. Ο αήρ της ελευθερίας όστις ζωογόνος θα πνεύση εις όλον το σώμα της Εκκλησίας θα είναι τοιούτος, ώστε το σημερινόν χλοάζον τέλμα των κοαζόντων βατράχων θα διαλυθή. Νέος κόσμος θα εκπηδήση, ο κόσμος της ελευθερίας των τέκνων του Θεού…Οι επίσκοποί μας ελευθερούμενοι από τον θανάσιμον εναγκαλισμόν του Κράτους, απαλλασσόμενοι της φοβεράς γραφειοκρατίας, των διαρκών ενοχλήσεων και ανιαρών επισκέψεων των εν τέλει επισήμων θα επανεύρουν τον απολεσθέντα εαυτό των, θα γίνουν πνευματικώτεροι, αποστολικώτεροι…».
Είναι απαράδεκτο η διοικούσα Εκκλησία να περιμένει για τη χειροτονία νέων κληρικών να συμφωνεί το Κράτος σε αυτό και να εκδίδει τα ανάλογα προεδρικά διατάγματα ο υπουργός για τον διορισμό νέων θέσεων Επισκόπων. Είναι απαράδεκτο να είναι η διοικούσα Εκκλησία αιχμάλωτη στα γρανάζια του κρατικού μηχανισμού. Όχι μόνο δεν χρειάζεται για το πνευματικό της έργο, αλλά στη πραγματικότητα γίνεται εμπόδιο σε αυτό.
Το άρθρο του Μητροπολίτη Πειραιώς ήταν μισαλλόδοξο και προκατειλημμένο. Ήθελε να δημιουργήσει εντυπώσεις αναληθείς με ψεύδη και συνωμοσιολογίες, προφανώς για να επηρεάσει το ποίμνιό του ή τους οπαδούς του σε βάρος της Αριστεράς και προφανώς αντίστροφα να τους οδηγήσει σε δεξιά κατεύθυνση.
Τώρα που ο λαός έχει υποφέρει τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια από την επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου και της διεθνούς και ντόπιας οικονομικής και πολιτικής ελίτ με τα μνημόνια και την άγρια λιτότητα και την πρωτοφανή φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων, έρχεται ο Μητροπολίτης κ. Σεραφείμ να δώσει χείρα βοηθείας στο σύστημα ώστε να χτυπήσει την Αριστερά, την μόνη δύναμη που μπορεί να ανατρέψει τη κατάσταση σε φιλολαϊκή κατεύθυνση καταργώντας τα Μνημόνια και ξαναφέρνοντας την ελπίδα στο προσκήνιο.
Οι θέσεις της Αριστεράς και πιο συγκεκριμένα του ΣΥΡΙΖΑ για ανακούφιση των φτωχών και αδυνάτων καθώς και για επιβάρυνση των πλούσιων, όπως και η αποκατάσταση του κοινωνικού κράτους (δωρεάν Υγεία, Παιδεία, πρόνοια) είναι πολύ πιο σύμφωνες με τη χριστιανική διδασκαλία της κοινωνικής δικαιοσύνης υπέρ των φτωχών και κατά των πλουσίων απ' ότι άλλων παρατάξεων. Και δεν δείχνει περισσότερη χριστιανικότητα, το πέρασμα αστών πολιτικών από τις εκκλησίες, ώστε να δώσουν το παρόν και να φωτογραφηθούν ή να κάνουν χειραψίες με τους πιστούς ώστε να δείξουν ότι είναι καλοί χριστιανοί για ψηφοθηρικούς λόγους, όταν υποστηρίζουν τα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών! Περισσότερη χριστιανικότητα δείχνουν οι πολιτικές θέσεις υπέρ των φτωχών και των αδυνάτων, δηλαδή υπέρ των αδελφών του Χριστού, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Ματθαίου 25ο κεφάλαιο.
Παρασκευή, 15 Ιουνίου 2012
* Μανώλης Καλομοίρης – http://xristianospolitiki.blogspot.gr/2012/06/blog-post_15.html
